เนื้อนวล

ร้อยแก้วเติบโตในซ่องโสมม ชีวิตของเธอต่ำเตี้ยและน่าขยะแขยง ทุกค่ำเช้าต้องซ่อนตัวอยู่หลังซ่อง ทำตัวมอมแมมเพื่อไม่ให้สะดุดตาใครต่อใคร แต่แล้วนรกก็ไม่ยอมปล่อยมือ เมื่อค่ำคืนหนึ่งเธอถูกส่งตัวไปให้กับบุรุษงามผู้มีนัยน์ตาสีเขียวมรกตพร่าผลาญพรหมจรรย์จนยับเยิน หยดเลือดพรหมจารีที่คู่นอนหน้าหวานทิ้งเอาไว้ให้ดูต่างหน้าบนผ้าปูเตียง ทำให้ช่องท้องของมหาเศรษฐีแสนล้านอย่างจาคอฟเกิดรูกลวงขนาดใหญ่ โทสะร้ายแล่นพล่านไปทั้งร่าง เธอไม่ใช่โสเภณีอย่างที่เขาเข้าใจ แต่นั่นยังไม่น่าโมโหเท่ากับการถูกโสเภณีฟันแล้วทิ้ง แถมแม่คุณยังไม่ยอมรับค่าตัวอีกต่างหาก หกเดือนต่อมาเรื่องเหมือนจะจบ แต่ร้อยแก้วกลับรู้สึกว่ามันเพิ่งจะเริ่มต้นมากกว่า เมื่อเธอมาเจอผู้ชายบั้นเอวดุคนนั้นอีกครั้งในฐานะเจ้านายจอมเนี๊ยบ แม้จะโชคดีเล็กน้อยที่เขาทำเหมือนไม่เคยรู้จักเธอมาก่อน แต่ทำไม๊ทำไม... ปากบอกไม่รู้จัก แต่เขาขยันชวนเธอ ทบทวนความหลังบ่อยเหลือเกิน! “บอส... ทำอย่างนี้ไม่ได้นะคะ” กลิ่นหอมสะอาดสะอ้านจากเรือนกายทรงพละกำลังของจาคอฟที่โชยมาเข้าจมูก ทำให้ช่องท้องของร้อยแก้วปั่นป่วนราวกับมีพายุร้ายซ่อนอยู่ “ทำไมจะทำไม่ได้” “แต่เรา... ไม่ได้เป็นอะไรกันนะคะ” “เกือบสิบครั้งในคืนนั้น มันยืนยันอะไรไม่ได้เลยหรือ” “บะ... บอส... จำได้ด้วยเหรอคะ...” ลูกกะตาของร้อยแก้วแทบถลนออกมาจากเบ้า “เธอคิดว่าฉันจะลืมผู้หญิงที่ฟันฉันจนยับเยินได้ง่ายๆ หรือไง ร้อยแก้ว” ริมฝีปากหยักสวยที่เคยสัมผัสไปทั่วทุกตารางนิ้วของกายสาวยกสูงขึ้นเป็นรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม “ฉันเป็นของเธอแล้ว ดังนั้นเธอต้องรับผิดชอบ!”

"ฉันจะนอนกับคุณทุกที่ ทุกเวลา และทุกครั้งที่คุณต้องการ เพื่อแลกกับอิสรภาพของพ่อฉัน" "แล้วถ้าผมไม่ตกลงล่ะ" ในที่สุดเขาก็พูดออกมาจนได้ ยาหยีก้มหน้าซ่อนความเจ็บช้ำเอาไว้จนมิด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและพูดออกไปเสียงแผ่วเบา "ฉันจะให้คุณดูสินค้าก่อนก็ได้...แล้วค่อยตัดสินใจ" เมื่อบิดาของตนเป็นโจรขโมยเพชรล้ำค่าของตระกูลมาเฟียที่ยิ่งใหญ่แห่งกรุงมอสโค ยาหยี จำต้องโยนศักดิ์ศรีของตัวเองทิ้งแล้วกลายเป็นหญิงไร้ยางอายเพื่อให้บิดารอดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชอย่างเขา ทางเลือกเพียงทางเดียวที่มีคือยอมพลีกายให้ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าหล่อเหลาในสามโลกได้เชยชม สาวพรหมจรรย์อย่างหล่อนแทบขาดใจตายเพราะบทพิศวาสเร่าร้อนรุนแรงที่ไม่เคยได้พานพบ ความวาบหวามครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขามอบให้ทำให้ยาหยีคลั่งไคล้ในรสสิเน่หา กายสาวร่ำร้องโหยหาแต่เขาเพียงผู้เดียว หากภายในใจก็ต้องคอยย้ำเตือนตนเองไว้ว่า หล่อนก็เป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราว สักวันพอเขาเบื่อ ก็จะถูกเขี่ยทิ้งอย่างไร้ความปรานี!! จากที่คิดจะตามไล่ล่าเด็ดหัวคนทรยศให้แดดิ้นไปต่อหน้า คอร์เนล ซีร์ยานอฟ เจ้าพ่อยักษ์ใหญ่แห่งวงการโทรคมนาคมในประเทศรัสเซีย ก็เปลี่ยนเป้าหมายทันทีเมื่อได้เจอสาวน้อยนัยน์ตากลมหวานซึ้ง ใบหน้าหวานๆ ส่งผลให้เขาต้องการอยากครอบครองหล่อนแทบคลั่ง คอร์เนลมั่นใจว่ามันจะมีผลกับร่างแกร่งได้ไม่นานหรอก เพราะสำหรับเขา ผู้หญิงคือวัตถุทางเพศเคลื่อนที่ได้เท่านั้น เพียงได้ลิ้มลองแค่ครั้งเดียว เขาก็ไม่เคยหันกลับไปกินของเก่าอีก แต่ทฤษฎีนี้กลับใช้ไม่ได้ผลกับหล่อน ให้ตายสิ! เขาไม่เคยรู้สึกติดใจผู้หญิงรุนแรงขนาดนี้มาก่อน คอร์เนลหลงใหลเนื้อนุ่มจนกลายเป็นเสพติด ทั้งที่ความยโสโอหังของบุรุษเลือดเย็นเยี่ยงเขาพยายามบอกกับตนเองว่า เขายังเชยชมร่างงามไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่สูญเสียไป แต่ภายในใจลึกๆ กลับตะโกนก้องสวนทางออกมาว่า เขาขาดเธอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว!!

