Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
เกิดใหม่ในเงามืด

เกิดใหม่ในเงามืด

Orson Erickson

สมัยใหม่ | 1  บท/วัน
5.0
ความคิดเห็น
824
ชม
39
บท

ครอบครัวเสิ่นเลี้ยงดูเซี่ยซางหนิงเป็นเวลา 20 ปี และเธอเองก็ถูกเอาเปรียบมาเป็นเวลา 20 ปีเช่นกัน วันหนึ่ง พวกเขาตามหาลูกสาวตัวจริงพบ และเซี่ยซางหนิงก็ถูกไล่ออกจากตระกูลเสิ่น ได้ยินมาว่าพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอกำลังเผชิญกับความยากลำบากอย่างหนัก แต่ความเป็นจริง พ่อแม่ทางสายเลือดของเธอเป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงในเมืองไห่ เป็นตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดที่ตระกูลเสิ่นไม่สามารถเอื้อมถึงได้ ตระกูลเสิ่นที่คอยดูว่าเซี่ยซางหนิงจะต้องตกอับอย่างน่าสมเพช แต่กลับต้องตกตะลึงซ้ำแล้วซ้ำเล่ากับตัวตนของเซี่ยซางหนิง ผู้มีอิทธิพลในการเงินระดับโลก วิศวกรระดับแนวหน้า นักแข่งรถอันดับหนึ่งของโลก... เธอยังมีความสามารถที่ซ่อนอยู่อีกกี่อย่างกันแน่ คู่หมั้นยกเลิกการหมั้นกับเซี่ยซางหนิง อย่างไรก็ตาม เมื่อเซี่ยซางหนิงไปออกเดทกับพี่ชายฝาแฝดของเขา เขากลับปรากฏตัวขึ้นและสารภาพรักกับเธอ

บทที่ 1 ถูกไล่ออกจากบ้าน

ณ วิลล่าตระกูลเสิ่นแห่งเมืองไห่

ห้องนั่งเล่นขนาดใหญ่บนชั้นหนึ่งเต็มไปด้วยแขกที่กำลังถือเหล้าชั้นดีอยู่ โดยฝั่งตรงข้ามประตูจะมีโปสเตอร์ขนาดใหญ่ที่กำลังฉายคำว่า ‘ยินดีต้อนรับกลับบ้าน ลูกสาวที่รัก’ เอาไว้

ในห้องใต้หลังคาสามชั้นที่อึดอัดและต่ำเตี้ย เซี่ยซางหนิงกำลังเก็บสัมภาระของตัวเองอยู่

เสิ่นเจิ้นหยวนหรือพ่อเสิ่นกำลังถือซองจดหมายฉบับหนึ่งเอาไว้ เขาวางมันลงตรงหน้าเซี่ยซางหนิงเบา ๆ ด้วยสีหน้าที่อาลัยอาวรณ์อย่างมาก

“หนิงหนิง ทำไมเธอถึงได้ทำแบบนี้ล่ะ? ถึงแม้ว่าพวกเราจะหาลูกสาวแท้ ๆ ของพวกเราเจอแล้ว แต่เธอก็ไม่จำเป็นต้องไปเลยนะ ด้วยศักยภาพของพวกเราแล้ว การจะเลี้ยงดูเธอเพิ่มอีกคนไม่ใช่ปัญหาเลยนะ ฉันว่าเธออย่าไปเลย ฉันกับแม่ของเธอก็ยังคงปฏิบัติกับเธอเหมือนเธอเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของพวกเราเหมือนเดิมนั่นแหละ แต่หากเธอยังยืนกรานที่จะไป ฉันก็จะไม่ห้ามเธอ เพียงแต่ครอบครัวที่แท้จริงของเธอยากจนมาก คาดว่าพวกเขาไม่น่าจะส่งรถมารับเธอกลับไปได้ด้วยซ้ำ เงินนี้ เธอเอาไปใช้เป็นค่าใช้จ่ายในการเดินทางก็แล้วกันนะ”

เซี่ยซางหนิงเหลือบมองซองจดหมายบาง ๆ นั้นอย่างเฉยชา เธอเดาว่าในนั้นจะต้องมีเงินไม่เกินห้าพันแน่ ๆ หลังจากนั้นเธอก็ยัดเงินกลับคืนไปให้เสิ่นเจิ้นหยวนด้วยสีหน้าเย็นชาและพูดว่า “ไม่จำเป็นต้องเสียค่าเดินทางหรอกค่ะ พ่อแม่ของฉันส่งรถมารับฉันแล้ว”

ปากก็พูดรั้งให้เธออยู่ต่อ แต่มือนั้นกลับยื่นค่าเดินทางให้ เขาอยากจะให้เธออยู่ต่อจริง ๆ น่ะเหรอ

เธอคือลูกบุญธรรมของตระกูลเสิ่น เธอเข้ามาในบ้านตระกูลเสิ่นตอนที่เธออายุเพียงสองขวบกว่า ๆ เท่านั้น ซึ่งในตอนนั้นเนื่องจากตอนนั้นลูกสาวของแม่เสิ่นที่เพิ่งคลอดถูกคนอุ้มไปจากโรงพยาบาล ทำให้แม่เสิ่นไม่สามารถทำใจได้ก็เลยรับเธอมาเลี้ยง

ตอนที่เธอยังเป็นเด็ก เธอจะใส่เสื้อผ้าตามแผงลอยที่ราคาถูกที่สุดตลอดทั้งปี ได้กินอาหารเหลือของที่บ้าน แล้วก็ยังต้องเป็นพี่เลี้ยงคอยดูแลรับใช้ครอบครัวของพวกเขา

หลังจากโตขึ้น เสิ่นเจิ้นหยวนก็ได้ค้นพบว่าเซี่ยซางหนิงมีความสามารถพิเศษด้านการออกแบบ ของอะไรก็ตามแต่ที่เธอวาดขึ้นมาแบบส่ง ๆ ล้วนแล้วแต่วิจิตรงดงามกว่าที่ผู้เชี่ยวชาญวาดขึ้นมากเป็นหมื่น ๆ เท่า แถมยังมีมูลค่าทางการตลาดที่สูงมากเลยทีเดียว

ตระกูลเสิ่นไม่อนุญาตให้เธอไปโรงเรียน โดยอยู่บ้านเพื่อที่จะทำการออกแบบอะไหล่รถยนต์โดยเฉพาะ รวมไปถึงการออกแบบรถยนต์อีกด้วย ทุกคนในตระกูลเสิ่นรู้ดีว่าเธอหารายได้ให้ตระกูลเสิ่นได้มากแค่ไหน

ถ้าไม่มีเซี่ยซางหนิง ตระกูลเสิ่นคงไม่มีทางที่จะถีบตัวขึ้นมาอยู่ในแวดวงสังคมชั้นสูงของเมืองไห่ได้หรอก แล้วก็ไม่มีทางได้จัดงานเลี้ยงฉลองการกลับมาของลูกสาวแท้ ๆ ของพวกเขาอย่างเปิดเผยจนได้เชิญคนดังจากทั่วโลกมาเช่นนี้หรอก

ตอนนี้ตระกูลเสิ่นก็แค่เพิ่งจะเริ่มมีชีวิตที่ดีขึ้นเท่านั้น แต่พวกเขากลับคิดที่จะไล่เซี่ยซางหนิงไปซะแล้ว คนในครอบครัวนี้ช่างมีจิตสำนึกที่ดีงามกันซะเหลือเกิน

เสิ่นเจิ้นหยวนถอนหายใจออกมา แล้วก็ยัดซองจดหมายในมือใส่ลงในกระเป๋าของเซี่ยซางหนิงไป

“ทางนั้นจะส่งรถมารับเธออย่างนั้นเหรอ มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน? ฉันไปสืบมาแล้ว พ่อแม่แท้ ๆ ของเธอมีลูกชายอยู่สองคน แถมยังมีลุงใหญ่ที่เป็นอัมพาตติดเตียงแถมยังโสดที่ต้องคอยดูแลอีกด้วย พวกเขาอาศัยอยู่ในหุบเขากันอย่างยากจน ที่บ้านก็ลำบากขัดสนจะตายไป ยังไงก็ไม่น่าจะมีศักยภาพพอที่จะมารับเธอได้อยู่ดี เธออยู่กับพวกเราได้ใช้จ่ายอย่างสุรุ่ยสุร่าย หากไปอยู่ที่นั่นต้องไม่ชินแน่ ๆ เงินพวกนี้เธอเอาไปเถอะ……”

เซี่ยซางหนิงหยิบซองจดหมายมาวางไว้บนโต๊ะ แล้วเธอก็พูดอย่างหน้าตาเฉยว่า “ลาก่อนนะคะ”

ซึ่งเธอไม่ได้สังเกตเลยว่า เสิ่นฮุยจูที่อยู่ข้าง ๆ ได้ใส่อะไรบางอย่างลงมาในช่องด้านข้างของกระเป๋าเป้ของเธอ

หลังจากพูดจบ เธอก็สะพายกระเป๋าเป้สีดำขึ้นมา แล้วก็เดินลงบันได้ไปเสียงดังตึง ๆ ๆ อย่างรวดเร็วโดยไม่มองไปที่คนตระกูลเสิ่นอีกเลย

แม่เสิ่นเบิกตาโตกว้างมองไปที่แผ่นหลังของเธอที่หายลับไปจากบันไดอย่างรวดเร็ว เวลานี้เธอโมโหมากจนขมวดคิ้วแน่น “ดูสิ ขนาดหมาที่เลี้ยงมันยังรู้จักเชื่องกับเจ้าของเลย ฉันเลี้ยงเธอมาตั้งยี่สิบปี แต่ตอนนี้พอเธอจะไปแค่คำขอบคุณสักคำยังไม่รู้จักพูดเลย คนแบบนี้ควรต้องไปเป็นคนไร้บ้านู้นแหละ!”

