หนูแดง หนูแดงตัวน้อย

เขาคือพ่อมดอายุหลายร้อยปีที่แฝงตัวอยู่ในประเทศ ‘เวซาน่า’ อันเป็นเมืองที่ผู้ก่อตั้งที่เรียกตนว่า ‘ภราดรนิรันร์’ เป็นผู้ก่อตั้ง โดยมีผู้นำทั้งหมด 4 ตระกูลด้วยกัน ได้แก่ แวมไพร์ มนุษย์หมาป่า เงือก และพ่อมด โดยพ่อมดผู้สืบทอดต่อตระกูลพ่อมดแห่งเวซาน่ามีนามว่า ‘อังเดร ชาร์แมน’ หากแต่เขาเป็นพ่อมดที่แปลกไปเสียหน่อย ไม่ชอบสังคม และไม่ชอบคลุกคลีกับใครมากนัก นั่นก็เพราะเขากลัวเหลือเกินว่าความตายจะมาพรากจากสิ่งที่เขารักไป ดังนั้นการอยู่อย่างสันโดษจึงเป็นวิธีที่เขาพิสมัย ทว่าสวรรค์กลับกลั่นแกล้ง ส่งสาวน้อยชาวไทยนาม ‘โมรา’ มาให้เขาได้จับพลัดจับผลูรักษาอาการนอนไม่หลับในฐานะ ‘หมอ’ เหตุด้วยเนื่องจากถูก ‘สิ่งลี้ลับ’ บางอย่างตามก่อกวน การรักษานี้พ่วงมาด้วยรสรักเสน่หาที่ยากจะลืมเลือน เมื่อเธอตกลงปลงใจเป็นคู่หูบนเตียงกับเขา อังเดรก็ค่อยๆ ถลำลึกสู่ความสัมพันธ์ที่เขาไม่เคยต้องการ สิ่งนั้นเรียกว่า ‘ความรัก’ ซึ่งค่อยๆ ก่อตัวขึ้นทีละนิดจนเขามิอาจถอนตัวและถอนใจได้อีกเลย...

หากไม่เพราะสวรรค์ชิงชังก็คงจะยมโลกกลั่นแกล้ง เมื่อหญิงสาวชาวไทยอย่าง ‘มีนา’ ที่อุตส่าห์ดั้นด้นมาเล่าเรียนปริญญาโทถึงประเทศเกาหลีใต้ถูกแฟนหนุ่มทอดทิ้งอย่างไม่ไยดี ความโดดเดี่ยวในต่างบ้านต่างเมืองทำให้เธอเหมือนตายทั้งเป็น ยังดีที่เจ้าหล่อนยังมีหนังสือนิยายเรื่องโปรดเป็นเพื่อนปลอบใจ เสียเพียงอย่างเดียวที่นางเอกในเรื่องน่าหมั่นไส้ไปสักนิด ชายหนุ่มในเรื่องพากันหลงรักทั้งพระเอกพระรอง ต่างจากเธอที่หัวเดียวกระเทียมลีบ น่าหมั่นไส้ยิ่งกว่าเมื่อเห็นพระรองอย่าง ‘คิมคังยู’ ท่านรองเจ้ากรมที่รักมั่นต่อนางเอกมากเสียจนสละชีวิตให้ได้ ถ้าหากเธอเป็นนางเอกนิยายล่ะก็ คงไม่รอช้า เลือกท่านรองเจ้ากรมมาตบแต่งเป็นสามีแล้ว แสนดีขนาดนั้นต้องอย่าให้หลุดมือ! เมื่อหลุดปาก ทั้งสวรรค์และยมโลกจึงบันดาลให้หญิงสาวลืมตาตื่นมาพร้อมกับร่างหนาของชายหนุ่มแปลกหน้าในชุดโบราณ “ที่แห่งนี้...ใช่โชซอนหรือเปล่าแม่นาง” คุณพระ! เขาหลุดออกมาจากนิยายเหรอเนี่ย!?

เพราะไปตีกับเกรียนคีย์บอร์ดที่บังอาจเอานิยายเธอมาวิจารณ์หยาบๆ คายๆ ว่างานเธอเชิดชูระบอบปิตาธิปไตย ตามมาด้วยการดูแคลนเหยียดหยามทางเพศสภาพอีกหลายอย่าง ทำเอา ‘อาคิรา’ นักเขียนนิยายประโลมโลกถึงกับเลือดเฟมินิสต์ในกายเดือดพล่าน กล้าดียังไงมากล่าวหาเธออย่างนี้ งานเธอถึงจะเป็นงานประโลมโลก แต่ใช่ว่าจะเชิดชูระบอบชายเป็นใหญ่สักหน่อย! ต้องตามไปตบตีจนกว่าจะชนะ เถียงแพ้รอบนั้น แต่คนไม่แพ้ ตามหาแอคเคาทน์ของคนที่ใช้นามแฝงว่า ‘เวนไตย’ ไปจนเจอเข้ากับตอจังเบ้อเร่อ โดยหารู้ไม่ว่าเวนไตยคนนี้ หาใช่ไอ้เวรตะไลที่ประนามหยามเหยียดแต่อย่างใดไม่ ทว่าเป็นบรรณาธิการหนุ่มผู้คว่ำหวอดในวงการวรรณกรรมสร้างสรรค์สังคมต่างหาก “ฉันจะทำให้ดูว่างานเขียนฉันมันไม่ได้เชิดชูระบอบชายเป็นใหญ่!” “งั้นก็ลองเขียนมาดู ผมอยากอ่านเหมือนกัน อยากรู้ว่านักเขียนอย่างคุณจะทำได้ดีสักกี่น้ำ” โดนท้าทายมาถึงกับปรี๊ด คอยดูเถอะ เธอจะเอารางวัลมาฟาดหน้าไอ้เวรตะไลนี่ให้ได้เลย!

