...เหตุเพราะน้องชายตัวดี ไปมีความสัมพันธ์ต้องห้าม กับศัตรู หัวเด็ดตีนขาด “เธอ” ก็ไม่มีวันยอมให้น้องชายลงเอยกับลูกสาวของตระกูลที่เคยดูถูกเธออย่างไม่มีดี . ดูเหมือนทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนที่เธอวางไว้ หากไม่เพราะ “เขา” ทายาทหนุ่มเสเพลของบ้านนั้น ที่ซ้อนแผนเอาคืนเธอ ทำเอางานนี้ เจ้าหล่อนจะต้องเลือกว่าจะยอมให้น้องชายได้ลงเอยในเรื่องความสัมพันธ์ หรือจะจนมุมไปกับจอมวางแผนที่ตนก็เพิ่งรู้ว่าแท้จริงแล้ว.... เขาช่างเจ้าคิดเจ้าแค้น และต้องการเอาชนะเธอมาตั้งแต่ต้น โดยมี “เรือนร่าง” เธอเป็นเดิมพัน +++++++++++++++++++++++++++++++ “ปล่อยฉันไปนะ นี่คุณเล่นบ้าอะไร?” “เล่นบ้าอะไรงั้นเหรอ... ก็เล่นผัวเมียกันยังไงล่ะ” “คนบ้า! มันใช่เวลามาล้อเล่นแบบนี้มั้ย ปล่อยฉันไปนะ!” “เล่นผัวเมียกันจริงๆ มีลูกด้วยกันจริงๆ สักคนสองคน” “คนบ้า เล่นไปคนเดียวเถอะ” “มีลูกกับผม คุณจะได้รู้... ความรู้สึกที่โดนพรากลูกพรากแม่มันเป็นยังไง” “เลว! นรกขุมไหนส่งคุณมาเกิดกัน คนบ้า!” สิ้นเสียงเล็ก จูบร้อนแรงถูกบดขยี้ลงมาอย่างร้ายกาจ เชลยในอ้อมกอดไม่อาจขัดขืนเขาได้แม้แต่น้อย หญิงสาวรู้ตัวดีว่า จุมพิตนี้หาใช่เกิดจากความรัก หากเขาต้องการแค่เพียงลงทัณฑ์เธอ... “คุณ... ไม่นะ พราวไม่อยากท้อง!” หญิงสาวบ่ายหน้าหนีจนหลุดพ้นพันธนาการจุมพิตร้าย ก่อนวอนขอ... “ไม่ทันแล้วครับ คุณต้องท้องและรับรู้ความเจ็บปวดว่าการถูกพรากลูกมันเป็นยังไง” “คนเลว... ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!” “ถ้าปล่อย... ก็ยังไม่หายแค้นน่ะสิครับ” ถ้อยคำนั้นแสนธรรมดา หากเจือแววเยือกเย็นพร่าผลาญใจ ส่งให้เชลยสาวในอ้อมกอดรู้สึกหนาวยะเยือกกับสิ่งที่ต้องเจอนับจากนี้....
ท่ามกลางท้องทะเลสีครามกว้างใหญ่สุดลูกหูลูกตา ผืนฟ้าแนบจรดผืนน้ำทะเลสีสวยอันกว้างใหญ่ไพศาล มองไปทางไหนก็มีแต่น้ำทะเลและแสงแดดจ้าสุดร้อนแรง พราวหมดสิ้นหนทางแล้วจริงๆ น่ะหรือ...