ด้วยหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายมาจากผู้มีพระคุณทำให้เมลิน่าจำต้องกระทำการอันอุกหาญ นั่นก็คือการปลอมตัวเข้าไปเป็นบอดี้การ์ดในอาณาจักรเซอร์คอฟ และที่นั่นก็ทำให้เธอได้รู้จักคำว่ารักเป็นครั้งแรกในชีวิต ดินิย่าร์ เซอร์คอฟ มาเฟียหนุ่มรูปงามผู้ทรงอิทธิพลในรัสเซีย เขาแสนจะสงสัยกับท่าทางอ้อนแอ้นของไอ้เมซซี่บอดี้การ์ดหน้าหวานยิ่งนัก เขาพยายามหาค้นหาคำตอบให้กับความสงสัยที่เกิดขึ้นในใจของตัวเอง แต่ยิ่งเข้าใกล้ ก็ยิ่งทำให้หัวใจกระด้างที่อยู่ลึกเกินมนุษย์ทั่วไปของเขาเต้นแรงจนน่าตกใจ และในที่สุดเขาก็ต้องยอมรับอย่างขมขื่นว่าหลงรักผู้ชายด้วยกัน จนหมดหัวใจ.... “ก็ผมไม่รู้จริงๆ นี่ฮะว่าทำอะไรผิด หรือว่าไปทำอะไรขวางหูขวางตานายน่ะ” หญิงสาวกัดฟันผุดลุกขึ้นยืนและมองเขาอย่างขุ่นเคือง “ฉันเห็นนายไปนั่งอี๋อ๋อกับไอ้ผู้ชายคนนั้นตั้งนานสองนาน ฉันสั่งแกแล้วไม่ใช่หรือว่าห้ามไประริกระรี้กับคนอื่น” “ก็นายสั่งไม่ให้ผมไปยุ่งกับผู้หญิง ผมก็ทำตามแล้วนี่ฮะ ไม่ได้คุยกับผู้หญิงสักคน ไม่ได้มองด้วยซ้ำ แล้วนายจะเอาอะไรอีก” “แต่แกก็ไประริกระรี้กับไอ้ผู้ชายคนนั้น” ดินิย่าร์กระชากร่างบอบบางของคู่สนทนามาไว้ในอ้อมแขน และกอดรัดแน่น พลางหรี่นัยน์ตาที่กำลังลุกเป็นไฟลงมองในระยะใกล้ชิด “แต่ไอ้ผู้ชายคนนั้นของนายน่ะอายุจะครบแปดสิบในอีกไม่กี่วันข้างหน้าแล้วนะฮะ” หญิงสาวตะเบ็งเสียงใส่อย่างไม่ยอมแพ้ “และผมก็มองไม่เห็นความผิดใดๆ เลยกับการที่ผมไปนั่งคุยกับผู้ชายแก่ๆ เพศเดียวกันน่ะ” “แต่ฉันไม่ต้องการให้ไปยุ่งเกี่ยวกับใครทั้งนั้น ไม่ว่าเพศไหนก็ตาม” คนตัวโตเค้นเสียงกร้าวกระด้างออกมาแผ่วเบา มือหนายังคงรัดร่างอรชร “เอ๊ะ นายจะเอายังไงกับผมกันแน่ฮะ ผู้หญิงผมก็เข้าใกล้ไม่ได้ แล้วนี่จะยังผู้ชายอีก ถามนายจริงๆ เถอะฮะ ผมต้องอยู่ไกลๆ นายด้วยหรือเปล่า เพราะนายก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน” หญิงสาวสวนกลับอย่างขุ่นเคืองใจเป็นที่สุด ดินิย่าร์ไม่ได้พูดอะไรออกมาอีก นอกจากก้มหน้าลงปิดปากอิ่มๆ ที่กำลังเผยอเพื่อพ่นวาจาดื้อรั้นเอาไว้อย่างแนบแน่น เขาขยี้ เคล้าคลึงอย่างลืมตัว ลืมไปเลยว่าคนที่เขากำลังตักตวงความหวานจากกลีบปากอยู่นั้นคือผู้ชาย คือไอ้เมซซี่บอดี้การ์ดของตัวเอง

' "เจ้าชายฮิมราน บิน ฮาเซม อัล-ราชิด" องค์มกุฎราชกุมารแห่งประเทศความาร์ เดินทางมาประเทศไทยเพื่อดูตัวว่าที่เจ้าสาวที่ถูกพระมารดาบังคับให้แต่งงานด้วย เขาเต็มไปด้วยความชิงชังเมื่อเห็นหล่อนเดินเฉิดฉายอยู่ในผับยามค่ำคืน ท่าทางใสซื่อไร้เดียงสาของหล่อนที่พยายามแสดงออกมานั้นไม่ได้ทำให้เขาซาบซึ้งใจแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามเขาแทบยากจะอาเจียนออกมา เพราะเขารู้อยู่เต็มอกว่าผู้หญิงอย่างหล่อนไม่มีทางเป็นชายาที่ดีของเขาได้อย่างแน่นอน นอกเสียจาก... นางบำเรอ!

