Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon

Xmaniac

หนังสือของ Xmaniac(39)

ขออีกครั้ง (ซีรีส์หลงเมีย)

ขออีกครั้ง (ซีรีส์หลงเมีย)

โรแมนติก
5.0
โปรย : " ขออีกครั้งได้ไหม " " หมายถึงโอกาสเหรอคะ " " ก็ โอกาสด้วย อย่างอื่นด้วย " เธอยิ้ม ขยับเข้าไปหาแล้วกระซิบข้างหูเขาเบา ๆ " อย่างอื่นนี่คืออะไรเหรอคะ " ลมหายใจอุ่น ๆ เป่าลงที่ซอกคอ และเธอตั้งใจแตะริมฝีปากให้ถากบนใบหูของเขา เพียงเท่านั้นเลือดหนุ่มก็เดือดพล่านเหลือเกินแล้ว " พูดได้เหรอ " " ถ้าไม่อยากพูด ทำเลยก็ได้ " ++++++++++++ มาเซ้ นางเอกเราสู้คนค่ะคุณขา หมายเหตุ : แมธธิว พระเอกของเรื่องนี้ เป็นตัวละครหนึ่งในกลุ่มเพื่อนสนิทจากเรื่อง คุณแสนร้าย , น้องนุ่ง , เล่ห์ร้อน ทุกเรื่องจะมีตัวละครทั้งสี่ปรากฏในเรื่อง แต่เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวข้อง สามารถอ่านแยกกันได้ แต่ถ้าจะให้ม่วนจอยครบสูตรก็ฝากทั้งสี่ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ ++++++++++++++++++++++++ 4 เรื่อง 4 รส 4 หนุ่ม ดังนี้ 1. คุณแสนร้าย (แสนสราญ + หนึ่งฤทัย) 2. ขออีกครั้ง (แมธธิว + พราวด์ ) 3. น้องนุ่ง (เอกบุรุษ + เขมิรา) 4. เล่ห์ร้อน (เขมมะ + ขนม)
คุณแสนร้าย (ซีรีส์หลงเมีย)

คุณแสนร้าย (ซีรีส์หลงเมีย)

