คุณเฉินหันมาจ้องเธอตาเขม็ง “มีอะไรก็เอาไว้ค่อยทำทีหลัง”

ซูป้านเซี่ยโดนเขาจ้องตาเขม็ง เป็นการบังคับปลาย ๆ เธอเลยได้แค่เดินตามพวกเขาเพื่อไปส่งมู่หนานจือ

มู่หนานจือยืนอยู่ข้าง ๆ และได้ยินที่ซูป้านเซี่ยพูดอย่างชัดเจน ผู้หญิงคนนี้ทำเหมือนเขาเป็นคนแปลกหน้าตั้งแต่เขามา

แถมตอนนี้ยังพยายามเลี่ยงเขาอีก

เขาน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอ？

มู่หนานจือรับรู้แล้วว่าซูป้านเซี่ยไม่ใช่ซูป้านเซี่ยคนเดิมแล้ว

ไม่รู้ว่าทำไม เขาถึงรู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก