"คุณคงไม่ได้หมายถึงให้ผมนอนกับคุณ" "แต่ครีมหมายถึงแบบนั้น นอนกับครีมได้ไหมช่วยทำให้ครีมลืมเรื่องแย่ๆ ที่ผู้ชายคนนั้นกับครีมได้ไหม" "คุณเมามากและผมจะไม่นอนกับคุณเพราะคุณเมา" "คุณก็คงรังเกียจใช่ไหม" "เปล่าแค่ผมไม่อยากเอาเปรียบคุณ" "ครีมเข้าใจ ครีมขอโทษที่ทำให้คุณลำบากใจ สุดท้ายแล้วคืนนี้ครีมก็ต้องอยู่คนเดียว" เสียงที่ฟังเหมือนกำลังเสียใจ น้อยใจทำให้ชายหนุ่มไม่อยากจะเดินออกจากห้องนี้ไปเลย
กานต์สิชามองกระทงรูปเต่าซึ่งทำจากขนมปังที่วางอยู่ข้างๆ เบาะฝั่งคนนั่งด้วยความภูมิใจ วันนี้เธอและพนักงานในร้านช่วยกันทำขนมปังเกือบอยู่หลายแบบเพื่อจะใช้ในงานลอยกระทงคืนนี้
หญิงสาวปิดร้านเร็วกว่าทุกวันเพื่อขับรถมาหาแฟนหนุ่มซึ่งทำงานอยู่ที่จังหวัดนครนายกซึ่งเธอไม่ได้เจอกับคนรักมานานเกือบสองเดือนแล้ว
กานต์สิชาตั้งใจว่าจะชวนชายหนุ่มไปลอยกระทงเพราะเห็นว่าช่วงนี้เขาทำงานหนักก็เลยอยากจะให้เขาได้ผ่อนคลายบ้างหญิงสาวขับรถออกจากกรุงเทพตั้งแต่บ่ายและเข้าพักโรงแรมแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากห้องพักของกันตภูมิ
ปกติกันตภูมิจะเดินทางกลับมาบ้านของตนเองที่กรุงเทพเกือบทุกสัปดาห์แต่สองเดือนที่ผ่านมากันตภูมิบอกเธอว่างานที่ไซต์งานค่อนข้างหนักและเร่งมากจึงไม่มีเวลากลับบ้าน
กันตภูมิเป็นวิศวกรคุมโครงการก่อสร้างศูนย์ราชการขนาดใหญ่ในตัวจังหวัดนครนายกซึ่งมีระยะเวลาดำเนินการก่อสร้างนานถึงสี่ปีซึ่งตอนนี้ก็ผ่านมาเกือบจะสองปีแล้ว เธอรู้จักกับชายหนุ่มผ่านทางรุ่นพี่คนหนึ่งตั้งแต่สมัยเรียนแต่เพิ่งจะตกลงคบกันได้ไม่ถึงสองปี
ที่ผ่านกานต์สิชาเธอไม่เคยมาหากันตภูมิที่นี่เลยสักครั้ง เขาจะเป็นฝ่ายไปหาเธอมากกว่าเพราะมารดาและพี่สาวของเขาอยู่ที่กรุงเทพ ทุกครั้งที่เขาเข้ากรุงเทพก็จะพากันไปทานข้าวและดูหนังเหมือนคู่รักทั่วไป
กันตภูมิเคยพาเธอไปเจอกับมารดาและพี่สาวอยู่หลายครั้ง ทั้งสองคนก็ให้ความเอ็นดูและต้อนรับเธออย่างดี บ้านของเขาอยู่ไม่ไกลจากร้านของเธอเท่าไหร่ หญิงสาวจึงมักจะให้เด็กที่ร้านเอาขนมไปฝากอยู่บ่อยๆ
นอกจากกระทงที่เตรียมมาลอยด้วยกันแล้ววันนี้กานต์สิชายังทิรามิสุและซอฟต์คุกกี้ของโปรดของคนรักมาให้อีกด้วย ก่อนออกเดินทางจากกรุงเทพเธอก็โทรหาเขาก่อนและรู้ว่าวันนี้กันตภูมิเลิกงานประมาณหนึ่งทุ่ม
หลังจากเช็กอินเข้าที่พักเรียบร้อยแล้วกานต์สิชาก็นั่งรอเวลาที่คนรักจะเลิกงาน พอถึงเวลาประมาณหนึ่งทุ่มหญิงสาวก็โทรศัพท์หาเขาอีกครั้ง
