Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
INTENSE LOVE คลั่งรักจอมมาร

INTENSE LOVE คลั่งรักจอมมาร

KhunQueen

5.0
ความคิดเห็น
4.8K
ชม
93
บท

เขาคือลูกชายของผู้มีพระคุณ...เขาคือคนที่อยู่สูงเกินกว่าจะเอื้อมถึง เขาเย็นชาและเขารังเกียจเธอมาตลอด แต่ทำไมวันนี้เขาถึงได้... สั่งให้คนที่เขารังเกียจมาตลอดอย่างเธอ... “จูบฉัน” “คะ?” “จนกว่าฉันจะพอใจ!”

บทที่ 1 Intro

“อ่าา”

ริมฝีปากเล็กเผยอปล่อยเสียงครางออกมาในลำคอเบาๆ พลางเลื่อนมือเรียวเล็กขึ้นไปขยุ้มกลุ่มผมสีน้ำตาลเข้มดกเอาไว้เพื่อระบายความวาบหวามที่ได้รับจากริมฝีปากหนาสุดร้อนผ่าวของเขา

“อืมม์”

ร่างแบบบางเกร็งสะท้านอัตโนมัติเมื่อริมฝีปากร้อนเลื่อนลงไปครอบงับเต้าอวบขาวอย่างหยอกเย้าก่อนจะตวัดปลายลิ้นร้อนดูดกลืนเม็ดถันสีหวานที่ใหญ่เกินตัวของเธอเพื่อสร้างความกระสันเสียวให้กับเธออย่างเร่าร้อน หญิงสาวแอ่นอกอวบให้ชายหนุ่มดูดเม้มและบดขยี้อย่างเต็มใจ

จ๊วบ!

เรียวปากร้อนดูดไล้เลียหน้าอกสาวอยู่นานนับนาทีจนร่างบางเกร็งสะท้านหวามไหว ชายหนุ่มจึงยอมผละเรียวปากออกมาก่อนจะยัดกายขึ้นเท้าศอกกับที่นอนเพื่อจ้องมองใบหน้าชื้นเหงื่อของเธอด้วยสายตาเป็นประกาย

“ฉันรักเธอนะพิรตา รักมาก”

“พอใจก็รักคุณค่ะ ลีอันโดร รักมากเหลือเกิน” หญิงสาวรีบเอ่ยคำหวานกับชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของหัวใจของตัวเองด้วยรอยยิ้มหวานเช่นกัน ชายหนุ่มจึงโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงไปจ้องมองแก้มที่บุ๋มลงไปเพราะลักยิ้มของหญิงสาวก่อนจะกดจูบลงไปที่ข้างแก้มของเธอด้วยความหลงใหล

จุ๊บ ฟอดด

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง

ฟรึบ!

“หะ เห้ออ นี่เราฝันถึงคุณลีอันโดรแบบนี้อีกแล้วเหรอเนี้ย”

หญิงสาวเอ่ยพูดกับตัวเองเสียงแผ่วเบาอย่างนึกเสียดายที่เหตุการณ์เมื่อครู่เป็นเพียงแค่ความฝัน ซึ่งเธอมักจะฝันถึงเขาอยู่บ่อยครั้งมาก ยิ่งช่วงหลังมานี้เธอมาอยู่หอพักตามลำพังและไม่ค่อยได้กลับไปที่บ้านไออุ่น เธอก็มักจะฝันถึงเขาเป็นประจำ หากเขารู้เข้าคงหัวเราะเยาะเธอเป็นแน่...เพราะเวลาที่เธอเจอเขาแต่ละครั้ง เขาแทบไม่หยุดคุย พูดหรือตอบอะไรนอกจากมองเธอด้วยหางตาราวกับเกลียดชัง คำพูดแต่ละคำที่หลุดจากปากเขานั้นก็แทบนับคำได้แต่ถึงแม้เขาจะเย็นชาและดูเข้าถึงยากมากแค่ไหน แต่ทุกครั้งที่เธอได้มองสบตาคมดุคู่นั้นของเขาหรือได้แอบมองใบหน้าที่สมบูรณ์แบบราวกับเทพบุตรของเขา มันก็ทำให้หัวใจดวงน้อยดวงนี้ของเธอเต้นแรงทุกทีแถมยังอ่อนไหวอ่อนยวบทุกครั้งเวลาเขาหันมามองเธอ ถึงจะแค่มองผ่านๆ ก็เถอะนะ

