Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
อย่าไปยุ่งกับทายาทสาวลึกลับ

อย่าไปยุ่งกับทายาทสาวลึกลับ

Tripp Zakarison

5.0
ความคิดเห็น
177.3K
ชม
208
บท

อวิ๋นเจินอาศัยอยู่ในตระกูลอวิ๋นมาเป็นเวลา 20 ปี กลับพบว่าเธอเป็นลูกสาวปลอม พ่อแม่บุญธรรมของเธอวางยาเธอเพื่ออยากจะได้เงินมาลงทุน หลังจากที่อวิ๋นเจินรู้เรื่องนี้ เธอก็ถูกไล่กลับไปที่ชนบท จากนั้นเธอก็ค้นพบว่าตัวเองคือลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลเฉียวและมีชีวิตที่หรูหราสุด ๆ หลังจากกลับมา เธอได้รับความรักจากครอบครัวและมีชื่อเสียงโด่งดัง น้องสาวจอมปลอมใส่ร้ายอวิ๋นเจิน แต่เธอไม่คาดคิดว่าอวิ๋นเจินจะมีความสามารถต่างๆ เมื่อต้องเผชิญกับการยั่วยุ เธอได้แสดงความสามารถและทักษะต่างๆ มากมายเพื่อจัดการผู้รังแก มีข่าวลือกันว่าอวิ๋นเจินยังคงโสด และชายหนุ่มชื่อดังแห่งเมืองงก็ผลักเธอไปเข้ากำแพง "คุณนายกู้ ถึงตามราเปิดเผยตัวตนได้แล้วนะ"

บทที่ 1 ลูกสาวตัวปลอมถูกไล่ออกจากบ้าน

ณ เมืองเจียง บ้านตระกูลอวิ๋น

“พี่ กลับมาแล้วเหรอ? ถึงคุณหวังจะอายุมากแล้ว แต่เขาก็ยังดูแลคนอื่นได้อยู่นะ อีกอย่างธุรกิจเขาก็ใหญ่โต หลังจากที่พี่แต่งงานเข้าไปแล้ว พี่ก็จะได้เป็นคุณนายหวัง ถือว่าเป็นความโชคดีของพี่เลยนะ” พออวิ๋นเหยาเห็นอวิ๋นเจินเดินเข้าประตูมา เธอก็เอ่ยปากพูดขึ้นมาด้วยความสะใจทันที

ก่อนที่อวิ๋นเหยาจะพูดจบ อวิ๋นเจินก็สาวเท้าเดินไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว แล้วก็ตบหน้าอวิ๋นเหยาเข้าอย่างจัง

“งั้นฉันขอมอบความโชคดีนี้ให้เธอ เธอเอาไหมล่ะ? เธอเป็นคนใส่ยาลงในไวน์ใช่ไหม?”

ในดวงตาสีดำเข้มของหญิงสาวที่มีผิวขาวอมชมพูแฝงไปด้วยการประชดประชัน ซึ่งสายตาของเธอดูน่ากลัวอย่างมาก

อวิ๋นเหยาตะโกนขึ้นมาว่า “โอ๊ย” ทันใดนั้นใบหน้าของเธอก็มีลายนิ้วมือทั้งห้าปรากฏขึ้นมา

“อวิ๋นเจิน! นังเด็กเหลือขอ! นี่แกบ้าไปแล้วรึไง? แกกล้าดียังไงมาตบเหยาเหยาแบบนี้ฮะ?” เมื่อเสิ่นหยู่หลานเห็นลูกสาวแท้ ๆ ของตัวเองถูกตบ เธอก็เบิกตากว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ แล้วก็โมโหจนตัวสั่นขึ้นมาทันที

แกตายแน่! นังสารเลว!

