All about Youอุ่นไอรัก NC18++

โรงพยาบาล N

ร่างสูงของธามไทเดินออกมาจากห้องผ่าตัดด้วยความเหนื่อยล้า วันนี้เขาทำหน้าที่ควงเวรผ่าตัดแทนหมอเพลิงกัลป์ ที่หนีไปสวีตกับภรรยาอย่างคุณพยาบาลลูกพีชที่กำลังงอนสามีขั้นสุด โดยทิ้งงานผ่าตัดเอาไว้ให้เขา ผู้ชายที่ยังโสดแต่ไม่ซิงทำเอาธามไทถอนหายใจแรง ๆ อย่างเหน็ดเหนื่อยตลอดการทำหน้าที่แทนเพื่อนที่ว่าง่าย ๆ ก็คือหนีงานไปง้อเมียนั่นแหละ

แต่ก็นะเรื่องแค่นี้สำหรับเพื่อนสนิทอย่างเพลิงกัลป์แล้ว เขาพร้อมที่จะช่วยเหลือเสมอ เพราะในยามที่เขาแฮงก์เอาต์จนไม่สามารถลุกขึ้นจากเตียงนอนมาทำงานได้ ก็ได้คุณหมอเพลิงกัลป์ที่กำลังนอนกอดเมียในวันหยุดนี่แหละ ที่ต้องแหกขี้ตาตื่นขึ้นมาเข้าเวรแทนเขาเช่นกัน

หึ ๆ ทีใครทีมันอะเนอะ แต่ศีลเสมอกันแบบนี้แหละถึงคบกันได้นาน

“เพื่อนเวร เมียงอนทีไรลำบากกูทุกที เหนื่อยจะตายห่าอยู่แล้วเนี่ย”

ธามไทบ่นเบา ๆ เพียงลำพัง คุณหมอร่างสูงในชุดผ่าตัดเดินตบไหล่ด้วยความเมื่อยขบผ่านเคาน์เตอร์พยาบาลสาว ๆ ที่ต่างพากันมองเขายิ้ม ๆ แต่ธามไทกลับไม่สนใจใครเลยสักนิด

อ่า ที่พูดแบบนี้ไม่ใช่ว่าเขาไม่สนใจผู้หญิงนะ ก็แหมเขาน่ะมันเสือตัวพ่อ แต่ที่นี่มันสถานที่ทำงานยังไงล่ะ ตามจรรณยาบรรณแพทย์แล้วคงไม่ดีหากมีปัญหาเรื่องชู้สาวในที่ทำงาน

อีกอย่างถ้าให้คบใครเป็นตัวเป็นตนคงต้องโบกมือลา แต่ถ้าชั่วคราวทีละหลาย ๆ คนแบบนั้น ธามไทคนนี้พร้อมเสมอครับ

ปึก

“โอ๊ย!!”

เมื่อเดินมาถึงทางเลี้ยว จู่ ๆ ก็มีไม้เท้าปริศนาฟาดลงบนหลังของคุณหมอธามไทอย่างแรงจนสะดุ้งสุดตัว ทั้งยังเผลอส่งเสียงร้องดัง ๆ ออกมาด้วยความเจ็บปวด เพราะไม้เท้าที่ฟาดลงมานั้นแรงไม่ใช่เล่น ราวกับว่าคนฟาดตั้งใจหวดหลังเขาเต็มที่อย่างไรอย่างนั้นเลย

“เจ็บนะตาแก่บ้า”

ธามไทตวัดเสียงใส่ท่านประธานโรงพยาบาลด้วยความโกรธเคือง ตาคู่คมตวัดมองผู้อาวุโสที่มาเล่นซ่อนแอบตีเขาทีเผลอ ในขณะที่ท่านประธานอย่างคุณหมอกฤษฎิ์ก็เตรียมเงื้อไม้เท้าขึ้นสูงเตรียมตีคุณหมอหน้าหล่อซ้ำอีกรอบ

แต่คราวนี้คุณหมอหนุ่มรู้ทัน จึงรีบวิ่งหนีไม้เท้ากายสิทธิ์วนไปวนมา ทำเอาผู้อาวุโสเกือบหน้ามืดเลยทีเดียว

เมื่อหมดแรงจะรังแกคุณหมอหนุ่มตัวแสบ ท่านประธานกฤษฎิ์จึงพักเอาแรงไปหยุดยืนนิ่ง ๆ แล้วหายใจด้วยความเหนื่อยหอบ

“แกเป็นหมอนะเจ้าไทม์ ไม่รู้กฎระเบียบของโรง’บาลเหรอฮะ อธิบายมาว่าสีผมนี้มันยังไง!”

