Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

จิรัฐติกาล

หนังสือของ จิรัฐติกาล(21)

เพ่ยลู่เสียน สาวใช้อุ่นเตียง จวนนายอำเภอซ่ง

เพ่ยลู่เสียน สาวใช้อุ่นเตียง จวนนายอำเภอซ่ง

โรแมนติก
5.0
ไม่รู้ว่ายาดีหรือดีเกินไป พอกินหมดแล้วนางกลับรู้สึกว่าหัวใจเต้นเร็วกว่าปกติ แถมมือก็เย็นเฉียบราวกับถูกหิมะแช่แข็ง แต่เมื่อแตะสัมผัสมือเขากลับร้อนวูบ จนกระทั่งในที่สุดเหงื่อก็ออกตามใบหน้า เกาฟงเสินที่เห็นอาการผิดปกติก็รีบถาม “เจ้าเป็นอะไร” “ขะ ข้า” นางเองก็บอกไม่ถูก ไม่รู้ว่าเพราะฤทธิ์ยาหรือว่าฤทธิ์อะไรกันแน่ แต่ที่แน่ ๆ คือตอนนี้นางกลับมองใบหน้าเขาแล้วรู้สึกว่าใบหน้านั้นหล่อเหลาเหลือเกิน นางเริ่มครั่นเนื้อครั่นตัวอยู่ไม่สุข “เดี๋ยวข้าไปเอาน้ำชามาเพิ่มให้” เกาฟงเสินกำลังจะลุกขึ้น เพ่ยลู่เสียนก็จับมือเขาห้ามเอาไว้ ยิ่งจับมืออุ่นก็ยิ่งทำให้หัวใจนางเต้นเร็ว เพ่ยลู่เสียนยกมืออีกข้างขยับคอเสื้อเหมือนหายใจไม่ออก “บ่าวร้อนเหลือเกินนายท่าน” เสียงนางเป็นอะไร ทำไมมันถึงได้แหบเครือสั่นพร่าแบบนั้น แม้แต่เจ้าตัวยังตกใจแล้วนับประสาอะไรกับคนฟัง และยิ่งตกใจไปอีกเมื่อหญิงสาวเริ่มขยับถอดเสื้อแล้วบ่นไม่หยุดปาก “ข้าร้อนเหลือเกิน เสื้อผ้าพวกนี้ทำข้าปวดแสบปวดร้อนไปหมด” เกาฟงเสินถอยหลังสองก้าวไปทางประตู กำลังจะก้าวออกไปเพื่อให้คนตามหมอมาดูอาการนาง ร่างบางที่ยาเริ่มออกฤทธิ์ก็วิ่งไปคว้าเอวเขาเอาไว้ หนึ่งในซีรีส์ชุด สาวใช้อุ่นเตียง โดยในซีรีส์ชุดนี้จะประกอบด้วย - หลี่เฟิ่งเซียน สาวใช้อุ่นเตียงจวนราชครูจอมเนี้ยบ : (นามปากกา : Faang Faang) - เจียงหว่านหนิง สาวใช้อุ่นเตียงของจวนแม่ทัพ : (นามปากกา : องค์หญิงโนเนม) - อู๋สือซว่าน สาวใช้อุ่นเตียงจวนคหบดีเฉิน : (นามปากกา : เฉินคุน) - มู่ซีหว่าน สาวใช้อุ่นเตียงจวนเฉิงอานโหว : (นามปากกา : ต้ายวี่) - เพ่ยลู่เสียน สาวใช้อุ่นเตียงจวนนายอำเภอซ่ง : ( นามปากกา :จิรัฐติกาล)
ชินอ๋องปีศาจไร้ใจ

ชินอ๋องปีศาจไร้ใจ

โรแมนติก
5.0
เขาเป็นชินอ๋องปีศาจ เข็นฆ่าผู้คนมานับแสน มองสตรีเป็นเพียงเหยื่อ หิวกระหายกลืนกินตลอดเวลา ส่วนนางชาติก่อนถูกฮ่องเต้มอบผ้าขาว มาชาตินี้กลับกลายเป็นของเล่นของชินอ๋องปีศาจชีวิตบัดสบให้ข้าเกิดใหม่ทำไม!! เสียงฝีเท้าหนักก้าวเข้ามาใกล้ราวกับปีศาจ... เสียงนั้นก้องกังวาน...ขณะที่ร่างบนเตียงทำได้เพียงนอนอย่างไร้เรี่ยวแรง ดวงตาอันแสนอ่อนล้าเลื่อนมองไปยังปลายเท้าของตนเอง ...มองดูบุรุษผู้นั้นก้าวขึ้นมายังตั่งเตียงอีกครั้ง... นางที่หมดเรี่ยวแรงแลอ่อนล้าเอ่ยวาจาประชดประชัน “ท่านคงเป็นปีศาจที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย... ...หากยังเป็นเช่นนี้ต่อไปข้าคงสิ้นลมคาอกท่านเป็นแน่” เสียงหัวเราะของชายหนุ่มดังหยัน “หากเจ้าต้องการเช่นนั้น ข้าก็จะฉุดเจ้าลงสู่นรกเอง” ฝ่ามือหนาเข้าบีบปลายคางของนางให้มองสบกับใบหน้าของอีกฝ่าย นัยน์ตาแดงก่ำประดุจปีศาจมองจ้องมายังนาง จากนั้นก็ดึงรั้งนางให้ลงสู่ห้วงอเวจีอีกครั้ง!!!
ทาสรักดวงใจ องค์หญิงเหนียงซิน

