รอยรักปมพิศวาส

นผิวน้ำแตกตื่น ฝูงนกเป็ดน้ำกระพือปีก ทะยานขึ้นแผ่นฟ้า

“คนเก่งมาหาแม่สิคะ มาลองวัดตัวหน่อยใหญ่ไปมั้ยคะ” เธอถักเสื้อกันห

ตอนที่เกือบถึงเธอ เขาเลยสะดุด มาริสาผวาเข้าไปช่วยแต่เธออยู่ไกลกับหลานชายเลยเอื้อมไม่ถึง เกดจ์ควรเจ็บตัว ถึง

เจอเขาที่ไหน เขาสวมเสื้อยืดคอโปโลสีน้ำเงินเข้ม กางเกงขาสั้นห้าส

าแม่ค่ะ ไม่ต้องกลัวน

หลานชาย หากปล่อยไว้แบบนี้

และกำลังมองเกดจ์ด้วยแววตาบางอย่างที่มาริสาแปลความหมายไม่ออ

ยิ้มให้กำลังใจ ตอนที่ค่อยๆ ดันแผ่นหลังจนหลานชายเธอกล้าที่จะขยับตัว พอเดินได้ก้าวแ

ลังแล้วชมเปราะไม่ขาดปาก “วันนี้ลูกชายแม่ทำไมเก่งจังครับ แ

ีประโยชน์ แต่แล้วมาริสาก็ต้องขมวดคิ้ว ชายผู้นั้นนั่งอยู่ไม่ไกล เขากำลังอ่านหนังสือเล่มหนา ท่าทางของเขาเหมือนรูปสลักที่นิ่งและดูไร้ความรู้สึ

ายครั้ง ท่าทางง่วงจ

กันเถอะค่ะ” พอเกดจ์ได้ยิน เขารับยักแย่ยักยันยืน มาริสารั้งเสื่อมาพับ และแหน็บไว้ที่รั

หลือ เธอยิ้มขอบคุณ ตอนที่หาที่นั่งและนั่งลงเรียบร้อย หางตาของเธอเห็นอะไรบางอย่าง จนต้องหมุนตัวกลับไปมอง ม

างไม่เคลื่อน

์ของเขาก็จอดเทียบ คนขับรีบลงมาเปิดประตูให้ โนแอลทิ้งตัวนั่งเอนหลังพิงพนัก ยกมือกดที่หว่างคิ้วพร้อมกับถอนใจ น้ำตาของเขาซึมออกมาทางหาง

กดจ์โตกว่านี้ เขาจะไ