กฤษฎิ์ชี้หน้าด่าคุณหมอหนุ่มที่มีศักดิ์เป็นหลานชายด้วยความโมโห เมื่อคุณหมอสุดหล่อแต่ปากหมาคู่หูของหมอเพลิงกัลป์ ที่เขาตั้งฉายาให้ว่าไอ้แฝดหมอปากหมา เพราะนอกจากจะเป็นคุณหมอปากแซ่บประจำโรงพยาบาลแล้ว ยังเป็นพวกนอกรีตทำอะไรไม่เคยถูกกฎระเบียบเลยสักครั้ง

ไม่รู้พวกมันเรียนจบหมอมาได้ยังไง ทำอะไรไม่เคยอยู่กับร่องกับรอยขนาดนี้ก็ยังอุตส่าห์เรียนจบด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง จากโรงเรียนแพทย์ในต่างประเทศต่างที่เป็นที่ยอมรับทั่วโลกอีก

“ก็สีนี้มันสวยอะลุงไทม์ชอบ”

ธามไทตอบคำถามผู้เป็นลุงอย่างกวน ๆ ตามสไตล์เขา ส่วนคุณหมอกฤษฎิ์น่ะได้แต่อ้าปากพะงาบ ๆ แล้วยกมือขึ้นชี้หน้าหลานชายด้วยความโมโห

แหกทุกคอก แหกทุกกฎ ไม่รู้ตอนเกิดมามันกินนมผิดหรือเปล่า โตมาถึงได้ดื้อเหมือนวัวเหมือนควาย ที่บอกไม่รู้จักฟังยิ่งคิดก็ยิ่งโมโหกับวีรกรรมความแสบของเด็กคนนี้ เพราะหลายครั้งมันทำเอากฤษฎิ์หัวจะปวดไม่เว้นแต่ละวัน ยังดีหน่อยที่ผลงานการผ่าตัดนั้นถือว่าเป็นเลิศ ก็ยังพอทดแทนกันได้จนเขาต้องยอมลงให้ในบางเรื่อง

“แต่มันผิดกฎระเบียบของโรงพยาบาล มีหมอที่ไหนเขาทำผมสีนี้มาทำงานบ้าง ธามแกลองแหกตาดูรอบ ๆ ตัวแกดูสิ ไม่ใช่ว่ามีแค่แกคนเดียวเหรอที่แหกคอกบอกไม่รู้จักฟัง”

“โถ่ ลุงหมอครับ ผมยังวัยรุ่นอยู่เลย อีกอย่างผมสีนี้ก็ออกจะเข้ากับเบ้าหน้าหล่อ ๆ ของผมนี่นา สาว ๆ มองแล้วโคตรแจ่มว้าวเลย”

“แจ่มแมวน่ะสิไม่ว่าไอ้หมอขี้ดื้อ โอ๊ย ความดันจะขึ้น นี่ตกลงแกย้ายมาทำงานหรือมาสร้างปัญหาให้ฉันกันแน่นะเจ้าไทม์ เฮ้อ”

กฤษฎิ์ทั้งว่าทั้งถอนหายใจให้หลานชายตัวแสบที่ไหวไหล่น้อย ๆ ด้วยความทะเล้น แต่ก็มิได้นำพาเพราะหลานชายตัวดีกลับสบโอกาสตอนที่คุณลุงเผลอ รีบใส่เกียร์หมาวิ่งหางจุกตูดกลับไปที่ห้องทำงานทันที

คุณหมอกฤษฎิ์มองภาพนั้นอย่างนึกปวดหัว ได้แต่ยืนหัวฟัดหัวเหวี่ยงด้วยความหัวเสียกับความเจ้าเล่ห์ของธามไท

คนแก่อย่างเขาตามไอ้เด็กบ้าที่มีศักดิ์เป็นหลานไม่เคยทันสักที

“ฝากไว้ก่อนเถอะ อย่าให้เจออีกนะพ่อจะหยุมหัวโขกกำแพงให้ดู”

ผู้อาวุโสพึมพำเสียงเบาแล้วหันหลังเดินกลับห้องทำงานของตัวเอง ไปเคลียร์งานที่คั่งค้างให้เสร็จภายในวันนี้ ซึ่งตอนนี้ก็เป็นเวลาสามทุ่มกว่าแล้ว ความจริงเขาควรต้องเลิกงานกลับไปหาเมียที่สุดที่รักได้แล้ว แต่ก็นะนี่คือโรงพยาบาลของเขานี่ จะให้ผู้บริหารกลับไปนอนตากแอร์สบาย ๆ มันก็คงไม่ใช่

