รักที่แสนเกลียด

้วสะบัดมือตีกับเสื้อผ้าเพื่อปัดฝุ่น ฉันทำมั

ี้เราทำอ

ห้หยุดหนึ่งว

่านจะกลับแ

่างที่บ้าน ไม่รู้ว่าพี่ๆแม่บ้านทำอะไรก็เร

ำไมคุณป่านต้

้ทาน มันเป็นความสุขเพี

พี่พรคนนี้ทำงานได้ทุกอย่างยกเว้นงานบ้าน พี่พรเกลียดการล้างจาน"

่านก็ไม่ชอ

่งสักห้านาทีคุยกันก่อนค่อยไป" พี่พรดึงแขน ฉัน

กหน่อยพ

ี่ เดี๋ยวพ่อแม่

่ดี ถ้าพูดมากก็ซัดหน้าหงายเลย" พี่พรกระซิบแล

ดคุยอย่างกันเอง พอพูดคุยเสร็จฉันก็ขอตัวกลับ

เช้าถูกสตาร์ท ฉันขับมันออกมาวัน

เพราะต้องการเก็บส้มสวนสุดท้ายให้แล้วเสร็จ ฉันใช้มือลูบที่กระเป๋า

ที่เป็นของตัวเอง ของที่ฉันชอบไม่ใช่ขอ

ฉันก้มหน้าเดินเลี่ยงไปอีกทาง พ่อชนะพลนั่งแกะสว

ช่ไหม?!" น้ำเสียงห้วนเอ่ยขึ้น แม่ด

ฉันพย

ตัวให้ดีกว่า

ะ แต่ดูเหมือนทุกคนจะ

ป่านทอทอง!" ท่านเริ่มขึ้นเสียงดังขึ้น ที่จริงท่านไม่ได้สนใจเรื่องที่ฉันกินเหล้าเท่าไหร่หรอ

ไม่ได้

ปัญญารับผิดชอบไหม? ทำอะไรไม่รู้จั

ใส่ป่านอยู่แบบนี้หรอก ป่านไม่ชอบให้สองคนนั้นกอดจูบกัน เพราะเขาเ

ากที่นี่แล้ว เธอมันก็แค่เงาไร้ตัวตน เป็นเพียงเงาของพี่สาวเธอ" ท่านพ

็ต้องไปอยู่ที่อื่น งั้นก็ช่วยเอาลูกสะใภ้ที่แ

็เพราะแต่งเอาหน้าเอาตา แต่งเพื่อให้คนทั่วไปไม่ต้องนินทาครอบครัวฉัน ดีหน่อยที่คนแถวนี้ไม่รู้ว่าพี่สาวเธอมีฝ

อดทน ฉันรู้ว่าตัวเองผิดที่ทำเรื่องร้าย

ง พ่อนับคนที่จดทะเบียนถูกต้องกับลูกชายพ่อเท่านั้น!" พ่อชนะพลพูดขึ้นแล้ววางสว่านที่กำลังซ่อมใ

ิ้นไม่มีกระดูกพูดให้เกลียดฟังมากๆก็

เปรียบกับพี่ปอเสมอ

เข้าข้างป่าน

งไม่เห็นว่าอันไหนกรวดอันไหนเพชร วันไหนที่คุณ

ฉันมั่นใจว่าหน

้หรอก สะใภ้คนโปรดดีสุดหนีงานแต่ง จนงานแต่งแทบ

าที่ปอแก้วไปเพ

ค่นหัวเราะ "แล้ว

่วนพี่ดีแล่นยืนนิ่งเป็นตอไม้มองทุกคนทะเลาะกัน ฝนตกปร

ที่พ่อแม่เธอไม่รัก ไม่แปลกที่เธอไม่ดีเท่

ักป่านหรอก ตลอดชีวิตป่านไม่มีคนรักอ

พี่ดีแล่นออกมา

้สบายใจได้แล้วค่ะ ไม่มี

" ฟ้ามืดทะมึนปกคลุ

าฉันไหลออกมาทันทีที่ออกมาพ้นรั้วบ้านหลังนั้น ความเข้มแข็งที่ฉันสร้างถูกกัด

ร้องไห้อยู่เคียงข้างกั