3 ปีก่อนหน้า

วันนี้เป็นวันที่คุณดาริน ดาริเน่ ลอเรนเซียส ได้เดินทางมามอบทุนการศึกษาและสิ่งของเครื่องใช้ให้กับมูลนิธิของท่านซึ่งก็คือบ้านไออุ่นหรือสถานสงเคราะห์เด็กไร้บ้านที่ท่านได้ก่อตั้งขึ้นเพื่อคอยช่วยเหลือและอุปการะเด็กยากไร้เด็กไร้บ้าน

โดยมีแม่ครูเพ็ญซึ่งก็คือป้าแท้ๆ ของเธอที่ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ดูแลเด็กๆ และสถานที่แห่งนี้แทนคุณท่านที่ใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศเป็นส่วนใหญ่ นอกจากแม่ครูเพ็ญแล้วยังมีมารดาของเธอที่ทำหน้าที่ดูแลเด็กอ่อนและเป็นแม่ครัวที่คอยทำอาหารให้เด็กทุกคนที่นี่ทานในแต่ละวันโดยมีเธอ น้าพร และพี่อุ่น คอยเป็นลูกมือของมารดาเธออีกทีหรือถ้าวันไหนที่แม่ของเธอไม่ว่างเพราะต้องดูแลเด็กเล็กก็จะเป็นน้าพรและพี่อุ่นที่คอยเป็นผู้ทำหน้าที่นั้นแทน เราอยู่ที่นี่กันเหมือนครอบครัวพวกเราที่นี่รักกันมาก

ต่อให้ใครจะบอกว่าเธอบ้านจนหรือเป็นแค่เด็กกำพร้าแต่เธอก็เคยไม่โกรธเคืองเลยด้วยซ้ำ เพราะเธอเกิดและเติบโตในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแห่งนี้จริง เพราะหลังจากที่บิดาของเธอประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์และจากไปตั้งแต่ที่เธอยังอยู่ในท้องของแม่ แม่ครูเพ็ญจึงได้พาแม่มาอยู่ที่นี่ด้วยกัน เธอถูกเลี้ยงมาอย่างดีจากมารดาและป้ารวมถึงทุกคนที่นี่...นั่นจึงทำให้เธอรักที่นี่และก็เธอมีความสุขมากเลยด้วยซ้ำที่ได้เกิดและโตมาในครอบครัวนี้...ครอบครัวบ้านไออุ่น

ห้องรับรองแขกบ้านไออุ่น

ร่างบอบบางของสาวน้อยวัย 19 ปีนามพิรตาหรือหนูพอใจของทุกคนกำลังเดินยกน้ำชาเข้ามาเสิร์ฟคุณท่านหรือคุณหญิงดารินของทุกคนในห้องรับแขกตามที่ได้รับมอบหมาย แต่ทว่าในจังหวะที่เดินเข้ามาในห้องรับแขกนั้น ดวงตากลมสวยของเธอก็พลันไปสะดุดเข้ากับสายตาคมกริบที่ดูดุดันและแสนนิ่งเรียบของชายหนุ่มร่างสูงคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างกายของคุณท่านดาริน

เทพบุตร...

ทะ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้หล่อเหลาและดูดีมากขนาดนี้นะ หล่อเสียจนทำให้สาวน้อยที่ไม่เคยคิดจะมองว่าใครหล่อหรือสวยถึงกับเอ่ยชื่นชมเขาในใจไม่ได้…หากจะให้นิยามชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างกายของคุณท่านดารินด้วยคำนี้ก็คงจะไม่เกินไปหรอกเพราะเขาที่เธอเห็นตรงหน้านั้นช่างหล่อละลายใจเธอเหลือเกินหล่อจนเธอแทบลืมหายใจ...

หญิงสาวคิดพลางยืนนิ่งมองสำรวจหนุ่มหล่อร่างสูงใหญ่ดูบึกบึนอย่างชื่นชม...ผมสีน้ำตาลเข้มดกนั้นช่างรับกับผิวสีขาวแดงเข้มของเขาเหลือเกิน ดวงตาสีน้ำตาลเทาใต้เรียวคิ้วเข้มหนาที่โก่งรับกับจมูกโด่งคมสันตามแบบชาติตะวันตกก็ยิ่งทำเอาเธอแทบไม่อยากละสายตาไปไหน ทำไมเขาถึงได้ดูดีไปทุกระเบียดนิ้วแบบนี้กันนะ พิรตาแทบจะทรุดเข่าฮวบลงกับพื้นให้ได้เมื่อสายตาเผลอเลื่อนลงไปมองริมฝีปากหยักหนาชวนสัมผัสของเขากระตุกยิ้มหยัน แม้จะเป็นรอยยิ้มที่เธอไม่ควรชื่นชมแต่ทำไมพอเวลาเขาทำเธอกับใจสั่นไหวแบบนี้นะ เธอเคยเห็นคุณอันเดรสสามีของคุณท่านดารินก็คิดว่าขนาดอายุเยอะแล้วยังหล่อเอามากๆ แต่พอมาเจอกับเขาวันนี้เธอเองก็แทบบรรยายไม่ถูกเลยด้วยซ้ำกับความหล่อดูดีของบุรุษตรงหน้า