“อื้อ....” หญิงสาวส่งเสียงประท้วง ร่างน้อยรึก็ดิ้นรนหาอิสรภาพ เธอหายใจแทบไม่ทัน สมองกำลังมึนตั้งสติแทบไม่ได้ หญิงสาวหายใจหอบถี่จะด้วยความตื่นตกใจหรืออะไรก็ตาม เธอจะรอดพ้นจากซาตานร้ายตรงหน้าได้อย่างไรกัน
เขาออกแรงใช้มือข้างหนึ่งกระตุกเรือนผมของหล่อนให้แหงนหน้าขึ้นมารับจูบร้อนๆ จากเขาให้ถนัดขึ้น เขารู้สึกดีเป็นบ้ากับการปราบพยศเด็กดื้อในครั้งนี้ จูบเจ้าหล่อนมันหวานดีจริง เธอทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างประหลาด แปลกมากหลังจากที่เขาเลิกรากับเมียเก่าไปก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนปลุกเร้าเขา ทำให้เขารู้สึกดีได้เท่านี้มาก่อน
พิชญ์บดขยี้จุมพิตรุนแรงยิ่งขึ้นอีก ริมฝีปากหนากดน้ำหนักย้ำลงไป มือหนาใหญ่ประคองท้ายทอยเธอรั้งเข้าหาและบังคับศรีษะเธอไว้ให้ตอบรับรสจูบอันร้อนแรงอย่างเกินต้าน จุมพิตจากซาตานรสร้อนแรงบดเคล้าอยู่นานจนกลีบปากสวยบวมชา เขาขบเบาๆ อย่างอยอกเย้าก่อนบดคลึงด้วนลิ้นร้อน จูบจากเขาเร่าร้อนเสมอ เธอยืนแทบไม่ไหวยืนสั่นในอ้อมกอดเขา
ทั้งที่หล่อนพยายามดิ้นเพื่อช่วยให้ตัวเองนั้นรอดพ้นจากซาตานในร่างชายหนุ่มผู้หล่อเหลา เธอเกลียดตัวเองที่ชะล่าใจ เกลียดเจ้าน้องชายตัวดีที่กล้าสมคบคิดกับผู้ชายเลวๆ คนนี้
“ปละ... ปล่อย”
“ไม่...” เขากระซิบแนบซอกคอ เธอสัมผัสได้ถึงลมร้อนจากปลายจมูกเขาเป่ารดลงมาให้สัมผัสสะท้านหวิว
“อื้อ....”
“ไม่ชอบหรือครับ?” ซาตานหนุ่มยอมใจอ่อนผละออกมา เธอได้แต่มองสายตาคมคู่นั้นที่มองเธอมาอย่างร้อนแรง ร่างแกร่งที่บดเบียดเข้ามาอย่างแนบชิด ก็ทำเธอร้อนรุ่มไปหมด เขากำลังปลุกแรงปรารถนาจากภายในให้ประทุเร่าร้อน ความใกล้ชิดที่สัมผัสได้ถึงลมหายใจของกันและกัน ไม่เพียงเท่านั้นหากมันใกล้ถึงขั้นรับรู้ได้ถึงสัดส่วนแข็งแกร่งร้อนแรงของเพศชายที่เสียดสีแนบชิดกับท้องน้อยเธอ...
“ไม่นะ ปล่อยฉันนะ!” เธอประท้วงทั้งน้ำเสียงหอบกระเส่า เขายิ่งได้ฟังก็ยิ่งรวดร้าวไปทั้งส่วนของความเป็นชาย
บ้าจริง! เสียงหวานหอบนั่นมันช่างปลุกเร้าความกำหนัดของเขาเสียจริง
‘คิดจะใช้มารยางั้นเรอะ’
ชายหนุ่มคิดในใจ เขาเองก็สับสนวุ่นวาย ไม่เคยคิดจะทำแบบนี้ เขาเพียงแค่อยากจับเธอมาปรับทัศนคติเท่านั้นเอง แต่ความดื้อดึงและแสนพยศของเจ้าหล่อน มันน่าปราบเป็นบ้า
แต่ทำไงได้... เขาลงมือไปแล้ว!
“ปล่อยฉันนะคะ”
“ปล่อย.... ก็โง่สิครับ” ลงท้ายมีหางเสียงแต่สำเนียงเจือแววอำมหิต
“คุณจะต้องเสียใจที่ทำกับฉันแบบนี้!” หญิงสาวเอ่ยคำราม
“ผมจะไม่เสียใจกับการกระทำของตัวเองแน่นอน”
“คนเลว ปล่อยฉันนะ!” เธอไม่พูดเปล่า ทั้งดิ้นรนไขว่คว้าหาอิสระ ทั้งออกแรงทุบตีเขา ตบตีเขา หากแรงน้อยๆ ของเธอนั้นกลับไม่ทำให้เขาสะทกสะท้านเลยแม้สักเล็กน้อย
“มือหนักไม่เบานะครับ!”
“ก็ปล่อยฉันสิถ้าไม่อยากเจ็บตัว”
“คุณน่ะ... ก็หยุดคลั่งสักทีสิ ถ้าไม่อยากช้ำไปทั้งตัว!”
“นายจะทำบ้าอะไร?”
