เมียไร้รัก

จ..

งผมเสียใจจนตรอมใจ ถึงเรื่องราวมันจะผ่านมานานหลายสิบปีแล้วแต่ผมก็ไม่มีวันลืมวันที่พ่อของผมจูงมือมันเข้ามาในบ้านแล้วบอกกับทุกคนในบ้านว่ามันคือลูก ผมจำได

วันตายอะไรที่มึงรักกูจะแย่งมา เหมือนที่กูเคยทำ" ผมอาฆา

าบาลอีกรอบแล้วไปออกข้างหลังโรงพยาบาลแทนเพราะมันเป็นทางลัดถึงแม้ทางมันจะแคบสักหน่อยมันก็คงจะดีกว่าติดไฟแดงเป็นชั่วโมงๆกว่าจะถึงบ้านคงค่ำพอดีที่ผมรู้เพราะโรงพยา

บไปบ่นไปเพราะจากที่คิดว่าจะเป็นทางลัดกลับกลายเป็นต้องค่อยๆขับเนื่องจากสภาพถนนที่เป

ร่กูจะถึงปากซอยวะ ซิ่งเลยละกันวะ

! เสียงน

จอผุ้หญิงคนนึงที่แต่งตัวมอซอซอมซ่อกำลังตัวเปียกไปด้วยน้ำครำจ้องมองเข้ามาในรถของผมด้วยสายตาโ

วเราะอยู่คนเดียวบนรถด้วยความสะใจก่อนจะขับรถต่อไปโดยไม่สนใจว่าคนด

ษา

งที่ฉันก็บอกกับท่านไปแล้วว่าทางมันลำบากให้รอที่รถแต่ท่านก็ไม่ยอมจะมาที่บ้านของฉันให้ได้คือไม่ใช่ว่าฉันอายบ้านตั

านหนูเ

ช่

นี้อย่าหาว่ายายดูถูกเลยนะหน

อยู่มาตั

ม่เจอเลยแถมไฟฟ้าก็ไม่มีใช้หนูอยู่ได้ยังไง ดีนะที่คุณไทด์มาส่งจนมาเห็นความเป็นอยู

ล้วล่ะค่

่กับยายส่วนบ้านหลังนี้ยายจะให้ช่างมาปรับปรุงซ่อมรั้ว

ให้งานทำหนูก็ไม่รู้จะต

เพื่อเป็นสิ่งตอบแทน

ว่าม

จ๊ะ ไปเก็บของเถอะ

วโมงต่

งเพราะมันสวยงามราวปราสาทในเทพนิยายที่ฉันเคยอ่านตอนเป็นเด็ก มองไปทางไหนก็มีแปลงดอกไม้หลากหลายสายพันธุ์ที่ปลูกประดับตกแต่งไว้อย่างสวยงามไหนจะสวนป่าที่มีไอน้ำพ่นออกมาและมีน้ำตกหลายชั้นไหลลงมาทำให้ได้ยินเสียงน้ำไหลตลอ

านกลับ

เรียบร้อยดีไหมฉ

น" หญิงวัยกลางคนหันมามองฉันด้วยแววตาสงสัย และด้วย

นแนะนำให้ทุกคนในบ้

้าค

บ้านโดยมีคุณป้ารำภาเดินตามหลัง พอเข้ามาด้านในฉันก็เจอคนหลายสิบ

กคนมากันพ

ะ/ค

ุณท่านมีคนดูแลเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งคนนั่นก็คื

ะมีอะไรก็บอกก็สอนหนูด้วยนะคะ" ฉันแนะนำตัวพร้อมกับไหว้ทุ

าอยู่ที่นี่หรือว

ที่นี

หนูคนนี้นอนที่ไหนคะ

ที่ว่าหนูเมษาจะได้ดูแลฉันอย่างใกล้ชิด

่ะคุณ

ต่อม

านที่ชื่อจันมายังชั้นสองของบ้

ะคะห้องขอ

แค่ลูกจ้างที่คุณยายจ้างมาดูแลเท่านั้

ถ้าเป็นแค่ลูกจ้างคุณท่านคงไม่ให้ค

ไหนเหรอคะ" ฉันถามอย่างสงสัยเพราะ

่ครัวคนขับรถคนสวนทุกคนพักกันอยู่

ยายกับคุณป้ารำภาถึงไม่ใ

คุณเมษาเอาของเข้าไปเก็บไว้ในห้องก่อนดีกว่านะ

๋ยวหนูไปช่ว

เรื่องอาหารให้เป็นหน้าที่ของแม่ครัวเถอ

งโดนดุด้

่งเกี่ยวกันเลย แม่บ้านก็ส่วนแม่บ้าน แม่ครัวก็ส่วนแม่ครัว พูด

ดีจัง

ะเคารพคุณท่านมาก ท่านเป็นมากกว่าเจ้านายค่ะ" ฉันเห็

ะ คุณเมษาอาบน้ำพักผ่อนก่อนก็ได้นะคะถ้าถ

่หนูขอร้องป้านะคะเลิกเรียก

าจะเรียกคุณเมษาว่าห

ค่ะเรียกหนูว่

ฉันจะต้องอยู่ที่นี่จริงๆเหรอ มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ ฉันคิดว่ามันมากเกินไปกับหน้าที่ของฉัน ฉันคิดว่าจะลงไปคุยกับคุณป้ารำภาว่าขอให้ฉันไปอยู่ตึกคนงานน

่บ

ือผู้ชายร่างสูงที่แต่งตัวดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยเสื้อเชิตสีขาวกางเกงยีนสีดำขาดเข่าคนนึงที่อายุน่าจะ

ไงวะ เห้ย ยั