“อ้าวพอใจมัวยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นละลูก เอาน้ำมาให้คุณท่านทั้งสองเร็วเข้า” เสียงเรียกดึงสติของแม่ครูเพ็ญทำให้เธอรีบสลัดใบหน้าหวานไปมาอย่างอับอายที่เผลอไปมองจ้องสำรวจเขาจนลืมหน้าที่ ร่างบางรีบเดินประคองถาดน้ำชาเข้ามาเพื่อเสิร์ฟทุกคนในห้องทันทีด้วยใบหน้าแดงก่ำจากความเขินอาย

“โอ้โห้ นี่หนูพอใจเหรอเนี้ย…ไม่เจอกันนานโตเป็นสาวขนาดนี้แล้วเหรอลูก เพียงใจนี่มีลูกสาวสวยมากเลยนะ” คุณท่านดารินเอ่ยทักเธออย่างชื่นชมด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น พลางมองเธอด้วยแววตาเอ็นดูอย่างทุกครั้งที่เจอกัน ทำเอาสาวน้อยต้องอมยิ้มขอบคุณจนแก้มนุ่มยุบบุ๋มลงไปเป็นลักยิ้มสวย

“ขอบคุณคุณท่านมากนะคะ ที่ยังเอ็นดูลูกสาวดิฉันเหมือนทุกครั้ง”

“สวัสดีค่ะคุณท่าน เอ่อ…สวัสดีค่ะ”

หญิงสาวยกมือพนมไหว้ดารินก่อนจะหันไปไหว้ชายหนุ่มอีกคนที่นั่งข้างกันด้วยความนอบน้อมอ่อนหวานทันทีที่ทรุดนั่งลงข้างมารดาและแม่ครูเพ็ญป้าของเธอ

“สวัสดีจ้ะลูก อ้อ นี่คุณลีอันโดรจ้ะลูกชายคนโตของฉันเองจะเรียกคุณใหญ่หรือพี่ใหญ่ก็ได้นะจ้ะ”

“แค่คนที่สนิทเท่านั้น” ชายหนุ่มตอบกลับทันควันด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบอย่างหยิ่งยโส

“แต่แม่ว่าให้น้องเรียกพี่ใหญ่ก็ดีนะลูก จะได้ดูสนิทสนมกัน” ดารินเอ่ยแย้งลูกชายด้วยรอยยิ้มหวานแต่แฝงเลศนัยบางอย่าง

“ผมพูดชัดแล้วนะ” ชายหนุ่มขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้มดุแล้วจึงเลื่อนสายตามามองที่ร่างบอบบางอย่างดูแคลน

“มาทำงาน ไม่ได้มาทำความรู้จักใคร”

“คุณใหญ่ทำไมพูดจาแบบนี้”

“....” เงียบ! ไร้เสียงตอบจากชายหนุ่มที่นั่งหน้าบึ้งอย่างไม่พอใจ พิรตาจึงได้แต่นั่งก้มหน้าน้ำตาซึมกับคำพูดที่ดูราวกับรังเกียจของเขา... เธอไปทำอะไรให้เขาโกรธหรือไม่พอใจอะไรหรือเปล่านะ ทำไมเขาถึงมีท่าทางราวกับไม่ชอบเธอแบบนี้ หญิงสาวนั่งนึกหาสาเหตุที่ชายหนุ่มมีท่าทีเหมือนไม่อยากคุยกับเธอด้วยความเศร้าหมอง พลางก้มหน้าตลอดการสนทนาของผู้ใหญ่ทั้ง 3 ท่าน ก็คงจะสามแหละเพราะอีกคนไม่ต่างจากเธอเลยขนาดคุณท่านหันไปถามเขาตั้งหลายครั้งหลายครา เขาก็ยังเอาแต่นั่งเฉยทำราวกับไม่ได้ยิน