“พี่ภูมิทำอะไรอยู่คะ กลับถึงห้องหรือยัง”
“พี่เพิ่งกินข้าวกับเพื่อนเสร็จนะ กำลังจะขับรถกลับห้อง ครีมมีอะไรหรือเปล่าทำไมวันนี้โทรหาพี่บ่อยจัง”
“ครีมคิดถึงพี่ภูมิ จะโทรหาบ่อยหน่อยไม่ได้เหรอคะ”
“ได้สิพี่ไม่ว่าอะไรหรอกแต่วันนี้รู้สึกแปลกๆ นะ” เพราะปกติแล้วกานต์สิชามักจะไม่ค่อยเป็นฝ่ายโทรมาหาเขาก่อนแต่วันนี้หญิงสาวกลับโทรมาหาถึงสองครั้ง
“ก็คนรักกันจะโทรหากันก็ไม่เห็นจะแปลกเลย”
“พี่รู้ พี่ก็รักครีมเหมือนกัน แต่ตอนนี้พี่ยังขับรถอยู่เอาไว้ถ้าถึงห้องแล้วค่อยคุยกันดีไหม”
“พี่ภูมิพี่อย่าเพิ่งกลับได้มั้ยคะ”
“ทำไมล่ะ มีอะไรหรือเปล่าครีม”
“ครีมอยากลอยกระทงกับพี่ภูมิค่ะ”
“ลอยกระทงเหรอ”
“ใช่ค่ะพี่ภูมิลืมไปหรือเปล่าว่าวันนี้มันเป็นวันลอยกระทง”
“แต่ถ้าให้พี่ขับรถไปกรุงเทพตอนนี้คงไม่ไหวแน่ๆ วันนี้พี่เหนื่อยมาทั้งวันเลยนะครีม”
“ก็ใครว่าจะให้พี่ภูมิขับรถมาหาครีมที่กรุงเทพกันล่ะ”
“แล้วเราจะลอยกระทงด้วยกันได้ยังไงล่ะ หรือครีมหมายถึงการลอยกระทงออนไลน์ เดี๋ยวพี่ถึงห้องแล้วลอยด้วยกันก็ได้นะ”
“ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ ครีมหมายถึงเราจะลอยกระทงด้วยกันจริงๆ”
“พี่ภูมิมารับครีมหน่อยได้ไหมคะ”
“พี่ก็บอกครีมไปแล้วไงว่าวันนี้พี่เหนื่อย ให้ขับรถไปกรุงเทพไม่ไหวหรอกพี่กลัวว่ารถมันจะลงข้างทางเสียก่อน”
“ครีมหมายถึงให้พี่ภูมิขับรถมารับครีมที่โรงแรม XXX ค่ะ”
“อะไรนะครีมอยู่ที่โรงแรม”
“ค่ะ ตอนนี้ครีมอยู่ที่โรงแรมพี่ภูมิมารับหน่อยได้ไหมคะ”
“ครีมมาตั้งแต่เมื่อไหร่มากับใคร”
“ครีมขับรถมาคนเดียวค่ะ มาถึงตั้งแต่เย็นแล้ว”
“มันอันตรายมากนะคราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกระยะทางจากกรุงเทพมานครนายกมันไม่ใช่ใกล้ๆเลยขับรถตั้งเกือบสองชั่วโมงเลยนะ”
“พี่ภูมิขาอย่าเพิ่งบ่นได้ไหมมารับครีมก่อนตอนนี้ครีมอยากเจอพี่ภูมิมากๆ เดี๋ยวครีมจะลงไปรอพี่อยู่ที่ล็อบบี้ของโรงแรมนะคะ”
“นี่ครีมพูดจริงๆ ใช่ไหมไม่ใช่แกล้งกันนะ”
“ครีมจะแกล้งพี่ภูมิทำไมล่ะ มารับครีมหน่อยนะคะครีมอยากลอยกระทงกับพี่จริงๆ”
“ถ้างั้นครีมรอพี่หน่อยนะ แต่น่าจะไปถึงช้าหน่อยเพราะตอนนี้พี่รู้สึกว่ารถมันเริ่มจะติดแล้ว คนคงจะออกไปลอยกระทงกัน”
“ไม่เป็นไรค่ะพี่ภูมิไม่ต้องรีบหรอกเพราะครีมจองโรงแรมไว้แล้วไม่ได้รีบขับกลับกรุงเทพคืนนี้สักหน่อย”
