ไม่แปลกใจที่ยวี่ฟูทำตัวสุภาพอ่อนน้อมและมีกริยาที่เหมาะสมถูกกาลเทศะในวันนี้ เพราะว่ามีทั้งสองครอบครัวมาอยู่รวมตัวกันนั่นเอง

และแม้แต่ผู้อาวุโสของทั้งสองฝ่ายก็มาอยู่ที่นี่ด้วย

พวกเขาคงมาหารือเกี่ยวกับการแต่งงานอีกครั้งหรือเปล่านะ？

เมื่อคิดดังนั้น หนวนจิ่วก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่สบอารมณ์เล็กน้อย

สายตาของเส้าเหิงจับจ้องไปที่แขนของเธอที่คล้องอยู่กับแขนของยวี่ฟู “คุณมาที่นี่ทำไม？” เขาถามอย่างเย็นชา

“คุณจี้ขอให้ฉันมาที่นี่เพื่อคุยเกี่ยวกับการออกแบบสร้อยคอค่ะ” หนวนจิ่วตอบไปอย่างใจเย็น

เธอคาดเดาได้ว่ายวี่ฟูคงอยากจะสร้างเรื่องยุ่งยากให้เธอ แต่ก็ไม่ได้คาดคิดว่าเธอต้องการทำมันต่อหน้ากลุ่มคนเหล่านี้

“แต่ว่า... พอมาคิดอีกที ฉันคิดว่ามันไม่เหมาะสมเท่าไหร่ที่จะพูดมันในที่แห่งนี้ค่ะ เดี๋ยวไว้ฉันค่อยคุยกับคุณจี้ทีหลังดีกว่าค่ะ”

หนวนจิ่วก้มศีรษะด้วยท่าทางสุภาพนอบน้อมและหันหลังเดินจากไป