“ตบผมหนึ่งครั้ง ผมจูบสิบครั้ง”
“ไอ้บ้า!”
“ตีผมหนึ่งครั้ง ผมปล้ำสิบครั้ง เอาสิครับ คุณกล้าแลกมั้ย”
“ไอ้คนเลว!”
“ผมเลวได้อีกนะ!” แววตาดุของเขาที่จดจ้องมาทำหญิงสาวขนลุกขนชัน เพราะเขาน่ากลัวได้ขนาดนี้เลยจริงๆ น่ะเหรอ ไม่น่าแลกเลยสักนิด แต่เจ้าหล่อนจะรอดพ้นจากพันธนาการบ้าๆ นี้อย่างไรดี
“ปล่อยฉันไปนะคะ” พราวเสียงอ่อนลงเพราะเธอเริ่มหมดแรง ซาตานตรงหน้ารูปร่างแกร่งแข็งแรงและสูงใหญ่ เธอออกแรงตีเขาตบเขาจนหมดแรง แต่เขายังทำหน้าโรคจิตใส่เธออยู่เลย
“ผมจะปล่อย... แค่ยอมผม”
“ยอมอะไร?”
“ยอมเป็นเมีย” เขายกมุมปากยิ้มเย้ย เมียที่ปราศจากความรัก มันจะต่างอย่างไรกับนางบำเรอหรือโสเภณีข้างถนน
“คนเลว กรี้ด.... ฉันเกลียดคุณ ฉันจะฆ่าคุณแน่ ฉันจะฆ่าคุณให้ได้ ไอ้คนเลว ไอ้ซาตาน”
“ฮ่าๆๆๆ”
ระหว่างเขาหัวเราะพอใจนั้น ร่างบางก็เห็นจังหวะรอด เธอรีบบิดร่างน้อยหลุดจากอ้อมกอดเขาก่อนออกแรงวิ่ง หากก็ช้ากว่ามือใหญ่ที่คว้ารวบเอวเล็กของเธอเอาไว้ก่อนกระชับร่างเธอเข้าไปกอดเอาไว้แน่น ก่อนออกแรงรวบเธอไว้แน่นแนบลำตัวเขา หญิงสาวหายใจหอบอย่างอ่อนใจ
“ปล่อยฉันเถอะนะ...”
“กำลังอ้อนวอนอยู่เหรอ...”
“...” พราวเงียบ เขายิ้มเยาะ
“ผมเคยบอกแล้วไงว่าคุณน่ะหนีผมไม่รอดหรอก เราอยู่บนเรือ... กลางทะเล ลืมไปแล้วหรือครับ?” เขาเอ่ย เสียงเขาทำให้หญิงสาวได้สติ อยู่บนเรือแบบนี้จะหนีเขาไปไหนได้ เธอหมดหวังแล้วจริงๆ น่ะหรือนี่
‘ฉันยอมตายยังดีเสียกว่าตกเป็นเมียซาตานใจร้ายใจดำอย่างคุณ’ หญิงสาวคิดในใจอย่างเคียดแค้นและชิงชัง
บทที่ 0 บทนำ
20/06/2024
บทที่ 1 No.1
20/06/2024
บทที่ 2 No.2
20/06/2024
บทที่ 3 No.3
20/06/2024
บทที่ 4 No.4
20/06/2024
บทที่ 5 No.5
20/06/2024
บทที่ 6 No.6
20/06/2024
บทที่ 7 No.7
20/06/2024
บทที่ 8 No.8
20/06/2024
บทที่ 9 No.9
20/06/2024
บทที่ 10 No.10
20/06/2024
บทที่ 11 No.11
20/06/2024
บทที่ 12 No.12
20/06/2024
บทที่ 13 No.13
20/06/2024
บทที่ 14 No.14
20/06/2024
บทที่ 15 No.15
20/06/2024
บทที่ 16 No.16
20/06/2024
บทที่ 17 No.17
20/06/2024
บทที่ 18 No.18
20/06/2024
บทที่ 19 No.19
20/06/2024
บทที่ 20 No.20
20/06/2024
บทที่ 21 No.21
20/06/2024
บทที่ 22 No.22
20/06/2024
บทที่ 23 บทส่งท้าย
20/06/2024
หนังสืออื่นๆ ของ ภัคร์ภัสสร
ข้อมูลเพิ่มเติม