เมื่อเล่าถึงอดีตอันน่าเวทนาของเขา เส้าเหิงก็คลายมือที่จับหนวนจิ่วไว้ออก

เขามองไปที่แม่เฒ่ามู่ด้วยใบหน้าที่เศร้าหมองพลางถามว่า “ทำไมคุณย่าต้องพูดถึงเรื่องนั้นตอนนี้ด้วยล่ะครับ？”

อย่างไรเสียมันก็เป็นความทรงจำที่เจ็บปวดสำหรับแม่เฒ่ามู่ด้วยเช่นกัน

แม่เฒ่ามู่รักมู่หรวนหร่วนผู้เป็นน้องสาวของเส้าเหิงมากจริง ๆ และเป็นเรื่องยากสำหรับท่านเช่นกันที่ต้องยอมรับความจริงที่ว่าหรวนหร่วนเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ไปตั้งแต่อายุยังน้อย

เธอจับมือเส้าเหิงไว้และพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันแค่กลัวว่าแกจะทำให้เธอกลัวจนหนีไป ปกติแกเป็นคนเย็นชาและดื้อดึง จนในที่สุดตอนนี้แกก็เปิดใจให้ใครสักคนได้สักที”