Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
20.8K
ชม
72
บท

"ถ้าทำแบบนี้ จะกลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้แล้วนะ"

บทที่ 1 บทนำ

งานเลี้ยงวันเกิดน้องมิ้นท์อายุครบ 19 ปี @โรงแรมหรูย่านหัวหิน

ภายในห้องสวีตของโรงแรมหรูมินนี่ยังยืนใช้แผ่นหลังบางพิงกับบานประตูห้องหลังจากที่เธอวิ่งหนีขึ้นมาด้านบนเพียงลำพัง มือเรียวยกขึ้นแตะริมฝีปากบาง พลางนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ สิ่งที่โนอาห์ทำกับเธอมันเรียกว่าจูบหรือเปล่า ใช่จูบหรือเปล่านะ มุมปากบางกระตุกยิ้มหัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามราวกับจะหลุดออกมา ดีใจ เธอดีใจ ที่ในที่สุดคุณลุงสุดหล่อของเธอก็ตอบสนองในสิ่งที่เธอต้องการถึงแม้ว่าเขาจะเมาก็ตาม

เหตุการณ์ก่อนหน้า

"ลุงโนอาห์คะ เมาแล้วเหรอคะ"

" ... " ชายหนุ่มนิ่งเงียบนั่งถือแก้ววิสกี้หมุนควงเบาๆ จ้องมองใบหน้าหวานของเด็กสาวตรงหน้านิ่ง ในขณะที่เพื่อนๆ ต่างก็ฟุบหลับลงบนโต๊ะ บางคนก็กลับขึ้นห้องนอนของตัวเอง

"ลุงโนอาห์คะ ให้มิ้นท์เรียกพี่สกายกับพี่ซันให้ไหมคะ"

" ... " มินนี่ยื่นใบหน้าใสเข้าไปใกล้ๆ ก่อนจะนึกสนุกจุ๊บคุณลุงอย่างที่เคยทำเธอมองซ้ายมองขวาแนบริมฝีปากบางเฉียบลงกับกลีบปากของเขาเบาๆ อย่างที่เคยทำ แต่ทว่าครั้งนี้มันกลับไม่เหมือนเคยเพราะคุณลุงของเธอสอดแทรกเรียวลิ้นร้อนเข้าในโพรงปากบางมินนี่ตกใจจนเบิกตาโตขึ้นเธอตั้งใจจะผละออกแต่ทว่ากลับถูกมือหนาของโนอาห์รั้งท้ายทอยเอาไว้ เขาขบเม้มกลีบปากของเธอเล่นอย่างเอาแต่ใจ ทั้งดูด ทั้งขบ ทั้งกัด แล้วกระหวัดควานหาลิ้นเล็กอย่างดูดดื่มเร่าร้อน

"โนอาห์"

เธอเอ่ยเรียกเขาเสียงเบาทันทีที่ริมฝีปากเป็นอิสระ มือเรียวยกขึ้นแตะกลีบปากของตัวเองเอาไว้ ใบหน้าหวานแดงซ่านอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนร่างกายของเธอร้อนรุ่มจนหาสาเหตุไม่ได้ เธอทำตัวไม่ถูกไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรลุงโนอาห์ของเธอแตกต่างไปจากทุกครั้งที่เคยเป็น เขาเคยสุภาพและอ่อนโยนกับเธอ แต่เมื่อครู่กลับดุดันและเร่าร้อนปานนั้น

"เอ่อ พี่สกาย พี่ซัน ชะ ... ช่วยไปดูลุงโนอาห์หน่อยค่ะ น่าจะเมาแล้ว"

"ครับคุณหนู"

มินนี่รีบวิ่งกลับห้องพักของตัวเอง เธอปิดประตูอย่างไม่แรงมากนักก่อนจะพิงหลังกับประตูห้องพักแล้วแตะริมฝีปากของตัวเองอีกครั้ง ความรู้สึกนั้นยังคงอยู่ราวกับว่าเขายังบดจูบเธออยู่เลย จูบของเขาในครั้งนี้มันไม่เหมือนกับที่เธอเคยได้รับ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนแทบจะควบคุมตัวเองไม่อยู่

"เมื่อกี๊จูบใช่ไหม"

วันต่อมา...

