มาเฟียร้ายพ่ายรักคุณหมอ

แสงแดดอ่อนๆในยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาภายในห้องพักแพทย์ของโรงพยายาลเอกชนแห่งหนึ่งกลางใจเมืองกรุงเทพฯทำให้ร่างบางที่กำลังนอนหลับอยู่ต้องดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงเพราะเมื่อคืนกว่าจะได้หลับได้นอนก็เกือบสว่างแล้วพอย้อนนึกถึงเหตุการเมื่อคืนมันทำให้รู้สึกโมโห ยิ่งนัก แพทย์หญิง กานต์พิชชา ธนาปรีชาสกุล หรือที่ทุกคนเรียกว่า (หมอแก้มหมอ) เป็นศัลยแพทย์ที่เก่งคนหนึ่ง(หมอผ่าตัด)หมอแก้มหอม อายุ 28 ปี สูง 165 เซนติเมตร น้ำหนัก 50 กิโลกรัม เป็นคนรูปร่างสูงโปร่งมีใบหน้ารูปไข่ตวงตากลมโตสีดำสนิทจมูกทรง สโลป ปลายพุ่งปากบางสีชมพู ผมยามดำสนิทยักศกนิดๆเป็นธรรมชาติมีสีผิวขาวละเอียดอมชมพูน่ารักที่ไม่ว่าจะมองกี่ครั้งก็ไม่มี

วันเบื่อ เป็นคนฉลาด ใจเย็นอ่อนโยนแต่เข้มแข็งและเด็ดขาดจบจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งของคณะแพทยศาสตร์ สาขาเฉพาะทางภาควิชาศัลยศาสตร์ทำหน้าที่วินิจฉัยโรคและให้การรักษาโรคการบาทเจ็บและอาการอื่นๆด้วยวิธีการอายุรกรรมหรือศัลยกรรมแก่ผู้ป่วยผู้ได้รับบาทเจ็บหรือทุพพลภาพ ทำการผ่าตัดใหญ่และผ่าตัดเล็กชนิดต่างๆเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บโรค หรือความผิดปกติของมนุษย์ สั่งยาและให้การรักษาทางศัลยกรรมในความผิดปกติในร่างกายและจิตใจ ตรวจค้นโรคและความผิดปกติต่างๆของร่างกาย ให้คำปรึกษาและคำแนะนำเดิมต่างๆ เดิมที่เวรคืนนี้เป็นของรุ่นพี่แต่เจ้าตัวดันหายหัวไปไหนก็ไม่รู้มันก็เลยทำให้ภาระทุกอย่างตกที่เธอในตอนแรกรุ่นพี่แค่โทรมาบอกว่าวันมีธุระจะขอฝากเวรสักสองถึงสามชั่วโมงอีกอย่างหญิงสาวเองก็ว่างไม่ได้มีธุระที่ไหนจึงตกปากรับคำแต่นี้มันปาเข้าไปจะครึ่งเวรแล้วเธอก็ยังไม่เห็นรุ่นพี่แม้แต่เงาแถมตอนเที่ยงคืนทางโรงพยาบาลยังโทรมาคอนเซาท์เคส Acute Appendicitis(ใส้ติ่งอักเสบเฉียบพลัน)โดยคนไข้มีอาการคลื่นไส้อาเจียน มีอาการปวดท้องน้อยด้านขวาล่างของช่องท้องและจะปวดยิ่งขึ้นเมื่อไอ เดิน หรือเปลี่ยนท่ากระทันหันแถมยังมีไข้ต่ำ ๆ สาเหตุไส้ติ่งอักเสบเกิดขึ้นจากการอุดตันของช่องโพรงภายในไส้ติ่ง ซึ่งนำไปส่งการติดเชื้ออันเกิดจากการเพิ่มปริมาณของแบคทีเรีย หลังจากมีการเตรียมคนไข้เรียบร้อยไม่ว่าจะเป็นในส่วนของ Anesthesiologist (วิสัญญีแพทย์)โดยการSpinal block(บล๊อคหลัง) ฉีดยาระงับวามรู้สึกทางช่องไขสันหลัง ในส่วนของการ สครับทำความสะอาดตรงบริเวณที่จะทำลงมีด และการปูผ้าสำหรับการผ่าตัด เมื่อทุกอย่างพร้อมก็ถึงเวลาลงมีดเปิดน้าท้องโดยจะทำการกรีดช่องท้องความยาวประมาณ 5-10 เซ็นติเมตรหรือ 2-3 นิ้วเพื่อที่จะเอาไส้ติ่งออกมาหลังจากนั้นก็ใช้น้ำล้างและซับให้แห้งก่อนจะลงมือเย็บแผลทีละชั้นจนถึงปิดแผล และนอนพักฟื้นจนถึงเวลาส่งคนไข้ขึ้นวอด พอเธอถามถึงหมอน้ำหวานที่เป็นรุ่นพี่เจ้าของเวรทางพยาบาลกลับแจ้งว่ายังติดต่อหมอน้ำหวานไม่ได้แจ๊คพอตจึงมาลงที่เธอแค่เคส Acute Appendicitis (ใส้ติ่งอักเสบฉับพลัน)แค่เคสเดียวเธอไม่ว่าเลยเพราะใช้เวลาไม่เกิน30-40 นาที แต่นี้ดัดมีเคส Ruptured Appendicitis (ไส้ติ่งแตก)อีกไหนกว่าจะได้ลงมีดกว่าจะล้างทำความสะอาดภายในช่องท้องอีกมันใช้เวลาไปเกือบๆสองชั่วโมงเบ็ดเสร็จสองเคสใช้เวลาเกือบๆสี่ชั่วโมงกว่าๆหญิงสาวจะเขียนออดอร์ เขียนใบสั่งยา กว่าจะไปดูคนไข้อีกก็เกือบสว่างกันทีเดียวโชคดีที่วันนี้เป็นวันหยุดมันจึงทำให้เธอออกจากโรงพยาบาลแล้วกลับไปนอนต่อที่คอนโดได้

