DANGEROUS PERSON  หนีรักมาเฟีย

DANGEROUS PERSON หนีรักมาเฟีย

ซีไซต์

5.0
ความคิดเห็น
1.9K
ชม
30
บท

อยากหนีก็หนีไป แต่ถ้าตามเจอเมื่อไหร่ รับรอง! ได้ทรมานกว่าเดิมแน่..!! LEE ZONMIN (อีโซมิน) ชายหนุ่มลูกครึ่งเกาหลี จีน ชีวิตแสนมืดมนผลักดันให้เขาต้องดิ้นรน กว่าจะมีวันนี้ได้ ... เจ้าของคาสิโนและคอมเพล็กซ์ห้างสรรพสินค้าที่กัมพูชา และ มาเก๊า เขาตามหาหญิงสาวคนหนึ่งและเธอพยายามหนี "ถ้าคิดจะหนีก็หนีให้รอด!!" BUA YONHWA (บัว หรือ ยอนฮวา) หญิงสาวลูกครึ่งไทยเกาหลีสุดแสนน่ารักชีวิตครอบครัวอบอุ่น  ได้ทุนการศึกษาไปเรียนต่อต่างประเทศ... แต่ชีวิตกับพลิกผันเมื่อเจอกับคนเลวแบบเขา " ฉันไม่รู้จักคุณ!!"

บทที่ 1 เรื่องที่ไม่ควรเห็น

ผับ HE-LL

[~TRUEE...truuueeee~]

สายเรียกเข้า

[แม่]

"เฮ้ย!...พวกมึง...แป๊บนะ"

"ไปไหนมึง"

"แม่กูโทรมา..ในนี้มันเสียงดัง!"

"เออๆ"

บัวลุกออกมาจากโต๊ะก่อนจะเดินตรงไปตามทางเดินที่คิดว่าหน้าจะเป็นหลังร้าน...เพราะพึ่งเคยมาที่นี่เป็นครั้งแรก เสียงดนตรีห่างออกไปทุกทีและเธอก็เห็นว่าตรงด้านนั้นมีไฟสลัวและมีกำแพงพอให้เธอได้พิงหลังก่อนจะตั้งสติคุยกับแม่

เธอเดินมาจนสุดทางจนถึงผนังกำแพงกั้นตรงนั้น หญิงสาวกำลังกดโทรศัพท์โทรกลับหาแม่ที่วางสายไปแล้ว จนกระทั่งได้ยินเสียงบางอย่างในห้องด้านหลังที่เหมือนจะเป็นห้องเก็บของ เป็นห้องด้านในสุดกระมัง

"อะ...อะ...อ้าา.....คะ..คุณลี...อื้ออ"

บัวตกใจกับเสียงนั้น ท่ามกลางเสียงเพลงที่ลอยมาและหูที่ยังอื้อของเธอเพราะเสียงที่ดังสนั่นของเครื่องเสียงชั้นเยี่ยมภายในผับแห่งนั้น บัวคิดว่าตัวเองอาจจะหูฝาด แต่ว่ายิ่งฟังเสียงนั้นก็ยิ่งชัดเจน

"โอ๊ย...คุณลีขา....โอ๊ย...กระแทกแรงจังค่ะ...กระทุ้งมดลูกไปหมดแล้ว...โอ๊ย..."

บัวชะงักไปเล็กน้อย... มีคนกำลังทำอะไรกันแน่ ๆ ต่อมเผือกสะกิดเธอไม่หยุด

เธอยังเก็บโทรศัพท์ไม่โทรหาแม่แล้วเพราะความเมาและความอยากรู้อยากเห็นที่มาพร้อมกับความกล้าหาญด้วยฤทธิ์เหล้า ทำให้หญิงสาวตัดสินใจเดินไปยังทิศทางของเสียง

ยิ่งเดินเข้าไปก็ยิ่งมืด..มีห้องเยอะแยะมากมาย...แต่บรรยากาศดูน่ากลัว บัวเดินมาหยุดอยู่หน้าประตูบานหนึ่งที่ดูหรูหรากว่าห้องอื่น...เสียงร้องนั้นยังดังออกมาไม่หยุด...บัวใจเต้นตุ้มๆต่อมๆ แต่ก็อยากรู้ชะมัด

จะมีคนโดนทำร้ายอยู่หรือเปล่า....และเธอจะเอายังไงดี แต่แล้วความกล้าหาญที่ตอนแรกมีอยู่ห้าสิบเปอร์เซ็นต์ตอนนี้กลับพุ่งสูงขึ้นเกินร้อยเปอร์เซ็นต์แน่นอนว่าส่วนใหญ่เกิดเพราะความเมา เอาล่ะเธออาจจะเป็นคนเก่งที่ได้ช่วยคนก็ได้ หญิงสาวตัดสินใจบิดลูกบิดประตูช้า ๆ และเบาที่สุดเท่าที่ตัวเองจะทำได้

~อะ....ไม่ได้ล็อก~

บัวชะโงกหน้าเข้าไปดูอย่างระแวดระวัง...แต่ภาพที่ได้เห็นทำเอาหญิงสาวถึงกับร่างกายแข็งเกร็ง

ฉิบหายแล้วกู! พวกเขากำลัง......อยู่หรือเปล่า

ภายใต้แสงไฟนีออนที่ส่องสว่างสลัว ๆ ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังโก้งโค้งก้นหันหน้าเข้าหากำแพงโดยมีผู้ชายคนหนึ่งถลกกระโปรงของหญิงสาวคนหนึ่งขึ้นมาจนเห็นก้นขาว ๆ แล้วยังฟาดมือไม่ยั้งตบสะโพกนั้นจะเกิดเสียงดัง