คาร์โลส อะลอนโซ อิเกลเซียส มหาเศรษฐีหนุ่มเพลบอยสุดเซ็กซี่ ผู้ทรงอิทธิพลที่สุดในสเปนและติดหนึ่งในห้าของโลก เขาไม่เคยรู้จักคำว่า ‘ผิดหวัง’ อำนาจในมือที่มีอยู่สามารถดลบันดาลทุกสิ่งให้ได้ตามปรารถนา แม้กระทั่ง ‘พรหมจารี’ ของเหยื่อสาวอย่างกัญญิกา คุณานันท์ “คืนนี้เธอต้องอยู่บนเตียงกับฉันต่างหาก... ส่วนพ่อของเธอไม่ต้องเป็นห่วง ฉันให้คนจัดการหาพยาบาลพิเศษเฝ้าให้จนกว่าจะออกจากโรงพยาบาลนั่นแหละ...” คำพูดของคาร์โลสทำเอาแก้มสาวแดงก่ำ ความร้อนผ่าววิ่งไปทั่วทุกรูขุมขน มือบางที่กำโทรศัพท์อยู่สั่นน้อยๆ ขณะกัดฟันข่มเสียงให้เป็นปกติที่สุดตอบโต้คนใจร้ายออกไป “ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือจากคุณ...” “อย่าเข้าข้างตัวเองแบบนั้นสิเมียจ๋า... ฉันไม่เคยคิดจะช่วยเหลือเธอ...” เขาลากเสียงยาวฟังแล้วน่าหมั่นไส้ยิ่งนัก “แล้วทำแบบนี้ทำไม?” “ก็เพราะฉันต้องการเธอบนเตียงของฉันยังไงล่ะ” คำพูดของคนปลายสายฟังแล้วน่าเจ็บใจนัก นี่เขาเห็นหล่อนเป็นอีตัวอย่างที่เขาเคยพูดกรอกหูจริงๆ ใช่ไหม กัญญิกากัดปากแน่น น้ำตาเอ่อขอบตา “คนสารเลว... ฉันเกลียดคุณ...” คาร์โลสยิ้มกริ่มสะใจกับโทรศัพท์ “ฉันก็ไม่เคยอยากให้เธอรักฉันสักหน่อย... จำเอาไว้นะ เธอมันก็แค่ผู้หญิงที่ยอมขายแม้กระทั่งตัวเพื่อแลกกับเงิน มีค่าไม่ต่างจากอีตัวตามซ่องแม้แต่นิดเดียว... ดังนั้นเธอควรจะขอบใจนะ ที่ฉันเรียกเธอใช้ซ้ำอีกรอบ...” น้ำตาไหลลงมาอาบแก้มสาว ก่อนที่มือบางที่ว่างอยู่อีกข้างจะยกขึ้นปาดมันทิ้งด้วยความเจ็บใจ หากฆ่าผู้ชายคนนี้ได้... หล่อนจะไม่รีรอที่จะทำเลยจริงๆ

เมื่อองค์สุลต่านแห่งฟาดิลาห์ถูกวางยาปลุกกำหนัดในคืนวันอภิเษกสมรส... จิรัชยาเป็นเพียงลูกของนางบำเรอของอัครมหาเสนาบดีประจำมหานครฟาดิลาห์ หน้าที่ของลูกนอกสมรสอย่างหล่อนก็คือคอยรับใช้ ฮันนา ว่าที่องค์สุลตาน่า ความทุกข์แสนสาหัสเดียวในใจของหล่อนก็คือการแอบหลงรักจ้าวผู้ครองแคว้น ทั้งๆ ที่รู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมอง แต่แล้วความฝันของหล่อนก็เป็นจริง เมื่อหล่อนได้นอนอยู่ใต้ร่างขององค์สุลต่านแห่งฟาดิลาห์ แต่คืนนั้นมันเป็นคืนแต่งงานของเขากับฮันนา...! “ยังไม่รีบไสหัวลงไปจากเตียงอีกหรือ!” กายสาวบอบช้ำยังไม่ทันได้ขยับลงจากแท่นบรรทมก็ถูกเขาผลักไสแรงๆ จนกลิ้งตกลงมากองกับพื้นห้องไม่ต่างจากเศษขยะสกปรก น้ำตาแห่งความปวดร้าวไหลพรากออกมาราวกับสายฝน “หม่อมฉัน... ขอประทานอภัยเพคะ หม่อมฉัน...” จิรัชยาพยายามจะอธิบาย แต่เสียงเกรี้ยวกราดขององค์สุลต่านแผดดังก้องขึ้นเสียก่อน หล่อนตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัว “เธอกล้ามากนะที่วางยาฉัน!” “หม่อมฉัน... ไม่รู้เรื่องนะเพคะ หม่อมฉัน... ไม่ได้ทำ...” หล่อนสะอื้นได้อย่างน่าเวทนา แต่ก็ไม่ได้รับความเมตตาจากชายผู้สูงศักดิ์เลยแม้แต่น้อย “ถ้าเธอไม่ได้ทำ งั้นก็คงเป็นแม่ของเธอสินะที่ทำ จิรัชยา!”

