JAMBENZ

เธอผิดนักเหรอที่เกิดมาเป็นผู้หญิงหัวโบราณ หวงเนื้อหวงตัวไม่ยอมให้ใครแตะต้อง แม้แต่คนรักของเธอเองก็ตาม ถ้ามันผิดมากนักต่อไปนี้เธอก็จะแรด จะอ่อยให้ดู เธอจะไม่เก็บซิงไว้ชิงโชคอีกแล้ว... อ่อยให้สุดแล้วไปหยุดที่ใครดี...

เพราะความนึกสนุกของเขาเหล่านั้น ที่มันทำให้ชีวิตและอนาคตของฉันต้องพังทลายลง เรื่องราวเลวร้ายที่เกิดขึ้น มันเริ่มต้นเพียงเพราะพวกเขาอยากจะเล่นตลกกับชีวิตของฉัน... "สนุกมากมั้ยกับสิ่งที่พวกนายกำลังทำอยู่" ฉันพูดออกมาด้วยน้ำตาที่เอ่อคลอ แต่กลุ่มคนตรงหน้ากลับยกยิ้ม และหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ "อืม ก็สนุกดีนะ" ร่างสูงตรงหน้าพูดออกมาอย่างไม่คิดจะไตร่ตรอง "ความลับไม่น่าแตกเลยเนอะ ไม่งั้นคงจะได้ต่ออีกสักรอบสองรอบ" เขาพูดออกมาโดยไม่สะทกสะท้านอะไร เขาเหมือนคนที่ไม่มีแม้แต่ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีด้วยซ้ำ "เลว!!" ฉันตะคอกออกมาดังลั่น พร้อมกับสะบัดฝ่ามือฟาดลงไปที่แก้มของเขา จนใบหน้าของเขาหันไปตามแรงตบ "ทำแบบนี้ อยากจะได้ผัวเพิ่มหรือไง!"

"ถ้านายยังทำนิสัยแบบนี้ สักวันนายจะไม่เหลือใคร" ร่างเล็กพูดบอกผมออกมาด้วยแววตานิ่งๆ เธอเป็นผู้หญิงที่สวยและเพรียบพร้อมไปซะทุกอย่าง ถ้าเปรียบเธอเป็นที่สูง ผมก็คงเป็นที่ต่ำ ผมอยากจะไขว่คว้าเธอ แต่มันก็เกินเอื้อม เพราะคนเลวๆ อย่างผมมันไม่มีค่าที่จะคู่ควรกับเธอ "ถ้าฉันเป็นคนดีแล้วเธอจะรักฉันได้มั้ย" ผมลองย้อนถามกลับไป เธอยังคงยืนนิ่งก่อนที่จะเดินออกไปโดยที่ไม่ได้ตอบอะไรผมทั้งนั้น ไม่ว่าผมจะเป็นยังไงสุดท้ายเธอก็ไปอยู่ดี ดีชั่วอยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำอยู่ที่ทำตัว ประโยคนี้มันไม่มีผลอะไรกับชีวิตของผม ไม่ว่าจะทำตัวดีแค่ไหน สุดท้ายก็เหี้ยในสายตาของเธออยู่ดี...

ผู้หญิงหลายคนไม่ได้ต้องการผู้ชายที่เพอร์เฟ็กต์ ไม่ได้ต้องการผู้ชายที่แสนดีเหมือนหลุดออกมาจากนิยาย แค่ต้องการผู้ชายที่รักเธอ และซื่อสัตย์ต่อเธอเท่านั้น แต่ดูเหมือนสิ่งที่ได้มามันกลับตรงข้ามไปซะหมด ตอนนี้แค่ความรักเธอเองก็ไม่มั่นใจแล้วว่าเขาจะยังมีให้กับเธอเหมือนเดิมหรือเปล่า แทนที่มันจะเพิ่มมากขึ้น แต่ดูเหมือนเวลาผ่านไปมันก็ยิ่งมีน้อยลง ใช่ว่าเธอจะไม่เหนื่อย เธอเหนื่อยมากๆ กับพฤติกรรมของเขา แล้วถ้าคุณเป็นเธอล่ะ? คุณจะเหนื่อยหรือเปล่า หากคนที่คุณรักแม่งปลิ้นปล้อน กระหล่อน และเจ้าชู้มากๆ แต่ถ้าคุณเหนื่อยคุณก็พัก ผัวไม่รักก็หาใหม่ จะร้องทำเหี้ยอะไร หาผัวใหม่ที่ดีกว่า อย่าเสียน้ำตาให้กับคนที่ไม่เห็นค่าในตัวเรา จำไว้!!

