พอโยนเช็คเงินสดฟาดหน้าเสร็จ เซินชูก็หันไปหาเฉินเซียว “ไปกันเถอะ”

เฉินเซียวหยักหน้า แต่ก่อนจะเดินจากไปเธอก็เหลือบไปมองป๋อมู่ชิง แล้วทำหน้าอย่างอธิบายไม่ถูก “ยัยนั่นเสียสติไปแล้วหรือเปล่า？”

เซินชูยักไหล่ตอบ “งั้นมั้ง”

เฉินเซียวจึงตะคอกใส่หน้าเธอ “เศษเงินแค่สองล้าน ยัยนั่นคิดว่ากำลังดูถูกใครอยู่กัน？”

เสียงพูดคุยของทั้งสองไม่ได้ดังแต่ก็ไม่ได้เบา ใครตั้งใจฟังหน่อยก็ได้ยินกันทั้งนั้น

ป๋อมู่ชิงที่ได้ยินดังนั้นก็ระเบิดลงทันที “เซินชู หยุดเดี๋ยวนี้นะ！”