ก๊อกๆ ก๊อกๆ

เสียงประตูห้องพักของมินนี่ดังขึ้นในช่วงสายเด็กสาวยังคงอยู่ในชุดนอนกระโปรงสีขาววาบหวิวบางเบาเนินอกอวบไร้บราเซียร์ปกปิดยามที่เธอเดินเนินอกของเธอก็กระเพื่อมไปตามแรงสะเทือนของการเดิน ใบหน้าหวานมู่ทู่หงุดหงิดคนที่รบกวนเวลานอนของเธอ

แกร๊ก!

"มีอะ!"

ปัง!

ทันทีที่เห็นหน้าคนที่มาเคาะประตูมินนี่ก็เบิกตาโตขึ้นด้วยความตกใจ เธอรีบปิดประตูทันทีเพราะตอนนี้ร่างกายเธอกำลังรุ่มร้อน และรู้สึกใบหน้าเธอวูบวาบแปลกๆ หญิงสาวยกมือขึ้นเช็กกลิ่นปากของตัวเอง โอเค ไม่มีผ่าน เธอตัดสินใจดึงคอเสื้อลงมาอีกหน่อยก่อนจะเปิดประตูด้วยท่าทางงัวเงียอีกครั้ง

"โนอาห์~"

"ทำไมตื่นสายจังครับ ไม่สบายรึเปล่าหน้าแดงๆ นะ"

สายตาคมของโนอาห์เผลอมองไปที่เนินอกอวบของเธอ เขาลอบกลืนน้ำลายลงคอแล้วรีบละสายตาจากอกอวบมามองที่ใบหน้าหวานของเธอแทน มือหนาวางลงที่หน้าผากมนของคนตัวเล็ก สองเท้าหนักก้าวเข้าไปในห้องพักของเธออย่างที่เคยทำเสมอมา มือหนาจับต้นแขนของเธอเบาๆ ทำเอาหัวใจดวงน้อยเต้นโครมคราม แผงอกของคุณลุงมันทำให้ร่างกายของเธอสั่น ยิ่งโนอาห์ปลดกระดุมเสื้อฮาวายลายทะเลสีฟ้าอ่อนที่ใส่มาเพียงสองสามเม็ดมันยิ่งขับให้เขาดูดีเป็นเท่าตัว

ตุ๊บ

มินนี่ตัดสินใจแนบใบหน้าหวานกับอกแกร่งของคุณลุงสุดหล่อ สองแขนเรียวโอบรอบเอวหนาของเขาเอาไว้อย่างออดอ้อน ก่อนเงยหน้าขึ้นนิดหน่อยมองปลายคางของเขา ยิ่งมอง ก็ยิ่งหล่อ ยิ่งมองก็ยิ่งหลง เธอหวง หวงเขาเหลือเกิน

"ไหนให้ลุงดูหน่อย ป่วยหรือเปล่าครับทำไมหน้าแดงๆ"

"อยากแตะตรงนี้" นิ้วชี้เล็กจิ้มไปที่หน้าผากหนา ก่อนจะแนบแก้มนวลกับอกแกร่งของคุณลุงสุดหล่อ โนอาห์เองมีเหรอที่จะขัดใจหลานรัก เขาจับตัวเธอให้ยืนเผชิญหน้ากัน ก่อนที่จะโน้มตัวลงมาเล็กน้อยแล้วใช้หน้าผากหนาแตะสัมผัสกับหน้าผากมนอย่างแผ่วเบา

หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนแทบกระเด็นหลุดออกมา เธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจเจือกลิ่นบุหรี่ แถมยังมีกลิ่นแอลกอฮอล์ผสมมาด้วยอีกนิดหน่อย ลมหายใจอุ่นร้อนของโนอาห์ ทำให้มินนี่เผลอนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่เขาบดจูบสอดแทรกลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปากของเธออย่างเร่าร้อนดุดัน

สองสายตาประสานกันเข้าอย่างจัง สายตาคมจ้องมองเธอด้วยความเป็นห่วง แต่ดวงตากลมของคนตัวเล็กกลับคิดเลยเถิดไปไหนต่อไหน มินนี่อยากจะลองจูบกับเขาอีกครั้ง แต่เธอต้องห้ามใจเอาไว้

'ไม่ได้นะยัยมิ้นท์ นี่เพื่อนพ่อนะโว้ย'

'แต่เขาหล่อนะ ไม่เป็นไรหรอก ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันสักหน่อย'