มือข้างหนึ่งของเขาจับขาของเธอคนนั้นยกขึ้นแล้วอ้าออกในขณะที่หญิงสาวหันมามองใบหน้าหล่อเหลาร้ายกาจของผู้ชายคนนั้นที่กำลังบดเบียดแท่งใหญ่ยาวที่บัวมองเห็นไม่ถนัดนักเข้าไปในร่างกายของผู้หญิงคนนั้นอย่างรุนแรง

บัวมองมองภาพนั้นผ่าน ๆ จนกระทั่งหยุดอยู่ที่ใบหน้าของผู้ชายคนนั้นเธออ้าปากด้วยอาการตกใจ

เชี้ยเอ๊ย แม่งหล่อว่ะ ใช่เขาหล่อ หล่อมากจริง ๆ หล่อจนกระทั่งบัวที่กำลังเมายังมองเห็นหน้านั้นชัดเจนและทำให้น้ำลายหกติ๋ง ๆ

"อ้าาา....อูยยยย.....คุณลี......ซี๊ดดดดดด"

ผู้หญิงคนนั้นครางไม่หยุด และเริ่มเสียงดังขึ้นซึ่งดูเหมือนว่าจะทำให้ผู้ชายคนนั้นไม่พอใจ

"หุบปาก! ร้องเรียกแขกมาดูหรือไง"

ตอนนี้บัวเข้าใจชัดเจนเมื่อภาพนั้นกระจ่างชัดขึ้นหลังจากที่ตาของเธอพร่ามัวเพราะความหล่อ

เชี้ยแล้วกู ตอนนี้กูกำลังเห็นคนสองคนกำลังสมสู่กันอยู่....ที่สำคัญ อิห่า แหม!ร้องซะเหมือนโดนเชือดเลย

บัวเผลอจ้องมองชั่วครู่ ตัวของเธอยังแข็งด้วยความรู้สึกตกใจ จนกระทั่งคนสองคนเหมือนจะรู้แล้วว่าตอนนี้มีบุคคลที่สามอยู่ในห้องแห่งนี้ด้วย

จู่ ๆ ผู้ชายคนนั้นก้หันมามองเธอ เขาจ้องบัวตาเป็นมันและดูเหมือนว่าจะซอยสะโพกรัวเร็วอัดใส่ร่องของผู้หญิงคนนั้นในขณะที่มองหน้าสวย ๆ ของบัว

ถูกจับได้ว่าแอบดูคนลักลอบเอากัน บัวถึงกับมือสั่นเธอถอยหลังไปหนึ่งก้าวยังกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ เมื่อสายตานั้นจ้องเธอเหมือนเธอเป็นเหยื่ออันโอชะ

บัวเม้มปากหายเมาเป็นปลิดทิ้ง ผู้ชายคนนั้นเลิกคิ้วท้าทาย ดวงตาพราวระยิบยังยกมุมปากคล้ายยิ้ม ทว่ารอยยิ้มนี้กลับทำให้บัวถึงกับขนลุกชันทั่วร่างกาย

ปัง!!

เธอไม่รอช้า ปิดประตูอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบเดินออกมาจากบริเวณนั้นอย่างรวดเร็ว

....แม่งหล่อมาก แต่น่ากลัวมากเหมือนกัน... เธอยังรู้สึกขนลุกไม่หาย กลัวจับใจยิ่งกว่าเห็นผี กระทั่งเดินเข้ามาที่หลังร้านตรงนี้ยังเสียงดังและมีคนเยอะขึ้นให้บัวอุ่นใจ บัวสะบัดใบหน้าสวยหวานไปมาไล่ความรู้สึกกลัวที่ยังจับหัวใจของเธอออกไปให้หมด

"เฮ้อออ....ถึงสักที"

..หญิงสาวกดโทรกลับไปใหม่อีกครั้ง...รอสักพัก..ปลายสายก็กดรับ..

"แม่จ๋าาา...."

[อยู่ไหนฮึยัยตัวดี..แม่โทรไปตั้งหลายสาย]

" อยู่ข้างนอกค่ะแม่...หนูออกมาผ่อนคลายสมองหน่อย..ช่วงนี้เรียนหนักเลยมาเที่ยวผับกับเพื่อนค่ะ"

[ออ...แล้วออกไปกลับใครล่ะเรา..]

"ก็ในแก๊งค่ะแม่...ยกเว้นพลอยไม่ยอมมาด้วย"

[แล้วพลอยไปไหนล่ะลูก]

"โฮ้.!...รายนั้นไม่ต้องห่วงเลยแม่..อ่านหนังสืออย่างเดียวแหละ"

[พาพลอยออกไปบ้างสิลูก..เดี๋ยวก็เครียดตายหรอก]

"ชวนแล้วค่ะ..แต่ไม่ยอมมา"

[อืมๆ...แล้วนี่กินข้าวหรือยัง]

"กินแล้ว...แล้วแม่ล่ะ"

[แม่กินแล้ว...]

"แล้วนี่พ่อไปไหนอ่ะแม่...เงียบเลย"

[ก็อยู่ข้าง ๆ แม่นี่แหละ...พ่อหนูเป็นคนสั่งให้แม่โทรไปหาหนูนี่แหละ.อย่าให้เมามากนะลูกดูแลตัวเองด้วย]

"จ้า รู้แล้วจ้าไม่ต้องห่วงเลยจ้า"

[โอเค รักนะลูก อย่าลืมนะดูแลตัวเองอย่าให้เมามาก]

"ค่ะแม่...รักแม่กับพ่อมากนะคะ"

บัวกรอกเสียงอ้อนแม่ค่อนข้างดังแน่นอนเพราะตรงนี้เสียงดนตรีดังนี่นา เมื่อคุยกับแม่เสร็จเธอก็คิดกลับไปที่โต๊ะ แต่ว่าเสียงหนึ่งกลับดังขึ้น

"มาทำอะไรตรงนี้คนเดียวคะ!"