“ฉันจะเป็นเมียของนายดินค่ะ” ไม่รู้ว่าส้มหล่นหรือโชคร้ายกันแน่ที่จู่ๆ คุณหนู ‘หยาดฟ้า’ ของตระกูลเศรษฐีเมืองกรุงก็มาถวายตัวยอมเป็นเมียของ ‘ไอ้ดิน’ อย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยเสียอย่างนั้น ไอ้ดินค่อนข้างจะงุนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก็จะไม่ให้งงได้อย่างไร เขาไม่รู้จักมัดจี่กับเจ้าหล่อนนี่ จู่ๆ ก็มาบอกว่าจะเป็นเมียเขา เป็นใครก็งงทั้งนั้นแหละ! ก่อนที่เขาจะได้รับรู้ว่าเหตุนี้เกิดขึ้นเพราะหยาดฟ้าถูกบิดาบังคับให้แต่งงาน เธอจึงหนีมาอยู่ที่บ้านพักตากอากาศในต่างจังหวัด และได้เจอกับกุลีหนุ่มที่นี่ ประจวบเหมาะกับที่บิดาของเธอโทรมาคาดคั้นให้เธอกลับไปแต่งงานพอดี เธอถึงได้ลั่นวาจานี้ออกมาให้บิดารู้ว่าเธอมีผู้ชายคนใหม่ที่ยินยอมพร้อมใจจะเป็น ‘เมีย’ ของเขาแล้ว หาใช่ผู้ชายที่บิดาจัดเตรียมมาให้ สำหรับไอ้ดิน นี่คงไม่ใช่ส้มหล่นหรอก เป็นคราวเคราะห์เสียมากกว่า เขาจึงรีบบอกปัดหัวขวิด “ไม่ล่ะครับคุณหนู ผมคงไม่อาจเอื้อมไปเด็ดดอกฟ้าหรอก ผมก็แค่กุลีใช้แรงงานไปวันๆ จะเอาเงินที่ไหนไปเลี้ยงให้คุณหนูอยู่ดีกินดีได้” “ไม่ต้องกินดีอยู่ดีก็ได้ แค่ให้ฉันอยู่ด้วยก็พอ” “ให้อยู่ด้วยก็ไม่ได้ครับ ก็คุณหนูน่ะเป็น...” “เป็นเมียนายดินไงล่ะ” เป็นที่ไหนกัน เขายังไม่ได้ซั่มเธอเลยสักกะยก! ไอ้ดินปวดขมับตุบๆ ขณะที่หยาดฟ้าเชื้อเชิญเขาเป็นการใหญ่ “แล้วนี่มัวรออะไรอยู่ รีบพาฉันเข้าบ้านสิ จะได้ทำอะไรอย่างที่ผัวเมียเขาทำกัน” เธอรู้หรือเปล่าว่าพูดถึงเรื่องอะไรอยู่น่ะ!? ไอ้ดินไม่แน่ใจนัก แต่แวบเดียวก็แน่ใจแล้ว เพราะจู่ๆ หญิงสาวก็ดึงคอเสื้อให้หน้าอกอิ่มล้นทะลักออกมา ไอ้ดินมองจ้องตาไม่กะพริบ ได้สติมาอีกครั้งก็ตอนที่สาวเจ้าเอ่ยปาก “มาสิพี่ดิน มาเอากัน ฟ้าพร้อมจะเป็นเมียพี่แล้ว” ดูพูดจาเข้า เรียกแทนตัวด้วยชื่อ แทนเขาว่าพี่ชวนให้เอ็นดูอีก! โอ๊ย! ไอ้ดินจะบ้าตาย! เห็นทีเขาคงหนีไม่พ้นการถูกยัดเยียดความเป็น ‘ผัว’ ด้วยฝีมือหยาดฟ้าแล้วล่ะ