คามิเอล การ์รัสโซ่ มหาเศรษฐีเจ้าของบริษัทผลิตชิ้นส่วนรถยนต์ที่มีสาขามากมายทั่วโลก คามิเอลเป็นผู้ชายที่มีรูปงดงามโฉมไม่ผิดจากเทพบุตรชั้นฟ้า ซึ่งตรงกันข้ามกับหัวใจกระด้างของเขาที่ดำทะมึนมืดดำยิ่งกว่าจอมมารร้าย ในชีวิตของเขาไม่เคยรู้จักกับคำว่า ‘ถูกหลอก’ แต่สุดท้ายแล้วผู้ชายที่หยิ่งจองหองในสายเลือด ดิบเถื่อนในทุกอณูความรู้สึกเฉกเช่นเขากลับถูกหลอก ถูกตลบหลังจากผู้หญิงต่ำต้อยไร้ราคาคนหนึ่งอย่างน่าสะอิดสะเอียน เขาแค้นใจ คลั่งแค้น และแน่นอนว่าผู้หญิงคนนั้นจะต้องถูกเอาคืนอย่างสาสมเลยทีเดียว วาดจันทร์ บุญบันดาล หญิงสาวไทยหน้าตาสะสวย หล่อนซ่อนความงดงามเอาไว้ภายใต้ความมอมแมมอย่างมิดชิด หัวใจของหล่อนเฝ้ารัก เฝ้าหลงผู้ชายเกินเอื้อมอย่างคามิเอล การ์รัสโซ่เพียงแค่แรกสบตาเท่านั้น และเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็บีบบังคับให้หล่อนก้าวเข้าไปหลอกลวงเสือร้ายอย่างเขา หล่อนทำสำเร็จ และเชื่อมั่นว่าเขาจะไม่มีทางรู้ว่าผู้หญิงที่ลอกคราบเขาในค่ำคืนนั่นคือเด็กสาวมอมแมมเฉกเช่นหล่อน แต่ใครจะรู้ว่านรกน่ะมีจริง เมื่อกลิ่นกายหอมละมุนที่เป็นกลิ่นประจำตัวของหล่อนกลับติดตราตรึงใจเสือร้ายอย่างคามิเอล การ์รัสโซ่จนยากจะลบเลือน

แมทธิวถูกบังคับให้แต่งงานกับมะลิชายหนุ่มเฝ้าบอกทุกคนรวมทั้งตัวเองว่าไม่เต็มใจและชิงชังแม่เจ้าสาวเด็กเป็นที่สุดแต่สุดท้ายก็แพ้หัวใจตัวเองรักผู้หญิงที่ตัวเองบอกว่าเกลียดจนหมดใจ “คุณแมทธิว...!” หล่อนอุทานและหันกลับหลังไปมอง ก็ได้เห็นผู้ชายที่หล่อนคิดถึงทุกลมหายใจยืนอยู่ เขาใช้สะโพกพิงกับต้นเสาทรงโรมันเอาไว้ ขณะจ้องมองหล่อนด้วยสายตาดูแคลน “เก่งแบบนี้นี่เอง ฉันถึงได้ดิ้นหนีบ่วงวิวาห์ของเธอไม่หลุด” เขาเดินเข้ามาหา กลิ่นไออำมหิตที่แผ่ซ่านมาจากเรือนกายกำยำเขย่าโสตประสาทของหล่อนให้สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง มะลิขยับตัวถอยหลังหนี แต่แมทธิวคว้าเอาไว้ซะก่อน ร่างอรชรปลิวราวกับเศษฝุ่นเข้าไปในอ้อมแขนทรงพลังนั้นเต็มแรง “ปล่อยค่ะ...” “ทำไม... ดิ้นทำไม ในเมื่อเป็นเธอไม่ใช่หรือที่ต้องการให้เราจบกันแบบนี้” เขาหัวเราะยิ้ม มองหล่อนด้วยสายตาประกาศศึก มะลิตัวสั่นเทา อยากจะดิ้นรนอยากจะขัดขืนแต่เรี่ยวแรงของหล่อนไม่เคยมีเลยเวลาอยู่ใกล้ชิดกับผู้ชายคนนี้ ผู้ชายที่ขโมยทุกอย่างไปจากหล่อน แม้กระทั่งลมหายใจ “ไม่ใช่นะคะ... มะลิไม่ได้ต้องการแบบนี้...” เขาไม่เชื่อ ในสายตาของเขาไม่มีร่องรอยคล้อยตามคำแก้ตัวของหล่อนเลย มะลิน้ำตาซึมเมื่อแมทธิวใช้ความแข็งแรงกว่าดันร่างของหล่อนให้เข้าไปกระแทกเข้ากับกำแพงที่ใกล้ที่สุด ขณะที่ร่างของเขาทาบเข้ามาประกบ เนื้อตัวทุกสัดส่วนเบียดเคล้ากันจนไม่เหลือช่องว่าง “เธอมันก็แค่ผู้หญิงแพศยา นักขุดทอง ผู้หญิงที่จ้องแต่จะงาบผู้ชายที่มีเงิน... และขอบอกเอาไว้นะว่าสิ่งที่เธอคิดว่ามันคือสวรรค์น่ะ...” คนตัวโตเค้นเสียงลอดไรฟันขาวสะอาดออกมา ใบหน้าหล่อลากดินเต็มไปด้วยเปลวไฟแห่งโทสะ “แท้จริงแล้วมันคือนรกต่างหาก... และฉันนี่แหละจะเป็นคนพิพากษาเธอเอง เตรียมตัว เตรียมใจลิ้มรสของคำว่านรกเอาไว้ได้เลย เพราะเธอจะได้ซาบซึ้งกับมันทั้งๆ ที่ยังมีลมหายใจอยู่แน่นอน”

เมื่อความสัมพันธ์ลับๆ จบลง เพราะเขาต้องไปแต่งงานมีครอบครัว หล่อนจึงต้องหอบใจช้ำๆ และอีกชีวิตหนึ่งในครรภ์เดินจากไปอย่างไม่มีทางเลือก “ทำไมโลกมันกลมแบบนี้คะคุณภูมิ... ทำไมเราต้องเจอกันอีกด้วยคะ... ฮือออ” มือเล็กยกขึ้นปิดหน้าร่ำไห้ปิ่มจะขาดใจ ร่างกายสั่นเทิ้มน่าเวทนา การได้พบเจอกับภูมิระพีอีกครั้ง มันยิ่งทำให้แผลใจหัวใจขยายใหญ่มากยิ่งขึ้น นี่หล่อนจะทำยังไงดี... จะรับมือกับสถานการณ์เช่นนี้ยังไง แล้วไหนจะยังลูกชายอีก หากภูมิระพีรู้ว่าหล่อนมีลูกของเขาติดท้องมา เขาอาจจะทำยังไง จะแย่งลูกไปจากหล่อนไหม

