เส้าเหิงจะไม่มีวันลืมอุบัติเหตุทางรถยนต์อันน่าสลดใจนั้นได้ลง

ฝูงชนรวมตัวกันท่ามกลางความโกลาหล ขณะที่เสียงไซเรนของรถพยาบาลดังก้องฟ้า

เมื่อเขามาถึงที่เกิดเหตุ เขาได้พบกับกองเพลิง มีรถกำลังถูกไฟไหม้อยู่ตรงหน้าเขา เลือดของน้องสาวและสามีของเธอทำให้เบาะนั่งกลายเป็นสีแดงเข้มจนน่าสยดสยอง

ขณะที่มีเด็กชายคนหนึ่งนอนอยู่ในรถพยาบาลอย่างอ่อนแรง และเขามีเลือดเต็มตัวไปหมด กู้ฉงร้องคร่ำครวญ มือเล็ก ๆ ที่สั่นเทาของเขายื่นออกมา “พ่อครับ... แม่ครับ...”

ความเศร้าโศกนั้นตราตรึงอยู่ในจิตใจของเส้าเหิงวัน มันคอยตามหลอกหลอนเขาจนถึงทุกวันนี้

แม้ว่าหัวใจของเขาจะเย็นเหมือนน้ำแข็ง แต่เขาก็ไม่สามารถทนฟังสิ่งที่กู้ฉงพูดได้ว่า “คุณทำให้พ่อแม่ของฉันตาย”

หลังจากผ่านไปสักพัก เส้าเหิงก็ออกจากห้องไป ใบหน้าของเขาขาวซีดเหมือนกับผี