เมียแทนหนี้

อ มันเศร้าจนอยากร้องไห้ เมื่อทั้งห่วงทั้งกังวล แต่เพื่อ

กระเป๋าเป้ที่ใส่

งมากที่สุด แต่เธอจะไม่มีวันยอ

ดินสวนไปมาทำให้ลายตา นิรดาพยายามเดินตามคนนำ เธอไม่อยากหลงทางและเสียโอกาส

่วงดำเนินงานต่อ กว่าจะผ่านการตรวจเช็ค กว่าจะผ่านด่านต

นและเร่งด่วนแม้จะเลยเวลาเที่ยงคืนมาหลายนาที พนักงานแต่ละท่าน

ย ฝ่ามือชื้นไปด้วยละอองเหงื่อ ขณะเดินผ่านช่องตรวจเอกสารขั้น

พื่อนร่วมเดินทางไปพร้อมกันเกือบ30ชีวิต แต่เพื่อนแต่ละคนนั้นก็มีอาการไม่ต่างจากเธอ หญิงส

งด้วยนกเหล็ก เป็นความประ

นตี3กว่าๆ เป็นเวลาเดินทางที่เต็มไปด้วยความระทึกทุกนาที เมื่อต้องโดยสารเครื่องบินลำใหญ่ท

เครื่องบิน และเห็นหลังคาบ้านเหมือนบ้านตุ๊กตาที่ค่อยๆ ขยาย

ยแรงกายก็เสียเวลาไปอีกไม่น้อย ...ทันทีที่เดินพ้นท่าอากาศยานบรัสเซลส์อากาศเย็นจนนิรดาต้องกระชับเสื้อคล

รถบรรทุกคันใหญ่ที่ผู้โดยสารทั้

เกาะกลุ่ม ถึงเธอจะสื่อสารกับคนท้องถิ่นได้ แต่เ

ถ่างตาไว้ อยากมองทุกอย่างรอบตัว

จริงๆ ต้นไม้ที่ยืนต้นริมถนน ออกใบเ

ออยากรู้อยากเห็นไปซะหมดทุกอย่าง ผิดกับคนงานคนอื่นที

o P

หนือประตูทางเข้า กับแนวต้น

บการเริ่มต้นที่เ

งความใจดี ในฐานะหัวหน้าคนงานยาคอบเอ่ยต้อนรับคนงานใหม่ทั้งหมด เขาอธิบายคร่าวๆ เกี่ยวกับสวนแห่งนี้ พร

งใหญ่ข

ยนะ” ยาคอบเปรย เขาไม่รู้ว่านิรดาฟังออก เมื่อคนงานมาใ

าวตอบเป็นภาษาเดียวกัน

ัวคิ้วขึ้นสูง “เธ

ต้องฝึกอีกเยอะค่ะ” นิรดาออกตัวแม้เธอจะฟังรู้เร

ช่วยอธิบายให้ค

น แต่เมื่อเจ้าหล่อนพูดได้ ฟังออก เขาเลยจำใจเก็

ะ ห้องละ2คน” ยาคอบพามาส่งที่หน้าห้องแถว ใ

องได้ เธอได้พักกับคนงานสาวคนหนึ่งที่มาจากเวียดนาม...

รั้งเดียวตอนที่เธอเดินผ่านประตูเข้ามา ความอ่อนเพลียเพราะการเดินทางทำให้นิรดานอนหลับไปหลังจากนั้นไม่กี่นา