“หนูพอใจทั้งสวยและน่ารักมากเลยนะ อย่างนี้คงมีหนุ่มๆ ตามจีบกันเยอะน่าดูว่าไหมคุณใหญ่ น้องสวยไหมลูก”

“....” และก็ยังคงไร้เสียงพูดของชายหนุ่มที่นั่งหน้านิ่งไม่สนโลกเช่นเคย ทำเอาดารินได้แต่มองอย่างหมั่นไส้กับความเย็นชาของบุตรชาย

“แล้วหนูพอใจมีแฟนยังลูก สนใจมาเป็นลูกสะใภ้ใหญ่ของฉันไหม”

คำถามทีเล่นทีจริงของดาริน ทำเอาหญิงสาวที่ถูกถามหน้าแดงเขินอายราวกับลูกตำลึงสุกเธอทำเพียงอมยิ้มเขินเป็นคำตอบ แต่เสียงเข้มกึ่งตะคอกของเขากลับทำเอารอยยิ้มหวานนั้นสลายหายไปในทันที

“แม่ครับ!” เขาหันไปดุมารดาเสียงห้วน บ่งบอกว่ากำลังไม่พอใจกับสิ่งที่มารดาพูด

“แม่แค่พูดหยอกล้อน้องเท่านั้นเอง จะดุไปทำไมกันคุณใหญ่”

“ผมจะออกไปรอข้างนอก”

“เดี๋ยวสิคุณใหญ่ แม่ไม่ได้บอกว่าจะกลับตอนนี้ซะหน่อย คุณใหญ่! คุณใหญ่! ลีอันโดร! เห้อ จริงๆ เลยลูกคนนี้”

ร่างสูงลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องทันที โดยไม่ฟังเสียงร้องเรียกจากมารดา แต่ทว่าก่อนไปดวงตาคมดุสีน้ำตาลเทากลับเหลือบมองมาที่เธอด้วยสายตาเรียบนิ่งยากจะคาดเดา เธอจึงส่งยิ้มตอบกลับเขาอย่างเป็นมิตรแต่ริมฝีปากหนากลับกระตุกยิ้มเหยียดกลับมาให้แทน จนเธอต้องก้มหน้าหลบสายตาคมของเขาลงมองที่พื้นเพราะกลัวบ่อน้ำตาแตกโชว์เขา

แม้เธอจะเป็นคนยิ้มง่ายแค่ไหนแต่เรื่องบ่อน้ำตาตื้นเธอก็ไม่แพ้ใครเชียวละ

“ดิฉันทำงานที่นี่มาหลายปีแล้ว เคยเห็นก็แต่คุณลีโอและคุณลีออน พึ่งเคยเห็นคุณลีอันโดรครั้งแรกก็วันนี้ ลูกชายคุณท่านหล่อเหลาทุกคนเลยค่ะ หล่อกว่าพระเอกละครที่ดิฉันดูมาอีกนะคะ แบบนี้สาวๆ คงวิ่งตามกันเป็นแถวแน่เลย” แม่ครูเพ็ญเอ่ยชื่นชมชายหนุ่มทันทีหลังจากที่เห็นว่าชายหนุ่มเดินออกไปพ้นห้องรับรองแขกแล้ว

“สาวๆ น่ะวิ่งตามก็จริงนะแม่เพ็ญ แต่คุณใหญ่นะสิไม่สนใจใครเลย หาใครมาให้ก็ไล่ตะเพิดเขาไปหมดนี่ฉันเลี้ยงลูกมายังไงของฉันนะลูกทั้งสามถึงทั้งหยิ่ง ทั้งเย็นชา แถมยังดุฉันได้ไม่เว้นวันบ้านทั้งบ้านฉันแทบจะคุยคนเดียวอยู่แล้ว” ดารินบ่นบุตรชายทั้งสามของตัวเองออกมาด้วยน้ำเสียงท้อแท้และระอาใจกับนิสัยสุดเย็นชา

“คุณลีอันโดรอาจจะยังไม่เจอคนที่ถูกใจก็ได้มั้งคะคุณท่าน”

“แต่ฉันว่าคุณใหญ่เจอแล้วแหละ” ดารินพูดพลางมองมาที่ร่างเล็กของพิรตาที่นั่งก้มหน้าซึม ก่อนที่จะยกมุมปากเคลือบลิปสติกสีสดขยับยิ้มอย่างมีเลศนัยบางอย่าง

