ค่ำคืนสุดเหงา

่างดี หากให้เดาอายุจากหนังหน้า แกมักจะยิ้มหน้าบ

สิบกลางๆ ทั้งที่ความจริงแล

ไกโรค แกไม่สนใจพ่อผมหรอก อยากจะไปเถลไถลที่ไหน

่ม ไม่ไปไ

ทัก เธอแต่งตัวเ

ไปไห

น ร้านพี่หมวย คือร้านอาหารกึ่งๆ ผับเหมือนในกรุงเทพฯ นั่นแหละ มีหนุ่มเล็ก หนุ่มใหญ่ใช้บริกา

ด็ดอย่างนี้เลย” พี่ชายผมยกหัวแม่มือขึ้น

้งนั้นผมเลยไม่จำเป็นต้องแต่งหล่อไปแข่งกับใคร เพราะหากเทียบกันแล้ว...ผมน่

แรม ไร้แสงจันทร์อย่างนี้ อะไรก็

ำไมเมื่อเจ้าของร

จ้หมวยเป็นคนที่ช่วยสอนผมทุกอย่าง สมัยเด็กๆ ผมตามเจ้หมวยต้อยๆ มาห่างกันก็ตอนที่ผมเข้าเรียนในชั้นวิทยาลัย’ สนิทไ

เห็นหน้าหล

้าไปในร้านเจ้หมวย เจ้ก็ย

.พ่อผมไม่รู้มาก่อนว่

อะไรถามผม ไอ้เบสกับเจ้น่ะ เ

ทาง เปิดโอกาสให้ผมกั

กนะ แต่เจ้ของผมแต่งต

ร่องอกอวบ กางเกงขาสั้นฟิ

ตื่นเต้น หากเจ้หมวยรู้ควา

่ เจ้ก็น่าจ

็นๆ อย่างเบส โตมา

่ติดว่าพอผ่านช่วงวัยรุ่นผมจ

โตกว่าเก่าเ

เห็นว่าอวบอัดจนน้ำลายหยด วันนี้ต้องยอม

ะ ที่เห็นนี่แม่ให้ไ

ขนาดไม่ใคร่ถูก รู้แค่ว่าทั้งอวบทั้งใหญ่ หาก

ขายของปลอมนี่แหละ ตอนดูมันก็ชวนให้คึกคักหรอก

ถึงโผล่มาให

าทางจะขายดีนะครั

ร้อมกั

าะหวังอย่างอื่น ซึ่งก็น่าสมเพช แต่ช่วยไม่ได้เธอเองก็ต้องการแบบนั้น เลยปล่อ

บ...นั่นคือสิ่ง

ต่ก็ไม่วายแอบม

กหนา ไม่เคยเ

มยิ้มแหยๆ “นมน่ะเห็นมาเยอะแยะ แ

าขึ้นนะ กล้าต

็นิดหน

กับพี่ชายชะเง้อม

ี่โต๊ะที่พ่อกับพี่ผมนั่งอยู่ “อ้อ.

กับผมหรอก สัญชาญาณผมเตือน ตาเจ้แกมองเป้ากาง

พ่อเฝ้าเจ้แกมาหลายปีแล้วยังไม่ได้แอ้มเลย”

ูแม่มึง วันหลังพ่อไม

ม่ยักรู้ว่าเ

ารที่ไม่ได้ใกล้ชิดขวัญใจตัวเอง แต่ผมก็ไม่ได้เหงานะ ช่วงที่ผมเรียม ผมก็ฝึกฝ

งผมเลย เธอเดินดูแลลูกค้า ผ่

ผมก็หมด จู่ๆ พ่อก็ชวนกลับ พี่ชายผมที่เมาได้ที่ก็ไม่คัดค้าน หลังเช