ห่วงรักผูกใจ

ข้า

ขณะที่ฉันกำลังล็อคประตูบ้านอยู่เพื่อจะออกไปส่งเด็กๆที่โรงเ

ออกมาจากกระเป๋าสะพายเพื่

น เพื่อทำความสะอาดบ้านซักผ้าถูบ้านรดน้ำต้

นังสือ ก็ไปเจอกับรูปที่พวกแกวาด และคงจะเพิ่งวาดเมื่อวานนี้ เพราะ

่เดมี่💓 น้องเ

นมองภาพนั้นอยู่นานเลยค่ะ และ

เรียนอยู่มหา

ดยมีแม่ครูคอยอบรมสั่งสอน ฉันได้ทุนเรียนฟรีทุกปีตั้งแต่ชั้นประถมจนถึงมัธยมป

นนี้เกือบร้อยคนค่ะ สถานที่ก็เริ่มไม่เพียงพอต่อจำนวนเด็กที่เพิ่มขึ้น น้องๆตัวเล็กๆก็ต้องนอนเบียดกันทุกวัน ปะปนกันไปหมด ผ้าห่มก

่น แต่ไม่ใช่ไม่มีใครมาบริจาคนะคะก็มีบ้างค่ะ คือมาด้วยใจที่รักเด็กจริงๆ มาเลี้ยงอาหารกลางวันบ้างมามอบของใช้เครื่องนุ่งห่ม บางคนก็มอบสมุดดินสอปากกา ให้เด็กๆที่นี่ แต่ถ้าใครจะเอาเงินมาให้แม่ครูๆจะไม่รับเงินเลยค่ะ แต่หากจะมอบทุนการศึกษาให้เด็กอันนี้แม่ครูไม่ว่า เพ

ิน200บาท มันอาจจะฟังดูตลกนะคะ แต่ฉันทำมันจริงๆ ฉันไม่เคยอายเลยที่ต้องมายืนล้างจานในขณะที่คนอื่นๆเขาพักกัน ฉันทำแบบนี้ตั้งแต่ปี1จนถึงปี4 มันคงเป็นภาพที่ทุกคนชินตากันแล้วล่ะค่ะ ที่จะเห็นฉันมายืนล้างจานล้างแก้วอยู่ข

ินไปที่ห้องเรียนทันที เพราะใก

ของฉันเอง ฉันกับเซย์นั่งข้างกันตลอดค่ะ และเวลาเซย์คุยโทรศัพท์กับเพื่อนของเขาฉันก็มักจะได้ยินเสมอ มันทำให้ฉันรู้สึกว่าได้รู้จักดีเดย์ไปด้วย และเรื่องส่วนมากที่คุยกันก็

วยความไม่พอใจ ซึ่งฉันรู้จักดีเลยล่ะ เธอชื่อกันตาค่ะ เคยอยู่ด้วยกันกับฉันที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า พูดง่ายๆก็คือเป็นเด็กกำพร้าเหมือนกันค่ะ เธอออกมาอยู่ข้างนอกก่อนที่ฉันจะออกมาอีกค่ะ เธอให้เหตุผลกับแม่ครูว่าจะไปอยู่กับเพื่อนๆอยากหาคนแชร์ค่าห้อง แม่ครูก็เลยอนุญาติให้เ

ทุกคนในร้านตกใจ คือเธอยกกาแฟที่ฉันเพิ่งนำไปเส

ไรของเธอ

พราะนังผู้หญิงคนนี้ใช่มั้ย บอกมาสิ ทำไมเดย์ทำกับตาแบบนี้ เราเป็นแฟนกันน

ม่มีสิทธิ์มาทำอะไรผู้หญิงคนนี้ เพราะถ้าเ

ก หลงมันมากใช่มั้

ักมาก แล้ว

ดดดด ไม่จริง ตาไ

มากับดีเดย์แต่ดีที่เพื่อนของกัน

ยุดบ้าได้

ผู้หญิงหน้าด้านที่ม

นที่เท่าไหร่ล่ะ บอกมาสิ

งจนพูดอะไรไม่ออก ตอนนี

ูอายนะอีตา" เพื่อนของกันตาพยายา

ไม่อายด้วย กูจะต้

เธอรู้มั้ยว่าผู้หญิงท

าแย่งเดย์ไปจ

คือพี่สาวของฉัน และที่ฉันบอก ฉันไม่ได้กลัวว่าเธอจะเข้าใจผิดแต่ฉันบอ

พะ พ

กเพื่อระงับความโกรธ ก่อนจะถอดเสื้อแจ็คเก็ตให้พี่สาวใช้คลุมทับเสื้อนักศึกษาที่เปียกตอนน