“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม？”

น้ำเสียงที่เยือกเย็นของชายคนนั้นดังขึ้น

หนวนจิ่วเงยหน้าขึ้นหาต้นเสียงด้วยความงุนงงและได้พบกับสายตาของเผยเย่

เขาทำหน้านิ่วคิ้วขมวดและแววตาของเขาก็ทอประกายความน่ากลัวออกมา

“ฉัน... ฉันไม่เป็นไรค่ะ” หนวนจิ่วที่ยังคงตื่นตระหนกจนไม่ทันได้รู้ตัวว่าตอนนี้เธอกำลังอยู่ในอ้อมแขนของเขาอยู่ เธอรีบลุกขึ้นยืนทันทีพร้อมกับพยุงเขาให้ลุกขึ้นมา

ในจังหวะนั้นเองที่เธอจับมือชายคนนั้นโดยไม่ได้ตั้งใจ

มือที่ร้อนระอุของเขาก็สัมผัสเข้ากับมือของเธอ ทำให้หัวใจเธอเต้นแรงราวกับว่ามีกระแสไฟฟ้าวิ่งผ่านไปทั่วร่างกายของเธออย่างไรอย่างนั้น

ทว่าเจ้าของร้านยังคงไม่ยอมยุติแต่โดยดี เขาคำรามเสียงดังพร้อมกับถือมีดขึ้นมาอีกครั้ง

เส้าเหิงเตะเข้าที่หน้าอกของเขาไปอย่างแรงโดยไม่ลังเล “ไปลงนรกซะ ไอ้เวรนี่！”