แด๊ดดี้สุดที่ร้าย
ดือนก
้ใครรู้ ผมเดินตามพี่สงครามจนมาถึงสระน้ำเพราะตรงนี้มันเงียบไม่มีใครเดินผ่านเนื่องจากว่าตอนนี้มันดึกมากแล้ว อ่อผมลืมบอกไปว่าวันนี้เป็นวันเลี้ยงส่งสองแฝดนับรบก
กี่ยวกับเรื่
ถึงยัยข้
็ต้องเป็นยัยข้าวไหมวะไอ้นี่ถามโ
ามอะไรก
แต่ไม่มีโอกาสสักที แต่มึงก็ต้องต
าสักท
ึงก็คือว่ามึง....คิดอะไรก
??คิ
มึงไม่เข้าใจ
่าทำไมจู่ๆพี่ถึงม
งมองมันไม่ใช่สายตาของอาที่มองหลานแต่มันเป็นสายตาของผู้ชายคนหนึ่งที่มองผู้หญิงคนหนึ่ง
....
ข้าวมันคือความรู้สึกแบบไหนแบบอาหลานหรือแบบชู้สาวแต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างที่ต่างกันเกินไปไม่ว่าจะอายุการใช้ชีวิตนิสัยใจคอเราสองคนต่างกันมากผมอายุเท่าไหร่ข้าวอายุเท่าไหร่ถึงผมจะรู้สึกแต่มันก็ไม่สมควรไหมผมอายุตั้งสามสิบแปดแล้วยัยข้าวเพิ่งอายุสิบแปดอนาคตของเธอยังอีกไกลย
จะปฏิเสธว่าที่กูพู
ยก็ว่าได้สำหรับยัยข้าวเธอเป็นได้แค่หลานสาวของผมเท่านั้นไม่มีทางเป็นอย่างอื่นไปได้" ผมจำเป็นต้องพูดแบบนั
แน่ใ
ผมแน
ง" ผมพยักหน้าแทนคำตอบ ผมรู้สิทำไมจะไม่รู้เธอแสดงออ
ที่รู้ขนาดเจ้าแฝดยังรู้ทุกคนในบ้านก็รู้ถึงยัยข้าวจะไม่พูดไม่บอกก็ตาม เพราะแบบนี้กูถึงอยากรู้จากปากของมึงว่ารู
ะขอร้
ร็วที่สุดเพราะกูไม่อยากให้ลูกสาวถลำลึกมากไปกว่านี้กูทำใจไม่ได้ที่จะเห็นลูกสาวกูเสียใจยิ่งมึงเป็นรักครั้งแรก กูมั่นใ
ก็แล้วกัน พี่มีเรื่องจ
ค่นี้
ล้วผมขอตัวเข้า
ดี
ไรอ
บลูกสาวกูก็จะพยายามที่จะเชื่อ แต่กูอยากจะบอกมึงอย่างนะไอ้เฟย คนอย่างมึงอ่ะถึง
สดงไม่เนีย
ด้แต่หลอกตัวเองไม
ตัดสินผมผมบอกว่าไม่ได้คิดก็คือไม่ได้คิด" ผมพูด
อกว่ามึงไม่ได้รู้สึกอะไรกับลูกกูก็ดีกูก็จะไ
ฝังอ
องเดินทางไปพร้อมเจ้าแฝดกู
สามคนเลยล่ะทำไมถึงทิ้งยัยข
ยข้าวไม่ยอมท่าเดียวบอกจะเรียนต่อที่นี่เพราะไม่อยากห่างกับมึง มึงคิด
มพูดแบบนี้ก็เพราะว่าถ้าข้าวไปเรียนต่อเมืองนอกกับน้
กกูไม่ยอมไปเพราะมึงเป็นต้นเหตุเพราะฉะนั้นมึงก็ต้อ
่สงครามที่พูดก่อน
ด๊ดดี้