ณ คอนโดหรูกลางใจเมืองกรุงเทพฯ

หลังจากที่กลับจากโรงพยาบาลหญิงสาวก็อาบน้ำสระผมเป่าผมแล้วก็คลานขึ้นไปนอนบนเตียงนุ่มๆขนาดใหญ่และหลับไปทันที คอนโดที่แก้มหอมใช้อาศัยเวลาลงเวรดึกหรือเข้าเวรดึกอยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลมากนักใช้เวลาขับรถแค่15 นาทีก็ถึงแต่หากรถติดก็ใช้เวลาเดินทางไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็ถึงแล้วคอนโดนี้มีทั้งหมด 35 ชั้นหญิงสาวเลือกที่จะพักอยู่ชั้นบนสุดชั้นนี้มีเพียงไม่กี่ห้องห้องที่ใหญ่ที่สุดมี 2 ห้อง ห้องหนึ่งคือของเธอส่วนอีกห้องหญิงสาวไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนทั้งที่เธอเองก็มาอยู่คอนโดนี้มานานเหมือนกันเพราะมันเป็นคอนโดของเพื่อนพ่อซึ่งเพื่อนพ่อคนนี้เธอก็ไม่เคยเห็นหน้าด้วยรู้แค่ว่าเป็นเจ้าพ่อมาเฟียที่โหดที่สุดในฮ่องกงส่วนคอนโดห้องนี้

เพื่อนพ่อก็ยกให้พ่อเนื่องจากพ่อเคยช่วยชีวิตเขาไว้ตอนแรกพ่อก็ไม่ยอมรับแต่อีกฝั่งถึงขั้นตัดเพื่อนจึงทำให้พ่อต้องรับไว้และพ่อก็ยกให้เธอเป็นที่เรียบร้อย ภายในห้องนอนตกแต่ด้วยโทนสีฟ้าอ่อนของท้องฟ้าให้ความรู้สึกถึงอากาศที่ปลอดโปร่งและอารมณ์เบิกบานสบายใจหญิงสาวใช้เฟอร์นิเจอร์สีเทาตัดกรอบบัวกรอบหน้าต่างสีขาวและใช้ผ้าปูที่นอนสีขาวทำให้ทุกครั้งที่หลับตาเหมือนนอนอยู่บนปุยเมฆบนท้องฟ้าและที่สำคัญมันทำให้หลับง่ายด้วย ครืด!ครืด! ครืด! เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้ร่างบางที่กำลังหลับอยู่ในตอนนี้รู้สึกตัวก่อนจะให้มือเรียวบางควานหาต้นต่อของเสียงเมื่อเห็นว่าใครโทรมา

"สวัสดีค่ะพ่อ"

เสียงหวานที่งัวเงียตอบกลับไปทำให้คนที่อยู่ปลายสายถึงกับระบายรอยยิ้มอ่อนและสายศีรษะเบาๆถ้าจะให้เดาลูกสาวสุดที่รักของเขาต้องยังไม่ตื่นแน่ ๆ สงสัยเมื่อคืนคงยืนเคสหลายชั่วโมงแน่ก่อนจะหัวเราะในลำคออย่างเบาๆ

" หึ ๆ ทำไมเมื่อคืนคนไข้เยอะเหรอลูก" เสียงอบอุ่นของผู้เป็นพ่อที่ไม่ว่าได้ยินกี่ครั้งก็รู้สึกดีทุกครั้ง

''เปล่าค่ะพ่อเมื่อคืนมีเคสแค่สองเคสองค่ะแต่ดึกมาไปหน่อยเลยทำให้เกือบสว่างเลยค่ะ" เสียงหวานเอ่ยตามสาย

"แล้ววันนี้หนูจะกลับบ้านไหม" คนเป็นพ่อเอ่ย ถามลูกสาว

"กลับค่ะแต่ขอเย็น ๆ หน่อยนะคะ คุณจักรกฤษณ์ออ ฝากบอกคุณมารตีด้วยว่าลูกสาวคนนี้คิดถึง..คิดถึงนะคะ อิ อิ อิ "

หญิงสาวพูดออกมาก่อนจะหัวเราะน่ารักๆที่ได้หยอกเย้าคนเป็นพ่อ

"ครับคุณหมอแก้มหอมพักผ่อนเถอะแล้วตอนเย็นเจอกันนะลูก"

"คะคุณพ่อ บาย ๆ จุ๊ฟ ๆ ค่ะ"