เพราะไปขโมยเอาดวงแก้วมณีของพระอิศวรไปเล่นสนุก มิหนำซ้ำยังใช้มันยั่วเย้าหลอกล่อพลางหนีให้อสุราหนุ่มอย่าง ‘รามสูร’ บันดาลโทสะ ขว้างขวานเพชรใส่เสียจนวิมานชั้นฟ้าสนั่นหวั่นไหว นางสวรรค์รูปงามเช่น ‘เมขลา’ จึงต้องโทษทัณฑ์ ทางเดียวที่จะหนีจากโทษมหันต์ในครั้งนี้ได้ก็คือการนำดวงแก้วมมณีที่ขโมยไปกลับคืนมาไว้ที่เดิม หากทว่าเรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะดันไปทำให้รามสูรโกรธ เขาจึงช่วงชิงดวงแก้วมณีแล้วหนีไปยังดินแดนมนุษย์ ทำให้นางสวรรค์ตนนี้ต้องโทษกลายเป็นมนุษย์เพื่อตามเอาดวงแก้วมณีคืน แต่...ถึงจะเจอตัวรามสูรในคราบนักธุรกิจหลังจากตามหาแล้วคลาดกันนับครั้งไม่ถ้วนแล้ว ทว่าการจะตามดวงแก้วมณีเจอกลับยากยิ่งเสียกว่า อีกทั้งโทสะที่นางก่อให้กับเขายังไม่เลือนหายไป ทำให้รามสูรวางเงื่อนไขว่านางจะต้องเป็นของเขา ‘เจ็ดทิวา เจ็ดราตรี’ เมื่อครบกำหนดเมื่อไร เขาจะนำดวงแก้วมณีคืนให้กับนาง เมขลาขมวดคิ้วนิ่วหน้า ให้ตกเป็น ‘เมีย’ ของยักษาที่แสนจะเกลียดชังน้ำหน้าตนนี้ นางยอมกัดลิ้นตายแล้วไปเกิดเป็นงูดินยังจะดีเสียกว่าอีก!

เพราะผิดหวังจากการเป็นมังกรเฝ้าประตูสวรรค์ผู้แสนภักดี ‘ตงหลง’ จึงแปรพักต์มาเป็นมารร้าย ไล่พรากดวงวิญญาณของเหล่ามนุษย์ ใช้อิทธิฤทธิ์ของตนให้ยอมจำนน มอบดวงวิญญาณให้เขาได้กลืนกินเพื่อความสำราญอยู่ร่ำไป แต่...ไยสวรรค์ถึงได้นำเขามาเจอเข้ากับนางคณิกาแรกรุ่นอย่าง ‘อ้ายฉิง’ กัน? เพราะนอกจากนางจะไม่ถอดใจอยากไปปรโลกเพราะต้องขายตัวเองมาเป็นนางคณิกาเพื่อช่วยเหลือครอบครัวแล้ว ยังจะหาได้เกรงกลัวเขาอีก “ท่านน่ะหรือคือปีศาจมังกรที่คนเขาเล่าลือ?” “ใช่” “แล้วท่านมาถึงที่ห้องข้า จะเสพกามหรือจะกินข้ากัน? ข้าจะได้เตรียมตัวเตรียมใจได้ถูก” ความหวาดกลัวน่ะรู้จักบ้างหรือไม่!? ไม่ถอดใจสละชีวิตตน แล้วเขาจะกินนางได้อย่างไร!? ตงหลงจำต้องเทียวไปเทียวมา เป็นแขกคนพิเศษของอ้ายฉิงทุกค่ำคืน โดยมีปณิธานว่าไม่ว่าอย่างไร เขาก็จะต้องกินดวงวิญญาณของแม่นางน้อยผู้นี้ให้จงได้แม้ว่าจะตัดใจกินนางไม่ลงสักทีก็ตาม!

ไม่อยากจะยอมรับหรอกนะว่าเป็นแม่ม่ายสาวพราวเสน่ห์ แต่ ‘โรสิตา’ ก็ต้องยอมรับว่าเธอเป็นอย่างนั้นจริงๆ ช่วยไม่ได้ที่เธอยังสาว ยังสวย หุ่นเชฟบ๊ะ แถมหน้าที่การงานดีจนเรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบ แต่เพราะความเจ็บปวดจากอดีตคนรักในครั้งก่อน ทำให้เธอไม่เปิดใจให้กับใครง่ายๆ ด้วยเธอมีรักเดียวที่รักมากที่สุดตอนนี้ นั่นคือลูกชายวัยกระเตาะอย่าง ‘อชิ’ ของเธอ แต่...เหมือนชะตาไม่เป็นใจให้เธออยู่โสดคนเดียวไปจนตายสักเท่าไรนัก ต่อให้เธอฝืนกฎธรรมชาติสักแค่ไหน สวรรค์ก็ส่งผู้ชายหล่อล่ำกล้ามใหญ่มาให้เธอถึงหน้าบ้านจนได้ ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นล่ะก็ เธอคงไล่ตะเพิดไปง่ายๆ แต่นี่ดันเป็นหนุ่มฝรั่งตาน้ำข้าว ซึ่งเป็นคุณครูประจำชั้นของโรงเรียนเจ้าอชิที่ดันบังเอิญมาอยู่ข้างๆ บ้านเธอนี่สิ อะไรไม่ว่า อชิยังจะไปสร้างเรื่องให้ถึงขั้นไฟไหม้จนเขาต้องซ่อมแซมบ้านใหม่ ไม่โดนลากเข้าคุกเข้าตะรางก็ถือว่าบุญหัวโรสิตาแล้ว! และเพื่อการตอบแทนที่เขาไม่ได้ให้เธอจ่ายค่าเสียหายอะไรมากมายจนถังแตก โรสิตาจึงให้ ‘แมทธิว’ มาอยู่ที่บ้านด้วยจนกว่าบ้านเขาจะซ่อมเสร็จ ทว่า...เจ้าลูกชายคนโปรดนั่นก็... “ทีชเช่อร์ดีกับแม่ชิขนาดนี้ งั้น...แต่งงานกับแม่ของชิเถอะครับ” เก่งมากเจ้าอชิ เอ้ย! ไม่ใช่! โอย...แม่ละปวดหัววันละหลายสิบรอบเหลือเกิน

