icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

Defeat skittish"ปราบพยศ"

บทที่ 6 ตอนที่ 5 ความจริง

จำนวนคำ:4310    |    อัปเดตเมื่อ:13/07/2022

ที่

วาม

:3

ี้

ี้

๊ว

พูดยังไม่ทันขาดคำก็เจอเข้ากลับหมัดหลุน ๆ อั

ทีถึงกับซี๊ดปาก เมื่อเห็นสตี

็นชาไม่มีผ่อนปรนแรง

ย่อมรู้อยู่แล้วว่าบอสแพ้กุ้งมากแค่ไหน จากการรายงานของอีธานคือ ตัวอีธานและคิณขอตัวไปเข้าห้องน้ำเพียงครู่เดียวเท่า

้วใช่ไหม” (

ั๊

บอสได้รั

ตุ

ก!! แฮ่ก

” สายตาเย็นชา มาพร้อมกับความรู้สึกเหมือนอยู่ขั้วโลก

กแกจะรั

จึงหันกลับไปลงทัน สตีเวนต่อแบ

หมือนเป็นคนอื่นเลย” หยางที่ไ

ดแบบนี้ไม่ใช่เหรอเ

ใบหน้าที่บวมเป่งทั้งเลือดเปรอะเปื้อนเต็มใบหน้า ไหนจะรอยตามตั

:0

รงพ

ครมา ตอนแรกนึกว่าเป็นพยาบาลมาตรวจ แต่ไม่ใช่ ชายที่อยู่ตรงหน้าเขานี้ดูเย็นชาแถมยัง

้าแต่สามารถเข้ามาอยู่ร่วมห้องของบอสได้ ถือว่าไม่ธร

นจะแปลได้แต่ก็ไม่แน่ใจ จึงล

ผมหรือเ

็กที่อยู่ตรงหน้า เขา แน่ใจว่าเด็กกว่าตัว

ะวันครับ เป

คงเป็นคนที่จะมา

รั

ำหรับวันนี้ที

ม่เคยเจอบอสเลยสักครั้งค

รือว่าคนที่เธอช่วยไว้วั

นี้ คุณเมฆ!

ีร์ ประทานบริษัท AQT แ

งตอนนี้กำลังประมวลผลเหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เคยเ

นานแค่ไหน

ืมแนะนำเล

รือเปล่า ถ้าใช่อย่าเพิ่งดูถูกกันสิครับให้ผมได้ทำ

ไม่ชะ

็มที่แบบที่ปากพูด ฉันจะร

แล้ว แต่ด้วยความหมั่นไส้เลยไม่ได้ฟัง

างไปวางไว้ข้างหน้า

ใครมี

..

งหน้าคุณก็ไม่มีใครกล้าหยิบ หรือตักขึ้นมากินกันเลย แล้วก็เลิ

ึกสงสัยหรือแปลกใจอะไรเลย อันที่จริงเขาสงสัยอยู่ว่าทำไมบอสกับคุณเมฆถึงชอบอะไรเหมือนกัน แพ้อาหารป

.เอ่

หัวหน้าบอดี้การ์ดที่เธ

ไหมครับ งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ

ิงแล้วเขาผู้นั้นคือบอส คือคนที่จ้างตนมาทำงาน คือคนที่ไม่ยอมบอกอะไรกับตัวเองเลยนอกจาก ทะเลาะและเถียงก

นาน ก็คิดได้ว่าต้องกลับไปตั้งหลักก่อนอะไรจะเกิดค่อยให้มันเกิดพรุ่งนี้ วันนี

:4

อาบน้ำทำอะไรเสร็จก็

หว่างบริษัทหรือโรงพยาบาล แต่เราก็ไม่ได้จำ

้งเตือน จากแอพสีเขียวก็ดั

i

ha

้ามาที่โรง

ำอะไรไ

มเติมคือเสียงถอนหายใจที่คิดไม่ตกกับเช้าที่จะมาถึงน

:1

ยที่เมื่อวานเขาคิดที่จะมาเฝ้าไข้จนได้

กันทุกวันยังไงให้เหมือนเดิม หรือเขาผู้นั้นจะยังหลับ แต่ปกติคุณเมฆจะเข้า

เลยว่าคิณที่ไปทำเรื่องค่ารักษาพยาบาลของสตีเวนกลับมาแล้ว กำลังยืนจ้องมองดูเด็กน้อยที่พวกเขา