เสิ่นฮุยจูประคองแขนของแม่เสิ่นเดินลงบันไดไป แล้วก็โน้มน้าวเธออย่างสุภาพว่า “คุณแม่ อย่าไปถือสาคนที่ไร้การศึกษาอย่างเธอเลยค่ะ แค่ประถมยังเรียนไม่จบเลยด้วยซ้ำ พออายุสิบขวบก็เริ่มทำตัวเสเพลไม่เอาไหนซะแล้ว แล้วเธอจะเป็นคนที่มีมารยาทได้ยังไงล่ะคะ หากเธอออกจากครอบครัวที่มีฐานะดีอย่างครอบครัวของพวกเราไป ชีวิตที่เหลืออยู่ของเธอแค่จะกินข้าวให้ครบสามมื้อนั้นยังยากลำบากเลย หากจะอารมณ์ไม่ดีก็ถือว่าเป็นเรื่องที่สามารถเข้าใจได้อยู่หรอกค่ะ เดี๋ยวฉันจะไปส่งพี่เอง!”

แม่เสิ่นดึงเสิ่นฮุยจูเอาไว้และถามออกมาอย่างกระวนกระวายใจว่า “ลูกจะไปทำไม? เธอเป็นคนใจคอโหดเหี้ยมแบบนี้ มันไม่คุ้มที่พวกเราจะรั้งเธอไว้หรอกนะ”

“คุณแม่ ช่วงที่ฉันกลับมานี้ พี่ก็ทำดีกับฉันเป็นอย่างมากนะคะ การที่พี่ออกไปแบบนี้ ไม่รู้เลยว่าในอนาคตจะมีโอกาสได้เจอหน้ากันอีกรึเปล่า ฉันไปส่งพี่สักหน่อยดีกว่าค่ะ”

เธอเขย่ากล่องเครื่องประดับใบหนึ่งในมือไปมา แล้วก็ยิ้มอย่างน่าเอ็นดู “ฉันซื้อของขวัญมาให้พี่ด้วยค่ะ”

เสิ่นฮุยจูไล่ตามลงไป เสิ่นเจิ้นหยวนและภรรยาจึงไล่ตามลงไปด้วยเช่นกัน

“พี่!” เสิ่นฮุยจูตะโกนเรียกเสียงหวาน แล้วก็รีบวิ่งไปอย่างว่องไว “พี่รีบไปมากเลย ฉันยังไม่ได้ให้ของขวัญที่ฉันเตรียมไว้ให้พี่เลยนะ”

เธอแบมือออกและยื่นกล่องสี่เหลี่ยมสีแดงใบหนึ่งไป ซึ่งข้างในเป็นกำไลหยกสีขาววงหนึ่ง เนื้อหยกมีความใสราวกับคริสตัลและโปร่งแสง ซึ่งทำจากวัสดุประเภทแก้ว ดูมีสีสันสวดสดใสมาก

เซี่ยซางหนิงลดตาลงไปมอง กำไลวงนี้ดูสวยใช้ได้ มีมูลค่าอยู่บ้าง

เธอปฏิเสธออกไปอย่างเย็นชาว่า “ไม่เป็นไรหรอก เธอเก็บเอาไว้ใส่เองเถอะ”

เสิ่นฮุยจูวางกล่องนั้นลงในมือของเธออย่างจริงใจ แล้วก็พูดโน้มน้าวเธออย่างจริงจังว่า “พี่รับไว้เถอะนะ กำไลวงนี้ฉันซื้อมาหลายแสนเลยนะ หากในอนาคตพี่เกิดขัดสนขึ้นมา การเงินติดขัดจะได้เอาไปขายไว้ใช้ยามฉุกเฉินได้ไง หรืออย่างน้อย ๆ ตอนที่พี่แต่งงานมันก็ยังใช้เป็นสินสมรสติดตัวเจ้าสาวที่ถือว่าพอมีราคาได้อยู่นะ”

เธอปิดกล่องลงโดยไม่ปรึกษา แล้วก็ใส่มันลงไปในกระเป๋าเป้ของเซี่ยซางหนิง

ทันใดนั้นเสี่ยวซูผู้เป็นพี่เลี้ยงก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้าไม่สู้ดีอย่างมากและพูดว่า “คุณหนู แย่แล้วค่ะ สร้อยเพชรงานหมั้นที่คุณชายน้อยซ่งมอบให้คุณหนูหายไปค่ะ!”