ปัจจุบัน

แม้ความประทับใจแรกที่เจอกันแทบจะไม่มีเลย แต่เธอก็ยังเฝ้าแอบรักเขาถึงขั้นเก็บเอามาเพ้อพกและฝันถึงมาเกือบสามปีแล้ว หลังจากที่เจอกันที่บ้านไออุ่นครั้งนั้นเธอก็ไม่เคยเห็นเขาไปที่นั่นอีกเลย จะมีก็แต่คุณท่านที่เวลากลับมาเมืองไทยท่านมักจะแวะเอาข้าวของเครื่องใช้มามอบให้กับเด็กๆ แล้วเอาของฝากมาให้เธอเยอะแยะมากมายจนเธอแทบรับไว้ไม่ไหว เธออยากถามคุณท่านถึงเขาหลายครั้งแต่ก็ไม่กล้าเอ่ยถาม เพราะกลัวท่านรู้ความจริงว่าเธอริอาจไปรักลูกชายของท่าน

ถึงแม้จะไม่เห็นเขาที่บ้านไออุ่นแต่เธอก็เจอเขาที่มหาลัยที่เธอเรียนทุกปีๆ ละสามถึงสี่ครั้งเลยเพราะเนื่องจากเขาต้องมามอบทุนให้กับมหาวิทยาลัยที่เธอเรียนอยู่เป็นประจำ เธอแอบตามไปดูแอบไปมองเขาทุกครั้งที่เขามา แม้จะไม่ได้เฉียดกายเข้าไปใกล้หรือพูดคุยกับเขาแต่ขอแค่ได้มองเขาจากที่ไหนสักแห่งได้มองเห็นเขาให้คลายความคิดถึงลงไปบ้างก็ยังดี...

"เห้อ"

พิรตาถอนหายใจก่อนจะสะบัดศีรษะให้คลายความง่วงแล้วลุกขึ้นเดินไปอ่านหนังสือที่โต๊ะข้างเตียงต่อ เธอมักตั้งเวลาปลุกเพื่อตื่นมาอ่านหนังสือเวลานี้เป็นประจำเวลาอยู่ห้องพัก เธอเข้ามาพักที่ห้องพักแห่งนี้เมื่อสามปีที่แล้วโดยคุณท่านออกค่าใช้จ่ายให้ทั้งหมดเนื่องจากตอนปีหนึ่งเธอยังพักกับแม่ที่บ้านไออุ่น แต่เมื่อคุณท่านทราบว่ามหาลัยของเธอห่างจากบ้านไออุ่นพอสมควร ต้องนั่งรถประจำทางเกือบชั่วโมงกว่าจะไปกลับระหว่างบ้านและมหาลัยท่านจึงอยากให้เธอมาพักห้องที่มีความปลอดภัยสูงและใกล้กับมหาลัย โดยทุกวันศุกร์ช่วงเย็นเธอจะนั่งรถประจำทางกลับบ้านไออุ่นเพื่อกลับไปช่วยงานแม่ช่วยแม่ครูดูแลและสอนหนังสือเด็กๆ เป็นประจำ แต่ทว่าเสาร์นี้เธอมีนัดทำวิจัยก่อนจบกับเพื่อนที่มหาลัยจึงไม่ได้กลับไปที่บ้านไออุ่นเหมือนเช่นทุกครั้ง

เธอเรียนคณะศิลปะศาสตร์เอกภาษาฝรั่งเศส-อังกฤษ เพราะจะได้นำมาใช้สอนน้องๆ ในบ้านไออุ่นด้วย อีกอย่างเธอชื่นชอบงานที่เกี่ยวกับไกด์หรือท่องเที่ยวไปในที่ต่างๆ จึงเลือกเรียนด้านสายภาษาและเธอก็เหลืออีกแค่ไม่กี่เดือนก็จะจบแล้วด้วย แค่นึกถึงวันที่แม่ของเธอยิ้มด้วยความดีใจและภูมิใจในวันที่เธอจบการศึกษา ก็ทำเอาเธอมีแรงฮึดอ่านหนังสือและหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง...

07.40 น.