ตั้งแต่คู่ชีวิตจากไปจนเข้าไปเกษียณ ‘ติยคุณ’ ไม่เคยเห็นบิดาเคยพูดเรื่องอยากจะมีแม่ใหม่ให้เขาเลยสักครั้ง แต่ไฉนจู่ๆ ถึงได้แต่งงานเอาในอายุหกสิบกว่า ซ้ำภรรยาใหม่ของพ่อยังเป็นแม่ม่ายลูกติดอีก ติยคุณจะไม่สนใจสักนิดถ้าความสุขของพ่อไม่ได้กระทบถึงสมบัติพัสถานที่ควรจะตกเป็นของเขาอย่างไร่ชาทางภาคเหนือ ‘ลานนาทยา’ ชื่อไร่ชาแห่งใหม่ที่ใช้ชื่อลูกเลี้ยงอย่าง ‘ลานนา’ มาตั้ง ทำให้ติยคุณหัวเสียมากเมื่อได้รู้ถึงที่มา เขาถึงกับต้องบินกลับจากอังกฤษเพื่อมาทำลายความสัมพันธ์ของ ‘ครอบครัวใหม่’ ที่เขาไม่ต้องการโดยเร็ว โดยเฉพาะ ‘น้องสาว’ ที่เขาไม่ต้องการซึ่งตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นคนโปรดของพ่อเสียเหลือเกิน “เธอกับแม่ก็แค่พวกงูพิษที่หวังจะมาชุบมือเปิบ เอาสมบัติจากพ่อฉัน อย่านึกนะว่าฉันไม่รู้!” “นาไม่ได้คิดอย่างนั้นเลยนะคะพี่ติ” “ใครพี่เธอ” “...” “ฉันถามว่าใครพี่เธอ!?” “ขออภัยค่ะคุณติ” แล้วอย่างนี้จะไม่ให้ติยคุณโมโหได้อย่างไร เห็นหน้าซื่อตาใสอย่างนี้ มารยาสาไถขนาดไหน ทำไมคนอย่างเขาจะดูไม่ออกกัน เขาจะทำให้สองแม่ลูกคู่นี้เก็บเสื้อผ้าออกจากบ้านเขาไม่ทันเลย คอยดูเถอะ!

พรวิเศษที่พระเจ้าประทานหรือคำสาปที่ปีศาจสรรค์สร้างก็มิอาจทราบได้ ‘แอนโธนี’ จำต้องทนทุกข์ทรมานกับการมองเห็นสิ่งที่ไม่ควรมองเห็นมาตั้งแต่จำความได้ เขาสลัดชีวิตเดิมทิ้ง ผันตัวมาเป็นบาทหลวงในชนบทแห่งหนึ่งของดินแดนแห่งเสรีภาพ ทว่าใครเล่าจะรู้ว่าการหนีไม่ใช่หนทางของการมีชีวิตที่สงบสุขเลยเมื่อเขาต้องมาพัวพันกับ ‘ลิลิธ’ หญิงสาวผู้ได้ชื่อว่าเป็น ‘มารดาของเหล่าปีศาจ’ เธอสดสวย...เย้ายวน...เสน่ห์เหลือล้นเกินกว่ามนุษย์เพศหญิงคนใดจะมี เพียงเธอเอ่ยมาประโยคเดียว... “ข้าต้องการน้ำเชื้อของเจ้า...คุณพ่อ” แล้วบาทหลวงป้ายแดงอย่างเขาจะรอดหรือ? แม้โอกาสเพียงหยิบมือยังริบหรี่ เปลวเพลิงพิศวาสลุกโชน ร่ายระบำราวกับนางปีศาจเปล่าเปลือยยั่วเย้าเชิญชวนให้เขาก้าวลงอเวจีสีชมพูชั่วกัปชั่วกัลป์

‘อคิณณ์’ ไม่เคยสนใจผู้หญิงคนนี้มาก่อน แต่เพราะเห็นเธอออกตัวแรง รุกเขาหนักว่าชอบเขามาตั้งแต่แรกเห็น ทำให้ชายหนุ่มลองทำความรู้จักกับเธอดู โดยไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่า ‘นับดาว’ จะมีนิสัยขัดกับภาพลักษณ์สวยหวานที่เขามองเห็นอย่างนี้ เธอใจกล้า มั่นใจในตัวเองสูง เสนอตัวให้เขาอย่างไม่อายฟ้าดิน “พี่อคิณณ์ไม่ต้องชอบหนูก็ได้ค่ะ หนูแค่อยากมีอะไรกับพี่เฉยๆ” ถึงกับอ้าปากค้างไปเลย มาท้าทายไอ้เสืออย่างเขา มีหรือที่จะไม่สนอง? เรื่องมันควรจะจบแค่บนเตียงในคืนนั้น ทว่า...รส กลิ่น และสัมผัสของเธอกลับตราตรึงจนไม่สามารถลืมเลือนไปจากใจ ทุกตารางนิ้วที่พรมจูบไปทั่วเรือนร่างงามคือความหลงใหล... ทุกความใคร่กำหนัดกลับกลายเป็นความเสน่หา... ราวกับสารนิโคตินที่ซึมซาบเข้าสู่กระแสเลือด รู้ตัวอีกที...เขาก็เสพติดเธอจนถอนตัวไม่ขึ้นไปเสียแล้ว เป็นอย่างนี้จะต้องไปพบหมอที่ไหนกันนะ เขาถึงจะเลิกเสพสาวน้อยนิโคตินคนนี้ได้อย่างชะงัด ช่างเป็นเรื่องที่เขาคิดไม่ออกเลย...

