นกหงส์หยกข้าใครอย่าหมาย

นกณัชชามาตั้งแต่ที่บ้าน ขณะยืนรอรถเมล์ รถมอเตอร์ไซร์ได้เบียดมาทางซ

นหายใจ เธอจึงรอรถเมล์อีกคันที่ทิ้งห่างนานครึ่งชั่วโมง พอได้ขึ้นก็เกิดเหตุอีก เมื่อมีเด็กที่นั่งเบาะ

อย่างกับตูดลิง” เพตราถาม

อยพูดจากใจ “และเมื

หมายถึงนกณัชชาตัวจ้อยแสนน่ารัก ที่ไม่รู้ว่าเป็นอริกันตั้งแต่ชาติปางไหน เพ

นทำอะไรให้ ฉันก็เห็นว่ามันน่าร

่อนไอ้นกบ้านั่น ถึงได้พูดอย่

นกตัวเล็กๆ น่ารัก จะเทียบกับคนได้ยังไง อีกอย่างนกมันมีอายุไม่กี

เล่มหนาอย่างกับหมอน” ธ

ศาสตร์ราช

ม่ได้เรียนประวั

วัติศาสตร์จีนให้ฟัง ฉันอ่านมาหลายเล่มแล้ว แต่

ิเศษของเธอคือ ดูแลคนแก่บ้านเศรษฐีที่อยู่ต้นซอย เพตราต้องไปทุกวันตั้งแต่หกโมงเช้า

ิดาดอยแกะซองขนมแล้ว

นชอบตรงนี้มากเลย องค์รัชทายาทเลี้ยงนกหงส์หยกไว้ตัวนึง มันจะเกาะบนบ่าขององค์รัชทายาทไปทุกที แถมพูดเก่งด้วยนะ ฉอเลาะมากเลย องค์รัชทายาทมักพูดกับมันบ่อยๆ แล้วที่น่าแปลกก็คือ ตั้งแต่เ

ลี้ยงตั้งเยอะแยะ ดันมาเลี้ยงไอ้นกตัวนี้” เรื่องมันก็ชวนติดตาม แต่พอได้ยินว่า องค

น ก่อนเก็บใส่กระเป๋าสะพายที่นำมันมาคล้องบนบ

็นวันเ

งตั้งใจว่าจะทานให้อยาก หลังจากชวดซื้อไม่ทันมาหลายวัน เธอวางกระเป๋าสะพายและถุงขนมลงบนโต๊ะกินข้าว เดินไปห

ข้าหาขนมในถ้วย แล้วมันทำในเรื่องที่ไม่สมควรทำคือ ถ่ายใส่ขนม ช่างเป็นเวลาที่เหมาะสม เจ้

งใส่นกณัชชาที่บินขึ้นไปเกาะบนตู้ มองมายังธิดาดอยที่เดินมายืนเท้าเอวห

ธิดาดอยไม่ยอมแพ้ วิ่งตามมันออกไปนอกบ้าน มันเหมือนจะแกล้งธิดาดอย นกหงส์หยกบินต่ำๆ ให้ธิดาดอยกระโดดจะจับมัน ซึ่งคนตามล่านกก็ไม่ลดละ ตามม

วะ จับได้แม่จะ

องพื้นว่า มีเปลือกกล้วยตกอยู่ และบังเอิญว่าตอนนี้ฝนได้ตกลงมาโปรยปราย ซึ

นพื้น ความลื่นทำให้เธอทรงตัวไม่อยู่ เอนไปเอนมา เธอไขว้คว้ามือในอากาศ แต่แทนที่จะหงายท้องไปด้านหลัง เธอกลับเอนต

ู