Adensk

หนังสือของ Adensk(1)

นางฟ้าเมรี

โรแมนติก

5.0

นารีขี้เมาสาวข้างบ้านที่อาจารย์หนุ่มปฏิเสธแม่หัวชนฝาว่าไม่สานสัมพันธ์ แต่เธอกลับเป็นคนเดียวกันกับที่เขามี one night stand และต้องการที่จะสานต่อ การกลืนน้ำลายตัวเองจึงเป็นสิ่งที่เขาเลือกทำ ด้วยรั้วบ้านที่ติดกัน การสานสัมพันธ์เพื่อความยั่งยืนและเลื่อนสถานะจาก Friend with benefits เป็นคนของหัวใจจึงต้องเริ่มด้วยกันปีนรั้วหา “นี่พี่เล่นอะไร” ศศินาเอ่ยถามขึ้นขณะที่กำลังช่วยทำแผลให้คนที่เจ็บเพราะปีนข้ามรั้วมาชนกับกระถางต้นไม้บ้านเธอจนตกลงมาแตก แล้วตัวเขาเองก็ล้มเค้เก้จนได้เลือดที่ข้อศอกกับหัวเข่ามาด้วยเหมือนกัน “ก็พี่อยากมาหา” “จะมาทำไมไม่มาทางหน้าบ้านดีๆ ปีนกำแพงมาทำไม ทำเอาตกใจหมด ถ้ามีปืนนี่ยังไส้ไหลไปแล้วนะ” “จะออกมาทางหน้าบ้านแล้วแต่แม่พี่เห็น ก็เลยต้องเปลี่ยนมาหลังบ้านแทน” “แล้วมาทำไมดึกๆ ดื่นๆ มีอะไรทำไมไม่รอคุยกันพรุ่งนี้” “พี่ไม่ได้มาคุย พี่จะมาขอนอนด้วย” “เพี๊ยะ!” เสียงฝ่ามือบางฟาดลงที่ต้นแขนเขาเต็มแรงจนวาโยต้องซู้ดปากครางซี้ด แผลที่ข้อศอกว่าเจ็บแล้ว โดนเธอฟาดเข้าไปอีกยิ่งเจ็บไปกันใหญ่ “เห็นนี่น่าเป็นคนยังไง เห็นว่ายอมครั้งสองครั้งแล้วคิดจะมาขอนอนด้วยเมื่อไหร่ก็ได้เหรอ กลับไปเลยนะ คนเฮงซวยเอ๊ย ไม่ต้องทงต้องทำมันแล้วแผลน่ะ ไปเลย” “เพี๊ยะ! ปึก! ปึก! ปึก!” “โอ๊ย นี่น่าพี่เจ็บ นี่น่าพอก่อน โอ๊ย! โอ๊ย!” เธอเอ่ยปากไล่ด้วยความโมโห ทั้งตีทั้งผลักจนวาโยล้มลงไปนอนกับโซฟา ข้อศอกก็เจ็บ เข่าก็เจ็บ แถมน้ำหนักของกำปั้นที่เธอทุบลงมาใส่เขานั่นก็ทั้งแรงทั้งหนัก สองมือของชายหนุ่มพยายามปัดป้องและรวบจับมือเธอเอาไว้จนสำเร็จ ศศินาหอบหายใจเหนื่อย ดวงตาวาวโรธโกรธจัดจนมือไม้สั่น เขาคิดกับเธออย่างนี้ได้ยังไงกัน คิดว่าเธอใจง่ายขนาดนั้นเลยใช่มั้ยที่คิดจะมาขอนอนด้วยเมื่อไหร่ก็ได้ “คนเลว” แม้มือจะทุบตีเขาไม่ได้แล้วเพราะถูกรวบจับไว้ แต่ริมฝีปากอิ่มนั้นก็ยังคงบริภาษเขาได้เพราะความแค้นเคือง “ฟังพี่ก่อนสินีน่า พี่ไม่ได้คิดอย่างนั้นนะ” บอกกับเธอพร้อมกับพยายามดันตัวลุกขึ้นนั่ง โดยที่มือยังคงจับที่ข้อมือทั้งสองข้างของเธอไว้แน่น เพื่อป้องกันไม่ให้เธอทุบตีเขาได้อีก “ไม่อย่างนั้นแล้วอย่างไหน อย่ามาแก้ตัวนะ ไอ้คนบ้ากาม” “พลั่ก!” แม้ว่ามือจะถูกเขาจับไว้แน่น แต่ขาเรียวยาวที่อยู่ภายใต้กางเกงผ้าฝ้ายห้าส่วนก็ถีบพลั่กเข้าให้ที่หัวเข่าที่กำลังเจ็บของเขาจนวาโยร้องโอดโอย ยอมปล่อยมือจากเธอแล้วเปลี่ยนมากุมหัวเข่าแทน “พี่เจ็บนะนีน่า” บอกเธอเสียงอ่อยกัดปากแน่น หัวเข่าที่แตกมันไม่ใช่แค่เจ็บแสบจากแผลแต่มันเจ็บเหมือนเคล็ด แล้วยิ่งมาโดนเธอถีบเข้าให้อีกเขาถึงกับก้มหน้ากัดฟันเอาหน้าผากชนกับเข่าด้วยความเจ็บปวด “อย่ามาแกล้งนะ ลุกขึ้นแล้วออกจากบ้านนี้ไปเลย” “ฟังพี่ก่อนสิ พี่ไม่ได้แกล้งพี่เจ็บจริงๆ” “เจ็บแล้วจะให้ทำยังไง ทำตัวเองทั้งนั้น ใครใช้ให้ปีนรั้วมา โรคจิต” “ก็พี่คิดถึง” “อย่ามาแกล้งพูดหน่อยเลย อยากก็ว่ามา ไม่ต้องมาลูกไม้” “ไม่ได้ลูกไม้ พี่คิดถึงจริงๆ นะ คืนนี้พี่ขอนอนด้วยคน สัญญาว่าจะแค่นอนเฉยๆ นะนีน่า ให้พี่นอนด้วยนะ”