ผับ

เมื่อหลุดออกจากความวุ่นวายในห้องผ่าตัดตลอดวันก็ได้เวลาสังสรรค์ ธามไทสลัดเสื้อกาวน์ทิ้งแล้วหันมาสวมชุดหล่อที่ดึงดูดสายตาสาว ๆ นักท่องราตรีในค่ำคืนนี้ได้เป็นอย่างดี

ร่างกำยำที่มาพร้อมความสูงเกนิมาตรฐานชายไทย เดินเข้าผับประจำเข้ามาด้วยความคุ้นเคย ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาในมุมโปรด รอไม่นานบริกรหนุ่มก็เข้ามารับออเดอร์

เขาเลือกสั่งเครื่องดื่มที่ค่อนข้างแรงกว่าปกติ เพราะตั้งใจเอาไว้แล้วว่าคืนนี้จะไม่กลับไปนอนที่คอนโด แน่นอนว่าเหนื่อยมาทั้งวัน นักท่องราตรีอย่างเขาคงไม่กลับไปนอนเฉา เพื่อนอนสักตื่นแล้วออกไปทำงานต่อหรอก เพราะที่นี่มีสิ่งน่าสนใจมากกว่าการกลับไปนอนเหงา ๆ คนเดียวที่คอนโดเสียอีก

ธามไทนั่งดื่มไปเรื่อย ๆ อยู่ในโลกส่วนตัว โดยไม่สนใจสาว ๆ ที่กำลังมองเขาอย่างเชิญชวน หรือแม้แต่สาว ๆ ที่ทำใจกล้าเดินมาขอชนแก้วเขาถึงโต๊ะ

ตอนนี้เขาแค่อยากนั่งดื่มเงียบ ๆ คนเดียวตามความตั้งใจแรก แต่ดื่มเสร็จเมื่อไหร่ก็ค่อยว่ากันอีกที เพราะจุดประสงค์ของการมาที่นี่ไม่ใช่แค่มาดื่มเพียงอย่างเดียวแน่นอน หากแต่เขาต้องการมาปลดปล่อยความต้องการทางร่างกายที่ไร้พันธะนี้ด้วยต่างหาก

อีกทางด้านหนึ่ง

“ไอ แกไม่ลองดื่มหน่อยเหรอ”

“นั่นสิไอ ค็อกเทลของที่นี่รสชาติละมุนลิ้นมากแก รับรองแกได้ลองแล้วจะติดใจ”

อันดากับแนนสองเพื่อนซี้สายปาร์ตี้เอ่ยชวนเพื่อนสาวคนใหม่ ที่มีใบหน้าสวยราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ ส่วนคนที่ถูกชวนได้แต่ส่ายหน้าไปมาช้า ๆ พร้อมกับมองไปรอบ ๆ ผับด้วยความไม่คุ้นเคย

นี่คือครั้งแรกที่ไออุ่นมาเหยียบสถานที่อโคจรแห่งนี้ ตามคำชวนของสองสาวเพื่อนใหม่ที่ไออุ่นเพิ่งรู้จักได้ไม่นาน หลังจากที่ย้ายโรงเรียนใหม่

เหตุผลที่สามสาวออกมายังผับวันนี้ ก็เพราะไออุ่นกำลังมีปัญหากับบิดาทำให้เธอเลือกที่จะประชดเขา ด้วยการหนีออกจากบ้านมาพักอยู่กับอันดาชั่วคราว

จะเรียกว่าหนีออกจากบ้านก็เรียกได้ไม่เต็มปาก เพราะว่าบิดาของเธอก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่า เธอมาพักอยู่กับใครเพราะอันดาเองก็ชอบไปนอนค้างที่บ้านของไออุ่นบ่อย ๆ พอ ๆ กับที่ไออุ่นเองนั้นก็เข้านอกออกในบ้านของอันดาเป็นประจำเช่นกัน

“อันดา แนน พวกแกอย่าดื่มเยอะสิ เดี๋ยวก็เมาหรอก”

ไออุ่นเตือนเพื่อนด้วยความเป็นห่วง เพราะเธอสามคนเพิ่งจะอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่หกเอง แน่นอนว่านี่คือการหนีเที่ยว โดยเด็กมอปลายที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะอย่างสมบูรณ์แบบ

แต่ที่พวกเธอเข้ามาเที่ยวยังสถานที่แห่งนี้ได้ เป็นเพราะบอสแฟนของอันดาเป็นคนพาเข้ามา เพราะเขารู้จักกับคนที่ทำงานอยู่ที่นี่ พวกเธอทั้งสามคนก็เลยเข้ามาได้โดยไม่ต้องถูกตรวจบัตร ทั้งที่ความเป็นจริงนักท่องราตรีที่เข้ามาในนี้จะต้องถูกตรวจบัตรประชาชน แล้วก็ต้องมีอายุ 22 ปีขึ้นไปเท่านั้น

