ถ้าผู้หญิงคนอื่นได้ยินที่ฟู่เหยียนพูด พวกเธอคงหน้าเเดงไปนานเเล้ว เเต่เซินชูรู้สึกเพียงเเค่ใจหวิวเล็กน้อย ไม่ได้รู้สึกขวบเขินอะไร

เธอยืนอยู่ที่เดิม ใบหน้าของเธอยังคงเต็มไปด้วยรอยยิ้ม “ดูไม่ใช่เรื่องน่าสนใจอะไรเลยนะคะ”

เมื่อฟู่เหยียนได้ยินคำพูดของเธอ เขาก็ไม่ได้ไม่พอใจ เขาแค่ยิ้มออกมา “งั้นก็ไม่เป็นไรครับ”

เขาไม่ได้แสดงความลำบากใจที่ถูกปฏิเสธแม้แต่น้อย “ไปทานมื้อค่ำด้วยกันไหมครับ ？”

“คุณฟู่อยากทานอะไรล่ะค่ะ？”

ฟู่เหยียนพูดถึงชื่อร้านอาหารที่เขาจะพาเธอไป เเต่เดาว่าหญิงสาวคงจะไม่รู้จักร้านนี้ เขาจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อเปิดแผนที่นำทางให้อีกฝ่าย