อวิ๋นเจินไม่ใช่ลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลอวิ๋น

เมื่อสามเดือนก่อน อวิ๋นเจินได้รับบาดเจ็บจนต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล แต่แล้วตอนที่เจาะเลือดก็ได้พบว่าเลือดของเธอเป็นกรุ๊ปอาร์เอชซึ่งมีแค่หนึ่งในล้านเท่านั้น

ซึ่งไม่ได้ตรงกันกับกรุ๊ปเลือดของสามีภรรยาตระกูลอวิ๋นแต่อย่างใด จึงหมายความว่าอวิ๋นเจินไม่ใช่ลูกของตระกูลอวิ๋นนั่นเอง

หลังจากอวิ๋นหงเจียและภรรยาทำทุกวิถีทาง ในที่สุดเขาก็หาตัวสายเลือดที่แท้จริงของตระกูลอวิ๋นกลับมาได้ ซึ่งก็คืออวิ๋นเหยานั่นเอง

นับตั้งแต่นั้นมา ตระกูลอวิ๋นก็รู้สึกไม่ชอบอวิ๋นเจินไปโดยปริยาย โดยรู้สึกว่าเธอเข้ามาครอบครองสิ่งที่ไม่ใช่ของตัวเอง เข้ามาใช้ชีวิตอยู่อย่างมีความสุขตั้งนานหลายปีแทนอวิ๋นเหยา

พวกเขาเป็นกังวลใจว่าอวิ๋นเหยาก็จะคิดเช่นนี้เหมือนกัน ดังนั้นพวกเขาจึงอยากจะขับไล่อวิ๋นเจินออกไป

แต่ถึงกระนั้นพวกเขาก็ยังไม่พอใจอยู่ดี เพราะรู้สึกว่าเลี้ยงดูเธอมาโดยเปล่าประโยชน์ตั้งนานหลายปีแล้ว ประจวบเหมาะกับว่าหุ้นส่วนของพวกเขาสนใจในตัวอวิ๋นเจินอยู่พอดี ซึ่งหากทำให้เขาสามารถสมปรารถนาได้ เขาจะลงทุนให้ตระกูลอวิ๋นยี่สิบห้าล้าน

ดังนั้นพวกเขาจึงอยากจะโช้โอกาสนี้ให้เกิดประโยชน์ขึ้นมา

พวกเขาจึงวางแผนวางยาอวิ๋นเจิน เพื่อที่จะให้เธอได้ชิงสุกก่อนห่ามกับคุณหวังไป

ทว่าอวิ๋นเจินกลับดันรู้ตัวซะก่อน จากนั้นก็หลบหนีไป

ไม่อย่างนั้นตอนนี้เนื้อคงเข้าปากเสือไปแล้ว

น้ำเสียงของอวิ๋นเจินเย็นชาอย่างมาก “เธอวางยาฉัน แถมยังเสียงดังโวยวาย พูดจาเยาะเย้ยต่อหน้าฉันอีก แล้วฉันไม่ควรตบเธอรึไง?”

“พี่ ฉันหวังดีกับพี่นะ ฉันได้ยินจากคุณแม่บอกว่าตอนนั้นที่อยู่ในชนบทมีการหยิบลูกผิดเกิดขึ้น ความจริงแล้วครอบครัวของพี่น่าจะเป็นคนชนบท ตอนนี้ที่พี่จะได้แต่งงานเข้าไปเป็นคุณนายน้อยในตระกูลหวัง มันก็ถือว่าเป็นเหมือนพรที่พระเจ้าประทานมาให้ไม่ใช่รึไง?” สีหน้าอวิ๋นเหยาดูเสียใจ แต่จริง ๆ แล้วเธอเกลียดชังจนกัดฟันกรอดอยู่

นังชั่ว แกมันสมควรตาย ยังจะกล้าดีมาตบฉันอีกเหรอฮะ?

คอยดูเถอะว่าต่อไปฉันจะจัดการแกยังไง?

“ในเมื่อการได้แต่งงานเข้าไปเป็นคุณนายในตระกูลที่ร่ำรวยถือว่าเป็นเรื่องที่ดี แล้วทำไมเธอถึงไม่ไปแต่งซะเองเลยล่ะ?” อวิ๋นเจินหรี่ตาลง แสงอันเย็นชาปรากฏขึ้นมาในทันที

“นังโง่ คนอย่างแกสามารถมาเทียบกับเหยาเหยาได้ด้วยเหรอ? เหยาเหยาหมั้นหมายกับตระกูลลู่เมืองเจียงไปแล้วย่ะ” เสิ่นหยู่หลานต่อว่าออกมา

“ใช่แล้ว พี่ พี่ลู่เฟิงบอกว่า คนที่เขาชอบมากที่สุดก็คือฉัน” อวิ๋นเหยาพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจ

