“หมิงเจา หนูช่างมีน้ำใจจริง ๆ เลยจ้ะ！” หนวนจิ่วจูบหน้าผากของลูกสาวและพูดเสริมว่า “แต่ตอนนี้ถึงเวลานอนแล้วนะจ๊ะ ดูพี่หนูสิ...”

พวกเขาหันไปมองหมิงฮ่าวที่กำลังหลับสนิท แพขนตายาวทำให้เกิดเงาใต้ตาของเขา แล้วเขาก็ยิ้มราวกับว่าเขากำลังฝันดี

หมิงเจาลุกขึ้นนั่งและหอมแก้มหนวนจิ่วก่อนที่เธอจะล้มตัวลงนอนอีกครั้งและหลับตาลง “หนูก็จะนอนเหมือนกัน ฝันดีค่ะ คุณแม่”

“ฝันดีจ้ะ ลูกรัก” หนวนจิ่วหัวเราะเบา ๆ

เมื่อมองดูใบหน้าอันแสนหวานของลูก ๆ ตอนที่กำลังหลับ เธอก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