พูดจบ เซินชูก็เดินผ่านป๋อมู่เหนียนไปทันที

ฟู่เหยียนได้แต่ชำเลืองมองป๋อมู่เหนียน “คุณฟู่นี่อะไร ๆ ก็ดีไปหมด เสียอย่างเดียว มีตาหามีแววไม่”

พอเขาพูดจบ ฟู่เหยียนก็แสยะยิ้มมุมปาก แล้ววิ่งตามเซินชูไป

เซินชูเดินกลับเข้าไปในห้องจัดงานโดยไม่พูดไม่จากับใคร ฟู่เหวินเพ่ยที่เพิ่งตามเข้ามาก็เลื่อนสายตาไปจับจ้องใบหน้าบอกบุญไม่รับของเธอ เห็นแบบนั้นแล้วก็อดแปลกใจไม่ได้ แต่นิ่งได้ไม่นาน ฟู่เหวินเพ่ยก็ได้สติ “คุณเซิน คนขับรถรออยู่ที่หน้าประตูแล้วค่ะ”