ทิวาโลมดาว

มีคนรู้จักสนิทสนมทางโน้นแต่ก็มีคนพร้อมจะช่วยเหลือเธออย่างเต็มอกเต็มใจ ความจริงเรื่องนี้ต้องขอบคุณท่านชายทิทยุที่ติดต่อเพื่อนทางโน้นให้เป็นธุระ

ยได้’ ท่านหญิงว่า และไม่ว่าเธอจะชักชว

ูลหม่อมพ่อประชวรบ่อยด้วย เราเป็นห่วง ไม่อยากไปไหนไกล นี่ถ้าเจ้าพี่ลดทิฐิยอมคุย

นดีกันอีก

้งสิบแปดปี พอกลับมาฉันก็นึกว่าจะลืมเรื่องเก่าๆ ไปแล้ว แต่ก็อย่างท

ะไม่ใช่เรื่องในครอบครัวของตน แม้ตนเองจะสนิทสนมกับท่านหญิงตั้งแต่วัยเยาว์และคบหากันมาตลอด ทว่า...ให

เดินทางไปกลับสะดวก ไม่ต้องจากบ้านจากเมืองไปไกล อรอนงค์เองก็ใช่ว่าจะไม่ห่วงบิดามา

ลืมแต่กลับกลายเป็นว่ายิ่งนานยิ่งจดจำ ความทรงจำที่พร่าเลือนสับสน นานวันยิ่งชัดเจน ผุดขึ้นมาในหั

งเมือง หญิงสาวทำรถเข้าไปจอดที่ลานกว้างด้านหลังซึ่งเป็นที่จอดรถประจำ แล้วจึงหิ

ายขนาดใหญ่ติดไว้ด้านหน้าว่

นภาษาอังกฤษให้กับเธอสมัยที่เธออายุห้าหกขวบ ครูแอนเคยเรียนบัลเลต์มาก่อน มี

งามพลิ้วไหว ทุกท่วงท่าอ่อนช้อยให้ความรู้สึกล่องลอย ชุดกระโปรงฟูฟ่อ

ยดายที่ครูแอนย้ายไปอยู่ปีนังหลายปี กว่า

ารดากำลังจับจูงเด็กน้อยตัวกลมที่สวมชุดบัลเลต์สีชมพูค

่นาน โรงเรียนบัลเลต์ของครูแอนที่แทบไม่มีคน วันนี้เห็นผ

ือ ดีจริง!” อีกฝ่ายเข้ามาคล้องแขนโอบกอดอย่างส

าแต่ก็ยังงดงามน่ามอง ผมสีบรอนด์ทองยังหนานุ่มและเป็นเงางาม ดว

มาก็ต้องม

ย ครูกำลังต้องกา

ให้อรช่

าถป่ว

ึงคือสิรินาถ เป็นคร

ยงใหม่ ตอนนี้เหลือแค่ครูคนเดียว จะให้ดูแล

ก เธอเต็มใจช่วยอยู่แล้ว เพียงแต่ทักษะการเต้นบัลเลต์ของเธอนั้นร้างลาไปนาน ทั้งยังไม่ได้เ

อรเคยเรียนแค่ง

ห่วงนะอร เด็กไม่กี่คนเอง เป็นเด็กที่ผู้ปกครองยังไม่ตกลงใจจะให้เรียนน่ะ ครูใ

่อยเบาใจ อรอนงค์ตกปา

ยนชุด กระซิบบอกด้วยว่าวันนี

รหร

ม่ได้เขาเข้ามาช่วย โรงเรี

าก่อน เธอทำสีหน้าประหลา

รูไม่บอกอรล่ะคะ อรจะได้ช่วย” เธอเว้นระยะไปครู่หนึ่ง นึกถึงตนเองที่ยังไม่ได้ทำงานเป็นหลักแหล่ง เพียงรับจ้าง

องอรอนงค์อย่างซ

ที่เป็นห่วง ครูขอแรง

วทำผมจนเสร็จ จับตัวเธอหมุนหน

ลูกศิษย์ครูคนน

ก้มแดงซ่านราวลูกตำลึงส

บหน้าของเธอด้วยสองมือ พิจารณาใบหน้าที่อ่อนหว

องเรียนให้กับเธอ ก่อนจะแยกตัวไปจ

้อง เลี้ยวไปคนละทางกับอีกฝ่าย เดินขึ้นบันได

ังโพสต์ท่า à la seconde * (คือการที่ยืนบนขาข้างหนึ่ง ขณะที่ขาอีกข้างหนึ่งเหยียดไปด

นงค์

่อนแรง ร่างน้อยซวนเซ ด้วยเหตุการณ์ไม่คาดฝันทำให้ทรงตัวไ

อิงแอบ

มบดเบี

็นดวงตาสีสนิมเหล็กของท

ุดบัลเลต์เสียนา

งสาวปัดปอยผมที่ตกลงมาป

มากหร

่แป

หลบสายตา แก้มนวลแดงซ่าน และยิ่ง

ส

้ว.

้วท

้า ย้อนถามอย

ตรัสเหมื

้าไปทางอื่นไม่ยอมสบตา และกล

๊เก

ยบงัน ใบหน้าแดงก่