เดิมทีคนที่หมั้นหมายกับตระกูลลู่ไว้คืออวิ๋นเจิน แต่เนื่องจากอวิ๋นเหยาเป็นลูกสาวที่แท้จริง ดังนั้นจึงเปลี่ยนไปเป็นอวิ๋นเหยาแทน

ส่วนลู่เฟิงกับอวิ๋นเหยา ต่างฝ่ายต่างก็มีศีลเสมอกันมองตากันก็รู้ใจกัน

เมื่อเห็นใบหน้าอันงดงามของอวิ๋นเจิน ผิวที่ขาวละมุน ออร่าอันเย็นชาแต่แฝงไปด้วยความสง่างรอบตัวเธอ ทำให้อวิ๋นเหยารู้สึกอิจฉาขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง

“เธอไม่ต้องห่วงหรอกนะ ฉันไม่ได้สนใจพี่ลู่คนนั้นของเธอเลยสักนิด พวกเธอมันก็แค่ชายโฉดหญิงชั่วต้องอยู่ด้วยกันจนตายนั่นแหละ จะได้ไม่ต้องไปเดือดร้อนคนอื่น” อวิ๋นเจินหัวเราะเยาะเย้ยออกมา

“อวิ๋นเจิน พวกเราหวังดีกับเธอนะถึงได้หาคนดี ๆ ให้เธอ แต่ถ้าเธอไม่ค่าในน้ำใจของเรา งั้นก็แล้วแต่ เธอไปหาพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอซะไป!” อวิ๋นหงเจียรู้ว่าภรรยาและลูกสาวของเขาวางยาอวิ๋นเจิน เขารู้ดีอยู่แกใจว่าตัวเองนั้นไร้เหตุผล

ตอนนี้ในเมื่อเปิดเผยธาตุแท้ออกมาแล้ว งั้นก็ไม่สามารถที่จะเก็บอวิ๋นเจินเอาไว้ในตระกูลอวิ๋นได้อีก

หลังจากที่เขาพูดจบ เขาก็หยิบเงินห้าหมื่นออกมา แล้วก็ยื่นให้ไป

“เธอรับเงินนี้ไปเถอะ ตอนนั้นที่พวกเราอยู่อำเภอฉินอวิ๋นเผลออุ้มเธอผิดมา พ่อแม่ของเธอน่าจะอยู่ที่นั่นแหละ”

อำเภอฉินอวิ๋นเป็นสถานที่ที่ยากจนที่สุดในประเทศแล้ว ในแต่ละปีต้องขอเงินบริจาคจากองค์กร

“คุณพี่ ตระกูลอวิ๋นเลี้ยงดูเธอมาตั้งสิบกว่าปี เราไม่ขอค่าเลี้ยงดูจากเธอก็ดีแค่ไหนแล้ว ทำไมคุณพี่ต้องให้เงินเธออีกล่ะคะ? คุณพี่ไม่เห็นที่เธอตบหน้าเหยาเหยาเมื่อกี้นี้รึไง? เธอเป็นคนอกตัญญูจริง ๆ เลี้ยงหมา หมามันยังรู้จักตอบแทนคุณมากกว่าเลย”

ตอบแทนคุณงั้นเหรอ?

อวิ๋นเจินเยาะเย้ยออกมาเล็กน้อย

เดิมทีเธอรู้อยู่แล้วว่าเธอไม่ใช่ลูกทางสายเลือดของตระกูลอวิ๋น แต่อย่างไรเธอก็อาศัยอยู่กับพวกเขามาตั้งสิบกว่าปีแล้ว ดังนั้นเธอจึงตั้งใจเอาไว้ว่าตอนที่ออกไป เธอจะให้เงินพวกเขาเอาไว้สักก้อนหนึ่ง แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ต้องแล้วล่ะ

อันที่จริงอวิ๋นหงเจียไม่เชี่ยวชาญเรื่องการบริหารจัดการแต่อย่างใด ส่วนเสิ่นหยู่หลานก็รู้แค่การใช้จ่ายเงินในการช้อปปิ้งเท่านั้น ช่วงหลายปีมานี้ถ้าหากว่าเธอไม่ได้อยู่เบื้องหลังคอยช่วยเหลือในหลาย ๆ เรื่อง อวิ๋นซือ กรุ๊ปคงล้มไม่เป็นท่าไปนานแล้ว