ลมหายใจร้อนเป่ารดต้นคอเล็กระหง และยังเหมือนมีใครสักคนโอบกอดเธอร่างเล็กของเธอเอาไว้อย่างสนิทสนม และนั่นทำให้บัวตกใจ

เธอหันขวับไปทันทีและนั่นทำให้ใบหน้าสวยชนเข้ากับอกกว้างของเขาเข้าพอดี หญิงสาวเสียหลังจนเกือบจะหงายหลังทว่ามือใหญ่คู่นั้นกลับคว้าร่างของเธอเอาไว้แล้วดึงมาแนบอก

พึ่บ..ปึก..!

"อุ้ย!"

บัวเงยหน้าขึ้นมองว่าใครกันที่บังอาจ กระทั่งสบตากับดวงตาคมคู่นั้น หญิงสาวแทบหมดสติเธอกลืนน้ำลายลงคอและจู่ ๆ ก็รู้สึกตัวสั่นเพราะสายตาที่จ้องเธอคล้ายเธอเป็นเหยื่อแบบนั้น

ผู้ชายคนนี้ หล่อ..เท่..หุ่นล่ำ..ดูเซ็กซี่ดี...แต่!..เขาคือคนเดียวกันกับที่อยู่ในห้องนั้น...ผู้ชายที่ทำให้เธอกลัวมากกว่าผีคนนั้น

"ปะ..ปล่อย..ฉันนะ นี่นายทำบ้าอะไร!" บัวพยายามขืนตัวออกมาเธอกลัวเขาจริง ๆ

"ยังไม่ได้ตอบคำถามผมเลยนะครับ..มาทำอะไรตรงนี้คนเดียว " นอกจากไม่ปล่อยแล้วเขายังดึงเธอมากอดเอาไว้แล้วเลื่อนมือลงมาลูบไล้สะโพกกลมแน่นนั่นของเธอแผ่วเบา

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ ซีไซต์

ข้อมูลเพิ่มเติม
เด็กร่านของเฮียเดช

เด็กร่านของเฮียเดช

โรแมนติก

5.0

สาเหตุที่เขาได้ดูแลเด็กคนนี้นั่นเป็นเพราะพ่อแม่ของเอยและพี่ชายของเอยเป็นเพื่อนสนิทของเขา ครอบครัวเอยจากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ตั้งแต่เอยอายุได้เพียงสิบขวบเท่านั้น ญาติของเอยก็ไม่มีใครเหลียวแลทำให้เขาซึ่งสนิทกับครอบครัวของเอยที่เห็นเอยมาตั้งแต่เล็ก ๆ เกิดความสงสารจึงได้ขอให้พ่อแม่ของเขารับเอยมาเลี้ยงดู และพ่อแม่ของเขาก็ตกลง หลังจากนั้นพ่อแม่ของเขาก็ย้ายไปอยู่ต่างประเทศ จึงทิ้งให้เขาและเอยอยู่ด้วยกันที่เมืองไทยตามลำพัง นับตั้งแต่นั้นเขาก็กลายเป็นพี่ชายของเอยเต็มตัว แต่วันนี้เมื่อเอยโตขึ้น เธอกลับไม่เห็นบุญคุณและคิดจะจากเขาไปง่าย ๆ ทั้ง ๆ ที่นับวันเขาจะรักเธอจนกระทั่งถอนตัวไม่ขึ้นและเฝ้ารอเธอเติบโตมานานขนาดนี้ ++++++ “อ๊า...เฮียอย่านะ อย่าทำหนู” สาวน้อยส่งเสียงครางเล็ดลอดออกมาเพราะความเสียวซ่าน และเอ่ยห้ามแต่น้ำเสียงของเธอคล้ายกระตุ้นเขายิ่งขึ้นไปอีก “เอยอยากใช่หรือเปล่า หนูก็ต้องการเฮียใช่ไหม” “ไม่...อย่านะเฮีย หนูไม่ได้ต้องการเฮีย เฮียเป็นพี่ชายหนูนะ” “ต่อไปเฮียจะเป็นผัวหนู แล้วจะเอาหนูแรง ๆ ให้หนูไปไหนไม่ได้ต้องร้องหาเฮียเท่านั้น” คำพูดของเขาทำให้เอยหวาดกลัว แต่ในความรู้สึกนี้กลับมีความอยากรู้อยากเห็นอย่างประหลาด หญิงสาวผลักเขาออกเมื่อธนเดชดึงชุดนอนของเธอจนขาด แต่แรงของเขามีมากกว่าตอนนี้เธอจึงยืนเปลือยต่อหน้าเขา เอยยืนน้ำตาไหลพราก เมื่อเขาเห็นเขาจึงเหยียดยิ้มมุมปากอย่างผู้ชนะ “ฉันเกลียดแก อื้อ อื้อ”