“เมาแล้วยังไง อันดามีพี่บอสอยู่ด้วยทั้งคน แนนเองก็มีพี่อิฐ ยังไงพวกเราก็กลับบ้านได้อยู่แล้วไอไม่ต้องห่วง เมาแค่ไหนก็ถึงบ้านแน่นอนอันดารับประกัน”

อันดาบอกไออุ่นอย่างไม่ได้รู้สึกเดือดเนื้อร้อนใจสักนิด เพราะเธอมาเที่ยวที่นี่กับแนนเป็นประจำอยู่แล้ว ถ้าเมาก็แค่นอนค้างที่นี่หรือไม่ก็ไปนอนค้างที่คอนโดแฟนของพวกเธอแค่นั้นเองไม่เห็นจะยาก

แต่ในขณะเดียวกันไออุ่นเริ่มนั่งไม่ติดที่ ด้วยความที่ออกนอกลู่นอกทางครั้งแรก ตอนนี้ยิ่งรู้สึกอยากกลับบ้านเต็มทน เพราะเธอไม่ค่อยชอบสายตาของพี่บอสและพี่อิฐที่มองเธอเลยสักนิด

“น้องไอจะไม่ลองชิมหน่อยเหรอครับอร่อยนะ มันไม่ได้ขมอย่างที่ใครเขาว่าหรอก ไม่อย่างนั้นอันดากับแนนก็คงไม่สั่งมาดื่มหลายแก้วขนาดนี้”

บอสเอ่ยชวนไออุ่นด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ เธอเห็นมันชัดเจนจึงรีบส่ายหน้าปฏิเสธ สุดท้ายก็เป็นอันดาที่ยื่นแก้วเหล้ามาตรงหน้าเธออีกอยู่ดี ทั้งยังมองเพื่อนใหม่ด้วยสายตาไม่ชอบใจ

ไออุ่นไม่เข้าใจ...ในเมื่อเธอปฏิเสธไปแล้วทุกคนก็น่าจะเข้าใจแล้วว่าเธอไม่อยากดื่มสิ แต่นี่ทำไมอันดาถึงยังดื้อรั้นยื่นแก้วมาตรงหน้าเธออีก

“ลองหน่อยนะไอมันอร่อยจริง ๆ แกเชื่อเราสิ นี่อะค็อกเทลผลไม้ผสมเหล้าแค่นิดเดียวเอง ลองดู ๆ มันหวาน หอม อร่อยมาก นี่ยกให้เป็นเมนูโปรดของอันดากับแนนเอง น่านะ ลองหน่อยนะไอ น้าเพื่อนรักจ๋า”

อันดายังคงคะยั้นคะยอให้ไออุ่นดื่มค็อกเทลให้ได้ ดวงตากลมโตของเธอพยายามอ้อนไออุ่นสุดฤทธิ์ จนคนที่ไม่เคยคิดลองสุราหรือของมึนเมามาก่อนต้องยอมยื่นมือไปรับแก้วค็อกเทลเจ้าปัญหามาถือไว้ ท่ามกลางความพึงพอใจของเพื่อน ๆ และบอสกับอิฐที่หันมาสบตากันอย่างเจ้าเล่ห์

ไออุ่นค่อย ๆ ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มด้วยมือที่สั่นระริก เพราะเธอไม่ได้เต็มใจดื่มเลยสักนิด หากแต่เธอทนแรงรบเร้าจากเพื่อนไม่ไหวต่างหากล่ะ จึงจำใจต้องรับมาดื่มเพื่อตัดรำคาญ

แต่เธอไม่รู้ตัวเลยว่าค็อกเทลแก้วนี้ แฝงไปด้วยอันตรายบางอย่างที่เธอไม่อาจรับรู้ได้เลย

“หมดแก้ว หมดแก้ว หมดแก้ว”

เสียงปรบมือมาพร้อมกับเสียงเชียร์จากอันดาและแนน รวมไปถึงบอสกับอิฐเองที่ก็ปรบมือเชียร์ให้ไออุ่นที่กำลังทำหน้าพะอืดพะอม เพราะไม่คุ้นเคยกับรสชาติของเครื่องดื่มมึนเมาแก้วนี้

ไหนว่าอร่อยไง แล้วทำไมถึงได้มีรสขมแบบนี้เล่า!