เขาร้อนแรง เซ็กส์จัด และต้องการเพียงนางบำเรอบนเตียงเท่านั้น เธอเรียบร้อย เฉิ่มเชย ประดุจดั่งแม่ชี เมื่อการแต่งงานที่เจ้าบ่าวไม่พอใจบังเกิดขึ้น เพราะความต้องการของผู้ใหญ่ ทำให้เขาเลือกที่จะจองจำเธอเอาไว้ด้วยแรงพิศวาสดั่งเยี่ยงไฟป่า จนกระทั่งมันแผดเผาทั้งเขาและเธอจนเกรียมไหม้ พร้อมกับเขาที่ไม่อาจจะสลัดเธอทิ้งได้อย่างที่ตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่ตอนแรก และตกหลุมรักแม่ชีน้อยคนนี้เข้าเต็มหัวใจ

“ฉันไม่ได้... แอบดูนายนะ...” หล่อนเห็นไหล่กว้างสีแทนไหวน้อยๆ ขณะที่พ่อเจ้าประคุณมองผ่านหล่อนไปราวกับตัวหล่อนเป็นอากาศธาตุยังไงยังงั้น อลิซกัดปากแน่น แทบอยากจะกระโจนลงไปขย้ำตาบ้านี่ในสระเสียให้รู้แล้วรู้รอด ทำไมเขาจะต้องทำราวกับว่าหล่อนไร้ค่าในสายตาของเขาเสียทุกครั้งที่เจอนะ “ผมว่าคุณกลับไปอยู่ในที่ๆ ควรอยู่ดีกว่า อย่ามาวุ่นวายกับผม...” “ทำไม? ที่นี่มันบ้านของฉัน... ฉันจะอยู่ตรงไหนก็ได้” เสียงถอนใจเฮือกใหญ่คล้ายกับกำลังข่มโทสะของจามาลดังมาเข้าหูหล่อน พร้อมๆ กับร่างกำยำที่มีเพียงกางเกงว่ายน้ำเพียงตัวเดียวก็กระโดดขึ้นมาจากสระ อลิซจำไม่ได้ว่าตัวเองเผลอมองตาบ้านี่นานเท่าไหร่ และมองตรงไหนนานเป็นพิเศษ แต่มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่เสียงเหยียดหยามของจามาลดังขึ้นนั่นแหละ “ผมไม่ชอบถูกผู้หญิงลวนลามด้วยสายตา...” อลิซหน้าแดงก่ำเมื่อสำนึกได้ว่าถูกด่าตรงๆ “ฉัน... ฉันลวนลามอะไรนายยะ ก็แค่... มองผ่านๆ เท่านั้นแหละ” หล่อนไม่ได้มองผ่านๆ หรอก แต่มองแบบจะกลืนกินเลยต่างหาก บ้าจัง... ทำไมหล่อนจะต้องเห็นว่าตานี่ดูดี ดูสมบูรณ์แบบ และน่ากินแบบนี้ด้วยนะ หล่อนเกลียดจามาลไม่ใช่หรือ อลิซถามตัวเอง และก็ได้คำตอบที่แสนปวดใจกลับมา ไอ้ความรู้สึกในตอนนี้มันช่างห่างไกลจากคำว่าเกลียดเสียเหลือเกิน มันเข้าใกล้คำว่า... หญิงสาวรีบสะบัดศีรษะเต็มแรงเพื่อกำจัดความคิดน่าอาเจียนให้ออกไปจากสมอง ไม่มีทาง หล่อนเกลียดจามาล เกลียดเข้าไส้ และคนที่หล่อนรักก็คือแมทธิวต่างหาก แมทธิว บราวน์คนเดียวเท่านั้น “แล้วไอ้ที่คุณจ้องเป้ากางเกงของผม แล้วเลียปากล่ะหมายความว่ายังไง”

หล่อนเป็นแค่เมียคั่นเวลา คอยปลดปล่อยความใคร่ให้กับเขายามที่ตัวจริงไม่อยู่ ไม่มีสิทธิ์ไม่มีเสียง และไม่เคยมีค่าในสายตาของเขาเลย อลินดา จำต้องเข้าพิธีแต่งงานกับเจ้าบ่าวแทนพี่สาวฝาแฝดที่หนีตัวไปอย่างลึกลับในคืนวันแต่งงานอย่างไม่มีทางเลือก หล่อนคิดว่าเมื่อจบสิ้นพิธีการแล้ว หน้าที่ของตัวเองก็จะหมดไปเช่นกัน แต่หล่อนคิดผิด เมื่อเจ้าบ่าวใช้ร่างกายของหล่อนเป็นตัวแทนของเจ้าสาวตัวจริงตลอดทั้งค่ำคืน แซคคารีย์ แฮซมิลตัน รู้สึกราวกับถูกเหยียบหน้าเมื่อเจ้าสาวตัวจริงหายหน้าไป พร้อมกับที่ญาติพี่น้องฝ่ายหญิงอุปโลกน์น้องสาวฝาแฝดขึ้นมาเป็นเจ้าสาวตัวแทน เขาโมโหจนเลือดขึ้นหน้า และแน่นอนว่าจะต้องมีใครสักคนรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น ซึ่งก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจากแม่เจ้าสาวตัวแทนที่จะต้องรองรับความหื่นกระหายของเขา จนกว่าเจ้าสาวตัวจริงจะกลับมา