'เอาเลย แกต้องทำตามสิ่งที่แกต้องการนะยัยมิ้นท์'

'อ่ะ ใจเย็นๆ สิ ค่อยเป็นค่อยไป'

ความคิดตีกันให้วุ่นวาย มือเรียวกำแน่นอยากจะจูบคุณลุงอีกสักครั้งแต่ในที่สุดเธอก็เชื่อความคิดสุดท้ายของตัวเอง ค่อยเป็นค่อยไป

"พะ พอแล้วค่ะ"

"เช็กแล้วตัวอุ่นๆ นะครับ เป็นอะไรไหม"

"โนอาห์~ มิ้นท์อยากไปเดินเล่นริมทะเลค่ะ"

"ไปกับใคร พี่ทิศเหนือ ทิศใต้ หรือ เทย์แลนด์ จีน่า"

"มิ้นท์อยากไปกับโนอาห์ รอมิ้นท์อาบน้ำแป๊บนึงนะคะ"

"ครับๆ" ว่าแล้วมินนี่ก็เดินไปที่ส่วนของห้องนอน เพื่อไปจัดการธุระส่วนตัว ส่วนโนอาห์ก็เดินออกไปที่ระเบียงหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบเอาสารนิโคตินเข้าร่างกายระหว่างรอหลานสาวของตัวเอง ไม่นานนักมินนี่ก็เดินออกมาในชุดที่ทำให้โนอาห์ต้องปวดหัว เธอใส่เสื้อเกาะอกสีขาวแค่ช่วงอกโชว์หน้าท้องร่องสิบเอ็ดบ่งบอกถึงการดูแลตัวเองอย่างดี กับกระโปรงพลิ้วๆ บางๆ สีเดียวกับเสื้อตัวจิ๋ว เขารู้สึกไม่ชอบใจนักแต่ก็ไม่อยากต่อว่ามากเพราะเขาชอบที่จะให้อิสระหลานสาวมากกว่า

"สวยไหมคะ" ร่างบางถลาเข้าสวมกอดเอวหนาของคุณลุง เกยคางมนเอาไว้ที่แผงอกกว้างดูดี เธอหลงใหลเขา เธอหวงเขา และชอบรอยสักรูปกุหลาบที่ลำคอของเขามาก ในชีวิตเธอตั้งแต่เจอผู้ชายมาโนอาห์คือคนที่เธอรักปักใจ และหวงแหนที่สุด

"เดี๋ยวใส่เสื้อคลุมไปด้วยนะครับ"

"ไม่เอา"

"มิ้นท์" เขากดเสียงต่ำ ดุ คนตัวเล็ก แม้จะอยากให้อิสระแค่ไหนก็รู้สึกหวงแหนอยู่ดี

"โนอาห์ไปด้วย ไม่เห็นต้องใส่เสื้อคลุมเลยนี่คะ นะคะ น้าาาา~"

"เฮ้อ ดื้อ" ว่าหลานสาวอย่างไม่จริงจังมากนักก่อนจะกดจูบลงที่หน้าผากมนของเธอแล้วเป็นฝ่ายเดินเข้าไปในโซนแต่งตัวหยิบเอาผ้าคลุมไหล่สีขาวบางๆ ติดมือมาด้วย มือหนาจับประสานกับมือเรียวเอาไว้พากันเดินออกมานอกห้องพักของเธอ โดยที่คนตัวเล็กเอาแต่มองมือที่ประสานกัน หัวใจของเธอเต้นอย่างไม่ยอมสงบสุข ก่อนจะหยุดลงเมื่อ...

"จะไปไหนกันวะ"

"ดะ แดดดี้!"