ไรคนเดียวหน้าปร

ณดี๋ยวสิ” ไม่รอให้เจ้าเด็กน้อยได้พูด

ะหยางที่ยืนก้มหน้าเอามือประสานกันไว้ด้านหน้า อีธานที่นั่งกัดเล็บตัวเองอยู่บน

่สุด พอได้ยินขำไล่มาแบบนั้น เขาก็รีบหันหลังเตรียมเดินออกมาทันที แต่

้หมายถ

้รู้ว่า ทั้งสองคนมีรอยฝ่ามือทาบทับอยู่บนใบหน้าคนละข้

ดในห้องจึงเหลือเพียง

าล์ลก็ส่งสายตามาต่อว่าเด็กน้อย ที่ไม่รู้เลยว่าทำให้เขาโกรธมากแ

่ตรงนั้นอ

า มีแต่อาการแปลก ๆ ที

ินม

.

งกัน ไม่รู้คนที่เป็นห่วงเขาแทบตายเมื่อวานหายไป

ย่างเลยหรือไง นั่งลงส

! เอ้ย!! มะ.

ผ่านมา คาล์ลก็ถามขึ้นจนทำให้เด็กน้อ

องที่ผ่านมา ที่ผมเคยล่วงเกิน

งกับยิ้มเล็กยิ้มน้อยที่มุมปา

ยโกรธ” คนปากแข็งก็ได้แต่วางท่าไปแบบนั้น

ทั้งสองข้างยังเกาะอยู่ที่ห

กัน” เด็กน้อยได้ยินแบบนั้นก็เงยหน้าขึ้น

อะไร อ่อนไห

เดิมเถอะ เธอจะได้

อสไม่ไล่ผมอ

ี่แล้วๆมาถ้าฉันจะไล่เธอไม่ได้มานั่

าสิบพยา

ออกมา เป็นครั้งที่สองแล้วมั่ง

.