โรแมนติก
5.0
เธอไม่ได้ชอบเบา ๆ หรอก ฉันรู้ดี... โปรย : จากเด็กในบ้านที่มีสัมพันธ์กันลับ ๆ วันหนึ่งเธอตัดสินใจโบยบินไปจากอ้อมอก ตอนนั้นเขาพึ่งรู้หัวใจตัวเอง เขาหวง เขาหึง เขาคิดถึง เขาคลั่งแทบบ้า และจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เธอคืนมา ! ตัวอย่าง : " คุณแสนมีธุระอะไรคะ " ใบหน้าหล่อเหลาที่เรียบเฉยยกยิ้มมุมปากทันทีที่ได้ยินคำถามนั้น " พูดจาดูห่างเหินจังนะ " " คุณทราบได้ยังไงคะว่าหนึ่งอยู่ที่นี่ " " ก็แค่บังเอิญผ่านมา " " บังเอิญแน่เหรอคะ " " แน่สิ ทำไมล่ะ ที่นี่มันร้านกาแฟที่ลูกค้าที่ไหนจะมาซื้อก็ได้ทั้งนั้น รวมถึงฉันด้วย " " หนึ่งจะปิดร้านแล้วค่ะ " " ใจดำจังนะ ออกมาไม่บอกไม่กล่าว รีบอะไรขนาดนั้น " คราวนี้เธอเงียบ เขาจึงยิงคำถามต่อ " เห็นน้าละมุนบอกว่าวันที่ขนของมีหนุ่มไปรับ " คำพูดนั้นทำให้เธอเชิดหน้าขึ้น " ค่ะ แฟนหนึ่งเอง หนึ่งย้ายมาอยู่กับเขาที่นี่ " เธอเน้นย้ำคำว่า ที่นี่ ให้เขาได้ยินชัด ๆ เขานิ่งไปชั่วขณะก่อนจะยิ้มออกมา " แต่ตอนนี้ร้านดูเงียบ ๆ แฟนไม่อยู่เหรอ " " คุณแสนจะสั่งอะไรไหมคะ ถ้าไม่สั่งหนึ่งขออนุญาตเชิญกลับ เพราะหนึ่งต้องปิดร้าน " " นี่เป็นแม่ค้ายังไงจะไล่ลูกค้าออกจากร้าน ใจร้ายจังนะ " เธอยืนจ้องเขาเขม็ง คิ้วได้รูปขมวดนิด ๆ อย่างหงุดหงิด แสนสราญนึกสนุกที่ได้เห็นท่าทีแข็งกร้าวต่อต้าน และคนสันดานเสียอย่างเขาก็ชอบที่จะเอาชนะเสียด้วยสิ " อยากได้เครื่องดื่ม " " รับอะไรดีคะ " " นมสด " " นมสดไม่มีค่ะ เมนูตามนี้เลย " เธอผายมือไปยังป้ายเมนูไม้แบบมินิมอลน่ารักที่มีรายชื่อเครื่องดื่มอยู่บนนั้น แต่เขาไม่ได้มองตามไปที่นั่น สายตากรุ้มกริ่มจ้องอยู่ที่อกอวบ แม้มีเสื้อยืดสีขาวสกรีนชื่อร้านห่อหุ้มอีกทั้งผ้ากันเปื้อนทับอีกชั้น แต่เธอก็ยังรู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่เกิดขึ้นภายในทรวงเพียงถูกเขาจ้อง " มีสิ เต็มปากเต็มคำดีเสียด้วย " หมายเหตุ : คุณแสน พระเอกของเรื่องนี้ เป็นตัวละครหนึ่งในกลุ่มเพื่อนสนิทจากเรื่อง ขออีกครั้ง , น้องนุ่ง , เล่ห์ร้อน ทุกเรื่องจะมีตัวละครทั้งสี่ปรากฏในเรื่อง แต่เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวข้อง สามารถอ่านแยกกันได้ แต่ถ้าจะให้ม่วนจอยครบสูตรก็ฝากทั้งสี่ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ ++++++++++++++++++++++++ 4 เรื่อง 4 รส 4 หนุ่ม ดังนี้ 1. คุณแสนร้าย (แสนสราญ + หนึ่งฤทัย) 2. ขออีกครั้ง (แมธธิว + พราวด์ ) 3. น้องนุ่ง (เอกบุรุษ + เขมิรา) 4. เล่ห์ร้อน (เขมมะ + ขนม)
ก็เด็กมันยั่ว Naughty boy

ก็เด็กมันยั่ว Naughty boy

สมัยใหม่
5.0
" ผมใหญ่ครับ " " ใหญ่นี่ ชื่อหรือสรรพคุณคะ " " ก็... ทั้งสองอย่างครับ " +++++++++++++++++++++++++++ " ผมอยากเอาคุณเป็นบ้าเลย " ดวงตาของมิถุนาเบิกกว้างเมื่อได้ยินประโยคนั้น ไม่คิดไม่ฝันว่าเขาจะพูดมันออกมาตรง ๆ อย่างไม่ให้เกียรติเธอแม้แต่นิด " ไอ้โรคจิต หยาบคาย ! " เธอผรุสวาทออกมาทั้งยังพยายามดิ้นรนผลักไสให้ตัวเองหลุดพ้นพันธนาการอันเป็นอ้อมแขนเหนียวแน่นนั้น และแน่นอนว่านอกจากไม่หลุดแล้วเขายังรัดเธอแน่นเข้าไปอีก " ปล่อยฉันนะ ! " " ก็คุณบอกให้ผมพูดเอง " " ใครจะไปรู้ว่าความคิดคุณจะทุเรศลามกขนาดนั้น " " มันเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ ธรรมชาติสร้างให้สัตว์เพศผู้เพศเมียสมสู่กันเพื่อดำรงเผ่าพันธุ์ ความต้องการทางเพศมันเป็นเรื่องปกติ หรือว่าคุณไม่เคยมีมัน " " ฉันมีคู่หมั้นแล้วและไม่ได้อยากดำรงเผ่าพันธุ์อะไรกับคนแบบคุณ ! " เขาหัวเราะเบา ๆ ต่างกับเธอที่ตาเขียวปั้ด อยากจะยกมือขึ้นตะกายหน้าหล่อ ๆ นั่นแทบบ้า ไอ้คนไร้มารยาท ! " เราไม่ต้องดำรงเผ่าพันธุ์อะไรทั้งนั้น " เขาเริ่มบทสนทนาต่อก่อนโน้มตัวไปกระซิบที่ข้างหูเธอเบา ๆ " แค่เอากันก็พอ " ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ " ...แค่อยากจะมาทักทายคนคุ้นเคยเป็นการส่วนตัว " " ฉันไม่ใช่คนคุ้นเคยของนาย " " งั้นคุณเป็นคนคุ้นเคยของผมฝ่ายเดียวก็ได้ " " อย่ามากวนนะ ระวังจะโดนเอาคืน " " ก็เอาสิ จะเอาคืน เอาวัน หรือเอาทั้งวันทั้งคืนเลยก็ได้นะ ผมไม่ติด "
คืนนั้น..ฉันลืมไม่ลง