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ นังหมูปีศาจ

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

เกิดใหม่ในเงามืด

เกิดใหม่ในเงามืด

Orson Erickson
5.0

ครอบครัวเสิ่นเลี้ยงดูเซี่ยซางหนิงเป็นเวลา 20 ปี และเธอเองก็ถูกเอาเปรียบมาเป็นเวลา 20 ปีเช่นกัน วันหนึ่ง พวกเขาตามหาลูกสาวตัวจริงพบ และเซี่ยซางหนิงก็ถูกไล่ออกจากตระกูลเสิ่น ได้ยินมาว่าพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอกำลังเผชิญกับความยากลำบากอย่างหนัก แต่ความเป็นจริง พ่อแม่ทางสายเลือดของเธอเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงในเมืองไห่ เป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดที่ตระกูลเสิ่นไม่สามารถเอื้อมถึงได้ ตระกูลเสิ่นที่คอยดูว่าเซี่ยซางหนิงจะต้องตกอับอย่างน่าสมเพช แต่กลับต้องตกตะลึงซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับตัวตนของเซี่ยซางหนิง ผู้มีอิทธิพลในการเงินระดับโลก วิศวกรระดับแนวหน้า นักแข่งรถอันดับหนึ่งของโลก... เธอยังมีความสามารถที่ซ่อนอยู่อีกกี่อย่างกันแน่ คู่หมั้นยกเลิกการหมั้นกับเซี่ยซางหนิง อย่างไรก็ตาม เมื่อเซี่ยซางหนิงไปออกเดทกับพี่ชายฝาแฝดของเขา เขากลับปรากฏตัวขึ้นและสารภาพรักกับเธอ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ

มาชาวีร์
4.8

เจ้าของร่างเดิมถูกท่านย่าตัวเอง ขายให้ชายพิการด้วยเงินเพียงห้าตำลึง จึงคิดสั้นไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทำให้วิญญาณของเซี่ยซือซือทะลุมิติมาเข้าร่างแทน ชีวิตในโลกนี้บิดามารดาล้วนตายไปแล้ว เหลือเพียงน้องสาวกับน้องชายร่างกายผอมแห้งหิวโซสองคน เธอต้องช่วยพวกเขาให้รอด ก่อนจะถูกคนชั่วพวกนี้ขายทิ้งไปแบบเธอ 1 : ทะลุมิติ แคว้นจ้าว หมู่บ้านตระกูลแซ่อวี่ ภายในบ้านสกุลเซี่ย “ท่านพี่รีบกินเร็วเข้า” เสียงเด็กเล็กดังก้องอยู่ข้างหูอย่างน่ารำคาญ ว่าแต่ฉันมีน้องชายตั้งแต่เมื่อไหร่กัน รู้สึกได้ถึงอะไรแข็ง ๆ มาแตะที่ริมฝีปาก ทว่ายังลืมตาไม่ขึ้น “ท่านพี่กินสิ ๆ” เซี่ยซือซือรู้สึกหนักอึ้งไปทั้งศีรษะ พยายามที่จะเปิดดวงตาขึ้นมอง เจ้าของเสียงเล็ก ๆ ด้านข้าง “ท่านพี่ ๆ ท่านพี่อย่าตายนะ ลืมตาสิท่านพี่” “นังตัวดีออกมาเดี๋ยวนี้นะ !” เสียงเอะอะโวยวายดังหนวกหูเซี่ยซือซือเป็นอย่างมาก ปัง ๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นเรื่อย ๆ เซี่ยซือซือลืมตาขึ้นจนได้ พลันสมองกลับมีเรื่องราวพรั่งพรูเข้ามาไม่ขาดสาย จนต้องกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวด อ๊าก ! “พี่รอง !” เด็กน้อยเซี่ยซือหยางในวัยสามหนาวเรียกพี่สาวพร้อมเบะปากอยากร้องไห้ “ท่านพี่ !” เซี่ยซานซานทิ้งบานประตูที่ตัวเองดันไว้ หันกลับมาดูพี่สาวด้วยความตกใจ “ท่านพี่ ๆ ท่านเป็นอะไร อย่าทำให้พวกข้าตกใจสิท่านพี่ !” ผลัวะ ! มีคนถีบประตูบานเก่าผุพังเข้ามาภายในห้อง เด็กทั้งสองรีบเข้าไปขวางผู้บุกรุกไม่ให้ทำร้ายพี่สาว แม่เฒ่าเซี่ย เซี่ยจิ่วเม่ย หน้าตาแลดูดุร้าย ไม่ใช่หญิงชราใจดีแต่อย่างใด ด้านหลังของแม่เฒ่าเซี่ยยังมีลูกสะใภ้บ้านใหญ่ กับบ้านรองเดินตามมา ท่าทางดุดันเอาเรื่อง “ไอ้พวกบ้านสามตัวดี กล้าลักขโมยอาหารเอาไว้กินเอง ยังเห็นแม่เฒ่าอย่างข้าอยู่ในสายตาหรือไม่ ไอ้พวกหมาป่าตาขาว ดูซิวันนี้ข้าจะจัดการพวกเจ้าอย่างไร” “ท่านย่าพวกข้าไม่ได้ขโมยนะ นี่เป็นหมั่นโถวของท่านพี่ ท่านพี่ไม่สบายข้าแค่เก็บไว้ให้ท่านพี่เท่านั้นเอง” เซี่ยซานซานยังเป็นเด็กหญิงวัยสิบหนาว แต่นางข่มความกลัวตอบโต้ผู้ใหญ่ในบ้านออกไป “หึ กฎบ้านก็มีบอกอยู่แล้วถ้าพลาดมื้ออาหารไปก็คืออด แต่พวกเจ้ากลับแหกกฎ แอบยักยอกอาหารเก็บไว้กินเอง ยังมีหน้ามาเถียงท่านแม่อีก ท่านแม่ท่านต้องลงโทษคนบ้านสามนะเจ้าคะ ไม่เช่นนั้นข้าไม่ยอมจริง ๆ ด้วย ตอนนั้นยวี่เฟยของข้านางได้พลาดมื้อเย็นไป ท่านก็ไม่ให้นางกินนะเจ้าคะ” สะใภ้บ้านรองนามว่าจงอี้ซิน ย้อนรำลึกถึงเรื่องลูกสาววัยแปดปีของตัวเองขึ้นมา “ดูเจ้าเด็กพวกนี้สิท่านแม่ กางแขนปกป้องพี่สาวตัวเอง ช่างน่าสมเพชไม่รู้จักสำเหนียกกำลังตัวเอง ถุย !” หลินพ่านเอ๋อสะใภ้บ้านใหญ่มองดูเด็กทั้งสองพร้อมถ่มน้ำลายใส่ตรงหน้า แม่เฒ่าเซี่ยมองลูกสะใภ้ทั้งสองสลับกันไปมา เดินตรงไปกระชากหมั่นโถวเย็นชืดแถมแข็งปานหิน ออกจากมือของเซี่ยซือหยาง “แง ๆ ๆ” เด็กน้อยถูกแย่งของกินของพี่สาวไป ถึงกับแผดเสียงร้องลั่น “เจ้าคนชั่ว ! เอามานะ ของท่านพี่ข้า” กำปั้นน้อย ๆ ทุบไปยังต้นขาของแม่เฒ่เซี่ย “เจ้าเด็กเนรคุณกล้าตีข้ารึ นี่นะ !” แม่เฒ่าเซี่ยเตะทีเดียวเซี่ยซือหยางก็กระเด็นไปติดกับผนังห้อง “น้องเล็ก !” เซี่ยซานซานรีบวิ่งไปอุ้มน้องชายขึ้นมากอดไว้ด้วยความตกใจ “ท่านย่า น้องเล็กยังเด็กไม่รู้ความ เหตุใดท่านถึงได้ใจร้ายเช่นนี้” “แง ๆ ๆ” เสียงร้องไห้ของเด็กน้อยฟังแล้วน่าสงสารจับใจ ดวงตาที่ปิดไว้ก่อนหน้าของเซี่ยซือซือ ลืมขึ้นหลังจากค้นพบว่า ตัวเองได้ทะลุมิติมายังอดีตอันไกลโพ้นแล้วจริง ๆ หลังจากหลับตาลืมตาอยู่หลายหน เรียบเรียงความคิดที่ไหลเข้ามาไม่ยอมหยุด เมื่อค่อย ๆ จัดการกับมันได้ ความเจ็บปวดที่ศีรษะก่อนหน้าจึงบางเบาลง และมองเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างเฉยชา ครบสูตรของการทะลุมิติจริง ๆ มีท่านย่าผู้ชั่วร้าย ขนาบข้างด้วยป้าสะใภ้เลวทั้งสอง ครั้นหันไปมองน้องสาวในวัยสิบขวบของตัวเองกับน้องชายตัวน้อย ทั้งตัวดำเมี่ยมเหมือนไม่ได้อาบน้ำมาเป็นเดือน ร่างกายผอมแห้งเหลือแต่กระดูก เสื้อผ้าเก่าขาดมีรอยปะชุนเต็มไปหมด เส้นผมแห้งกรังเหมือนไม่ผ่านน้ำมานาน ยกมือของตัวเองขึ้นมาดู ไม่ได้มีสภาพต่างกันแม้แต่น้อย ครั้นเงยหน้ามองป้าสะใภ้ใหญ่ร่างกายอวบอ้วนเต็มไปด้วยก้อนไขมัน ป้าสะใภ้รองแม้ไม่ได้อ้วนแต่ก็ไม่ได้ผอม ยิ่งแม่เฒ่าเซี่ยด้วยแล้ว ร่างกายบึกบึนเหมือนคนกินดูอยู่ดีมาตลอด “ท่านแม่ดูอาซือมองท่านสิเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่เห็นสายตาเย็นเยียบของคนที่นอนอยู่บนเตียงก็อดแปลกใจไม่ได้ ดูเยือกเย็นจนไม่น่าไว้ใจ “เจ้าอย่าคิดว่ากระโดดน้ำตายแล้วทุกอย่างจะจบนะอาซือ ข้ารับเงินคนบ้านถานมาแล้ว ถ้าเจ้าตายข้าจะให้อาซานไปแทนเจ้า” คำพูดของแม่เฒ่าเซี่ยทำให้ดวงตาของเซี่ยซือซือเบิกกว้าง ท่านย่าของนางขายนางให้คนบ้านถานในราคาแค่ห้าตำลึง เจ้าของร่างเดิมไม่อยากไปเป็นเมียคนพิการ เลยไปกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ทว่าเธอที่มาจากยุคปัจจุบันกลับเข้ามาแทนที่เจ้าของร่างนี้ เจ้าของร่างเดิมว่ายน้ำไม่เป็น จึงได้ขาดอากาศตายใต้น้ำ แต่เธอที่เข้ามาสวมร่างกลับพาร่างนี้ขึ้นมาจากน้ำได้ โชคชะตาคงเล่นตลกให้เธอกับเจ้าของร่างเดิมมีชื่อเดียวกัน “ท่านย่าอาซานยังเด็กนัก ท่านอย่าได้ทำเช่นนั้นเลย” นานมากกว่าที่นางจะเอ่ยออกมา “มันอยู่ที่เจ้าอาซือ ข้าขอเตือนเอาไว้ อีกสองวันคนบ้านถานจะมารับตัวเจ้าแล้ว อย่าให้เกิดเรื่องขึ้น ไม่อย่างนั้นข้าจะส่งอาซานไปแทนเจ้า แล้วขายซือหยางทิ้งเสีย” แม่เฒ่าเซี่ยจ้องหน้าเซี่ยซือซือแบบอาฆาต เด็กนี่ก่อนหน้าดูอ่อนแอไร้ทางสู้ ทำไมวันนี้ถึงได้ดูแปลกตาไปนัก “ท่านแม่เจ้าคะ ท่านจะลงโทษคนบ้านสามเรื่องหมั่นโถวนี่อย่างไรเจ้าคะ” สะใภ้ใหญ่ยังไม่ยอมปล่อยสามพี่น้องไปง่าย ๆ “พรุ่งนี้งดอาหารบ้านสาม” แม่เฒ่าเซี่ยเอ่ยแล้วหันหลังเดินออกจากห้องของเด็กน้อยทั้งสามไป โดยมีสะใภ้ใหญ่เดินตามไปด้วย “พวกเจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม จำใส่หัวเอาไว้ดี ๆ ด้วยล่ะ” สะใภ้รองหมุนตัวตามหลังไปติด ๆ “ท่านพี่ต่อไปท่านอย่าทำเช่นนี้อีกนะเจ้าคะ ข้ากับน้องเล็กจะทำอย่างไร ถ้าท่านไม่อยู่” เซี่ยซานซานปล่อยเสียงร้องไห้ในทันที