อวิ๋นเจินเห็นถึงธาตุแท้ของความละโมบ และความโหดเหี้ยมของคนในครอบครัวนี้หมดแล้ว

“ต้องขอบคุณคุณอวิ๋นมากเลยนะคะ แต่ไม่จำเป็นหรอกค่ะ” สีหน้าของอวิ๋นเจินดูเย็นชาราวกับสระน้ำที่เย็นยะเยือก ริมฝีปากบาง ๆ ของเธอขยับไปมา

หลังจากพูดจบ อวิ๋นเจินก็ขึ้นไปชั้นบนเพื่อเก็บข้าวของของเธอทันที

อวิ๋นเหยาจึงรีบตามขึ้นไปชั้นบนด้วย

ตอนที่ลงมาชั้นล่าง อวิ๋นเจินแค่แบกกระเป๋าสีดำเก่า ๆ ใบหนึ่งมาด้วยเท่านั้น

อวิ๋นเหยาตามหลังเธอไปและพูดขึ้นมาอย่างหน้าซื่อใจคดว่า “พี่ เดี๋ยว เสื้อผ้าพวกนี้มีแต่ของที่ยังไม่ได้ใส่ทั้งนั้นเลย พี่จะเอาไปด้วยก็ได้นะ ได้ยินว่าบ้านพี่ที่นั่นจนมากเลยหนิ”

หลังจากพูดจบ เธอก็ยื่นมือไปดึงกระเป๋าหนังสือของอวิ๋นเจินมา

หลังจากเสียง “แกว๊ก” ดังขึ้นมา ของในกระเป๋าก็ร่วงตามเสียงลงมาทันที

ทันใดนั้นสร้อยข้อมือ ‘ซานฉาฮัว’ ที่แวววาวสะดุดตาเส้นหนึ่งก็ร่วงออกจากในกระเป๋า

อวิ๋นเหยาพูดขึ้นมาด้วยความตกใจว่า “นี่....นี่มันของขวัญที่คุณพ่อเพิ่งมอบให้ฉันเมื่อกี้ไม่ใช่เหรอ? ทำไมมันถึงไปอยู่ในกระเป๋าของพี่ได้ล่ะ?”

ริมฝีปากของอวิ๋นเจินยกขึ้นมาอย่างเย้ยหยัน

ยัยแอ๊บแบ๊วนี่เริ่มเล่นเกมยัดของโยนความผิดให้คนอื่นอีกแล้วเหรอ?

ดีเลย งั้นเธอก็จะเล่นเป็นเพื่อนด้วย!

“เยี่ยมไปเลย อวิ๋นเจิน นี่แกกล้าขโมยของเลยเหรอฮะ? มิน่าล่ะถึงได้ไม่สนใจเงินห้าหมื่นนั้น ที่แท้ก็ขโมยสร้อยข้อมือมูลค่าห้าล้านไปนี่เอง คนในนี่มันน่ากลัวกว่าคนนอกจริง ๆ ด้วย!” เมื่อนายหญิงตระกูลอวิ๋นเห็นเช่นนั้นก็ก็พูดขึ้นมาด้วยความโมโหเดือดดาลทันที

อวิ๋นหงเจียขมวดคิ้วแน่นเช่นกัน “อวิ๋นเจิน นี่มันอะไรกัน?”