รู้ว่ามันผิด แต่ก็จะทำ... รู้ว่ามันเจ็บ แต่ก็ยังรัก... การรักใครมากๆ มันไม่ใช่เรื่องผิด แต่มันผิดที่ว่าฉันยอม และอดทนกับเขามากเกินไป มากเกินจนทำให้ตัวเองต้องเจ็บหลายต่อหลายครั้ง และสักวันหนึ่งความอดทนของฉันมันก็คงจะหมดลง "ฉันทนอยู่กับนายอีกต่อไปไม่ได้แล้ว" "เออ งั้นก็ออกไปสิ"

"ความรักก็เปรียบเสมือนสารเสพติด ฉันจะทำให้เธอคลั่ง และเสพติดฉันแต่เพียงผู้เดียว จำไว้!" ประโยคนิ่งๆ นั้นมีนัยแฝงไปด้วยความหมายมากมาย แต่มันก็ไม่อาจทำให้ฉันรู้สึกหวาดกลัวได้เลยสักนิด... "ต้องกลัวมั้ย?" ........................................................................ คนส่วนมากเมื่อชีวิตตกต่ำถึงขีดสุดก็มักจะเลือกกระทำในสิ่งที่ถูกต้องเพื่อให้ตัวเองอยู่รอด แต่สำหรับฉันนั้นถือได้ว่าจัดอยู่ในส่วนน้อย ยามใดที่กลายเป็นหมาจนตรอกก็จะดิ้นรนทุกหนทาง ไม่สนว่าทางที่เลือกมันจะผิดศีลธรรมหรือผิดกฎหมายบ้านเมืองมากแค่ไหน ถ้าทำแล้วมันทำให้ฉันมีกินมีใช้ฉันก็พร้อมที่จะทำ ต่อให้ต้องฆ่าคนอีกหลายร้อยชีวิตฉันก็ยอม "หน้าตาดีแบบนี้เลิกเป็นเด็กส่งยามาเป็นเด็กเฮียดีกว่าอีหนู" และถ้าฆ่าผู้ชายคนนี้แล้วได้เงินฉันก็ยิ่งยินดีที่จะทำเป็นอย่างยิ่ง ปากหมา สันดานต่ำ เฒ่าหัวงู สามประโยคนี้หลอมรวมกันเป็นนิยามประจำตัวของผู้ชายคนนี้ที่ชื่อว่า 'ปืน' "เอาเวลาเต๊าะเด็กไปซื้อโลงนอนเถอะลุง" ด้วยรัก และ Fuck You...

มีหลายคนพร่ำบอกผมเสมอว่าอย่ายุ่งกับคนที่มีเจ้าของแล้ว แต่...แล้วไงใครแคร์ เธอเป็นแฟนของผู้ชายคนนั้น และเธอก็เป็นเมียผมเหมือนกัน ใครกินก่อนคนนั้นก็ต้องได้ ........................................................................ มันมีหลายเหตุผลที่ทำให้ เราสามคนได้พานมาพบเจอกัน ไม่รู้ว่าสิ่งนี้เรียกว่าพรมลิขิตหรือเวรกรรมกันแน่ อีกคนรูปหล่อและเพียบพร้อมดั่งเทพบุตร ส่วนอีกคนช่างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ไม่ใช่ว่าเขาหน้าตาไม่ดีหรืออะไร แต่เขาน่ะ...ทั้งหล่อ ทั้งโหดและโคตรเถื่อน นิสัยแบบนี้เกินที่ฉันจะรับไหวจริงๆ "เลือกเอาว่าจะมีผัว หรือกินลูกตะกั่ว ยอมไม่ยอมไหนตอบให้ชื่นใจ" "ขอกินลูกตะกั่วดีกว่า ท่าทางจะอร่อยกว่านายเยอะเลย" อุ๊ย! โทษที พอดีปากมันพล่อย

เพียงแค่ฉันสอบตก พี่ชายตัวดีก็ถึงกับดั้นด้นไปหาครูสอนพิเศษมาให้ ตอนแรกฉันก็เบื่อ แต่พอได้เจอหน้าครูสอนพิเศษคนนั้นความคิดของฉันมันก็เปลี่ยนไป "คนอะไรน่าจับทำผัว" อุปส์! >///< ........................................................................ ความฉิบหายมันจะเริ่มมาเยือนถ้าหากเพื่อนของคุณเอ่ยขอความช่วยเหลือ ชีวิตของผมตอนแรกมันก็สงบสุขอยู่หรอก แต่พอมาเจอกับยัยเด็กที่ชื่อ 'สโนว์ไวท์' เข้า ชีวิตผมก็ไม่เคยสัมผัสกับคำว่าสงบสุขอีกเลย "ทำยังไงก็ได้ให้น้องกูเรียนเก่งขึ้นก็พอ" "เปลี่ยนสมองง่ายกว่านะกูว่า" ปกติผมเป็นคนที่นิ่งและใจเย็น แต่พอมาอยู่กับเธออารมณ์ของผมมันก็ขึ้นๆ ลงๆ เหมือนคนที่ใกล้จะบ้าเต็มที "เรื่องรักอ่ะเซียน แต่เรื่องเรียนไม่รู้เรื่อง"