ป๋อมู่เหนียนลากสายตาไปมองเซินชู เธอยืนอยู่ข้าง ๆ ผู้เป็นแม่ด้วยท่าทางนิ่ง ๆ

เมื่อฉินซิวได้ยินคำพูดของเซินจิ่นเชิง เธอก็รีบบอกเขาว่า “คุณเซินกับคุณนายเซินคะ เข้ามาคุยกันข้างในเถอะค่ะ”

เมื่อได้ยินคำพูดของฉินซิว ป๋อมู่ชิงก็อดตะโกนขึ้นมาไม่ได้ “แม่คะ！”

ตระกูลเซินดูมีรังสีความอันตรายแผ่ออกมาจากตัว พวกเขามาที่นี่ก็เพื่อคิดบัญชีแค้น

ป๋อมู่ชิงชำเลืองมองไปทางเซินชู แต่เธอไม่คิดว่าจะได้เห็นสายตาคมกริบของเซินชู เธอชะงักค้างไปครู่หนึ่ง พลันรู้สึกผิดขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ

ให้ตายสิ แค่มองหน้าเซินชู ก็ทำให้เธอก็รู้สึกผิดแล้วเหรอ？

ฉินซิวหันไปมองป๋อมู่ชิง แล้วส่ายหน้าส่งสัญญาณให้เธอหยุดพูด