ทว่าหลังจากอึกแรกผ่านไปความขมต้น ๆ ก็กลับกลายเป็นหวานติดปลายลิ้นเสียอย่างนั้น จนกระทั่งไออุ่นกลั้นใจดื่มมันจนหมดแก้ว ทุกคนก็พากันปรบมือเสียงดังให้ราวกับว่าเธอทำมิชชันบางอย่างผ่าน

ทว่าในความเป็นจริงแล้ว มันคือเรื่องที่ไม่สมควรทำของเด็กสาววัยเพียงสิบแปดปีอย่างเธอด้วยซ้ำ

“แกเก่งมากเลยไอ เป็นไงอร่อยเหมือนที่ทุกคนบอกไหมล่ะ”

แนนถามไออุ่นที่ส่ายหน้าไปมารัว ๆ พลางยื่นมือไปหยิบแก้วน้ำเปล่าตรงหน้าขึ้นดื่ม เพื่อกลบความขมที่ยังคงมีอยู่ให้ค่อย ๆ จางหายไป พร้อมกับความรู้สึกมึนที่ศีรษะเล็กน้อยที่เริ่มเข้ามาทักทายเธอ ทำให้ภาพตรงหน้าเริ่มพร่ามัวใบหน้าของเพื่อน ๆ เริ่มบิดเบี้ยวตามการมองเห็นที่ลดลง

“หึ คออ่อนเสียจริงนะแม่สาวน้อยไร้เดียงสา”

แนนพึมพำเสียงเบาด้วยความหมั่นไส้คนที่กำลังสะบัดศีรษะไปมาเพื่อไล่ความมึน ดวงตาที่เคยเป็นมิตรบัดนี้ฉายแววเกลียดชังคนตรงหน้า

แท้ที่จริงแล้วเธอกับอันดาไม่ได้อยากมีไออุ่นเป็นเพื่อนเลยสักนิด แต่ที่พวกเธอเข้ามาตีสนิทกับหญิงสาว นั่นเป็นเพราะเธอกำลังหาโอกาสกลั่นแกล้งไออุ่นต่างหากล่ะ

ก่อนหน้าที่ไออุ่นจะย้ายมา อันดากับแนนคือรุ่นพี่ที่รุ่นน้องชายหญิงต่างก็ชื่นชมว่าสวยและน่ารักมากที่สุดของระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 แต่พอไออุ่นย้ายเข้ามาเท่านั้นแหละ ทุกคนต่างก็พากันหันไปชื่นชมไออุ่นว่าสวยน่ารักและเรียนเก่งกว่าพวกเธอ ที่เคยถูกชื่นชมว่าเป็นนักเรียนหัวกะทิของโรงเรียน

เมื่อมีคนที่โดดเด่นและเก่งกว่าเข้ามา คนที่เคยเป็นที่หนึ่งอย่างอันดากับแนนจึงรู้สึกไม่พอใจ และกลายเป็นเกลียดชังไออุ่น ที่เจ้าตัวไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้เลยสักนิด

อันดากับแนนเข้ามาตีสนิทกับไออุ่นจนได้รับความไว้วางใจ เธอยกให้ทั้งคู่เป็นเพื่อนสนิทของตัวเอง ด้วยความไร้เดียงสาและมองโลกสวยตลอด

และเธอไม่เคยรู้เลยว่าแผลในใจที่กำลังเกิดขึ้นนั้น มาจากฝีมือของคนที่เธอเรียกว่าเพื่อนสนิทและยกความไว้วางใจทั้งหมดให้

“เมาแล้วมั้งนั่น”

อิฐมองเพื่อนของแฟนสาวที่เอนตัวไปมา ไออุ่นเริ่มเมาจนไม่สามารถประคองตัวเองให้นั่งนิ่งได้

อันดายกยิ้มมุมปากด้วยความสะใจเมื่อเห็นภาพนั้น ในที่สุดเวลาที่เธอรอคอยก็มาถึงสักที หึ

แม้ลึก ๆ จะรู้ว่าไออุ่นไม่ได้ทำอะไรผิดเลย แต่ความสวยและความเก่งของเธอต่างหากที่ผิด เป็นเพราะอันดาถูกสอนมาให้เป็นที่หนึ่งเสมอ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการเรียนที่ถึงแม้ว่าเธอจะชอบเที่ยว แต่ก็ทำมันออกมาได้ดีเสมอ

แต่พอไออุ่นเข้ามา ทุกอย่างที่เคยเป็นของเธอก็ถูกแย่งไป ไม่ว่าจะเป็นตำแหน่งที่หนึ่งของชั้นเรียน หรือความสวยที่อันดามั่นใจในตัวเองมาตลอดว่าเธอสวยและน่ารักที่สุด แต่ไออุ่นกลับมาแย่งมันไปอย่างง่ายดาย