เป็นพ่อม่ายเรือแฝดพ่วงเมียตายมาได้ตั้งหลายปี 'หัสดิน' ก็หมายมั่นปั้นมือด้วยความมั่นใจหลายเบอร์ว่าเขาจะไม่แต่งงานใหม่อีกแล้ว มีปัญญาเลี้ยงลูกแฝดอย่าง 'แก้วตา' กับ 'หวานใจ' ด้วยตัวเองคนเดียวได้ แต่ความงานก็ต้องทำ ลูกก็ต้องเลี้ยง ทำให้เขาหัวหมุนจนจัดสรรชีวิตตัวเองและลูกๆ ไม่ได้ และเพราะชีวิตเริ่มเป๋ ก่อนจะม่องเท่งก่อนวัยอันควร แม่บังเกิดเกล้าของเขาจึงต้องหาพี่เลี้ยงมาช่วยเป็นลูกมือดูแลพวกตัวแสบอีกแรง 'ปั้นหยา' โผล่มาพร้อมเคลมตัวเองว่าเป็นพี่เลี้ยงเด็กมือฉมัง แต่หัสดินกลับไม่ถูกชะตาเธอเอาเสียเลยตั้งแต่แรกพบ 'เป็นแบบอย่างที่ไม่ดีให้เด็กๆ' คำนี้ผุดพรายขึ้นในหัวตลอดเวลา เพียงแต่ปฏิเสธความหวังดีของคุณแม่จอมเผด็จการไม่ได้ ทั้งสองแสบยังจะติดพี่เลี้ยงคนนี้งอมแงมอีก! ไม่ได้การละ ปฏิบัติการแงะตัวอย่างไม่ดีอย่างปั้นหยาออกจากลูกลิงของเขาต้องเริ่มขึ้นแล้วล่ะ!

เพราะสูงส่งเกินไป เพียบพร้อมเกินไป และชีวิตโปรยไปด้วยกลีบกุหลาบ ทำให้นักธุรกิจหนุ่มวัยสามสิบห้าปีอย่าง 'พระราม' กลายเป็นผู้ชายที่ยากเกินกว่าผู้หญิงธรรมดาจะอาจเอื้อม หากแต่ในความเพียบพร้อมทุกประการนั้น ในใจของเขามีช่องโหว่ดำมืดที่หมายจะได้รับการเติมเต็มอยู่ และมันก็ขยายใหญ่มากขึ้นทุกทีจนเขาวูบโหวง สิ่งที่เขาต้องการคือเซ็กซ์ และเซ็กซ์ที่ว่ามันต้องแฝงความเจ็บปวดเสียด้วย เขาปรารถนาที่จะอยู่ภายใต้รองเท้าส้นสูงของหญิงสาวที่บดขยี้และควบคุมเขาได้ ดังนั้น 'สีดา' บาร์เทนเดอร์สาวที่บังเอิญได้พบกันที่ไนต์คลับแห่งหนึ่งได้รับการชักชวนเพื่อมาเป็น 'เซ็กซ์พาร์ตเนอร์' ในการสนองตัณหาของเขา เธอไม่ได้สวย ไม่ได้เซ็กซี่ขยี้ใจ แต่เธอมีแรงขับทางสัญชาตญาณที่ดิบและเถื่อนอยู่ในตัว พระรามสัมผัสได้จากการความสัมพันธ์เพียงข้ามคืนในคืนวันเกิดของเขา เมื่อปรารถนาที่จะได้ตัวเธอมาเป็นของขวัญวันเกิดให้ตัวเอง เงินก้อนใหญ่และสัญญาระหว่าง 'นาย' กับ 'ทาส' จึงถือกำเนิดขึ้น ความหล่อเหลาของชายหนุ่มที่ยั่วตา เงินทองที่ยั่วใจ และสัมพันธ์สวาทที่มิอาจลืมเลือน จะทำให้สีดาจรดปลายปากกาบนสัญญาแผ่นนั้นหรือไม่ เป็นสิ่งที่พระรามภาวนาเป็นอย่างยิ่งเลยทีเดียว

เพราะเคยรอดชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งหนึ่งเมื่ออายุสิบสามขวบ ‘เจ้าขา’ ก็จำหน้าตาของคนช่วยชีวิตได้แม่น ครั้นต้องหวนกลับมาพบเจอกันอีกในช่วงวัยใกล้เบญจเพส ความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ในความทรงจำก็หลั่งไหลวนเวียนในกายจนมิอาจที่จะลืมเลือนชายวัยกลางคนตรงหน้าไปได้ ขณะที่เขาซึ่งถูกเรียกว่า ‘คุณลุง’ พยายามที่จะปฏิเสธว่าเขาไม่ใช่ชายคนเดียวกับที่เคยช่วยชีวิตของเจ้าขาเอาไว้ ไม่ใช่คนเดียวกันอะไรล่ะ เป็นคนเดียวกันชัดๆ เจ้าขาจำได้! อะไรไม่ว่า รูปร่างหน้าตายังไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเลยแม้แต่น้อยถึงจะผ่านมาสิบกว่าปีแล้วก็ตาม หากแต่ต้องช่วยชีวิตของหญิงสาวไว้อีกเป็นครั้งที่สอง คุณลุงจึงหมายที่จะเอาชีวิตของเจ้าขาเมื่อเธอรู้ความลับของเขาว่า ‘ไม่เจ็บและไม่ตาย’ ทว่า...เจ้าขารักชีวิตมากกว่าสิ่งอื่นใด การแลกเปลี่ยนชีวิตกับพรหมจรรย์จึงถือกำเนิดขึ้น ทุกอย่างควรจะจบลงแค่นั้น แต่ทว่าหญิงสาวกลับพบว่าหลังจากร่วมรักกับเขาอย่างร้อนแรงแล้ว คุณลุงกลับมีกำลังวังชาและคืนสู่วัยหนุ่ม ทิ้งความเป็นลุงไว้เบื้องหลังอย่างปาฏิหาริย์! รู้ความลับของเขาทั้งหมดอย่างนี้แล้ว มีหรือที่คุณลุงรูปงามคนนี้จะปล่อยเธอไปโดยง่าย วาสนานำพา หรือชะตาชักนำ ก็ยากจะหยั่งรู้ รู้แต่เพลิงราคะที่ลุกโชนขึ้นในคืนวันนั้นกลายเป็นบ่วงบาศพันธนาการให้ทั้งสองมิอาจแยกกันได้อีกแล้ว...

หากไม่เพราะใคร่เป็นมนุษย์เสียจนมิอาจเก็บกัก ปีศาจแมงมุมแม่ม่ายเช่น ‘มู่ตาน’ คงไม่พยายามยิ่งเพื่อจะกลืนกินบุรุษพรหมจรรย์ให้จงได้ แม้จะต้องเอาตัวเองเข้ามาอยู่ท่ามกลางหมู่นักล่าปีศาจ นางก็ไม่หวั่นหากสิ่งที่นางปรารถนาสำเร็จสมประสงค์ ‘ซีฮัน’ นักบวชหนุ่มที่ร่อนเร่มาจากแดนไกลตกเป็นเป้าหมายของนางปีศาจในครานี้ รูปลักษณ์เขางามงด สะอาด เป็นไต้ซือผู้เคร่งในศีลและธรรมอย่างนี้ ไม่ว่าอย่างไรก็คงต้องเป็นพรหมจรรย์ไร้มลทินใดๆ อย่างแน่นอน ปฏิบัติการยั่วยวนเพื่อกินเนื้อผู้ทรงศีลจึงเริ่มต้นขึ้นในคืนนั้น แต่...ไฉนเลยกลับกลายเป็นมู่ตานที่ถูกไต้ซือกินตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเสียนี่! ให้ตายเถิด! นี่เขาหาใช่นักบวชพรหมจรรย์หรอกหรือ!? เป็นนางที่ต้องสังเวยความสาวสะพรั่งให้เขา ขณะที่ซีฮันตื่นตะลึงด้วยไม่คิดว่านางปีศาจแมงมุมแม่ม่ายที่มีอายุหลายร้อยปีจะยังถือพรหมจรรย์อยู่!? ปวดเศียรเวียนเกล้าไปตามๆ กัน เป็นซีฮันที่ต้องรับผิดชอบนางทั้งชีวิตเขาเสียแล้ว!

อยู่ๆ เลขาฯ ส่วนตัวมากฝีมืออย่าง ‘แสนรัก’ ที่มีสัมพันธ์สวาทกับเขาก็หายตัวไปไม่บอกกล่าว ทำให้ ‘สมุทร’ กรรมการบริหารสุดหล่อแสนเจ้าชู้ขุ่นเคืองเป็นอย่างมาก ดังนั้นการกลับมาของเธอตามคำสั่งของบิดาซึ่งเป็นประธานบริษัทจึงเป็นการล้างแค้น เขากะเอาคืนให้สมใจกับที่เธอฝากรสรักไว้แล้วหนีหายไปไม่บอกในอีกไม่กี่เดือนให้หลัง ทว่าการแก้แค้นแบบเด็กประถมของสมุทรก็ต้องเป็นอันต้องชะงักเมื่อแสนรักไม่ได้กลับมาคนเดียว แต่ดันมี "เจ้าตัวน้อย" ติดสอยห้อยตามมาด้วยคำว่า ‘ลูกสาวของแสนรัก’ ตราอยู่บนหน้าผากของเด็กน้อยนามว่า ‘แสนหวาน’ ตัวโตๆ หากแต่นอกเหนือจากชื่อนั้น ดันมีดีเอ็นเอของสมุทรแปะอยู่บนหน้า ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ลูกเขาชัดๆ แม้ว่าแสนรักจะปฏิเสธเสียงแข็งว่าไม่ใช่ก็ตาม ถ้าไม่ใช่ลูกเขาแล้วจะเป็นลูกใคร!? ปฏิบัติการทวงคืนลูกสาวคนสวยแสนจ้ำม่ำต้องมา ในเมื่อคนเป็นแม่ไม่ยอมรับเขาเป็นพ่อของลูก เขาก็จะเข้าทางลูกนี่แหละ แล้วมาดูกันว่าน้องหนูแสนหวานจะเป็นลูกเขาจริงหรือไม่ เขาจะเป็นทั้งสามีและคุณพ่อที่ทั้งแสนรักและแสนหวานปฏิเสธไม่ลงเลยคอยดูสิ!