พิรตาวางมือจากหนังสือทันทีหลังจากที่อ่านจบไปหนึ่งบท ร่างบางเดินไปหยิบมือถือกลางเก่ากลางใหม่เครื่องบางที่เธอใช้อ่านข่าวแทนโน้ตบุ๊ค มาเปิดเว็บข่าวต่างประเทศที่เธอเข้าอ่านเป็นประจำ เธอมักจะเข้ามาอ่านข่าวของเขาตามเว็บไซต์หรือหนังสือพิมพ์ของสเปนทุกครั้งหลังจากที่ว่างจากการอ่านหนังสือเรียนหรือการทำงาน จุดประสงค์คือเพื่อให้คลายความคิดถึงเวลาที่เธอไม่ได้เจอเขาแต่มันก็ไม่ได้ช่วยทำให้เธอคลายคิดถึงเขาเลยสักนิด ตรงข้ามเธอกลับยิ่งคิดถึงมากขึ้นทุกวันผู้ชายคนแรกที่ทำให้เธอรู้จักความรักแบบหนุ่มสาว...

เปิดตัวโครงการคอนโดมิเนียมลัคชูรี่สุดยิ่งใหญ่ที่เมืองมาดริดไปเป็นที่เรียบร้อยสำหรับลีอันโดรและลีโอนาโดร ลอเรนเซียส สองพี่น้องสิงห์ดุแห่งเมืองมาดริด โดยงานนี้มีนางแบบสาวซึ่งลือกันว่าเป็นแฟนสาวของหนุ่มลีอันโดรได้เดินทางมาร่วมงานและมอบดอกไม้แสดงความยินดี สร้างเสียงฮือฮาจากบรรดานักข่าวและสาวๆ ในงานที่ต่างก็ตกใจและอกหักกันค่อนเมืองจากการเปิดตัวแฟนของเขาในครั้งนี้

พิรตาจ้องมองภาพนางแบบสาวสวยคนหนึ่งกำลังยื่นใบหน้าไปหอมแก้มชายหนุ่มที่เธอเฝ้ารักเฝ้าคิดถึงทั้งน้ำตา ใช่ เธอหึงเธอหวงเขามากไม่อยากให้ใครมาทำแบบนี้กับเขาเลยและที่ทำให้หญิงสาวกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ก็คงเป็นประโยคที่บอกว่า เขาเปิดตัวแฟนสาว... คุณลีอันโดรมีแฟนแล้ว เธออ่านข่าวด้วยหัวใจที่ปวดร้าว พลางร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างเสียใจ ความรักที่บอกใครไม่ได้ ความรักที่เป็นไปไม่ได้ของเธอ ความรักที่มีเพียงเธอรับรู้และรู้สึกไปเองเพียงฝ่ายเดียว ริอาจไปรักคนที่อยู่สูงอย่างเขาก็ต้องเป็นแบบนี้แหละไม่เจ็บตอนนี้ อีกไม่นานก็คงเจ็บอยู่ดีแต่จะเธอเลิกรักเขาได้ยังไงเธอทำไม่ได้

มาดริด, ประเทศสเปน

ตุ้บ!

ลีอันโดรปาหนังสือพิมพ์ที่ลูกน้องยื่นมาให้อ่านลงพื้นด้วยความโมโห ทั้งโมโหสำนักข่าวทั้งโมโหตัวต้นเรื่อง ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าข่าวพวกนี้เป็นเพียงการจัดฉากและเป็นฝีมือของใคร

“รอฟ!!” เอ่ยร้องเรียกลูกน้องคนสนิทด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวดุดัน ทำเอาร่างสูงของลูกน้องคนสนิทอย่างรอฟต้องรีบถลาเข้ามาหาเจ้านายทันทีอย่างหวาดหวั่นกับน้ำเสียงนั้น

“ครับนาย”

“ไปจัดการลบข่าวนั่นออกให้หมดและจัดการตัวต้นเรื่องที่สร้างข่าวลวงๆ นี้ซะ!”

“ครับนาย เอ่อ แล้วนายจะไปไหนครับ” รอฟเอ่ยถามขึ้นทันทีเมือเห็นร่างสูงของผู้เป็นเจ้านายเดินไปหยิบกุญแจรถยนต์คันโปรด

“ใช่ธุระของมึงไหม”

“เอ่อ ไม่ครับ”

“จัดการเตรียมเจ็ทให้กูภายในครึ่งชั่วโมง”

“นายจะไปหาแฟนเหรอครับ” ลูกน้องหนุ่มเอ่ยแซวเจ้านายของตัวเองยิ้มๆ อย่างรู้ทันจนถูกผู้เป็นเจ้านายตวัดสายตาดุกร้าวมามองคนแซวอย่างไม่พอใจทำเอารอฟหุบยิ้มแทบจะทันที

ร่างสูงของลีอันโดรก้าวเดินออกไปจากเพนเฮาส์สุดหรูของตัวเองแต่ทั้งใบหน้าและใบหูกลับแดงก่ำราวลูกตำลึงสุกอย่างอับอายที่โดนลูกน้องจับได้