ในขณะที่เธอพยายามแทบตาย เพื่อเป็นที่หนึ่งให้มารดาภูมิใจและเป็นที่ยอมรับของคนทั้งโรงเรียน

ที่หนึ่งของโรงเรียนต้องเป็นของเธอเท่านั้น คอยดูเถอะถ้าไออุ่นเจอเรื่องที่ไม่คาดฝันเข้าไป เธอจะยังกล้ามาโรงเรียนอีกไหม

“จัดการเลยค่ะพี่บอส”

อันดาหันมาบอกแฟนหนุ่มที่พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ ชายหนุ่มลุกขึ้นและเดินเข้าไปหาคนรู้จักที่มีหน้าที่คล้ายกับแม่เล้า เธอคนนั้นมีหน้าที่คอยหาเด็กส่งให้แขกที่มาเที่ยวที่นี่...และวันนี้ไออุ่นจะเป็นคนที่ว่านั่น

“แพงไปเปล่าวะบอสสามหมื่นเนี่ย ก็แค่เด็กมัธยมดูทรงแล้วจืด ๆ มีดีแค่ยังเอ๊าะ ๆ อยู่แค่นั้นเอง ไม่ได้มีดีไปกว่าเด็กของเจ้ที่ลีลาเด็ด ๆ ตรงไหนเลย”

มินตรามองภาพสาวน้อยหน้าตาน่ารักบนหน้าจอโทรศัพท์ของเพื่อนรุ่นน้อง บอสยิ้มออกมาเล็กน้อย เมื่อรู้ว่ามินตราต้องการต่อรองราคาให้ลดลงมาอีก ถึงไออุ่นจะเด็กแต่ก็เด็ดตรงที่ยังซิงนี่ ข้อนี้นี่แหละที่จะทำให้เขาได้เงินตามที่ตกลงกับเจ้มินไว้

“ถึงน้องมันจะไม่เด็ดเท่าพี่ ๆ เขา แต่น้องมันซิงนะเว้ยเจ้ ใครบ้างจะไม่ชอบสาวซิง ๆ บอสเองยังอยากเปิดซิงน้องมันเลย ติดแค่ว่าน้องมันเป็นเพื่อนอันดาแฟนบอสแค่นั้นเอง นะเจ้...น้องมันร้อนเงิน มันเพิ่งหนีออกมาจากบ้านตัวเปล่าถือว่าช่วย ๆ เด็กมันไปนะเจ้นะ”

บอสปรุงแต่งคำพูดขึ้นมาเพื่อให้ไออุ่นดูน่าสงสาร ซึ่งมินตราเองที่พอได้ยินว่าที่ไออุ่นต้องทำเรื่องแบบนี้เพราะไม่มีเงิน ก็เกิดความรู้สึกสงสารขึ้นมาในทันที แต่อีกใจหนึ่งก็เกิดความรู้สึกโลภ เธอคิดไว้แล้วว่าจะเอาไออุ่นไปต่อรองราคากับแขกในวันนี้ จึงพยายามต่อรองราคาให้ต่ำลง

ซิง ๆ แบบนี้ขายให้แขกแสนสองแสนคงไม่มีใครว่าแพงหรอก

“ก็ได้ๆ สามหมื่นเจ้ดีล เดี๋ยวเจ้ขอหาแขกก่อน ถ้าเสร็จเรียบร้อยแล้วเดี๋ยวค่อยพาน้องขึ้นไปรอแขกที่ห้อง”

มินตรายอมตอบตกลงเพราะถูกความโลภครอบงำในที่สุด ชายหนุ่มเจ้าเล่ห์พยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม เขารับเงินจากมินตราแล้วเดินกลับมาที่โต๊ะทันที

“เรียบร้อยจ้ะคนสวยของพี่”

บอสยื่นหน้าไปกระซิบชิดใบหูของอันดาพลางขบเม้มเบา ๆ จนเด็กสาวขนลุกชันด้วยความสยิว ใบหน้าเล็กค่อย ๆ หันมากดจูบลงเบา ๆ ที่มุมปากของแฟนหนุ่ม ไหนจะมือซุกซนที่ยกขึ้นไปลูบไล้แผงอกแกร่งเบา ๆ อย่างยั่วยวน

“พี่บอสของอันดาน่ารักที่สุดเลย เดี๋ยวคืนนี้อันดาจะพาทัวร์สวรรค์ให้ฉ่ำปอดไปเลยค่ะ”