คืนนั้น..ฉันลืมไม่ลง

สมัยใหม่
5.0
เมื่อหญิงสาวบริสุทธิ์ผู้อ่อนต่อโลก ตกไปอยู่ในเงื้อมมือเจ้านาย ซึ่งเป็นบุรุษผู้หล่อเหลาและจัดเจนในเชิงรัก ขณะที่เธอมียาปลุกกำหนัดเป็นตัวกระตุ้น ผสมผสานกับส่วนลึกในกายสาวที่ต้องการเขาอยู่แล้ว ความเร่าร้อนรุนแรงชนิดที่ใจและกายนารีต้องสะท้านจึงเกิดขึ้น…จนลืมไม่ลง   ตัวอย่าง : พลันนั้นไฟก็ถูกดับพรึ่บ มีเพียงไฟหรี่ดวงเล็ก ๆ ที่เปิดไว้ ดีเจเปิดเพลงสุดมันส์เร้าอารมณ์ เอริคล้วงควักมือใหญ่เข้าไปในกระโปรงฉันอย่างรวดเร็ว ก่อนจะสอดนิ้วใหญ่เข้าสู่เรือนกายสาว ขยับเขยื้อนเข้าออกรวดเร็วอย่างทำเวลา ปากร้อนขบเม้มติ่งหูแล้วห่อลิ้นเข้าไปไล้ด้านใน อีกมือบีบคลึงเต้าเต่งตึงทั้งสองข้างสลับไปมา “โอ้ว เอริคขา” ฉันครางออกมาด้วยความเสียวซ่านเมื่อโดนโจมตีจากหลายจุดพร้อมกัน เอริคเอ่ยบอกฉันดัง ๆ “ที่รัก ครางดัง ๆ เลยถ้าคุณเสียว เสียงเพลงดังกว่าเสียงเราอยู่แล้ว คุณสามารถปลดปล่อยออกมาได้โดยที่ไม่ต้องกลัวใครจะมาสนใจ” เขาบอกพร้อมกับก้มลงขย้ำขบเม้มที่ต้นคอ ก่อนจะถอดถอนนิ้วออกจากร่องรักแล้วยกฉันจากตักครู่หนึ่ง สักพักเขาก็อุ้มฉันไปไว้ที่ตักเหมือนเดิม แต่มีสิ่งที่ต่างไปคือความใหญ่ยาวแข็งขึงมันผงาดง้ำอยู่ใต้ตัวฉัน! “เอริค !” ฉันเรียกชื่อเขาเพราะความตื่นกลัวที่จะมีคนมาเห็น แต่อีกใจมันก็ตื่นเต้นอยากลอง ไฟก็มืด ดนตรีก็มันส์ ทุกอย่างปลุกเร้าให้อยากรู้อยากลอง เขาถลกกระโปรงฉันขึ้นแล้วจับจ่อสิ่งนั้นเข้าที่ช่องทางรักเร่าร้อน ก่อนจะกดมันลงให้ดูดกลืนความยิ่งใหญ่ลงไปจนหมดสิ้น แล้วเขาก็ยกกระโปรงลงมาปิดไว้เหมือนเดิม “ขยับสิคะที่รัก ขยับตามจังหวะเพลง เราจะรักกันต่อหน้าผู้คน” คำพูดของเขากระตุ้นให้ฉันทั้งตื่นเต้นและเสียวซ่านจนระทดระทวยไปหมด ริมฝีปากอุ่นร้อนขบเม้มดูดดึงเล้าโลมไปทั่วต้นคอ มือใหญ่ตะโบมบีบเคล้นคลึงหน้าอกคู่อวบ ก่อนจะหมุนวนสะโพกให้ความยิ่งใหญ่เสียดสีกับร่องรักให้ยิ่งซ่านเสียว มันช่างเร่าร้อนกระทั่งแผดเผาให้กายฉันแทบหลอมละลาย “นะครับที่รัก ทำให้ผมรู้ว่าคุณรักผมแค่ไหน” เสียงทุ้มนุ่มสั่นพร่าเพราะอารมณ์เร่าร้อนเว้าวอนอยู่ข้างหู *************************************************  
นางสวาท