ข้าอยู่บน ท่านอ๋องอยู่ล่าง

ข้าอยู่บน ท่านอ๋องอยู่ล่าง

โรแมนติก

5.0

เซียวหนานอยู่ในระดับต่ำสุดขององค์กรลับที่แผ่ขยายสายข่าวไปทุกแว่นแคว้น นางเป็นเด็กกำพร้าไร้บิดามารดาที่ถูกเก็บมาให้เป็น นกกระจอกสืบข่าว เรียกได้ว่าเป็นชนชั้นที่วรยุทธ์ต่ำต้อยและต้องทำงานเอาตัวเข้าแลกเพื่อหาข่าวให้กับเบื้องบน ดังนั้นนกกระจอกเช่นนางจึงมีมากมายแทรกซึมเข้าไปในจวนขุนนางต่าง ๆ โดยที่ไม่มีผู้ใดล่วงรู้ สิ่งที่นางฝึกฝนมาตลอดหลายปีมานี้ก็คือการเอาใจบุรุษ บำรุงร่างกาย ฝึกฝนศาสตร์ทั้งห้าให้เชี่ยวชาญ และฝึกวิชาเสพสังวาสให้บุรุษติดใจ แม้ว่าจะไม่เคยทำกับบุรุษจริง ๆ แต่ขนาดของแท่งหยกของบุรุษนางล้วนได้สัมผัสมาแล้วจากแท่งหยกของเทียมและแท่งหยกบุรุษของจริงที่นางไม่เคยเห็นหน้าว่าคนพวกนั้นคือผู้ใด เพราะพวกนางต้องมอบกายให้กับเหยื่อคนแรกที่นับว่าส่วนใหญ่จะเป็นชนชั้นสูง ดังนั้นจึงไม่อาจร่วมประเวณีกับบุรุษอื่นก่อนที่จะได้รับมอบเหยื่อจากนายใหญ่

ต้องทำเช่นใดให้พวกท่านลุ่มหลง

ต้องทำเช่นใดให้พวกท่านลุ่มหลง

โรแมนติก

5.0

องค์หญิงใหญ่รั่วเสียน ต้องปกป้องบัลลังก์ของน้องชายที่ขึ้นครองราชย์ในวัยเพียงแค่ 4 ขวบ ดังนั้นนางจึงต้องหาทางมัดใจเสนาบดีกัวผู้กุมอำนาจราชสำนักเอาไว้ให้ได้ ทว่าบุรุษผู้นี้กลับไม่ต้องการแต่งงานกับนาง เขายังทำตัวดั่งบิดาหาบุรุษไว้ให้นางอีก รั่วเสียนจึงต้องฝึกฝนการยั่วยวนเขาเพื่อหาวิธีมัดใจบุรุษผู้นี้เอาไว้ให้ได้ และนางก็ต้องตกใจเมื่อเสนาบดีกัวกลับมีถึงสองคน! +++ นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายจีนโบราณประเภทนิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ เป็นเรื่องแต่งขึ้นจากจินตนาการไม่ได้อ้างอิงจากประวัติศาสตร์ใด ๆ ดังนั้นภายในจะมีฉาก เนื้อหา เน้นหนักที่เรื่องเพศระหว่างชายหญิง มีการร่วมรักกันตั้งแต่ 3 คนขึ้นไป (3P) และอาจมีความไม่สมเหตุสมผลบ้าง ขอให้ผู้อ่านใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ

นิยายเรื่องนี้ เป็นข้าที่เขียน!

นิยายเรื่องนี้ เป็นข้าที่เขียน!

โรแมนติก

5.0

เรื่องย่อ จื่อเม่ยเป็นนักเขียน และได้เข้าไปอยู่ในนิยายที่ตัวเขียนเขียนเอาไว้ในฐานะตัวประกอบในนิยายที่ออกมาเพียงสองตอนก็ตาย นางถูกตัวร้ายกักขังเอาไว้ในจวน เจื่อเม่ยรู้ว่าเขาต้องตายและจำทำให้นางตายไปด้วย นางจึงต้องหาวิธีหนีจากเขาเพื่อเอาตัวรอด! นิยายเรื่องนี้เป็นแบบสุขนิยมนะคะ พระเอกจะธงแดงในตอนแรก ๆ เพราะนางเป็นตัวร้ายตามเนื้อเรื่องนะคะ หลังจากนั้นก็รักเมียที่สุดในโลกค่ะ ไม่มีนอกกายนอกใจค่ะ แนะนำตัวละคร จื่อเม่ย นักเขียนที่ย้อนไปอยู่ในโลกนิยายในร่างของอนุจื่ออิน จื่ออิน อนุของตัวร้ายที่ออกมาแค่สองตอนก็ตาย และคนที่จื่อเม่ยมาใช้ร่างกาย ซีเฉิน / องค์ชายสี่ /ซีอ๋อง ตัวร้ายที่ต้องตายในตอนจบ ซีหลาน บุตรชายอายุ 5 ขวบของตัวร้าย รั่วหนิง พระชายาที่ซีเฉินไม่เคยเหลียวแล เหล่าหลง และ เหล่าอี้ องครักษ์ฝาแฝดของซีเฉิน ผู้จงรักภักดี ซีกุ้ยเฟย แม่ของซีเฉิน นางมีความแค้นที่ฝ่าบาทเคยทอดทิ้ง จึงคิดจะแก้แค้นทุกคนและสั่งสอนให้ซีเฉินบุตรชายชิงบัลลังก์ หยางโจวซือ / องค์ชายหก / หยางอ๋อง พระเอกของเรื่องที่จื่อเม่ยวางเอาไว้ในนิยาย