สูญสิ้นครอบครัว ไร้ซึ่งบิดามารดา หากแต่เพราะประมุขสกุลหลินรับนางเป็นลูกบุญธรรม ‘หลินซานซาน’ จึงมีโอกาสได้ใกล้ชิดกับญาติผู้พี่ที่นางมีจิตปฏิพัทธ์มาแต่เยาว์วัย หากทว่าวันหนึ่งนางก็ต้องใจสลาย เมื่อเขาเข้าพิธีมงคลสมรสพระราชทาน ตบแต่งฮูหยินซึ่งไม่เคยเห็นแม้แต่หน้าตาเข้าตระกูล หลินซานซานแทบกัดลิ้นตาย ทว่าก็จำใจต้องยอมรับ ในเมื่อโชคชะตามิอาจแปรผัน วาสนามิอาจได้ครองคู่ นางก็จะยินยอมญาติดีกับฮูหยินของเขาที่ได้ชื่อว่าสะคราญโฉมล่มบ้านล่มเมืองก็แล้วกัน แต่...ผู้ใดเล่าจะรู้ว่าฮูหยินของญาติผู้พี่นั้นเป็นชาย! เมื่อรู้ความจริง หลินซานซานถึงกับหน้ามืดทะมึนไปเสียหลายส่วน ฮูหยินของญาติผู้พี่นั้น...คือท่านแม่ทัพ ‘จางอี้ซวน’ บุรุษผู้ได้สมญานามว่า ‘สุนัขเฝ้าชายแดน’ เมื่อถูกนางจับได้ จางอี้ซวนก็ให้สัญญาพร้อมกับขู่ว่าอีกหนึ่งปีจะยอมหย่ากับญาติผู้พี่ของนางให้ แต่ถ้าหากนางปากโป้งแล้วล่ะก็ ไม่ต้องพูดเรื่องหย่าอะไรทั้งนั้น เพราะสกุลหลินจะเหลือเพียงชื่อให้คนรุ่นหลังจดจำ สวรรค์! นี่นางจะต้องทนมีพี่สะใภ้เป็นบุรุษถึงหนึ่งปีเต็มเชียวหรือ!?

'หากเอ็งไม่ได้แต่งกับพี่ ชาตินี้ชาติไหนก็จงอย่าได้แต่งกับผู้ใด ต้องหวนกลับมาแต่งกับพี่เพียงผู้เดียว' เพราะคำประกาศิตของว่าที่ 'ผัว' ในอดีตชาติที่หมายมั่นในตัวหล่อนอย่างถึงที่สุด ทำให้หญิงสาววัยสามสิบจากยุคปัจจุบันหวนคืนสู่อดีตชาติหลังเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ หล่อนกลายเป็น 'มะลิ' เด็กสาววัยกำดัดซึ่งเป็นบุตรสาวของท่านครูดาบ ขณะที่ 'ไอ้แผน' ที่หล่อนในชาตินั้นเรียกติดปากคือหนุ่มฉกรรจ์ผู้นำหมู่บ้าน และเป็น 'ว่าที่ผัว' ของหล่อนด้วย ทว่าแทนที่หล่อนจะถูกบังคับขู่เข็ญจากผู้ใหญ่ให้แต่งกับไอ้แผนอย่างที่ควรจะเป็น กลับกลายเป็นว่าจู่ๆ หล่อนก็ลุกขึ้นมาอยากได้เขาเป็นผัวจนตัวสั่นแทนเสียอย่างนั้น ก็แหม...ใครจะไม่อยากได้กัน ทั้งหล่อล่ำ มาดแมนแฮนด์ซั่ม น่าลากเข้ากระท่อมไปฟัดอย่างนี้ วิญญาณสาวเกือบจะขึ้นคานก็ต้องน้ำลายสอเป็นธรรมดา จากไอ้แผนก็เปลี่ยนเป็น 'คุณพี่แผน' พร้อมกับ 'แผนการ' ที่หล่อนหมายจะรวบหัวรวบหางชายหนุ่มอกกว้าง หน้าท้องเป็นลอนคลื่นมาเป็นผัวในเร็ววัน ‘ถ้าคุณพี่ไม่มาเป็นคุณพี่ของหนูในวันนี้ ยังไงก็ต้องเป็นคุณพี่ของหนูในวันหน้าอยู่ดีแหละเจ้าค่า!’ ระริกระรี้อยากมีผัวเช่นนี้ น่าจับไปลงหวายแช่เยี่ยวให้หายสะดีดสะดิ้งนัก นังมะลิเอ๊ย!