นางสวาท

สมัยใหม่
5.0
ปู่ทวดบุญส่งภาพวาดมาให้ตฤณที่นั่งอยู่เบื้องหน้า มือใหญ่เอื้อมไปรับ แล้วก้มลงมองด้วยอาการราวต้องมนต์สะกด ...เป็นภาพวาดเรือนร่างเปลือยเปล่าของหญิงนางหนึ่งซึ่งนั่งอยู่บนใบบัวขนาดใหญ่กลางบึง แสดงสรีระอันอวบอัดเย้ายวนในลักษณะหันข้างนั่งทับอยู่บนขาของตน มือทั้งสองยกขึ้นคล้ายปิดป้องถันคู่งามไว้แต่ก็ปิดไม่มิด ยังแลลอดใต้แขนเห็นเต้าอวบเต่งตึง ต่ำลงมาสู่หน้าท้องราบเรียบแล้วผายออกเป็นสะโพกหนั่นนูน ขาคู่อวบหนีบแนบชิด ชวนให้จินตนาการถึงกลีบกุหลาบอันงดงามที่ซุกซ่อนอยู่ตรงกลางระหว่างขาว่าจะงดงามปานใด ใบหน้านางแหงนเริ่ด ตาหลับพริ้ม ปากเผยออ้าคล้ายกำลังครวญครางด้วยความกระสันเสียว เบื้องล่างของภาพมีลายมืออันสละสลวยเขียนไว้ ใช้หมึกปากกาสีน้ำเงินที่ตอนนี้ซีดจางไปบ้างแต่ก็ยังสามารถอ่านได้ เป็นบทกลอนบรรยายถึงความงามของหญิงในภาพว่า... ...ตาชม้อย ยิ้มชม้าย ให้ชายหลง ระเหิดหง เอวองค์ ทรงสล้าง สองก้อนแล ตูมเต่ง เหนือเอวบาง กระเพื่อมพลาง นางไหวกาย ใจชายครวญ เอวคอดพลิ้ว แล้วผาย คล้ายแจกัน สะโพกหนั่น ชวนหลงใหล ให้ใคร่หวน เบื้องหน้าเนิน อวบอูม สองกลีบนวล ช่างเชิญชวน ให้แทรกกาย ไปโรมรัน… ตฤณหายใจติดขัด กลืนน้ำลายลงคอฝืด ๆ หัวใจชายไหวระรัวอยู่ภายในอกด้านซ้ายราวกับลั่นกลองรบ บทกลอนบรรยายภาพสลักเสลาอันงดงามนั้น มิได้โอ้อวดเกินจริงแม้แต่น้อย ..เพียงจ้องมอง เพียงลูบโลมภาพนั้นด้วยสายตา ยังสามารถทำให้เขารู้สึกเร่าร้อนล้ำลึก จนกระทั่งความเป็นชายเหยียดขยายใหญ่โตแข็งขึง อยากเหลือเกิน อยากลิ้มลองนางให้ทั่วกายด้วยลิ้น อยากสัมผัสตะโบมบีบคลึงด้วยมือและเรือนกาย อยากรุกรานสองกลีบอูมด้วยความเป็นชายให้หนักหน่วงสั่นไหว อาาา.. นางสวาท... เขาตกเป็นทาสเธอแล้ว เพียงแค่จ้องมองเท่านั้น
ท่านประธานเจ้าขา

