ทันทีที่พูดออกมา แม้แต่ยู่ชิงชิงเองก็รู้สึกว่าตัวเองคิดเพ้อเจ้อไป

ไป๋เสี่ยวโหรวมองอย่างตั้งใจอยู่สักพัก และก็เห็นว่ามีส่วนคล้ายกัน แต่ในขณะเดียวกัน เธอก็รู้สึกว่าตัวเองได้คิดเพ้อเจ้อเหมือนกันกับยู่ชิงชิงเข้าแล้ว

“จะเป็นไปได้ยังไง？ แค่รูปร่างคล้ายกันเฉย ๆ แม้ว่าเจียงหว่านฉือก็แซ่เจียงเช่นกัน แต่คนแซ่เจียงนั้นเยอะแยะจะตายไป เธอจะเป็นลูกสาวของตระกูลเจียงได้ยังไงกัน？”

ยู่ชิงชิงนั้นถูกพูดโน้มน้าวทันที ทั้งสองคนต่างรู้สึกเหมือนกันว่าเจียงหว่านฉือกับคุณหนูเล็กของตระกูลเจียงนั้นไม่มีทางเป็นคนเดียวกันได้

คนที่อยู่ตระกูลยู่มาสามปีและโดนพวกเธอเรียกใช้เหมือนคนรับใช้นั้น ถ้ามีมรดกหลายพันล้านรอให้เธอสืบทอดอยู่หล่ะก็ เธอจะยอมอดทนและยอมทำตัวต่ำต้อยต่อหน้าพวกเธอได้ยังไงกัน？

น่าตลกสิ้นดีเลย