ทาสรักดวงใจ องค์หญิงเหนียงซิน

โรแมนติก
5.0
เฟยเหนียงซินและเฟยหวางอี้ถูกจับตัวมาอยู่ในรถม้าคันใหญ่ ดวงตาถูกคาดปิด มือถูกมัดแน่น อีกทั้งยังถูกวางยาสลบจนสลบไสลไม่ได้สติมาสามวันสามคืนแล้ว บัดนี้รถม้าข้ามเขตชายแดน มุ่งหน้าไปยังเมืองแห่งหนึ่งที่ไม่ได้อยู่ในเขตแดนของทั้งสี่แคว้น บุรุษที่จับตัวพวกเขามาคือ เฟยซือไฉ บุตรชายของจวิ้นอ๋องเฟยเฉินและพระชายาเอกหวานผิง สองสามีภรรยารบราตบตีกันมาเกือบสิบปี พฤติกรรมเหล่านั้นเสมือนพวกเขากำลังฆ่าบุตรทางอ้อม บุตรชายที่ไม่เคยได้รับความรัก บุตรชายที่ถูกมองว่าเป็นบุตรของผู้อื่น เมื่อถูกเลี้ยงดูมาด้วยความแค้นในใจ ต้องฟังคำเท็จจากคนใกล้ตัวว่า เรื่องทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะชินอ๋องเฟยเยี่ยและพระชายาเหนียงไป๋ จึงไม่อาจกดเก็บความแค้นและโทสะเอาไว้ได้ เขามุ่งหน้าไปยังเมืองหลวนอิงเพื่อจับตัวบุตรชายและบุตรสาวของชินอ๋อง เฟยซือไฉมองเด็กชายและเด็กหญิงตรงหน้า ช่างไร้น้ำยาสิ้นดี ใช้เวลาไม่นานก็จับตัวพวกมันได้ เขาแสยะยิ้มก่อนจะหยิบยาสองเม็ดส่งเข้าปากทั้งสอง “พวกเจ้าจงลืมเลือนให้สิ้น แล้วอยู่อย่างทรมานเฉกเช่นเดียวกันกับข้าเถอะ” รถม้าเคลื่อนไปได้ไม่นานก็มาถึงบ้านหลังหนึ่ง เฟยซือไฉมองไปทางเฟยหวางอี้ “พาเขาลง ส่งขึ้นรถม้าแล้วพาไปยังที่หมาย” หนึ่งคนจากไปแล้วเหลือเพียงสตรีร่างน้อย เขายกมือแตะคางนาง อายุเพียง 10 หนาว ก็เริ่มเผยเค้าความงามล่มเมืองเช่นมารดาแล้ว “ส่วนเจ้าจงกลายเป็นทาสบนเตียงของข้า ข้าจะให้ชื่อเจ้าว่า เสี่ยวเมา” จากสตรีที่เป็นถึงองค์หญิงของเหอซั่วฉินหวังเฟยเยี่ยต้องกลายเป็นเพียงแมวตัวน้อยในกำมือเขาเท่านั้น หนทางยังอีกยาวไกล พวกเราค่อย ๆ เรียนรู้กันไปแล้วกัน
ชะตารักบุปผางาม

ชะตารักบุปผางาม

โรแมนติก
5.0
ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนมีเหตุผลของตัวมันเอง อย่างเช่นเรื่องชะตารักบุปผางามที่นำพาให้นางเอกต้องย้อนกลับมาในอดีต เพื่อแก้ไขชะตาที่ตัวเองเคยทำเอาไว้โดยไม่รู้ตัว นำพาให้นางต้องพบกับบุรุษชนเผ่าฮู่เหลียนที่ขึ้นชื่อว่าโหดและป่าเถื่อน แต่เธอก็พบว่าเขาไม่ใช่คนแบบนั้น คนทุกคนล้วนมีด้านดีในตัวเองเสมอ แต่เพราะชะตาที่เธอต้องพบทำให้เกิดเรื่องราวมากมายจนเกิดเป็นความรักยิ่งใหญ่โดยที่เธอไม่เคยคิดว่าจะได้พบกับบุรุษถึงสองคน สุดท้ายแล้วเธอจะเลือกใครก็ล้วนขึ้นอยู่กับชะตาลิขิตเท่านั้นหรือเพราะว่าเธอเป็นคนเลือกเองกันแน่
ข้าจับจิ้งจอกตัวเมียได้หนึ่งตัวในสวนหลังบ้าน