ท่านประธานเจ้าขา

สมัยใหม่
5.0
โปรย ไตร... ชายหนุ่มสูง ใหญ่ หล่อ รวย กล้ามเป็นมัด น่าฟัดเป็นบ้า เจ้าขา... สาวสวยอวบอัด หัวโบราณผู้รักนวลสงวนตัว เมื่อโชคชะตาเหวี่ยงทั้งคู่ให้มาเจอกันในฐานะท่านประธานกับเลขา สำหรับเขา...เธอน่าเบื่อ ทำอะไรก็ขัดหูขัดตา แถมเถียงคำไม่ตกฟาก สำหรับเธอ...เขาทั้งเจ้าเล่ห์ เพลย์บอย มือไว ร้ายกาจ ปากหมา ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกัน เสมือนน้ำมันกับไฟ จะฟาดฟันร้อนแรงสักเพียงใด...ไปลุ้นกัน ตัวอย่าง : คล้ายสติจะกลับมาเพียงเพราะสัมผัสสิ่งของต้องห้าม เธอทั้งดึงทั้งรั้งมันออกจนสำเร็จแล้วผลักไสเขาออก ก่อนจะเลื่อนตัวลงไปหลบยังอีกฝั่งของโต๊ะทำงานเขา สองมือ ลนลานดึงบราเซียลงมาปิดทรวงสล้างทั้งสองเต้าที่ยังคงมีน้ำลายเขาเปียกชุ่ม พยายามดึงเสื้อเชิ้ตที่กระดุมขาดเพราะโดนกระชากมาปกปิด “คุณมันทุเรศ ทุเรศ !” เธอตะโกนด่าปากคอสั่น เขาแย้มยิ้มยั่วโมโห พลางจัดเก็บขีปนาวุธอันยิ่งใหญ่ไว้ในกางเกงเรียบร้อย “ทุเรศตรงไหน ผมก็แค่ล้างมือให้คุณ” “ล้างมือบ้าอะไรของคุณ” “ก็มือของคุณสัมผัสไอ้ภพไง คุณเป็นเลขาของผม เป็นผู้หญิงของผม คุณไม่มีสิทธิ์จะไปแตะต้องตัวผู้ชายคนอื่น แล้วจำใส่กะลาหัวเอาไว้ด้วยว่าถ้าคุณขืนกล้าให้ผู้ชายคนอื่นโดยเฉพาะไอ้ภพเข้าใกล้ในรัศมีหนึ่งเมตร หรือเปิดประตูให้มันเข้าไปหาอีกล่ะก็ ผมจะเอาคุณมาล้างอีก ล้างชนิดที่ถึงอกถึงใจทั้งตัวเลยล่ะ” น้ำตาของเจ้าขาไหลออกมาราวทำนบแตก เธอเกลียด เกลียดผู้ชายคนนี้เหลือเกิน ทำไมเขาจึงเอาแต่ใจ ไร้เหตุผล ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ ไม่ให้เกียรติคนอื่นแบบนี้ เธอทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ! “ฉันขอลาออก!” เขายักไหล่ “ไปสิ อยากลาออกก็ไปเลย ไปฝ่ายบุคคลเลย” “ได้ ฉันลาออกแน่ ฉันทนคนลามกโรคจิตเอาแต่ใจอย่างคุณ ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว” “เออ ทนไม่ไหวก็ไม่ต้องทน แล้วอย่าลืมเอาเงินสิบล้านมาชดใช้ค่าเสียหายภายในไม่เกินหนึ่งเดือนตามสัญญาด้วยนะ” “คุณว่าอะไรนะ” “เงินสิบล้านไง