เมียหย่ารัก

เมียหย่ารัก

Gabie Parpia
4.9

เธอถูกบังคับแต่งเข้าตระกูลเสิ่น ทุกคนต่างก็คาดหวังว่าเย่ชิงซีจะสามารถให้กำหนดลูกของคุณชายเสิ่น เสิ่นเซียวเหยาได้ ซึ่งขณะนี้กำลังอยู่ในอาการหมดสติ เดิมที่เธอคิดว่าเธอคงจะต้องอยู่เป็นหม้ายไปแบบนี้ตลอดชีวิตนี้แล้ว แต่ไม่คิดว่าสามีเจ้าชายนิทราของเธอกลับฟื้นขึ้นมาได้! ชายหนุ่มลืมตาขึ้น จ้องมองไปยังเธอด้วยสายตาที่เย็นชา "คุณเป็นใคร?" "ฉันเป็นภรรยาของคุณ..." เสิ่นเซียวเหยามีสีหน้างุนงง "ทำไมผมถึงจำไม่ได้ว่าผมมีภรรยาแล้ว ผมไม่ยอมรับการแต่งงานนี้ พรุ่งนี้ผมจะให้ทนายมาจัดการเรื่องหย่า" ถ้าไม่ใช่เพราะคนในตระกูลเสิ่นเข้ามาหยุดเขาไว้ เธอคงจะกลายเป็นภรรยามหาเศรษฐีที่โดนทิ้งในวันที่สองหลังจากการแต่งงานไปแล้ว ต่อมาเธอตั้งครรภ์และวางแผนว่าจะออกไปจากตระกูลเสิ่นอย่างเงียบๆ แต่ชายหนุ่มกลับไม่ยอมปล่อยเธอไป เย่ชิงซียืนยัน"เสิ่นเซียวเหยา คุณรังเกียจฉันมากนักไม่ใช่เหรอ ฉันต้องการหย่า!" เขาลดท่าทีที่เย่อหยิ่งมาโดยตลอดลงและเข้าไปกอดเธอไว้ในอ้อมแขน "ในเมื่อคุณแต่งงานกับผมแล้ว คุณก็เป็นคนของผม คิดจะหย่างั้นเหรอไม่มีทางน่ะ!"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
หวงรัก
1

บทที่ 1 บทนำ

04/05/2025

2

บทที่ 2 บริสุทธิ์ใจ

04/05/2025

3

บทที่ 3 ทำไมไม่มีแฟน

04/05/2025

4

บทที่ 4 งอแง

04/05/2025

5

บทที่ 5 เนียนไหมวะ

04/05/2025

6

บทที่ 6 อดทน

04/05/2025

7

บทที่ 7 สุมไฟ

04/05/2025

8

บทที่ 8 คิดถึง

04/05/2025

9

บทที่ 9 จูบ

04/05/2025

10

บทที่ 10 พับโครงการ

04/05/2025

11

บทที่ 11 เพื่อนรัก

04/05/2025

12

บทที่ 12 อยากกินอะไรครับ mini nc

04/05/2025

13

บทที่ 13 งอน

04/05/2025

14

บทที่ 14 หวาน mini nc

04/05/2025

15

บทที่ 15 วัยอยากรู้อยากลอง NC+++

04/05/2025

16

บทที่ 16 ยัดเยียด

04/05/2025

17

บทที่ 17 วิวาท

04/05/2025

18

บทที่ 18 คุมความประพฤติ

04/05/2025

19

บทที่ 19 เพราะมิ้นท์ไม่ชอบ

04/05/2025

20

บทที่ 20 ภาษากาย

04/05/2025

21

บทที่ 21 ดักทาง NC+++

04/05/2025

22

บทที่ 22 สอน

04/05/2025

23

บทที่ 23 โอ๋หลังเสร็จ NC+++

04/05/2025

24

บทที่ 24 หลงใหล NC+++

04/05/2025

25

บทที่ 25 ครั้งสุดท้าย NC+++

04/05/2025

26

บทที่ 26 หวง

04/05/2025

27

บทที่ 27 ขับรถอยู่นะ NC+++

04/05/2025

28

บทที่ 28 มิ้นท์ไม่ชอบ

04/05/2025

29

บทที่ 29 เหนื่อยหน่อยนะ

04/05/2025

30

บทที่ 30 งี่เง่า

04/05/2025

31

บทที่ 31 เคยแนบชิด

04/05/2025

32

บทที่ 32 เตือน

04/05/2025

33

บทที่ 33 สกินชิพ

04/05/2025

34

บทที่ 34 แผลงฤทธิ์

04/05/2025

35

บทที่ 35 เรื่องช็อกวันนี้

04/05/2025

36

บทที่ 36 สุกี้หม้อรวม

04/05/2025

37

บทที่ 37 รักแบบไหน

04/05/2025

38

บทที่ 38 แกล้ง

04/05/2025

39

บทที่ 39 สำรวจ [Mini NC]

04/05/2025

40

บทที่ 40 เล่นไม่รู้เรื่อง NC+++

04/05/2025