ข้าจับจิ้งจอกตัวเมียได้หนึ่งตัวในสวนหลังบ้าน

โรแมนติก
5.0
ข้าจับจิ้งจอกตัวเมียได้หนึ่งตัวในสวนหลังบ้าน ปกติคนเราจะมีสัตว์เลี้ยงประจำตัวก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอันใด แต่เหตุใดจิ้งจอกตัวเมียที่ข้าจับได้หลังบ้านถึงน่ากินเพียงนี้ ถ้าข้าจะจับกินวันจะนิดวันหน่อยจะผิดอะไรไหม? ********************** ******** ตอนข้านอนหลับจิ้งจอกตัวนั้นยังขนนุ่มฟูยาวอยู่เลย เหตุไฉนพอกลางคืนถึงได้กลายเป็นผิวนวลน่าสัมผัส แถมมีซาลาเปามาเพิ่มอีกสองลูก กลางค่ำกลางคืนข้าหิวเหลือเกิน ถ้าจะกินซาลาเปาตอนนี้จะผิดอะไรไหม? ในเมื่อข้าเป็นนายของจิ้งจอกน้อย เหตุใดข้าจะกลืนกินเจ้าทั้งตัวมิได้...
ข้าไม่ใช่คนดีท่านอย่าได้หวัง

ข้าไม่ใช่คนดีท่านอย่าได้หวัง

โรแมนติก
5.0
จางลี่สตรีเกิดมาพร้อมกับความเกลียดชัง บิดามารดาไม่รัก พี่สาวรังเกียจ รอบด้านทำร้ายร่างกาย ชาติภพนี้นางถูกคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีทำร้ายจนตาย เมื่อเกิดพบชาติใหม่อีกครั้ง นางก็ขอตอบแทบพวกเขาอย่างสาสม อย่าคิดว่าชาติภพนี้พวกเขาจะได้อยู่สุขสบาย นางในชาตินี้จะถนอมพวกเขาเป็นอย่างดี “ข้าไม่ใช่คนดี ท่านอย่าได้หวังว่าข้าจะดีเหมือนคนอื่น หากท่านปรารถนา พบสตรีที่ดีก็เชิญไปหาที่อื่น” บุรุษปริศนาที่ติดตามนางจะเลือกเส้นทางไหน แล้วนางจะตอบแทนพวกเขาเหล่านั้นเช่นไร รอพวกเขาหาคำตอบ แต่บอกได้เลยว่านางหาได้ใจดีเหมือนชาติที่แล้วไม่ “ข้าเตือนท่านแล้ว ว่าอย่าได้หวังว่าข้าจะเป็นคนดี”
กุ้ยเฟยที่ถูกลืม

กุ้ยเฟยที่ถูกลืม

โรแมนติก
5.0
เจี่ยลี่อิงเป็นเชฟยุคปัจจุบัน และเพราะทำงานมากไปจึงตายโดยไม่รู้ตัว เมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบว่าตัวเองกลายเป็นกุ้ยเฟยมีนามว่าเจี่ยลี่ฟาง เป็นกุ้ยเฟยที่ถูกคุมขังที่ตำหนักเย็น แล้วอย่างไรเล่า บิดานางเป็นถึงแม่ทัพใหญ่ อาหารการกินก็ไม่ขาด อยากได้สิ่งใดก็เพียงรับสั่งออกไป นางเป็นเชฟใหญ่ไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับฮ่องเต้ผู้นั้น แต่ขอทำอาหารกินให้อร่อยทุกมื้อ ******************* "นี่คือ.สิ่งใดเพคะกุ้ยเฟย" นางกำนัลและขันทีเอ่ยถามกุ้ยเฟยพร้อมกับทำตาปริบ ๆ แทนที่จะตื่นเต้นแต่กลับทำหน้ามึนงง เพราะรูปวาดที่กุ้ยเฟยวาดให้ดูนั้นเป็นสิ่งที่แปลกตาเป็นอย่างมาก ไม่เคยพบเห็นที่ไหนมาก่อน "สิ่งนี้คือหม้อชาบู" ลี่อิงพูดด้วยความตื่นเต้น นางเต็มใจเสนอสิ่งนี้เป็นอย่างมาก "หม้อชาบู?" ผู้รับใช้ทั้งสามพูดพร้อมกันอย่างช้า ๆ