ชดใช้ค่าเสียหาย” “ค่าเสียหายบ้าบออะไรของคุณสิบล้าน ฉันมาทำงานแค่สองอาทิตย์ บริษัทคุณมีแต่ได้กับได้ ฉันขอลาออก ไม่เอาเงินเดือนก็ได้” อีกฝ่ายยักไหล่ “ก็มันมีระบุไว้ในสัญญาที่คุณเซ็นวันแรกที่ทำงานกับผม” เธอเบิกตากว้างอย่างเหลือเชื่อ “อะไรนะ” “ไม่เชื่อก็อ่านดู” เขาเดินวนไปหยิบแฟ้มสัญญาการเข้าทำงานของเธอมาโยนโครมไปบนโต๊ะ เธอลนลานรีบหยิบมาแล้วเปิดมันออกก่อนจะพูดอย่างเกรี้ยวกราด “สัญญาของคุณมันมีตั้งเกือบยี่สิบหน้า ใครจะไปอ่านทั้งหมด แถมยังตัวเล็กขนาดนั้น แถมตอนนั้นคุณก็ยังเร่งให้ฉันเซ็น” “นั่นคือความสะเพร่าของคุณเอง โทษใครไม่ได้” เธอกวาดสายตาอ่านมันอย่างรวดเร็วจนถึงหน้าที่แปด มันมีวงเล็บอยู่ข้างท้ายแถมตัวหนังสือเล็กกว่าใครพวก รายละเอียดประมาณว่าถ้าหากพนักงานลาออกก่อนครบเวลาทดลองงานสามเดือน จะต้องชดใช้ค่าเสียหายให้ทางบริษัทเป็นจำนวนเงินสิบล้านบาทในเวลาภายในหนึ่งเดือน “บ้า บ้าที่สุด สัญญาบ้าบออะไรแบบนี้ !” “สัญญาของท่านประธานไตรคนนี้แหละ” “ฉันเกลียดคุณ เกลียด !” ยิ่งเธอด่า ยิ่งโมโห เขายิ่งหัวเราะดังขึ้น ๆ ราวกับคนบ้า “เกลียดผมเข้า เกลียดให้มาก ๆ นะ สาวเฉิ่มหัวโบราณอย่างคุณน่าจะรู้นะว่ามีสุภาษิตคำพังงาได้กล่าวไว้ ว่าเกลียดอะไร ก็จะได้อย่างนั้น” “สุภาษิตคำพังเพย พังงานั่นมันชื่อจังหวัด !” แม้ว่าจะกำลังโมโห แต่ก็อดที่จะแก้ไขคำผิดให้เขาไม่ได้ เขายักไหล่ ทำหน้ายียวน “เออนั่นแหละ เกลียดอะไรได้อย่างนั้น คุณเป็นของผม และผมเป็นคนหวงของ อะไรที่เป็นของผม ไอ้หน้าหมาตัวไหนก็ห้ามแตะต้อง” เขาว่าพลางถอดเสื้อสูทที่สวมอยู่ออกแล้วโยนให้เธอ “สวมซะ ผมไม่อยากให้คนอื่นเห็นนมคุณ” แล้วหันหลังเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้เธอยืนอึ้งก่อนจะทรุดตัวลงกับพื้นอย่างหมดแรง หนีไม่ได้ ลาออกก็ไม่ได้ แถมทำอะไรเขาก็รู้หมดราวกับมีหูตาทิพย์ มันเป็นเวรเป็นกรรมอะไรของเธอนักหนาเจ้าขาเอ๋ย อีตาท่านประธานโรคจิต อีไตปลา อีหมาหวงก้าง !   *****************************************