เสียงเล็กกระซิบบอกแฟนหนุ่มด้วยรอยยิ้มหวาน ทั้งคู่คลอเคลียจูบกันอย่างตะบี้ตะบัน มือก็เริ่มล้วงหายเข้าไปในเสื้อของกันและกัน ทำเอาไออุ่นที่นั่งอยู่ตรงข้ามตัวชาวาบด้วยคิดไม่ถึงว่า เพื่อนสาวของเธอจะกล้าทำประเจิดประเจ้อกับแฟนต่อหน้าต่อตาเธอ ซึ่งแม้จะอยากลุกหนีแต่เป็นเพราะกำลังรู้สึกมึนหัวจนแทบลุกไม่ขึ้น ทำให้ต้องจำใจมองภาพน่าอายตรงหน้าต่อไป

เธอตัดสินใจค่อย ๆ เบือนหน้าหนีไปด้านข้าง ทว่าข้างกายเธอกลับแทบช็อกยิ่งกว่า เพราะแนนกับพี่อิฐเองก็ไม่ได้ต่างจากคู่ของอันดาเลยสักนิด

เธอเห็นคนทั้งคู่กำลังจูบกันอย่างดูดดื่ม สองมือก็ล้วงจับกันอย่างเปิดเผยไม่รู้สึกแคร์หรืออายเธอเลยสักนิด

อยู่ ๆ ความรู้สึกไว้วางใจในตัวคนที่เธอเรียกว่าเพื่อนสนิทก็ค่อย ๆ หายไป เกิดเป็นความกลัวเข้ามาแทนที่จนเริ่มน้ำตาคลอ ในชั่วขณะจู่ ๆ ร่างกายเธอก็เริ่มรู้สึกแปลก ๆ แต่ถึงอย่างนั้นไออุ่นก็ทำได้เพียงนั่งกระสับกระส่ายด้วยความรู้สึกกลัวจับใจ

“เรียบร้อยครับคุณไทม์ นี่กุญแจห้องครับ”

วัตรเด็กในผับที่คุ้นเคยและสนิทสนมกับธามไทเป็นอย่างดีเดินเอากุญแจห้องพักมาให้เขา ร่างสูงของคุณหมอที่สลัดคราบมาเป็นหนุ่มฮอตยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกจนหมดแก้ว แล้วเดินช้า ๆ ขึ้นไปบนห้องที่กำลังจะกลายเป็นสนามรักชั่วคราวของเขาในไม่อีกกี่นาทีข้างหน้าทันที

“ไอแกเมามากแล้ว เดี๋ยวอันดาพาไปนอนพักนะ”

เมื่อเจ้มินตราเดินเข้ามาบอกให้ส่งไออุ่นไปให้แขกได้แล้ว อันดาก็รีบเข้ามาประคองกอดเพื่อนสาว ที่กำลังนั่งมึนจนไม่สามารถประคองสติได้ อีกทั้งอาการกระสับกระส่ายที่เกิดขึ้นทำให้ไออุ่นรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ อย่างบอกไม่ถูก

“อันดา ไออยากกลับบ้าน”

ไออุ่นเงยหน้าขึ้นบอกเพื่อนที่ส่งยิ้มหวานเคลือบยาพิษให้ ก่อนที่อันดาจะแสร้งพยักหน้ารับแล้วหันไปเรียกแนนให้มาช่วยเธอประคองไออุ่นขึ้นไปส่งแขกที่ชั้นบน

“โอเคจ้ะไอ แต่ก่อนกลับไอไปนอนพักก่อนนะ เดี๋ยวอันดากับแนนดื่มเสร็จแล้วจะรีบขึ้นไปรับไอกลับบ้านเลย”

อันดาบอกไออุ่นเสียงหวาน ก่อนที่เด็กสาวทั้งสองคนจะรีบช่วยกันประคองไออุ่นขึ้นไปที่ห้องของแขกที่เจ้มินตราบอกมา

เมื่อเดินขึ้นมาจนถึงหน้าประตูห้อง แนนก็เคาะประตูห้องสามครั้งส่งสัญญาณให้คนด้านในรับรู้ ประตูที่ปิดสนิทก็ถูกเปิดออก เผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาของชายหนุ่มที่ยืนอยู่หลังประตู ทำเอาอันดากับแนนยืนนิ่งอึ้งไปอย่างตะลึงกับความหล่อของคนตรงหน้า

ธามไทขมวดคิ้วมุ่นมองเด็กสาวทั้งสองคนที่กำลังประคองอีกคนที่คอพับคออ่อนอยู่ด้วยความสงสัย เพราะปกติแล้วสาว ๆ ที่เขาเสียเงินดีลมาจะเดินขึ้นมาเพียงลำพัง แต่สาวน้อยคนนี้มีสภาพราวกับคนเมาที่ดื่มเข้าไปมากจนเพื่อนต้องหิ้วปีกขึ้นมาส่ง

