จำเลยรักลวงใจ

“มีทางให้หนูเขาไปสอบถามที่บ้านของเธอได้ไหมคะ”

กิ่งเกศมองอย่างมีความหวัง ชายสูงวัยทำท่าคิด พอดีกับที่มีใครบางคนเดินผ่านมาพอดี

“อีไหมๆ ทางนี้”

เสียงตะโกนโหวกเหวก สายไหมหันไปมอง พร้อมกับตะโกนสวน “มีอะไรไอ้แป๋ง...กำลังรีบ”

“รีบไปไหนล่ะ แวะคุยกันก่อนเดี๋ยวฉันเลี้ยงน้ำ”

เดินฝ่าแดดจัดๆ มาได้ดื่มน้ำเย็นสักแก้วก็ไม่เลวนักหรอก แถมไม่เสียสตางค์ด้วย สายไหมเลยไปปฏิเสธ นางเดินเข้ามาใต้ชายคา และทรุดนั่งเยื้องกับโต๊ะของกิ่งเกศและภูวิต

“โอเลี้ยงสักแก้วแล้วกัน ว่าแต่แกจะคุยอะไรกับฉันล่ะ”