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย

ทะลุมิติมาเป็นบุตรสาวหญิงหม้าย

l3oonm@
5.0

จือหลินเธอเป็นเด็กกำพร้า ที่ถูกมารดาทอดทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลตั้งแต่วันแรกที่ลืมตามาดูโลก ต่อมาทางโรงพยาบาลจึงส่งตัวเธอให้กับสถานสงเคราะห์ พออายุได้สามปี ก็มีองค์กรหนึ่งมารับเลี้ยงตัวเธอ แต่พวกเขาเลี้ยงเธอและเด็กคนอื่นๆ ไว้เพื่อเป็นหนูทดลองเท่านั้น ครั้งแรกที่ถูกนำตัวมา ต่างก็โดนจับฉีดยาเข้าสู่ร่างกาย เพื่อหาเด็กที่เลือดต้านเชื้อที่ฉีดเข้าไปได้เท่านั้น หากร่างกายทนรับไม่ไว้สิ่งที่ทางองค์กรมอบให้คือความตาย จือหลินอาจเป็นเพราะเลือดของเธอพิเศษกว่าเด็กคนอื่น ไม่ว่าฉีดยาตัวไหนเข้าสู่ร่างกายเธอก็ทนรับได้ทั้งนั้น นับจากนั้นมาเธอจึงถูกเลี้ยงดูจากองค์กรมาอย่างดี เรื่องการศึกษาเธอก็สามารถเรียนรู้ทุกสิ่งได้อย่างเต็มที่ แต่เพราะความฉลาดของเธอจึงถูกส่งให้เรียนวิทยาศาสตร์การแพทย์และเรียนแพทย์ควบคู่ไปด้วย เมื่อเรียนจบมาแล้ว จือหลินยังคงทำการให้องค์กรเช่นเดิม แม้จะไม่ได้เป็นนักฆ่าเช่นเพื่อนคนอื่นที่มาพร้อมกัน แต่เธอก็ต้องฝึกไม่ต่างจากพวกเขา ยิ่งเมื่อต้องนำเด็กเข้ามาเป็นหนูทดลองเช่นเดียวกับเธอในตอนเล็ก ต่อให้ไม่อยากทำก็ต้องทำ หากฝ่าฝืนไม่ทำการชิปที่ถูกฝังอยู่ในตัวจะถูกกระตุ้นให้ได้รับความทรมานทันที นานวันเข้า ความดำมืดก็ก่อเกิดในใจ ไม่ว่าจะฉีดยาให้เด็กร้ายแรงเพียงใดจือหลินก็เลิกรู้สึกผิดไปเสียแล้ว เพราะการทำงานของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมาทำให้ทางองค์กรยกย่องและมักจะให้สิ่งดีๆ กับเธอเสมอ เมื่อมีชิปตัวหนึ่งที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อฝังมิติอีกห้วงหนึ่งไว้ภายในร่างกาย จือหลินนางก็ได้รับเลือกให้ทดลองใช้สิ่งนี้ด้วยเช่นกัน จือหลินถูกฝังชิปมิติเข้าที่แกนสมองของเธอ ความเจ็บปวดที่ได้รับทำให้เธอแทบสิ้นสติ เมื่อชิปถูกฝังลงไปแล้ว เพียงไม่นานก็มีเสียงจากระบบให้เธอยืนยันตัวตน ก่อนที่จะปรากฏภาพต่างๆ ภายในหัวของเธอ ของจากภายนอกล้วนแต่ถูกส่งเข้าไปเก็บไว้ด้านในได้ทั้งสิ้น หากเป็นเนื้อสด ผักผลไม้ ยังคงความสดอยู่เช่นเดิมแม้จะเก็บไว้นานมากเพียงใด ห้วงมิติของจือหลินเหมือนเป็นห้องสูทในคอนโดของเธอเองที่มีทุกอย่างพร้อมใช้อยู่ภายใน แม้แต่ห้องทดลอง ห้องทำงานของเธอก็ปรากฏอยู่ในนั้นเช่นกัน นับจากนั้นจือหลินจึงซื้อของเขาเก็บภายในมิติของเธอเป็นจำนวนมาก ตัวเธอเพียงผู้เดียวที่สามารถเข้าออกในห้วงมิติได้ วันเวลาผ่านไปจนจือหลินล่วงเข้าวัยสามสิบปี เธอสามารถผลิตยาที่ทำให้ทั่วโลกจับตามองออกมาได้ ยายื้อชีวิตจากความตาย แต่การทดลองของเธอที่ผ่านมาต้องใช้คนจำนวนมากในการเข้าทดลอง จือหลินสามารถยื้อชีวิตของชายชราที่กำลังจะหมดลมหายใจให้กลับมามีชีวิตปกติได้ เมื่อเธอกักตัวเขาไว้ได้หกเดือนเห็นว่าไม่มีสิ่งใดที่ผิดปกติจึงคิดจะปล่อยเขาออกไปใช้ชีวิตเช่นเดิม แต่แล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น เมื่อชายชราที่กำลังจะเดินออกจากห้องทดลองล้มลงต่อหน้าทุกคนที่เข้าร่วมชื่นชมผลงานของเธอ จือหลินรีบเข้าไปตรวจดูความผิดปกติทันที ก็พบว่าเขาหยุดหายใจเสียแล้ว