ลิโอเนล การ์รัสโซ่ ยังหล่อเหลาไม่เปลี่ยนแปลง ยังกระชากทุกลมหายใจของหล่อนได้เช่นเดิม แม้ว่าเวลาจะล่วงเลยมาถึงสองอาทิตย์แล้วก็ตาม แต่ทุกเศษเสี้ยวความทรงจำของหล่อนก็ยังมีแต่เขา หญิงสาวปากคอแห้งผาก พยายามบอกตัวเองให้สงบสติอารมณ์เอาไว้ อย่าแสดงท่าทางคลั่งไคล้เขาออกไปแบบนี้ แต่หล่อนก็ทำไม่ได้ หล่อนมองเขาปานจะกลืนกิน มองตั้งแต่หน้าผากกว้างสีแทน คิ้วของเขาคมเข้มดำเป็นปื้นอยู่เหนือดวงตาสีนิลคมกริบ ดวงตาที่สามารถสั่นสะท้านประสาทของหล่อนให้ไหวระริกเพียงแค่มองแวบเดียวเท่านั้น เขาดูดี เหมือนเทพบุตรชั้นฟ้า ในขณะที่หล่อนต่ำต้อยและโสมม หญิงสาวคิดอย่างเจ็บปวด แต่ความคิดนี้ก็ไม่มีอิทธิพลพอจะทำให้หล่อนละสายตาจากผู้ชายตรงหน้าได้เลย เพราะหลังจากจ้องประสานสายตากับเขาอยู่นานหลายนาที สายตาไม่รักดีของหล่อนก็เลื่อนต่ำลงมาหยุดนิ่งอยู่ที่ริมฝีปากบางเฉียบหยักสวยของเขาแทน ริมฝีปากคู่นี้ไงที่บดเคล้าลงมาบนปากของหล่อนเมื่อสองอาทิตย์ก่อน แม้เขาจะรุนแรง แม้เขาจะไม่ปรานี แต่หล่อนก็ยังอดหลงใหลจุมพิตดุดันนั้นไม่ได้ หล่อนฝันถึงมันทุกคืน ฝันถึงผู้ชายคนนี้ ผู้ชายหล่อร้ายและแสนอันตรายอย่างลิโอเนล การ์รัสโซ่คนนี้

พ่อกับแม่ของณิชาเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุพร้อมกันทั้งคู่ ทำให้ฉลามเพื่อนรุ่นพี่ของบิดาเข้ามาคอยดูแล ณิชาแอบรักคุณลุงฉลามตั้งแต่จำความได้ เมื่อโตเป็นสาวจึงพยายามยั่วยวนหว่านเสน่ห์ วาดฝันว่าจะได้ฉลามมาเป็นสามีในอนาคต ในขณะที่ฉลามปิดกั้นตัวเองอย่างหนักหน่วง ท่องเอาไว้เสมอว่าณิชาคือลูกสาวของเพื่อน แต่เด็กสาวก็ทั้งเย้าทั้งยั่ว อวบอัดเต็มไม้เต็มมือสาวสะพรั่งไปทั้งตัว แล้วอย่างนี้เขาจะอดใจไม่ให้ลิ้มชิมรสแม่เด็กสาวคนสวยได้นานแค่ไหนกัน

อนลควรจะทำยังไง เมื่อจู่ๆ แม่เลขาเฉิ่มของพี่ชาย เข้ามาในห้องพักของเขาด้วยความเมามาย และก็ชักชวนให้เขาเป็นคนแรกของเธอ...!!! เขาควรปฏิเสธ หรือว่าเดินหน้าขย่มแม่สาวแว่นให้จมเตียงดีล่ะ?!!! “อ๊ะ... อย่า... คุณอนล... อื้อ...” เขาไม่สนใจการต่อต้านของหล่อนเลย เพราะวินาทีต่อจากนั้น ปากร้อนจัดก็กลืนกินทุกเสียงต่อต้าน พร้อมกับความเป็นชายที่ถูกปลดปล่อยจากเป้ากางเกง และพุ่งทะยานเข้ามาในกายสาว ทุกอย่างมันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว และเต็มไปด้วยความเร่าร้อนรุนแรง การต่อต้านขัดขืนจางหายไป เมื่อปากถูกจูบดูดดื่ม พร้อมกับบั้นเอวแกร่งที่โยกคลึงเข้าหาอย่างหนักหน่วง อา... สติของหล่อนจางหายไปหมดแล้ว ตอนนี้สิ่งเดียวที่หล่อนรับรู้ถึงมันได้ ก็คือความแข็งแกร่งที่กำลังดำผุดดำว่ายอยู่ภายในร่องสาวเท่านั้น แต่พอเช้าวันต่อมา แม่เจ้าประคุณดันหนีหน้าหายไป แถมพอเจอกันก็บอกให้ลืมๆ เรื่องเร่าร้อนเมื่อคืนไปซะ เหอะ!!! คิดว่าเขาจะยอมหรือไง ในเมื่อแม่สาววัตถุโบราณ หวานฉ่ำไปทั้งตัวทั้งตัวแบบนี้...

สำหรับเธอ... เขาคือมหาเศรษฐีหนุ่มแห่งตุรกี คุณชายที่สี่แห่งตระกูลดังการ์รัสโซ่ เขาหล่อเหลา เขาร้ายกาจ และเขาก็ถูกสาปให้ไร้หัวใจ สำหรับเขา... เธอคือสาวน้อยแสนพยศที่ควรจะหลีกหนีให้ไกล แต่ไหง... กลับอยากครอบครองเป็นที่สุดนะ เมื่อสถานะครอบครัวต้องมาสั่นคลอนเพราะความหลงผิดของบุพการี ดานีน โรดิเกซจึงต้องบากหน้าไปขอความช่วยเหลือจากผู้ชายที่เป็นยิ่งกว่ามัจจุราชในขุมนรกอเวจีอย่างเดนิเรล การ์รัสโซ่ แต่คนอย่างเขาหรือจะช่วยหล่อนโดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน ไม่มีทางเป็นไปได้แน่...?!