วุ่นรักมนตรา คำสาปบุปผา NC20+

วุ่นรักมนตรา คำสาปบุปผา NC20+

โรแมนติก

5.0

​ฝูจื่อหรงก้มหน้าวูบลงมาบดริมฝีปากกับโจวเจ้าเว่ยเบาๆ แต่เจ้าเว่ยต้องการมากกว่านั้น หญิงสาวแลบลิ้นออกมารอรับ นางเป็นฝ่ายสอดความอ่อนนุ่มเข้าไปภายในปากของเขาแทน แม้มือจะยังไม่มีแรงมากนักแต่การยึดเหนี่ยวใบหน้าเขาไว้กลับไม่เป็นปัญหา หญิงสาวบดริมฝีปากสามีอย่างเร่าร้อน "ถอดเสื้อผ้าให้ข้า จื่อหรงถอดให้ข้ามันร้อนเหลือเกิน" เจ้าเว่ยปากสั่นร้อนรนเพราะทนกับความรู้สึกเสียวซ่านที่รบกวนจนรู้สึกทรมานในทุกสัมผัสของเขา พรางนึกขัดใจตนเองที่สิ้นไร้เรี่ยวแรงแม้กระทั่งเสื้อผ้าของตนเองยังไม่มีปัญญาถอด "เจ้าเว่ยของข้าอย่าได้รีบร้อน เราจะค่อยๆสัมผัสและมีความสุขด้วยกัน" ฝูจื่อหรงจุมพิตปากบาง พลางถอดอาภรณ์ของนางอย่างทะนุถนอม "พี่เต้ข้าไม่เข้าใจ เจ้าหลีกเลี่ยงข้ามาตลอดเหตุใดถึงยอมโดยง่าย หากข้ามีแรงมากกว่านี้คงได้ปลุกปล้ำเจ้าไปหลายครั้งแล้ว" เจ้าเว่ยกล่าวพลางพยามยามใช้มือคว้ามังกรตัวใหญ่ไว้ในมือจนสำเร็จ อารมณ์ความต้องการเพิ่มทวีขึ้นโดยที่เจ้าเว่ยไม่อาจระงับอารมณ์ได้อีกต่อไป เธอกำความใหญ่แน่นแล้วลูบไล้ช้าๆ มันร้อนไปทั่วทั้งฝ่ามือ ภายใจร่างกายและจิตใจของเจ้าเว่ยสั่นระริกด้วยความร้อนและไฟปรารถนา ในที่สุดฝูจื่อหรงก็ถอดอาภรณ์ออกจากร่างบางได้สำเร็จ เจ้าเว่ยดูเหมือนจะมีแรงขึ้นมาเล็กน้อย นางยังกำมังกรยักษ์แน่นไม่ยอมปล่อย นางเลียริมฝีปากเมื่อมองร่างมันจนฝูจื่อหรงรู้สึกลำคอแห้งผาก รู้สึกอยากกดศีรษะของคนตัวเล็กลงแล้วยัดมังกรเข้าไปในโพรงปากให้นางได้สมปรารถนาเสียเดี่ยวนี้ "ปล่อยมันก่อนเจ้าเว่ย เจ้าต้องไปอาบน้ำ" เขากระซิบเสียงแหบพร่า พยายามแกะมือเล็กที่กอบกำมังกรของเขาอยู่ เจ้าเว่ยต้องปล่อยอย่างอดเสียดาย ใบหน้าของนางฟ้องความต้องการออกมาจนฝูจื่อหรงนึกขัน แนะนำตัวละคร เรื่องย่อ โจวเจ้าเว่ย องค์หญิงแห่งแคว้นเหลียง ทายาทของเผ่าบุปผาขึ้นชื่อว่าเป็นโฉมงามล่มเมือง คนของเผ่าบุปผาเป็นเผ่าที่ถือกำเนิดมาจากเทพเซียนรูปโฉมงดงามแต่ต้องคำสาปเรื่องของความรัก หากพวกเขามีความรักจะไม่สมหวังและตายอย่างอนาถด้วยความรักนั้น ฝูจื่อหรง ฮ่องเต้แคว้นชินที่มีเบื้องหลังการครองอำนาจโดยการสนับสนุนของมหาเสนาบดีฟางอี้จวิ้น รูปโฉมงดงามจนทำให้แข้งขาสตรีอ่อนระทวย เรื่องสตรีสำหรับเขาเป็นเพียงเพื่อมีไว้สนับสนุนบัลลังก์ให้มั่นคงเท่านั้น คนทั่วราชสำนักรู้ดีว่าเขาเป็นเพียงหุ่นเชิดของมหาเสนาบดีฟางอี้จวิ้น กระทั่งวันหนึ่งเขาต้องแต่งงานเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีกับองค์หญิงผู้ลึกลับผู้หนึ่ง ที่เข้ามาพังทะลายกำแพงหัวใจที่เขาตั้งเอาไว้ และ นางผู้นั้นยังทำท่าคล้ายกับว่าไม่อาจอยู่กับเขาได้อีก สตรีผู้หนึ่งซึ่งมีความลับบางประการซ่อนอยู่ โจวเจี๋ยหลุน พี่ชายฝาแฝดขององค์หญิงโจวเจ้าเว่ยโจวเจ้าเว่ยองค์หญิงผู้สามารถเดินทางข้ามมิติได้โดยใช้ขลุ่ยเพรียกบุปผาซึ่งเป็นขลุ่ยวิเศษในการเดินทางข้ามมิติ โจวเจ้าเว่ยเป็นสตรีของเผ่าบุปผาอันลี้ลับ ต้องคำสาปที่ไม่สามารถมีความรักได้ หากนางมีความรักจำเป็นต้องเจ็บปวดจนถึงแก่ความตาย เพราะเหตุนี้โจวเจ้าเว่ย และ โจวเจี๋ยหลุน พี่ชายจึงต้องออกเดินทางเพื่อตามหาวิธีแก้คำสาปที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด และ พวกเขาไม่อาจเปิดเผยความลับนี้ให้ ฝูจื่อหรงล่วงรู้ได้ (เรื่องนี้เป็นนิยายภาคต่อของต้องมนต์บุปผาค่ะ)