เจ้าหน้าที่ทั้งหมดจึงต้องพาชายชราคนนั้นกลับเข้าไปในห้องทดลองเพื่อหาสาเหตุ ผ่านไปเพียงสองครึ่งชั่วโมงเขากลับลืมตาขึ้นมาอย่างไม่น่าเชื่อ แต่แววตาที่มองมาทางทุกคนได้เปลี่ยนไป ในดวงตาของชายชราผู้นั้นมีเพียงตาขาวไม่มีตาดำเช่นคนมีชีวิต “เกิดเรื่องอะไรขึ้น” ผู้อำนวยการองค์กรเดินเข้ามาหาจือหลินแล้วเอ่ยถามอย่างตื่นตระหนก เพราะนักข่าวที่ข่าวเชิญมายังอยู่ที่ด้านนอกเพื่อรอฟังคำตอบ “ขอดิฉันตรวจสอบก่อนค่ะ” จือหลินกุมหน้าผากอย่างมึนงง เธอก็ไม่เข้าใจเช่นกันว่าเป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร คนทั้งหมดยืนมองชายชราที่เดินท่าทางประหลาดอยู่ในห้องทดลอง ในตอนนี้เขาเริ่มหยิบสิ่งของทำร้ายตัวเองอย่างบ้าคลั่ง เจ้าหน้าที่คนหนึ่งรีบวิ่งเข้าไปในห้องทดลองเพื่อห้ามไม่ให้เขาทำร้ายตัวเอง ชายชราเมื่อได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาก็พุ่งเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว และเริ่มกัดกินเนื้อตัวของเขาอย่างโหดร้าย คนที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดต่างยกมือขึ้นปิดปากอย่างตกใจ เพราะกลัวข่าวเรื่องนี้จะรั่วไหล ผู้อำนวยการสั่งให้คนไปแจ้งนักข่าวให้กลับไปก่อน ทางองค์กรจะแถลงการณ์เรื่องนี้ในภายหลัง เจ้าหน้าที่ที่ถูกทำร้ายล้มลงเสียชีวิตไม่นานก็มีสภาพไม่ต่างจากชายชราคนนั้น เสียงวุ่นวายไม่ได้จบลงที่ห้องทดลองของจือหลินเพียงแห่งเดียว เพราะห้องทดลองอื่นก็ล้วนพบเหตุการณ์เช่นนี้ไม่ต่างกัน ผู้อำนวยการจำต้องส่งสัญญาณเคลื่อนย้ายเจ้าหน้าที่ออกจากตึกทดลองให้เร็วที่สุด จือหลินไม่รู้ว่ายาของนางจะสร้างผลเสียมากถึงเพียงนี้ เพราะเจ้าหน้าที่หลายคนล้วนจบชีวิตจนกลายเป็นซอมบี้ไปเสียแล้ว ตึกทดลองถูกปิดตาย เพื่อไม่ให้ซอมบี้ที่อยู่ด้านในออกมาสร้างความเสียหายภายนอกได้ “เรื่องนี้ดิฉันขอจัดการด้วยตนเองค่ะ” จือหลินเดินเข้าไปหาผู้อำนวยการที่ห้องทำงานของเขา เพื่อบอกสิ่งที่เธอคิดว่าอย่างดีแล้วในหลายวันที่ผ่านมา เมื่อเห็นว่าผู้อำนวยการไม่ห้ามในสิ่งที่เธอจะทำจือหลินจึงเดินไปที่หน้าตึกทดลองพร้อมระเบิดเวลาในมือ เธอคิดจะทำลายสิ่งของทุกอย่างที่เธอสร้างขึ้นมาลงด้วยมือของเธอเอง จือหลินเปิดประตูตึกทดลองแล้วรีบปิดลงทันที เธอเดินเข้าไปที่กลางตึกให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพราะระหว่างทางเธอต้องคอยต่อสู้กับซอมบี้ที่จะเข้ามาทำร้ายเธอไปด้วย เสียงสัญญาณระเบิดดังขึ้น จือหลินหลับตาลง พร้อมทั้งถอนหายใจให้กับเรื่องราวในชีวิตที่ผ่านมา เสียงระเบิดดังไปทั่วบริเวณพร้อมทั้งตึกทดลองที่ถล่มลงมาจนแทบไม่เหลือซาก “เจ็บชะมัด” จือหลินร้องครางออกมาเบาๆ แต่เมื่อรู้สึกตัวได้เธอก็รีบพยุงตัวขึ้นนั่งอย่างรวดเร็วพร้อมมองไปรอบๆ อย่างไม่อยากเชื่อ เธอคิดว่าตายไปแล้วเสียอีก แต่ทำไมถึงได้มีความรู้สึกเจ็บได้ “นี้มันเรื่องบ้าอะไรอีกว่ะเนี่ย” จือหลินเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อ รอบๆ ตัวเธอในตอนนี้เป็นป่าทึบ มือของเธอก็ไม่ใช่ของเธออย่างแน่นอนเพราะมีขนาดเล็กราวกับเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งเท่านั้น ตอนที่เธอมึนงงสับสน เรื่องราวความทรงจำของเจ้าของร่างก็ไหลเข้าสู่หัวของเธอจนต้องลงไปนอนดิ้นกับพื้น