เธอเฉิ่ม เธอเชย และเธอเป็นเลขาของเขา หน้าที่ของเธอคือเลขาหน้าห้อง แต่หลังจากความผิดพลาดในค่ำคืนนั้นเกิดขึ้น สถานะของเธอก็เปลี่ยนไปจากเดิม จากเลขาหน้าห้อง กลับกลายเป็นเลขาบนเตียงแทน... “เวลาทำงาน คุณก็เป็นเลขาหน้าห้องของผม แต่ถ้าผมเหงา คุณก็ต้องทำหน้าที่เลขาบนเตียง...” “บอส...?!” “ผมรู้ว่าคุณตกใจ ผมเองก็ตกใจเหมือนกันกับสถานะของพวกเรา แต่มันเกิดขึ้นแล้ว จะทำยังไงได้ล่ะ” “บอสคะ...” หล่อนขยับตัวพยายามจะออกจากอ้อมแขนของเขา แต่ชายหนุ่มไม่ยอมปล่อย “ว่าไงครับ” “แก้ว... แก้วว่าให้แก้วทำเหมือนเดิมดีกว่าค่ะ หรือไม่ก็ให้แก้วลาออกไป...” “ผมให้คุณลาออกไม่ได้หรอก คุณเป็นเลขาที่รู้ใจผมที่สุด อย่าลืมสิแก้ว” “แต่แก้ว...” หล่อนอยู่ในฐานะนางบำเรอของเขาไม่ได้ หล่อนทะเยอทะยานต้องการมากกว่านั้น แต่ก็รู้ดีว่าไม่มีวันจะได้สิ่งที่หวังมาครอบครอง “ทำตามที่ผมบอก ไม่มีอะไรยากเย็นเลย”

สายตาของอเล็กซิโอร้ายกาจ แต่หล่อนมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าภายในร่างกายสมบูรณ์แบบทรงพละกำลังของเขาจะต้องซ่อนบางสิ่งบางอย่างที่ร้ายกาจยิ่งกว่าดวงตาเอาไว้อย่างแน่นอน และหล่อนก็อดใจแทบไม่ไหวที่จะได้พิสูจน์มัน หญิงสาวหน้าแดงก่ำจนถึงไรผม เมื่อความคิดที่ไม่มีทางอยู่ในหัวของผู้หญิงดีๆ ผุดขึ้นมาในสมองบานเบอะ “คุณ... จะอยู่ถึงเช้าฉันก็... ไม่เดือดร้อน” คนตัวโตยิ้มบางๆ และถอยออกห่าง ด้วยท่าทางเยือกเย็นจนน่าหมั่นไส้ “เชื่อเถอะว่าคุณจะไม่มีทางพูดคำนี้ออกมาอีกหลังจากได้นอนกับผม” คำพูดแสนมั่นใจของคนตัวโตทำให้สโรสินีหน้าแดงแล้วแดงอีก หล่อนกัดปากเชิดหน้า และถอยหลังออกห่าง “อย่ามั่นใจในเสน่ห์ของตัวเองนักเลย...” “ผมเป็นคนที่มีความเชื่อมั่นในตัวเองสูงมาก... ในทุกๆ เรื่อง” เขาจงใจจะบอกให้หล่อนรู้ว่า ‘เซ็กซ์’ ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่เขามั่นใจในตัวเองสุดๆ เชอะ... ไม่เห็นต้องมาสาธยายให้ฟังเลย คนที่ตาไม่บอดก็มองออกทั้งนั้น แหละว่าอเล็กซิโอ เบอร์ลัสโคนิคือนักรักที่เก่งฉกาจ ขนาดคนที่ไม่มีประสบการณ์อย่างหล่อนยังมองออกเลย “ฉันอยากอาบน้ำแล้ว... เชิญคุณไปจัดการไอ้เรื่องที่คุณคิดว่ามันสำคัญกว่า ‘เซ็กซ์’ เถอะ” หล่อนสะบัดหน้าหนี แต่กระนั้นก็ยังได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ จากลำคอแกร่งของพ่อคนหล่อระเบิดขึ้นมาอีกจนได้ หญิงสาวพยายามไม่สนใจ แต่ก็ต้องหยุดเดินเมื่อได้ยินคำพูดที่แม้จะราบเรียบแต่ความหมายไม่ผิดจากไฟเลยแม้แต่นิดเดียว “นี่จะเป็นการอาบน้ำคนเดียวครั้งสุดท้ายของคุณ...” “คุณหมายความว่ายังไง” หล่อนหันขวับกลับมาจ้องหน้าเขาตาโต เขายิ้มบางๆ แต่แค่นั้นก็ทำให้หล่อนตาลาย “เราจะอาบน้ำด้วยกัน... และคุณคงไม่คิดใช่ไหมว่าผมจะแค่อาบน้ำกับคุณอย่างเดียว” “คุณคงไม่ได้ชื่นชอบการมีเซ็กซ์ในห้องน้ำใช่ไหม?” อเล็กซิโอหัวเราะ “คำตอบนี้ผมขอตอบหลังจากเริ่มทำกับคุณก็แล้วกัน เอาล่ะผมต้องไปจริงๆ แล้ว และหวังว่าคุณจะไม่ออกไปก่อความวุ่นวายให้กับผมอีก”