เอ๊ะ หรือเด็ก ๆ พวกนี้จะเคาะประตูผิดห้องกันนะ

“อะ เอ่อ พวกหนูพาเพื่อนมาส่งค่ะ เจ้มินบอกให้พวกหนูพาไอมาส่งที่ห้อง เอ่อ ห้อง 906 ค่ะ”

แนนรีบบอกพี่ผู้ชายหน้าตาดีที่ยืนอยู่ตรงหน้า ก่อนที่อันดาจะผลักไออุ่นเข้าสู่อ้อมกอดของชายหนุ่ม ท่าทางจะล้มแหล่มิล้มแหล่ของเด็กสาวทำให้เขาต้องรีบอ้าแขนไปรับด้วยกลัวว่าเธอจะล้มหน้าทิ่มไปก่อน

“อื้อ อันดาพาไอกลับบ้านที ไออยากกลับบ้าน”

ไออุ่นที่อยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงของชายแปลกหน้าร้องขึ้นมาเสียงเบา จนแนนกับอันดาที่มีชนักติดหลังรีบหันมามองหน้ากันด้วยความตกใจ เพราะกลัวเพื่อนจะได้สติขึ้นมาโวยวายจนแผนของพวกเธอล่มไม่เป็นท่า

“เอ่อ พวกเราฝากเพื่อนด้วยนะคะพี่ พอดีเป็นครั้งแรกไอก็เลยดื่มย้อมใจจนเมา ยังไงก็ขอให้พี่มีความสุขกับเพื่อนพวกหนูคืนนี้นะคะ บายค่ะ”

เป็นอันดาที่รีบชิงพูดก่อนที่ไออุ่นจะเผลอพูดอะไรมากไปกว่านี้ เด็กสาวทั้งคู่รีบก้มหัวให้ชายหนุ่มแล้วจูงแขนพากันหนีลงมายังชั้นล่างทันที โดยไม่ได้นึกห่วงคนที่ตัวเองเรียกว่าเพื่อนที่อยู่กับผู้ชายแปลกหน้าเลยสักนิด

ลับหลังสองสาวที่พากันวิ่งลงไปข้างล่างแล้ว ธามไทก็ตวัดแขนอุ้มร่างบอบบางของหญิงสาวตัวเล็กขึ้นแล้วจัดการอุ้มเธอมาวางลงบนเตียง

เส้นผมที่ปรกใบหน้าของเด็กสาวเอาไว้ ทำให้ธามไทรู้สึกขัดใจไม่น้อยจนต้องยื่นมือมาเกลี่ยเส้นผมออกจากใบหน้าเนียนของคนที่พยายามลืมตาขึ้น

เหี้ย น่ารักฉิบหาย

ร่างสูงเอ่ยอุทานในใจด้วยความตกตะลึง เด็กสาวคนนี้มีใบหน้าน่ารักจิ้มลิ้มชวนสะกดใจ ไหนจะตาแป๋ว ๆ ที่ลืมตามองเขานั่นอีก เหมือนโดนความน่ารักจู่โจมเข้าเต็มเปา

แต่ไออุ่นที่เริ่มมีสติ หลังลืมตามองภาพตรงหน้าได้สักระยะก็เริ่มออกแรงดิ้นไปมาอย่างกระสับกระส่าย เธอรู้สึกไม่สบายตัว มันเหมือนมีบางอย่างที่ไออุ่นเองก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรกำลังร้อนรุ่มอยู่ภายใน

“ร้อน อื้อ ไออุ่นร้อน”

เสียงเล็กพึมพำเบา ๆ ฟังแทบไม่ได้ศัพท์ ไม่ปล่อยให้ชายหนุ่มงงนาน จู่ ๆ สองมือน้อย ๆ ก็ค่อย ๆ ดึงทึ้งเสื้อกล้ามตัวเล็กออกจากตัวอย่างทุลักทุเล

แน่นอนว่าพ่อเสืออย่างธามไทที่กำลังมองอยู่ ย่อมให้ความร่วมมือช่วยมือน้อย ๆ ถอดปราการอันเกะกะออกจากตัว เพียงเขากระชากทีเดียว เสื้อกล้ามที่มองว่ามันคือเศษผ้าก็หลุดออกจากร่างบอบบางอย่างง่ายดาย เผยให้เห็นเต้าอวบใหญ่กลมกลึงสะกดสายตาหื่นกระหาย

คุณหมอหนุ่มลอบกลืนน้ำลายลงคอดังอึก จู่ ๆ ลำคอก็แห้งผากด้วยความกระหายใคร่อยากสัมผัสความเย้ายวนตรงหน้า