หนังสือที่คุณอาจชอบ

คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว

คุณท่าน คุณนายมาหาอีกแล้ว

Thacher
5.0

ในวันครบรอบแต่งงาน เหวินซือถูกเมียน้อยของสามีวางยาและไปมีอะไรกับคนแปลกหน้า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไป แต่เมียน้อยคนนั้นกลับตั้งท้องลูกของสามี ภายใต้ความกดดันต่างๆ เหวินซื่อสูญรู้สึกสิ้นหวังและตัดสินใจหย่า แต่สามีของเธอกลับไม่แยแสโดยคิดว่าเธอกำลังเล่นลูกไม้อยู่ หลังจากการหย่ากัน เหวินซือกลายเป็นจิตรกรที่มีชื่อเสียงและมีผู้ชายนับไม่ถ้วนที่ตามจีบเธอ อดีตสามีไม่ยอมและขอคืนดีไปถึงที่ จากนั้นก็ว่า เธออยู่ในอ้อมแขนของคนใหญคนโตคนหนึ่ง และชายคนนั้นก็พูดอย่างสงบว่า "ดูให้ดี นี่คือพี่สะใภ้ของนาย"

รอยรักรอยร้าว

รอยรักรอยร้าว

Del Goodman
5.0

เซียวหลิ่นตาบอดจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ ลูกสาวคนรวยทุกคนต่างหลีกเลี่ยงเขา มีแต่สวี่โยวหรานยอมแต่งงานกับเขาโดยไม่ลังเล สามปีต่อมา เซียวหลิ่นกลับมามองเห็นได้อีกครั้ง จากนั้รเขา็ยื่นข้อตกลงการหย่าเพื่อยุติการแต่งงานนี้ เขากล่าวอย่างเย็นชาว่า "ฉันพลาดกับชิงชิงมานนานมากพอแล้ว ฉันไม่อยากให้เธอต้องรอนานกว่านี้!" สวี่โยวหรานลงนามในข้อตกลงการหย่าโดยไม่ลังเล ทุกคนต่างก็หัวเราะเยาะเธอตลอด - หัวเราะเยาะว่าที่เธอแต่งเข้าตระกูลเซียวถือว่าเกาะผู้มีอิทธิพลเข้า จากนั้นก็มาหัวเราะเยาะเธอที่ถูกทอดทิ้ง เป็นหญิงที่ไร้ค่า แต่ทุกคนกลับไม่รู้ว่า เธอคือหมออัศจรรย์ที่รักษาดวงตาของเซียวหลิ่นให้หายดี เป็นผู้ออกแบบเครื่องประดับมูลค่าหลักร้อยล้าน ผู้เป็นมือหนึ่งแห่งหุ้นที่ครองตลาดหุ้น และแม้แต่แฮกเกอร์ระดับแนวหน้าและลูกสาวแท้ๆ ของผู้มีอิทธิพล อดีตสามีมาขอร้องขอคืนดี ซีอีโอผู้เผด็จการก็โยนเซียวหลิ่นออกไปนอกประตูอย่างเย็นชา "ดูดีๆ นี่ภรรยาของผม"

บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง

บุตรีอนุผู้ถูกทอดทิ้ง

มาชาวีร์
4.7

หลี่เมิ่งเหยาย้อนเวลามาอยู่ในร่าง ของเด็กสาววัยสิบสองปี ในวันที่มารดาอนุผู้โง่เขลา ถูกขับไล่ออกจากจวน โชคยังดีที่ตอนตาย นางสวมกำไลหยกโลกันตร์เอาไว้ มันจึงติดตามนางมาที่นี่ด้วย +++ 1 : มารดาโง่ จนถูกไล่ออกจากตระกูล จวนตระกูลหลี่เจ้าเมืองถัง สตรีสองนางถูกสาวใช้จับคุกเข่าลง ตรงหน้าของหลี่หงซวนเจ้าเมืองถัง ทั้งยังเป็นพ่อสามีของทั้งคู่อีกด้วย ท่านกำลังสอบสวนเรื่องของสะใภ้ใหญ่ของบ้านสาม ถูกฮูหยินรองกับอนุรวมหัวกันลอบทำร้าย ด้วยการวางยาขับเลือดในถ้วยน้ำแกงบำรุงครรภ์ ทำให้นางต้องสูญเสียทารกในครรภ์ไป “ท่านพ่อข้าไม่รู้จริง ๆ ว่านั่นเป็นยาขับเลือด ฮูหยินรองบอกว่าเป็นน้ำแกงบำรุงครรภ์ ให้ข้าเป็นคนนำไปมอบให้ฮูหยินใหญ่ เป็นนางนั่นเอง นางหลอกข้า !” เฉาซูหลิ่งชี้นิ้วไปทางสตรีด้านข้าง ร้อนรนเอ่ยออกมาเหมือนคนไม่ได้รับความเป็นธรรม “อนุเฉาเจ้าอย่ามาใส่ร้ายข้านะ เจ้าทำคนเดียวทั้งนั้นไม่เกี่ยวกับข้าเลย” ฮูหยินรอง ถูซวงอี้ ชี้นิ้วใส่หน้าเฉาซูหลิ่งกลับคืน ต่างคนต่างโยนความผิดให้กัน ฮูหยินผู้เฒ่าหลิวเยี่ยนหนานโบกมือให้คนเข้ามา “ข้าให้โอกาสพวกเจ้าสองคนพูดความจริง แต่กลับไม่มีใครยอมรับความผิดแม้แต่คนเดียว มันน่าจับส่งทางการให้รู้แล้วรู้รอด” พ่อบ้านหลัวให้คนลากสาวใช้คนหนึ่งเข้ามา สภาพของนางถูกทรมานจนเนื้อตัวบวมช้ำไปหมด “เรียนนายท่านข้าให้คนไปค้นห้องสาวใช้ทุกคนในจวน พบเทียบยาซ่อนไว้ใต้หมอน จากห้องของสาวใช้คนนี้ขอรับ” ถูซวงอี้ถึงกับคุกเข่าต่อไปไม่ไหว ทิ้งตัวลงไปนั่งอยู่บนพื้น สาวใช้ที่ถูกทรมานจนสภาพน่าเวทนานั่น เป็นเสี่ยวอิงสาวใช้สินเดิมของนางเอง “ฮูหยินรอง ข้าขอโทษ ข้าทนต่อไปไม่ไหวจริง ๆ ข้าขอโทษ !” เสี่ยวอิงโขกศีรษะลงตรงหน้าของถูซวงอี้แรง ๆ น้ำตาไหลนองหน้าจน แทบไม่เป็นผู้เป็นคนอยู่แล้ว พ่อบ้านหลัวเอ่ย “ข้าให้คนไปถามที่หอโอสถแล้วขอรับนายท่าน เป็นเทียบยาขับเลือดจริง ๆ” หลี่หงซวนมองไปทางบุตรชายคนที่สามของตน พบว่าเขามีสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก สตรีที่คุกเข่าอยู่ตรงหน้าคือฮูหยินรอง กับอนุภรรยาที่เขารักใคร่ไม่ต่างกัน เหตุใดถึงได้คิดร้ายต่อฮูหยินใหญ่ของเขาได้ เป็นเหตุให้เขาต้องสูญเสียลูกที่อยู่ในท้องของนางไป เดิมทีฮูหยินใหญ่ของเขาก็ตั้งท้องยากอยู่แล้ว เขารอมาตั้งนานกว่าจะมีวันนี้ได้ ไม่คิดมาก่อนว่าจะต้องสูญเสียไปเช่นนี้ “หย่วนเจ๋อนี่เป็นเรื่องในเรือนของเจ้า เจ้าอยากตัดสินเรื่องนี้ด้วยตัวเองหรือไม่” ผู้เป็นบิดาเอ่ยถามบุตรชาย “ไม่ ข้าไม่อยากเห็นหน้าพวกนางอีกต่อไป แล้วแต่ท่านพ่อเถอะขอรับ ข้าขอตัวไปดูฮูหยินใหญ่ก่อน” หลี่หย่วนเจ๋อคำนับบิดา สะบัดแขนเสื้อเดินจากไปในทันที หางตายังไม่แม้แต่จะมองสตรีทั้งสองนาง เฉาซูหลิ่งลนลานตามเขาไป “ท่านพี่ช่วยข้าด้วย ข้าไม่ผิดนะเจ้าคะ ท่านพี่ !” แต่ถูกบ่าวรับใช้ขวางทางเอาไว้ หลี่หงซวน “หยุดโวยวายได้แล้วอนุเฉา เจ้าเป็นคนถือถ้วยน้ำแกงใส่ยาขับเลือด ไปมอบให้ฮูหยินใหญ่ด้วยตัวเอง ยังคิดจะหนีความผิดนี้ไปได้อีกรึ” “ท่านพ่อขะข้าข้า...ไม่ผิด” เฉาซูหลิ่งทิ้งตัวไปด้านหลังอย่างหมดเรี่ยวแรง เดิมทีนางก็ไม่เป็นที่โปรดปรานของพ่อแม่สามีอยู่แล้ว เพราะไม่สามารถให้กำเนิดบุตรชายได้ ครั้นได้บุตรสาวก็นิสัยขี้ขลาดขี้กลัว ไหนเลยจะเชิดหน้าชูตาให้ตระกูลหลี่ได้ เฉาซูหลิ่งนั่งเหม่อลอย คล้ายคนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ขณะที่หลี่หงซวนกำลังประกาศโทษทัณฑ์ของพวกนาง ถูซวงอี้กับคนของนาง ถูกขายออกจากจวน ไปอยู่หอนางโลมอย่างเงียบ ๆ ชาตินี้อย่าได้ก้าวเท้า กลับมาเหยียบที่จวนตระกูลหลี่อีก ส่วนเฉาซูหลิ่งถูกขับไล่ออกจากจวน ไปพร้อมกับบุตรสาว ให้ไปอยู่เรือนร้างของตระกูลหลี่ที่เมืองฉาง ห้ามกลับมาที่ตระกูลหลี่อีกชั่วชีวิต “ท่านพ่อท่านขับไล่ข้าไป ข้ายังพอรับได้ เหตุใดต้องขับไล่เหยาเอ๋อร์ไปด้วย นางเพิ่งจะสิบสองปีเองนะเจ้าคะ” เฉาซูหลิ่งนึกถึงบุตรสาวร่างกายผ่ายผอม นอนซมเพราะพิษไข้อยู่ เกิดนึกสงสารนางขึ้นมาจับใจ ฮูหยินผู้เฒ่าหันไปมองสามีเล็กน้อย นางเห็นเด็กสาวคนนั้นมาตั้งแต่เกิด แม้ไม่ได้เอ็นดูแต่ก็นับว่าเป็นสายเลือดเดียวกัน “ฮูหยินเรื่องนี้ข้าตัดสินใจไปแล้ว ไม่อาจคืนคำได้” คำพูดของประมุขของตระกูล มีหรือใครจะกล้าขัด เฉาซูหลิ่งปล่อยเสียงร้องไห้โฮออกมาดัง ๆ นางโง่งมจนทำให้บุตรสาว ต้องมารับเคราะห์กรรมตามไปด้วย “ลากตัวอนุเฉาออกไป หารถม้าสักคันให้คนส่งนาง ไปที่เรือนร้างเมืองฉาง” คำสั่งของหลี่หงซวนเป็นคำขาด บ่าวไพร่รีบทำตามในทันที ครั้นได้อยู่ด้วยกันเพียงลำพังกับฮูหยินผู้เฒ่า หลี่หงซวนถึงได้บอกเหตุผล ที่ต้องตัดสินใจทำเช่นนี้ นั่นเพราะตระกูลจี้ได้ยื่นคำขาดมา ให้ขับไล่พวกเขาออกไปให้หมด อย่าให้เหลืออยู่แม้แต่ตนเดียว ไม่ต้องการให้คนที่ทำร้ายบุตรสาวของพวกเขา อยู่ระคายสายตาของจี้ชิวหรงอีกต่อไป ฮูหยินผู้เฒ่าแค่นออกมาหนึ่งคำ “อ้างเหตุผลข้าง ๆ คู ๆ ความจริงแล้วต้องการกำจัดอนุในเรือนบุตรสาวทิ้งให้หมด นี่กระทั่งเด็กคนหนึ่งก็ไม่เว้น แต่ก็เอาเถอะ เหยาเอ๋อร์อยู่ที่นี่ ก็ใช่จะมีประโยชน์อันใด นางไม่ได้อยู่ในสายตาของพวกเราด้วยซ้ำ ให้นางไปกับแม่ของนางนั่นแหละดีแล้ว” หลี่หงซวนนั้นเป็นเพียงเจ้าเมืองเล็ก ๆ มีตำแหน่งเป็นขุนนางขั้นที่ห้า ฝั่งตระกูลจี้บ้านเดิมของจี้ชิวหรงนั้น อยู่ในเมืองหลวงมีตำแหน่งใหญ่โตกว่าหนึ่งขั้น เรื่องนี้เขาจึงต้องขบคิด ถึงผลได้ผลเสียในอนาคตอีกด้วย การเสียสละอนุกับหลานสาวคนหนึ่ง เพื่อชดเชยให้แก่คนตระกูลจี้ นับว่าเป็นเรื่องสมควรทำแล้ว “ข้าก็คิดเช่นฮูหยินนั่นแหละ เพียงแต่สะใภ้สามแท้งคราวนี้ ไม่รู้จะยังสามารถตั้งท้องได้อีกหรือไม่ พวกเรารอดูไปก่อนดีกว่า หากนางไม่สามารถตั้งท้องได้จริง ๆ เราค่อยหาอนุมาให้หย่วนเจ๋อภายหลังก็ยังได้ ยามนั้นคนตระกูลจี้จะเอาอะไรมาง้างกับเราได้อีก” “จริงดังท่านว่าเจ้าค่ะ” ฝ่ายเฉาซูหลิ่งที่ถูกคนใช้ ลากตัวออกมาให้เก็บของในเรือน นางส่งเสียงเอะอะโวยวายตลอดทาง พร่ำบอกต้องการพบหลี่หย่วนเจ๋อให้ได้ แต่ถูกสาวใช้ขวางไว้ไม่ให้ไป นางจำใจกลับไปยังห้องนอนของตัวเอง รีบเก็บของสำคัญใส่ห่อผ้าเพื่อออกเดินทาง

