เพลิงพิศวาสจอมเถื่อน (ซีรีย์ชุดจอมใจจอมบงการรัก)
0
เติมเงิน
ประวัติการอ่าน
ออกจากระบบ
ดาวน์โหลดแอปเพลิงพิศวาสจอมเถื่อน (ซีรีย์ชุดจอมใจจอมบงการรัก)
บทที่ 31 คิดบ้าอะไร
จำนวนคำ:1396
|
อัปเดตเมื่อ：03/08/2022
วลาที่เธออยู่คนเดียว เขาเปิดประตูเข้าบ้านอย่างง่ายดายพร้อมความหงุดหงิดและปิดลงกลอนให้เรียบร้อย เขาแยกกับธันวาตั้งแต่
ปลดล็อกบท
1 บทที่ 1 บทนำ2 บทที่ 2 ไม่มีเวลาใส่ใจ3 บทที่ 3 ว่าง่ายๆค่อยน่ารักหน่อย4 บทที่ 4 หน้าที่5 บทที่ 5 ทั้งต้นทั้งดอก6 บทที่ 6 ลูกค้าVIP7 บทที่ 7 หลักทรัพย์ค้ำประกัน8 บทที่ 8 ไร่ฉายฉาน9 บทที่ 9 แผนการ10 บทที่ 10 เพราะขี้เหร่แบบนี้ก็เลยยกให้มาใช้หนี้สินะ11 บทที่ 11 ตั้งสติ12 บทที่ 12 ผงะไปเล็กน้อย13 บทที่ 13 ‘งานในครัว’ ยังไงก็ยังดีกว่า ‘งานบนเตียง’14 บทที่ 14 มีอะไรให้ช่วยบ้างคะ15 บทที่ 15 มองอะไรกัน16 บทที่ 16 ขัดดอก17 บทที่ 17 เย้ายวน18 บทที่ 18 คุณคิดจะทำอะไร19 บทที่ 19 ถามทำไม20 บทที่ 20 สัญญาการทำงาน21 บทที่ 21 ท่าทางมีความสุขดีนะ22 บทที่ 22 อิจฉาหรือไง23 บทที่ 23 โลกกลมหรือพรหมลิขิต24 บทที่ 24 นี่ขนาดเกรงใจนะ25 บทที่ 25 คุณเป็นลูกหนี้นะ26 บทที่ 26 เหมือนเด็กถูกแย่งขนมหวาน27 บทที่ 27 ไม่คิดว่าจะเอาจริงเอาจังขนาดนี้28 บทที่ 28 ทำไมช่างแตกต่างกันเหลือเกิน29 บทที่ 29 รู้จักกันมาก่อน30 บทที่ 30 ยิ้มเศร้า31 บทที่ 31 คิดบ้าอะไร32 บทที่ 32 คุณสัญญาแล้วนะ...33 บทที่ 33 หวง34 บทที่ 34 บีบน้ำตา35 บทที่ 35 มีเมียแล้วละสิ36 บทที่ 36 ทำไมเขาคิดถึงเธอมากขนาดนี้37 บทที่ 37 ยิ้มเจ้าเล่ห์38 บทที่ 38 ไม่ใช่หมูให้เชือดง่ายๆ หรอกนะ39 บทที่ 39 เบามือหน่อย40 บทที่ 40 ไม่ต้องกลัว ผมไม่เป็นอะไร41 บทที่ 41 คุณเป็นของผม เท่านั้น42 บทที่ 42 ก็ผมหิวนี่43 บทที่ 43 ต้องการคุณ44 บทที่ 44 ปล่อยไว้ก็คาราคาซัง ลากคอมันมาจัดการเองดีกว่า45 บทที่ 45 อย่างคุณเพลิงคงไม่ขาดแคลนผู้หญิงหรอกค่ะ46 บทที่ 46 ลืมตาอย่างยากลำบาก47 บทที่ 47 รีบหนีไป48 บทที่ 48 มึงทำตัวมึงเอง49 บทที่ 49 โชคดีที่ไม่เป็นอะไรมาก50 บทที่ 50 อย่าร้อง เดี๋ยวคนอื่นจะนึกว่าผมรังแกคุณ51 บทที่ 51 ทำไมดื้อนัก52 บทที่ 52 กระซิบ53 บทที่ 53 ไม่ได้เป็นอะไร54 บทที่ 54 รีบตัดสินใจเลย 55 บทที่ 55 เธอน่าจะเป็นคนถามเขามากกว่า56 บทที่ 56 ‘ผมจะรอ’57 บทที่ 57 คงมีคนไม่คิดถึง58 บทที่ 58 ไม่รู้เธอคิดยังไง59 บทที่ 59 พร้อมจะถูกทำโทษหรือยัง เด็กน้อย60 บทที่ 60 ผมรักคุณ61 บทที่ 61 เรากลับบ้านไร่ด้วยกัน