การตัดสินใจหันหลังให้กับความรักในครั้งนั้น เป็นการตัดสินใจที่โง่เง่าที่สุดเท่าที่ในชีวิตของ ‘คิมหันต์’ เคยตัดสินใจมาเลย นั่นเพราะเขากลัวว่าจะสูญเสียคนดีๆ อย่างเธอไป เขาเลยขอเวลาไปปรับเปลี่ยนสันดานชั่วๆ...เอ้อ...นิสัยไม่ดีของตัวเองก่อน โดยความผิดพลาดนั้นคือการที่เขาหายหัวไปไม่บอกไม่กล่าว ปล่อยให้ ‘อันดา’ งุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพียงลำพัง จากรอเป็นวัน กลายเป็นเดือน จากเดือนกลายเป็นเกือบปี อันดาตัดสินใจไม่รออีกแล้ว เพราะเธอมี ‘ใครบางคน’ ที่ควรค่าแก่การใส่ใจมากกว่า นั่นคือชีวิตน้อยๆ ในท้องของเธอ หากแต่เมื่อข่าวนี้รู้ไปถึงหูของคิมหันต์ ไอ้ความเย่อหยิ่งจองหองที่ค้ำคอไว้กลับพังทลายลงทันที อันดาท้องเมื่อไร!? แล้วกับใคร!? ถึงกับเต้นผางๆ เป็นเจ้าเข้า และด้วยความมั่นหน้ามั่นโหนกสิบกะโหลกห้ากะลา ก็ทำให้เขามั่นใจว่าเด็กในท้องนั่นเป็นลูกของเขาอย่างแน่นอน ปฏิบัติการง้อเมียท้องโย้จึงเริ่มต้นขึ้น เคยไม่ให้สถานะคนรักที่ชัดเจนกับอันดาก็จริง แต่ครั้งนี้เขาจะมาทวงสถานะของเขาคืน ทั้งในฐานะ ‘ผัว’ และ ‘พ่อ’ เขาจะตื๊อจนกว่าคุณแม่มือใหม่จะใจอ่อนเลย ไม่ยอมคืนดี ไม่เลิกรา!

เขาคือชายหนุ่มผู้เดินทางดั้นด้นมาจากแดนไกลด้วยเหตุผลทางการศึกษา ส่วนเขาคือผู้ร้ายกลางทะเลทรายที่ทางการต้องการตัวมากที่สุด โชคชะตาทำให้ทั้งสองได้บรรจบกันในฐานะ ‘ตัวประกัน’ และ ‘หัวหน้ากองโจรทะเลทราย’ ‘ปริญ’ หนุ่มนักศึกษาเอกโบราณคดีชาวไทยที่เดินทางมากับคณะนักโบราณคดีจากประเทศอเมริกาจำต้องตกเป็นตัวประกันเพื่อผลประโยชน์ทางการเมืองระหว่างกษัตริย์พระองค์ปัจจุบันและมหาโจรอย่าง ‘มูซา’ อย่างไม่ได้ตั้งใจ อีกทั้งหนุ่มไทยรูปร่างอ้อนแอ้นนั้นก็ไม่ใช่เป้าหมายที่แท้จริงของมูซาเสียด้วย หากแต่เมื่อตกกระไดพลอยโจนอย่างนี้แล้ว จะให้ล้มเลิกแผนการก็ไม่ทันการ ชั้นกำแพงหนาปรากฏขึ้นระหว่างชายหนุ่มทั้งคู่เมื่อจำเป็นต้องใช้ชีวิตร่วมกัน หากแต่นับวันกำแพงนั้นยิ่งเปราะบางพร้อมกับความจริงบางอย่างที่ค่อยๆ ได้รับการเปิดเผยขึ้นเรื่อยๆ...

จันทร์เจ้าขาจำได้ว่าเขาคือ ‘คุณอา’ ที่เคยเล่นด้วยตอนห้าขวบ และเธอก็เป็น ‘หนูขา’ ของเขา แต่ไม่ยักจะรู้ว่าพอโตขึ้น เธอจะตกหลุมรักเขาเข้าเต็มเปาอย่างนี้ ‘อยากเป็นผู้หญิงที่คุณอาชอบจังเลย...’ เป็นความปรารถนาที่ผุดพรายขึ้นมาในใจจนทำให้ร่างกายสั่นไหวทุกครั้งที่ใกล้ชิดชายหนุ่ม ไม่รู้ว่าวันไหนผู้หญิงวัยแรกแย้มอย่างเธอจะเป็นที่ปรารถนาของอินทัชบ้าง จะต้องแก่แดดแค่ไหน จะต้องยั่วยวนอย่างไร ต้องมีความเป็นผู้หญิงขนาดไหน อินทัชถึงจะชายตามาสนใจมากกว่า ‘ความเป็นหลาน’ อย่างนี้ เป็นสิ่งที่หญิงสาวใคร่อยากรู้เหลือเกิน...