“ปานนี้ร้องไห้ตาบวมหมดแล้วมั้ง”

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

พระชายาสารพัดพิษ

พระชายาสารพัดพิษ

เกาะครีต
5.0

"นางเป็นบุตรีผู้สูงศักดิ์ของฮูหยินเอกของจวนเสนาบดี นางมีหน้าตาโดดเด่น ทั้งอ่อนโอนและมีน้ำใจไมตรีต่อผู้อื่น แต่... นางทำดีต่อป้าของนาง นางกลับฆ่าแม่ของนางตาย นางรักเอ็นดูน้องสาวของนาง แต่น้องสาวกลับแย่งสามีของนางไป นางคอยสนับสนุนและดูแลสามีของนางอย่างสุดหัวใจ แต่สามีกลับทำให้นางตายทั้งกลม...ตระกูลฝ่ายมารดาของนางก็ถูกประหารชีวิตทั้งตระกูลด้วย นางตายตาไม่หลับและสาบานว่าหากมีชาติหน้า นางจะไม่เมตาตาต่อใครอีก ใครก็ตาม กล้ามาทำร้ายข้า ข้าจะล้างแค้นด้วยชีวิตทั้งตระกูลของพวกเจ้า เมื่อเกิดใหม่อีกครั้ง นางอายุได้สิบสี่ปี นางสาบานว่าจะต้องเปลี่ยนชะตากรรมและแก้แค้นชาติก่อน ป้านางใจ้ร้าย นางจะใจร้ายกลับยิ่งกว่านาง นางคิดจะได้ครองตำแหน่งฮูหยินงั้นเหรอ บอกเลยไม่มีทาง! ส่วนน้องสาวชอบผู้ชายชั่ว ๆ นักไม่ใช่หรือ ได้!ข้าจะยกให้เลย ส่วนชายชั่วนั่น ข้าจะทำให้เจ้าไม่สามารถมีทายาทได้อีกตลอดทั้งชาติ!แต่ข้าจะแก้แค้น เหตุใดเจ้าต้องมาช่วยข้าด้วย?"

คุณนายยอมหย่าแล้ว

คุณนายยอมหย่าแล้ว

Calv Momose
4.9

หลังจากแต่งงานกันมาสามปี เวินเหลี่ยงก็ยังไม่เคยได้ความรักจากฟู่เจิ้งแต่อย่างใดเลย เมื่อรักแรกของเขากลับมา สิ่งที่รอเธออยู่คือหนังสือการหย่า "ถ้าฉันมีลูก คุณยังเลือกหย่าไหม?" เธออยากจับโอกาสสุดท้ายนี้ไว้ แต่แล้วมีแต่คำตอบที่เย็นชาว่า "ใช่" เวินเหลี่ยงหลับตาและเลือกที่จะปล่อยมือ ...ต่อมาเธอนอนอยู่บนเตียงคนไข้ด้วยความสิ้นหวังและลงนามในข้อตกลงการหย่า "ฟู่เจิ้ง เราไม่ได้เป็นหนี้กันอีกต่อไปแล้ว..." ชายที่มีความเด็ดขาดและเย็นชามาโดยตลอดนอนอยู่ข้างเตียงขอร้องให้อีกฝ่ายกลับมาด้วยเสียงแผ่วเบา "เหลียง ได้โปรดอย่าหย่าได้ไหม?"

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

ฉันไม่มีทางยอมแพ้

Tann Aronson
5.0

เมื่อเธออายุยี่สิบ ชิงฉือได้รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกโดยกำเนิดของตระกูลต้วน เธอถูกลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลต้วนล้อมกรอบ จนถูกพ่อแม่บุญธรรมไล่ออกจากบ้านและกลายเป็นตัวตลกในเมือง เมื่อเธอกลับไปหาพ่อแม่ชาวนา จากนั้นก็พบว่าบิดาผู้ให้กำเนิดของเธอเป็นคนที่รวยที่สุดในเมืองเจียงเฉิงส่วนพี่ชายของตนเองเป็นอัจฉริยะในแวดวงต่างๆ ทุกคนมองดูเด็กสาวตัวเล็กคนนี้ด้วยความเห็นใจและถือว่าเธอเป็นสมบัติล้ำค่า แต่ค่อยๆ พบว่า... ที่แท้ว่าน้องสาวเป็นคนมากความสามารถ? อดีตแฟนหนุ่มผู้น่ารังเกียจหัวเราะเยาะ "อย่ามาตามเซ้าซี้ไม่เลิก ฉันมีแต่เมียนเมียนอยู่ในใจ!" คนใหญ่แห่งเมืองหลวงปรากฏตัว "เมียฉันจะเห็นหัวนายเหรอ?"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
INTENSE LOVE คลั่งรักจอมมาร
1

