ซิงเฉินกำลังพักผ่อนอยู่บนโซฟาในห้องส่วนตัวบนชั้นสองของฮั่นเซิ่งคลับ

ซิงเฉินยิ้มและยกแก้วขึ้นในขณะที่เส้าเหิงผลักประตูให้เปิดและเดินเข้าไป “ในที่สุดผู้ชายที่ยุ่งตลอดเวลาก็มาได้สักที”

“ก็รถมันติด” เส้าเหิงตอบด้วยเสียงแห้ง

เขาปลดกระดุมคอเสื้อ ยักไหล่ แล้วนั่งลงข้าง ๆ ชายผู้สงบเสงี่ยม

เส้าเหิงสวมเสื้อเชิ้ตสีดำที่เรียบง่าย และเขาก็นั่งตัวตรงอย่างสง่างาม ตรงกันข้ามกับชายที่อยู่ข้าง ๆ เขา ซึ่งแทบจะทรุดตัวลงบนโซฟาเลยก็ว่าได้

ซิงเฉินยื่นแก้วไวน์ให้เขา “ทำไมเราไม่เจอกันที่ จินสี่คลับล่ะ？”

“ฉันเบื่อที่นั้นแล้ว” เส้าเหิงจิบไวน์ด้วยความเฉยเมย