“แล้วจะจองโรงแรมทำไมล่ะทำไมไม่มาค้างกับพี่ที่ห้องพัก” กันตภูมิแกล้งชวนเพราะรู้ว่ายังไงกานต์สิชาก็ไม่มีทางมาค้างกับตนเองแน่
“ครีมว่านอนที่โรงแรมมันน่าจะสะดวกกว่าค่ะ”
“เดี๋ยวพี่ไปรับนะครับ ครีมอย่าเพิ่งลงมาจากห้องรอให้พี่ไปถึงแล้วพี่จะโทรหา”
“ค่ะพี่ภูมิ”
เพราะอยากเจอกับคนรักเร็วๆ กานต์สิชาเลยลงมานั่งรอเขาบริเวณล็อบบี้เมื่อชายหนุ่มโทรศัพท์เข้ามาหญิงสาวก็เดินออกไปหน้าโรงแรม เมื่อรถเขาเข้ามาจอดเธอก็เปิดประตูขึ้นไปนั่งทันที
“สวัสดีค่ะพี่ภูมิ” หญิงสาวทักทายคนรักด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสเธอรู้สึกดีใจมากๆ ที่ได้เจอเขาหลังจากไม่ได้เจอกันมานานถึงสองเดือนถึงแม้ว่าจะวิดีโอคุยกันอยู่บ่อยครั้งแต่มันก็ไม่เหมือนกับการได้เจอตัวจริง
บทที่ 1 ไม่ได้โกรธแต่เป็นห่วง
11/11/2024
บทที่ 2 ไม่ได้โกรธแต่เป็นห่วง
11/11/2024
บทที่ 3 คำสัญญา
11/11/2024
บทที่ 4 บังเอิญผ่านมา
11/11/2024
บทที่ 5 กลางแสงจันทร์
11/11/2024
บทที่ 6 เรื่องของผู้หญิงโง่
11/11/2024
บทที่ 7 คุณกำลังจะทิ้งครีมไปอีกคนใช่ไหมคะ
11/11/2024
บทที่ 8 ถึงขั้นนี้แล้วมันถอยไม่ได้ nc
11/11/2024
บทที่ 9 ผมจะทำให้คุณลืมเรื่องแย่ๆ nc
11/11/2024
บทที่ 10 ทิ้งทุกอย่างไว้ที่นี่
11/11/2024
บทที่ 11 ลืมได้แค่หนึ่งคน
11/11/2024
บทที่ 12 คุณไม่ใช่ครีม
11/11/2024
บทที่ 13 ต้องหาให้เจอ
11/11/2024
บทที่ 14 อยู่ใกล้กันแค่นี้
11/11/2024
บทที่ 15 ไม่ใช่เรื่องบังเอิญทั้งหมด
11/11/2024
บทที่ 16 แม่ค้าร้านนี้สวยถูกใจ
11/11/2024
บทที่ 17 ทำความรู้จัก
11/11/2024
บทที่ 18 สิ่งที่พ่อกับแม่ผมพูดคือสิ่งที่ผมต้องการ
11/11/2024
บทที่ 19 ทบทวนอีกครั้ง nc
11/11/2024
บทที่ 20 เร่าร้อนรับปีใหม่ nc
11/11/2024
บทที่ 21 เชื่อเรื่องเนื้อคู่
11/11/2024
บทที่ 22 ชอบสวนไหนที่สุด
11/11/2024
บทที่ 23 บอกครีมสิว่าต้องทำยังไง nc
11/11/2024
บทที่ 24 แยกออก
11/11/2024
บทที่ 25 กลัวคำตอบ
11/11/2024
บทที่ 26 กลัวคนอื่นเสียหน้าแต่ไม่กลัวแฟนเสียใจ
11/11/2024
บทที่ 27 ภาพข่าวที่ชัดเจน
11/11/2024
บทที่ 28 รับเป็นแฟนกับน้ำหวานไปก่อน
11/11/2024
บทที่ 29 รับเป็นแฟนกับน้ำหวานไปก่อน
11/11/2024
บทที่ 30 ใครจะทนไหว (ตอนจบ)
11/11/2024
บทที่ 31 ตอนพิเศษ 1
11/11/2024
บทที่ 32 ตอนพิเศษ 2
11/11/2024
หนังสืออื่นๆ ของ จินต์พิชา
ข้อมูลเพิ่มเติม