ที่แท้เป็นคุณหนูตัวจริง

ที่แท้เป็นคุณหนูตัวจริง

Nadia Lada
5.0

เสิ่นชิงกลายเป็นลูกสาวของชาวนาจากคุณหนูที่ร่ำรวยของตระกูลเสิ่นในชั่วข้ามคืน ลูกสาวตัวจริงใส่ร้ายเธอ คู่หมั้นของเธอทำให้เธออับอาย และพ่อแม่บุญธรรมของเธอก็ไล่เธอออกจากบ้าน... ทุกคนต่างรอที่จะหัวเราะเยาะเธอ ทว่าเธอกลับกลายเป็นทายาทของตระกูลเศรษฐีในเมืองอย่างกะทันหัน นอกจาดนี้ เธอยังมีตัวตนหลากหลาย เช่น หัวหน้าแฮ็กเกอร์ระดับนานาชาติ นักออกแบบเครื่องประดับชั้นนำ นักเขียนผู้ยิ่งใหญ่ที่ลึกลับ และอัจฉริยะด้านการแพทย์! พ่อแม่บุญธรรมเสียใจกับการตัดสินใจของตนและบังคับให้เธอแบ่งทรัพย์สินครึ่งหนึ่งให้เพราะพวกเขาเลี้ยงดูเธอมา เมื่อเสิ่นชิงหยิบกล้องออกมาแล้วบันทึกท่าทางอันน่าเกลียดของพวกเขา อดีตคู่หมั้นรู้สึกเสียใจและพยายามจะคืนดีกับเธอ เสิ่นชิงหัวเราะเยาะ "เขาคู่ควรงั้นเหรอ" จากนั้นก็ไล่เขาออกจากเมือง ในที่สุด ผู้มีอำนาจแห่งเมืองก็พูดอ้อนวอนเบาๆ "ไม่จำเป็นต้องแต่งเข้าตระกูลผม เดี๋ยวผมไปหาเอง"

คุณพ่อของหนูเป็นท่านประธาน

คุณพ่อของหนูเป็นท่านประธาน

อรนุช เทพทัต
4.9

หลังจากถูกแฟนหนุ่มและเพื่อนสนิทของเธอจัดฉาก เฉี่ยนซีก็จบลงด้วยการใช้เวลาทั้งคืนกับชายแปลกหน้าลึกลับคนนั้น เธอมีความสุขมาก แต่พอเธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอก็รู้สึกแย่กับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกผิดทั้งหมดของเธอถูกชะล้างออกไป เมื่อเธอเห็นใบหน้าของชายที่นอนอยู่ข้างเธอ เธอจึงเอ่ยด้วยเสียงเบา ๆ ที่ว่า  "ผู้ชายอะไร ทำไมหล่อจัง" และเธอก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น ความผิดของเธอกลายเป็นความละอายใจโดยทันที และมันทำให้เธอตัดสินใจทิ้งเงินจำนวนหนึ่งไว้ให้ชายผู้นั้นก่อนที่เธอจะจากไป "เจ๋อข่าย"  รู้สึกประหลาดใจเมื่อเห็นเงินดังกล่าว พร้อมกับคิดว่า 'ผู้หญิงคนนั้นพยายามจะจ่ายเงินให้ฉัน ราวกับว่า ฉันเป็นผู้ชายขายบริการอย่างนั้นหรอ? ' เขารู้สึกโกรธ จึงต้องการดูภาพจากกล้องวงจรปิดของโรงแรม เขาสั่งผู้ช่วยของเขาด้วยใบหน้าที่จริงจังพร้อมขมวดคิ้ว "ผมอยากรู้ว่า ใครอยู่ในห้องของผมเมื่อคืนนี้" 'อย่าให้เจอนะ ถ้าเจอเมื่อไหร่จะสั่งสอนให้เข็ดเลย! ' เรื่องราวของพวกเขาจะเป็นอย่างไรต่อไปนะ