โทษ

..จะกิ

” พูดเสร็จก็เดินอ้อมไปอีกทางของห้องพักฟื้น ก่อนจ

่คร

็เรียกฉันแ

.จะดีเ

เดิม กินช่อม่วง ของโปรดปรานที่ทำให้การทานข้าว

องของ

ยทำเกินไป

นาดนี้ บาดเจ็บจากการโดนยิ่งเพราะคุ้มกันนายก็ไม่ใช่ครั้งสองครั้ง โดนบอสลง

ายห่วงบอส แ

ตัดสินใจไม

ง...มันไม่ใช่แค

ันไว้ใจมันมากแค่ไหน หากเป็นค

าะเขารู้ว่าตัวเองตอนนี้ยังไม่ปกติ เกิดอ

อนนี้มันมีแต่แย่นะ” หยินที่นั่

้ดูแลนายน้อย จนนายท่านใหญ่เสีย นายน้อยก็ได้ขึ้นมาเป็นใหญ่แทน โดยมีท่านอาแ

ากกว่า คาล์ลประมาณห้าปีทำให้บางครั้ง คาล์ลต้องขอคำปรึกษาเรื่องที่ต

ิกซ์มันฝากทุกอย่างได้ แต่บอสสำคัญยิ่งกว่า ฝากคนที่เขาคิดว่าเขาสามารถฝ

กซ์

วย พอได้ยินเสียงจึงหันกลับไปดูก่อนจะจิกกัดเล็กน้อย โด

อึดสุดๆอะ เพิ่งเคยเห็นลูกพี่ฟิวส์ขาดขน

ด อะแค่ก..แค

าขัดกันดูลูกพี่สิ ถ้าไม่

องตัว ที่แถสุดขีดเพื่อเอาตัวรอด ถ

..นิกซ

ดินออกไปก่อนแ

ียดมากๆชอบหนีไปอยู่คนเดียว แต่ก็แปลกที่เขาจะหาเจอเสมอ แค่คิดถึงตรงนี้แล้วก็ไ

ต่อ ลูกพี่ดูโก

าไปง้อตอนนี้ไม่รู้ว่าจะหายโกรธหรือซ้

ม่รู้กี่ครั้ง

รอห๊ะ” คนกลัวเมียยิ่งกว่าอะไรแว้ด

ว่าความรู้สึกของอีกคนมันจะหายหรือดี

:3

วามรู้สึกที่เพิ่มมาอีกตอนนี้คือ ความเย็นวาบที่แผ่ซ่านไปทั้งห้องทำเอานึกถึงตอนเข้าห้องปกครองตอนม.ต้น เ

กซ์

ทษคร

่ขอโทษเรื่องอะไรกันก่อนจ

ที่นั่งอยู่โซ

ิณ สตีฟไปไ

การณ์ตอนนี้ก็ไม่กล้าถามอะไรมาก เลยกลับมานั่

ันฉันตัดสินใจแล้ว เธอไ

บนั้น ก็ได้แต่ตาค้างอาปากผะงาบๆ

มก็ขอโทษกับเรื่องที่แล้วๆมาแ

!” คาล์ล

นมให้ ตอนทานเข้าไปเราก็คิดว่าหาย

งดะ

ิง ๆ ทำไมไม่พูดให้ชั

ุเธอเป็นพน

บรรจุ...บ

ันจะให้เธอรับตำแหน่งเลขาขอ

่ให้ฝึกงานต่อแล้ว เพราะจะบรรจุเขาเป็นพนั

้งห้องต้องส่ายหัวให้กับคนคิดไปก่อนหน้า เว้นก็แต่ฟ

คนโดนถามกลับได้แต่ก้มหน้าใช้มื

ยร์ตั้งแต่แรก ใครเขาใ

ะเถีย

ึกหงอยแหะ ปกติก็เถียงกันประจำ แต่พอรู้ว่า

ละย้ายโต๊ะทำงานเธอมาไว้ที่ห้องฉัน ไม

เหมือนเดิมก็ได้

นาดนั้น (แล้วจะพูดอะไรได้ไหม เลือกท

รั

ตามเดิม พร้อมใบหน้าที่

พราะอยากให้เด็กน้อยอยู่ในสายตาตน

็นในไหวพริบของเด็กน้อย ไห

งน้อยก็ดีกว่าพวกหน้าตาดี แต่จิตใจไม่ปกติแ

่องงานเท่

เปิดรับโบนัส

เปิด
1 บทที่ 1 บทนำ2 บทที่ 2 ตอนที่ 1 การเปลี่ยนแปลง3 บทที่ 3 ตอนที่ 2 การสัมภาษณ์งาน4 บทที่ 4 ตอนที่ 3 คุณที่ต่าง5 บทที่ 5 ตอนที่ 4 แปลกๆ6 บทที่ 6 ตอนที่ 5 ความจริง7 บทที่ 7 ตอนที่ 6 ทำไม ทำไม ทำไม8 บทที่ 8 ตอนที่ 7 อยากรู้ก็ให้ถามคนใช้9 บทที่ 9 ตอนที่ 8 ฝึกความอดทน10 บทที่ 10 ตอนที่ 9 ในความวุ่นวาย ก็ยังมีรอยยิ้ม11 บทที่ 11 ตอนที่10 SOS12 บทที่ 12 ตอรที่ 11 ตามล่าหาตัว13 บทที่ 13 ตอนที่ 12 ความในใจ14 บทที่ 14 ตอนที่ 13 คิดไม่ตก15 บทที่ 15 ตอนที่ 14 คนของอัจมาน คาล์ล16 บทที่ 16 ตอนที่ 15 แมว...ที่ไหนล่ะ17 บทที่ 17 ตอนที่ 16 ขนมเป็นเหตุสังเกตได้18 บทที่ 18 ตอนที่ 17 แบบนั้นเขารียก...พาล19 บทที่ 19 ตอนที่ 18 ข้อแลกเปลี่ยน20 บทที่ 20 ตอนที่ 19 รักต้องห่าง21 บทที่ 21 ตอนที่ 20 บุคคลที่หลงทาง