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
DANGEROUS PERSON หนีรักมาเฟีย
1

บทที่ 1 เรื่องที่ไม่ควรเห็น

18/06/2024

2

บทที่ 2 ตามหลอกหลอน

18/06/2024

3

บทที่ 3 ผัวของยอนฮวา

18/06/2024

4

บทที่ 4 เพื่อนทรยศ

18/06/2024

5

บทที่ 5 เข้าใจผิด

18/06/2024

6

บทที่ 6 ไอ้บ้าที่ตามหลอกหลอน

18/06/2024

7

บทที่ 7 หนี

18/06/2024

8

บทที่ 8 ฉันอยู่ไหน

18/06/2024

9

บทที่ 9 เลว

18/06/2024

10

บทที่ 10 หนีไม่พ้น

18/06/2024

11

บทที่ 11 หนูจะนอนกับเฮีย

18/06/2024

12

บทที่ 12 เฮียจะสอนให้เอง

18/06/2024

13

บทที่ 13 แค่น้ำจิ้ม

18/06/2024

14

บทที่ 14 นักแสดงหนังโป๊

18/06/2024

15

บทที่ 15 สัญญากับเขา

18/06/2024

16

บทที่ 16 เด็กของเฮีย

18/06/2024

17

บทที่ 17 ดูดให้เสียว

18/06/2024

18

บทที่ 18 Hot sex

18/06/2024

19

บทที่ 19 ตกหลุมรัก

18/06/2024

20

บทที่ 20 ส่งต่อให้คนอื่น

18/06/2024

21

บทที่ 21 แลกผลประโยชน์

18/06/2024

22

บทที่ 22 ในที่สุดก็หนีได้

18/06/2024

23

บทที่ 23 ไม่ให้ความช่วยเหลือ

18/06/2024

24

บทที่ 25 ผมจะช่วยเธอเองครับ

18/06/2024

25

บทที่ 26 ถ้าไม่ฆ่าก็ตาย

18/06/2024

26

บทที่ 27 เฮียขา ยกโทษให้หนูนะคะ

18/06/2024

27

บทที่ 28 เด็กร่าน

18/06/2024

28

บทที่ 29 ยิ้มสิยิ้ม

18/06/2024

29

บทที่ 30 เมียสาวจอมซน

18/06/2024

30

บทที่ 31 ยินดีต้อนรับ (จบบริบูรณ์)

18/06/2024