ก่อนที่เธอจะพูดว่า ‘ไม่’ ความรู้สึกไม่พอใจของป๋อมู่ชิงก็ถูกป๋อมู่เหนียนจ้องมองด้วยสายตากดดัน เธอเดินไปหยุดอยู่ต่อหน้าของเซินชูกับเซินจิ่นเชิงอย่างไม่เต็มใจ

เซินชูไม่ได้พูดอะไร เธอแค่หันไปมองหน้าเซินจิ่นเชิงเท่านั้น

เซินจิ่นเชิงรีบยกมือห้าม “คำว่าขอโทษน่ะ ไม่จำเป็นต้องพูดหรอก ผมคิดว่าต่อให้คุณหนูป๋อจะพูดออกมาว่าขอโทษ แต่เธอก็คงไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองทำผิดอะไรอยู่ดี สองครั้งสองคราวแล้วที่เซินชูถูกรังแก นี่ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเห็นแก่ที่เซินชูแต่งเข้าตระกูลป๋อมาตลอดสามปีนั่น พวกผมสองสามีภรรยาคงไม่มาขอคำอธิบายถึงที่นี่หรอก”

ป๋อมู่เหนียนขมวดคิ้วแน่น “คุณเซินหมายความว่ายังไงครับ？”