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
อย่าไปยุ่งกับทายาทสาวลึกลับ
1

บทที่ 1 ลูกสาวตัวปลอมถูกไล่ออกจากบ้าน

21/01/2025

2

บทที่ 2 ชายที่ได้รับบาดเจ็บ

22/01/2025

3

บทที่ 3 กลับไปบ้านตระกูลเฉียว

23/01/2025

4

บทที่ 4 กลิ่นความสะตอที่คุ้นเคย

23/01/2025

5

บทที่ 5 ตามหาผู้ช่วยชีวิต

23/01/2025

6

บทที่ 6 วางแผนในใจ

23/01/2025

7

บทที่ 7 มาชำระบัญชีถึงที่

23/01/2025

8

บทที่ 8 ทักษะการแพทย์งั้นเหรอ พอรู้บ้างนิดหน่อย

23/01/2025

9

บทที่ 9 งานประมูลสุดเอ็กซ์คลูซีฟ

23/01/2025

10

บทที่ 10 การต่อสู้เริ่มขึ้นแล้ว

23/01/2025

11

บทที่ 11 เลือกชุดราตรี

23/01/2025

12

บทที่ 12 ฉันเป็นโรคไมโซโฟเบีย ไม่ชอบสินค้ามือสอง

23/01/2025

13

บทที่ 13 โดดเด่นแย่งซีนคนทั้งงาน

23/01/2025

14

บทที่ 14 คุณจะฆ่าปู่ฉินเหรอ?

23/01/2025

15

บทที่ 15 ส่งหนังสือแจ้งรับเข้าเรียน

23/01/2025

16

บทที่ 16 สาวน้อยอัจฉริยะที่ถูกร่ำลือ

23/01/2025

17

บทที่ 17 นักศึกษาที่ย้ายมาชั้นพิเศษ

23/01/2025

18

บทที่ 18 พี่ชายและน้องสาวพบกันครั้งแรก

23/01/2025

19

บทที่ 19 บทบาทของหมอเทวดาของพี่เจินถูกเปิดเผยแล้ว

23/01/2025

20

บทที่ 20 เทคนิคการฝังเข็มที่ไม่เหมือนใคร

23/01/2025

21

บทที่ 21 คุณย่ากลับมาแล้ว

23/01/2025

22

บทที่ 22 งานเลี้ยงพบปะสังสรรค์

23/01/2025

23

บทที่ 23 อุบายทำร้ายร่างกายตัวเอง

23/01/2025

24

บทที่ 24 เดิมพันกับเธอ

23/01/2025

25

บทที่ 25 ช็อตฟิลนิดหน่อย

23/01/2025

26

บทที่ 26 งานของพนักงานเสิร์ฟ

23/01/2025

27

บทที่ 27 อาหลานตระกูลกู้

23/01/2025

28

บทที่ 28 งานประมูลค่าของสะสม

23/01/2025

29

บทที่ 29 ท้าทายอำนาจ

23/01/2025

30

บทที่ 30 หักหน้าปรมาจารย์

23/01/2025

31

บทที่ 31 ตัดขาดความสัมพันธ์อย่างชัดเจน

24/01/2025

32

บทที่ 32 อย่าทำให้ตระกูลเฉียวอับอายเป็นอันขาด

24/01/2025

33

บทที่ 33 ด่าไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น

24/01/2025

34

บทที่ 34 งานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่า

24/01/2025

35

บทที่ 35 ของขวัญอวยพรเหมือนกันทุกประการ

24/01/2025

36

บทที่ 36 เป็นของปลอม ถูกหลอกงั้นเหรอ?

24/01/2025

37

บทที่ 37 ช้อปปิ้ง

24/01/2025

38

บทที่ 38 หักหน้ากันด้วยการกินอาหารตะวันตก

24/01/2025

39

บทที่ 39 เธอโง่เอง แต่ดันมาโทษฉันเนี่ยนะ?

24/01/2025

40

บทที่ 40 ไม่โต้เถียงกับคนโง่

24/01/2025