อันโตนิโอ ปาสซินี่ หนุ่มหล่อสายเลือดอิตาเลี่ยนผู้มีรูปโฉมงามสง่า แต่ภายใต้ใบหน้าที่หล่อลากดินนั้นใครจะล่วงรู้ได้บ้างว่า เขา... ซ่อนความคลั่งแค้นเอาไว้มากมายแค่ไหน มาร์กาเร็ต ปาเชโก้ สาวน้อยไร้เดียงสา หล่อนหลงรักผู้ชายที่ชื่อ อันโตนิโอ ปาสซินี่ จนหมดหัวใจ รักทั้งๆ ที่รู้ว่าพ่อเทพบุตรสุดหล่อคนนี้ไม่มีทางหยิบยื่นหัวใจของเขาให้กับหล่อนก็ตาม “คนร้ายกาจ...!” หล่อนเค้นเสียงโต้ตอบเขาอย่างเจ็บปวด “แต่คนร้ายกาจคนนี้ก็คือคนที่เธอร่ำร้องอยากได้เป็นผัวมานานไม่ใช่หรือมาร์กาเร็ต” เขาก้าวเข้ามาหา ไล่ต้อนจนหล่อนไม่มีทางหนี ตอนนี้แผ่นหลังบอบบางของหล่อนชนเข้ากับผนังห้องอันเย็นเยียบเสียแล้ว “และก็ได้สมใจไปเมื่อคืนนี้แล้ว” แก้มนวลแดงก่ำแทบไหม้ ขณะยกสองมือขึ้นแผงอกกว้างที่จงใจบดเบียดเข้ามาอย่างสุดกำลัง แต่แรงของหล่อนไม่มีทางต้านทานอันโตนิโอได้เช่นเดิม เพราะสุดท้ายแล้วหล่อนก็ถูกเข้าโอบกอดเอาไว้อย่างแน่นหนา “ปล่อยนะ จะทำอะไรน่ะ” คนถูกถามหัวเราะ ก้มหน้าต่ำลงไปหา “แล้วเธอคิดว่าฉันจะทำอะไรเธอล่ะ หากฉันกอดเธอแน่นๆ แบบนี้มาร์กาเร็ต” ก็ทำแบบเมื่อคืนยังไงล่ะ! เสียงหนึ่งในสมองร้องตอบออกมา และมันก็ทำให้หล่อนตัวสั่น ใจสั่น และร้อนฉ่าไปทั้งร่าง “ไม่...” “ถ้าฉันต้องการ ฉันต้องได้” เขาพูดอย่างเผด็จการ พูดแบบผู้ชายที่เอาแต่ใจ ก่อนจะพิพากษาหล่อนด้วยจุมพิตดิบเถื่อน เขาขยี้ บดคลึงกลีบปากของหล่อนหนักหน่วงเช่นเดียวกับเมื่อคืน บดเคล้าจนมันแทบฉีกขาด จากนั้นก็สอดแทรกลิ้นเข้าควานหาความหวานอย่างหิวกระหาย รสสัมผัสของเขาฉีกทึ้งทุกความต้านทานของหล่อนให้ขาดสะบั้นลงได้อย่างง่ายดาย จากที่เคยตั้งใจตั้งมั่นว่าจะขัดขืนให้ถึงที่สุด แต่ตอนนี้กลับตอบสนองลีลารักของเขาด้วยความเต็มอกเต็มใจเสียเหลือเกิน

แม็กซิมัส ซาเมนดอฟ จำใจแต่งงานกับผู้หญิงแพศยาที่เผลอมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยเพียงแค่ครั้งเดียว เขาเกลียดหล่อนมาก เกลียดผู้หญิงที่ยอมเอาตัวเข้าแลก เพื่อจับผู้ชายอย่างหล่อนเข้าไส้ เขาจึงกระทำกับหล่อนอย่างหยาบคาย ป่าเถื่อน ปฏิบัติกับหล่อนเยี่ยงโสเภณี พร้อมพาคนรักเก่ามาเหยียบหน้าถึงที่ครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ในเมื่อหล่อนอยากได้เขานัก หล่อนก็จะได้ แต่ได้แค่ทะเบียนสมรสนะ เพราะความรักเขาให้หญิงอื่นไปหมดแล้ว ปั้นหยา แอบรักแม็กซิมัส... แอบรัก แอบมองมานานแสนนาน และยินดีที่ได้เห็นเขามีความสุขกับญาติผู้น้องของตนเองอย่างจริงใจ แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลก หล่อนไม่รู้ว่าตนเองหล่นตุ๊บลงบนเตียงของเขาได้ยังไง และไม่รู้ว่าทำไมถึงได้เกิดความสัมพันธ์ลึกซึ้งระหว่างกันขึ้น หล่อนพร่ำบอกกับเขาว่าไม่รู้เรื่อง แต่เขาไม่เคยเชื่อเลย แถมยังยัดเยียดข้อกล่าวหาร้ายแรงใส่มือมาอย่างไร้เมตตา "เราหย่ากันเถอะค่ะ" หล่อนบอกทั้งน้ำตา หลังจากเพิ่งถูกแม็กซิมัสข่มขืนอย่างป่าเถื่อนไปสองครั้งติด "ยอมแพ้แล้วหรือคนเก่ง" เขาถามเสียงหยันเยาะ พร้อมหยิบธนบัตรสีเทาจำนวนห้าใบปาใส่หน้าหล่อน เหมือนที่เคยกระทำทุกครั้งหลังจากเสร็จกิจกับกายสาวที่เขาเฝ้าบอกว่าเกลียดแสนเกลียด ปั้นหยานิ่งเงียบ น้ำตาตกใน หัวใจเจ็บจนชาชิน กัดฟันพาร่างกายที่บอบช้ำจากการถูกชำเราจากผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีลุกขึ้นนั่ง ทุกอณูเนื้อกรีดร้องเจ็บปวดแสนสาหัส "ตอบสิ เงียบทำไม" "ฉันต้องการหย่า" หล่อนย้ำความต้องการของตัวเองออกไปอีกครั้งด้วยเสียงเบาหวิวปานเสียงของลมหายใจ "ได้สิ อยากหย่าเมื่อไหร่บอกมาเลย" น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความลิงโลดยินดี เมื่อกำลังจะได้รับอิสรภาพที่ถวิลหา จนคนฟังเช่นหล่อนปวดหนึบไปทั้งดวงใจ "เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ค่ะ" เขาปรายตามองหล่อนอย่างชิงชังขยะแขยงไม่คิดปิดบัง "แต่ถ้าเธอกำลังฝันหวานถึงสินสมรสละก็... เลิกฝันซะ เพราะฉันจะไม่ให้แม้แต่เหรียญเดียว" หล่อนไม่ได้ตอบเขา กัดฟันเดินหนีเข้าห้องน้ำทั้งน้ำตา พร้อมกับเก็บเรื่องลูกในท้องเอาไว้เป็นความลับ และคนใจร้ายอย่างเขาจะไม่มีวันรู้ตลอดกาล