ยอดหญิงบ้านนายุค70
ิดอะไรกันแน่ " โจวคังเว่ยเ
ที่ข้างหูของเธอด้วยน้ำเสียงที
มแบบนี้ มีครู่นึงที่นัยตาของโจวคังเว่ยขยายกว้างขึ้นด้วยความรู้สึกตื่นเต้น
อะไรกันแน่ " เขาคิดว่าคนอย่า
ได้ไม่เปิดรับคุณ ในเมื่อคุณก็จะตายอยู่แล้ว ก็แล้วทำไมนรกถึงยังส่งคุณกลับ
้สบตากันกับเธอ แต่เขาก็รีบปัดเป่าความรู
อยู่ๆเธอก็ทำให้เขารู้สึกหัวใ
วใจของเอมอรรู้สึกเหน็บหนาวอย่า
้เธอเจ็บจนจุกอย่างมาก เธอรู้สึกไม่มีที่พึ่งอะไรเลย ทำไมคำ
จะได้สาสมใจของคุณไง อยากตายนักไม่ใช่เหรอ
ตึกตักๆ การที่เขาอยู่ใกล้กันกับเธอแบบนี้มันทำให้หัวใจของเขานั้น
เอมอรเข้าใจว่าที่นี่ไม
เธอ เอมอรก็จะไปตามความต
อมันพูดไม่รู้เรื่อง " พอพูดจบแล้วโจวคังเว่ยก็รู้สึกเจ็บป
ห้องอย่างรวดเร็วเพราะเขาไม่อ
ี่ชายของเธอไปในทันที เหลือแต่ฟางกุ้ยเหรินที่ยังไ
รอน้ำหน้าอย่างเธอมีอะไรจะเทียบกับฉันได้ กลับบ้านไปอยู่บ้านนอกของเธอซะ เธอจะได้รู้สึกเจียมเนื้อเตรียมตัวขึ้
่แท้จริงของเขาไม่ใช่เธอก็แค่นั้นเอง " คิดว่าคนอย่างเอมอ
อก นังผู้หญิงชั้นต่ำ !! ที่ชอบใช้วิธีต่ำๆมาแย่งผู้ชายของคนอื่น แกคิดว่าแกเก่งมากนักหรื
ยวเหม่ยมันแท
ที่นอนบนเตียงเดียวกันกับเขา ส่วนเธอก็เป็นได้แค่คนข้างนอกที่ได้แต่ยืนด
บ้านจนตัวสั่นเอมอรนั้นเ
นยกมือขึ้นมาเหมือน
เท้าลุกขึ้นมาสู้เธอหรือไง " เอมอรจ้องตาของเธอแล้วท้าทายเธอกลับไปในทัน
ชั้นต่ำ " ว่าแล้วกุ้ยเหรินก
รู่นี้ พวกเธอสู้กันมาจริงๆเอมอรก็ไม่รู้เห
สึกเจ็บปวดอยู่มาก เอมอรจะต้องสู้ไม่ไหวแน่ ดีแล้วที่ผู้หญิงคนนั้น
ใช่ของฟู่เสี่ยวเหม่ยอย่างแน่นอน เขาไม่เชื่อหรอกว่าแค่เพียงวันเดียวจะทำให้ผู้หญิง
กตึกตั
างบ้าคลั่ง เพียงแค่เธอจ้องมองมาเท่านั้น ทำไมเขาถึงเหมือน ไม่สามารถที่จะควบคุม
นี้มีแรงดึงดูดที่ทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่ได้ มัน
ยด้วยซ้ำไป เขาไม่ได้คิดไปเองใช่ไหม เธอก็ยังเป็นฟู่
อาจจะรู้คำตอบก็ได้ ตอนนี้เขาต้องการให้เธอกลับไปอยู่บ้านเดิมของเ
แต่โดยดี ตอนมีเขามีภารกิจด่วนและเขาย
ม่ยอมและอาละวาดขึ้นมาอีก แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น คังเว่ยไ
้นมาอีก นี่แหละคือเรื่องที่แปลกที่สุด เขาก็เลยคิดว่าเธอเป็นคน
รับท่านต้องไปประจำการตอนนี้เลย " พ่อบ้านที
มันเป็นภารกิจที่ใหญ่และเกี่ยวพันถึงความเป็นต
ารกับเรื่องของภรรยาที่ไม่สิ้นสุดเสียที เพราะท่านนายพลโจวจั
เหนื่อยเป็นเหมือนกันและเขาก็ยังมีหน
ของภรรยาแบบนี้ด้วย เขาล่ะไม่ชอบเลยจริงๆภรร
าเป็นเขานะเขาหย่าไปนานแล้วผู้หญิงที่ใช้วิธีการต่ำช้าแบบนี้เพ
โจวคังเว่ยว่าแล้วเขาก็รีบเดินไปบอกพ่อกับแม่ของเขาและเขายังได้ฝากฝังเรื่
ัน แม่บอกว่าแม่รับรู้แล้วก็คือรับรู้ อย่าได้พูดให้มันมากความน
ม่อยากจะให้เขามาเสียเวลากับผู้หญิงสาระเลวแบบนี้ นที่เธอจ
ห้เธอยากลำบากหรอก ลูกไม่ต้องเป็นห่วงทางนี้นะ พ่อขอให้ลูกของพ่อกลับมาอย่างปลอดภัยกลับมา แล้วพ่อก็ข
าแล้วโจวคังเว่ยก็หันออกไปเพื
พูดคำพูดที่ทำร้ายจิตใจของเขาด้วย " โจวสี่ฉี๋พูดกั
ี ตายไปได้ในครั้งนี้เลยก็ยิ่งดีฉันไม่ชอบมัน " พูด
ห้เธอตายตอนคลอดเขา แล้วเธ
เมื่อนึกถึงเรื่องราวของลูกชายคนนี้ของเขา ‘’ไม่น่าเลย ฉันไม่น
เรื่อยเปื่อย แต่อยู่ๆเธอก็รู้สึกปวดหัวขึ้น
ยู่ซักพัก “ แล้วทำไมฉันจะต้องมาจำได้ในตอนนี้ด้วยเนี่ย ทุกอย่
ด้รับความทรงจำมาแล้ว เธอก็แทบอยากจะเอาหัวโขกก
้ายจริงๆฟู่เสี่ยว