บทที่ 1 Intro

03/03/2025

2

บทที่ 2 2 | ความฝันที่เหมือนจริง

03/03/2025

3

บทที่ 3 3 | โดนดุ

03/03/2025

4

บทที่ 4 4 | เกิดเรื่อง

03/03/2025

5

บทที่ 5 5 | จูบแรก

03/03/2025

6

บทที่ 6 6 | ใครบอกว่าฉันจะกลับ NC

03/03/2025

7

บทที่ 7 7 | ความแตก!

03/03/2025

8

บทที่ 8 8 | จูบจนกว่าฉันจะพอใจ

03/03/2025

9

บทที่ 9 9 | งอนก่อนกลับ [ น้องน่ารัก ]​

03/03/2025

10

บทที่ 10 10 | ไม่อยากกลับแล้ว! [ คลั่งรัก ]

03/03/2025

11

บทที่ 11 11 | จองเมียไว้ให้ลูกชาย [ ใหญ่ ]​

03/03/2025

12

บทที่ 12 12 | อย่าพึ่งวางสายได้มั้ยคะ [ อ้อนๆ ]​

03/03/2025

13

บทที่ 13 13 | สามสิงห์แห่งเมืองกระทิงดุ [ คุณใหญ่เมา ]​

03/03/2025

14

บทที่ 14 14 | เป็ดน้อย [ ขอโทษครับ ]​

03/03/2025

15

บทที่ 15 15 | ผู้หญิงโลเล

03/03/2025

16

บทที่ 16 16 | เข้าหน้าไม่ติด

03/03/2025

17

บทที่ 17 17 | บิกินี่เป็นเหตุ

03/03/2025

18

บทที่ 18 18 | ร่างกายเธอเป็นของฉัน NC

03/03/2025

19

บทที่ 19 19 | เจ็บค่ะ เจ็บมาก [ เสร็จคุณใหญ่ ]​

03/03/2025

20

บทที่ 20 20 | ตามหากันให้วุ่น! [ พี่ก็เอาไม่หยุด NC++ ]​

03/03/2025

21

บทที่ 21 21 | เมียผมปลอดภัยดีครับ [ คุณใหญ่แสบมาก! ]​

03/03/2025

22

บทที่ 22 22 | คำพูดทิ่มแทง! [ เมียงอน ]

03/03/2025

23

บทที่ 23 23 | บอกไปเลยสิว่าเราอยู่ด้วยกันทั้งคืน

03/03/2025

24

บทที่ 24 24 | ไม่สนใครทั้งนั้น [ จะเอาเมีย! ]​

03/03/2025

25

บทที่ 25 25 | พายุอารมณ์​ NC++ [ หึงหนักมาก ]​

03/03/2025

26

บทที่ 26 26 | แขกไม่ได้รับเชิญ NC

03/03/2025

27

บทที่ 27 27 | ไม่มีแฟน มีแต่เมีย

03/03/2025

28

บทที่ 28 28 | กินนมก่อนนอน

03/03/2025

29

บทที่ 29 29 | อย่าประมาทศัตรู​

03/03/2025

30

บทที่ 30 30 | ของเล่นแก้ขัด

03/03/2025

31

บทที่ 31 31 | ตื่นเถอะครับที่รัก [ เสียน้ำตา ]​

03/03/2025

32

บทที่ 32 32 | ดูแลคนป่วย NC

03/03/2025

33

บทที่ 33 33 | รังแกคนป่วย Nc [ ดุเดือดดด ]​

03/03/2025

34

บทที่ 34 34 | โดนเมียดุ

03/03/2025

35

บทที่ 35 35 | ตักตวงความสุข Nc

03/03/2025

36

บทที่ 36 36 | จำใจห่าง [ น้องอ้อนบ้าง ]​

03/03/2025

37

บทที่ 37 37 | อ้อนเมียหนักมาก

03/03/2025

38

บทที่ 38 38 | จากลา

03/03/2025

39

บทที่ 39 39 | ลอบทำร้ายย [ โดนยิง! ]​

03/03/2025

40

บทที่ 40 40 | ความจริง [ คุกเข่าขอเมีย ]​

03/03/2025