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

ซีไซต์
5.0

องค์หญิงสิบสามนามหลินฮุ่ยหมินสตรีผู้ที่งดงามโดดเด่นไม่เป็นรองผู้ใดแต่กลับมีฐานะต่ำต้อยในวังหลวงด้วยพระมารดาเสียชีวิตตั้งแต่นางยังเด็ก ท่ามกลางความคับแค้นใจนางยังต้องคำสาปร้ายต้องกลายร่างเป็นสัตว์ทุกคืนวันพระจันทร์เต็มดวง เขาคือ หยางเอ้อหลาง แม่ทัพหนุ่มผู้มีความสามารถรูปโฉมสง่างามและเป็นวีรบุรุษคนสุดท้ายของสกุลหยาง ทั้งยังเป็นที่รักเคารพของชาวเมือง ทว่าด้วยความสามารถและตำแหน่งใหญ่โต ฮ่องเต้มิอาจวางใจจึงได้คิดกำจัดเขาให้พ้นตำแหน่งเสีย โดยมอบสมรสพระราชทานให้หยางเอ้อหลางกับพระธิดาของตน เดิมทีชีวิตของคนสองคนย่อมไม่บรรจบ เมื่อสตรีที่หมายหมั้นกับหยางเอ้อหลางคือองค์หญิงใหญ่ที่ปักใจรักเขาตั้งแต่เยาว์วัย ทว่าเรื่องไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อคนทั้งคู่เกิดอุบัติเหตุจนคนเข้าพิธีสมรสกลายเป็นองค์หญิงสิบสาม ท่ามกลางความหวาดกลัวขององค์หญิงสิบสามที่กลัวความลับจะเปิดเผย ท่ามกลางหยางเอ้อหลางที่พยายามพาสกุลหยางให้รอดพ้น ท่ามกลางการแตกหักของความสัมพันธ์พี่น้องที่แสนรักใคร่ระหว่างองค์หญิงใหญ่และองค์หญิงสิบสามเพราะบุรุษเพียงผู้เดียว หลินฮุ่ยหมินจะทำเช่นใด เพื่อจะยุติเรื่องราวน่าเวียนหัวนี้

พิษรักร้าย Toxic Love

พิษรักร้าย Toxic Love

Kim Nayeol
5.0

"พี่ริก" นินิวเรียกคนที่เข้ามาในห้องเธอ ฉันอยากจะกรี๊ดและกัดลิ้นตัวเองให้ขาด ฉันลืมไปสนิทว่าริกเป็นคนที่เข้าออกคอนโดของเธอได้อย่างง่ายดาย "ออกไป ถ้าไม่อยากโดนข้อหาบุกรุกห้องคนอื่นในยามวิกาล" นินิวบอกริกมาเสียดังด้วยสีหน้าโกรธจัด ที่ริกเข้าห้องเธออย่างถือวิสะ "ไม่ไป ในเมื่อที่นี่คือห้องเมียฉัน ทำไมฉันต้องออก" ร่างสูงบอกมาด้วยเสียงแข็งด้วยความไม่พอใจ "ห้องฉันไม่ใช่ห้องของยัยโมเน่ เมียคนปัจจุบันของพี่ ถ้าพี่ยังหลงเหลือความเป็นคนอยู่บ้างก็ออกไปจากห้องฉันคะ" แต่ริกกับไม่สนใจคำพูดนินิวเลยซักนิด ร่างสูงเดินเข้ามาหาคนตรงหน้า นินิวที่เห็นเช่นนั้นถึงกับจับที่ชายผ้าขนหนูเอาไว้แน่นขึ้น เพราะคนตรงหน้านั่นดูอันตรายสำหรับเธอ "อย่านะพี่ริก เรื่องของเรามันจบไปแล้ว" นินิวบอกมาด้วยเสียงสั่นเพราะสายตาที่เขามองเธอมามันน่ากลัวมากจริงๆ "ชอบฉันไม่ใช่เหรอ เอาฉันแล้วจะไปอ่อยคนอื่น อีกทำไม ฉันเห็นเต็มสองตาว่าเธอจูบกับไอ้ไทม์" "ในเมื่อพี่เห็นเช่นนั้น พี่ก็เลิกยุ่งกับฉันเสียสิ ฉันจะอ่อยจะจูบกับใครมันก็เรื่องของฉันไหม ฉันบอกพี่ไม่กี่ร้อยครั้งแล้วว่าเราเลิกกันแล้ว เพราะพี่มันเลว ฉันเลยไม่อยากได้พี่แล้ว " นินิวบอกคนใจร้ายอย่างคนเหลืออด เธอระเบิดอารมณ์ใส่คนตรงหน้าอย่างไม่มีท่าทีเกรงกลัว สำหรับริกตอนนี้เธอมองเขาเป็นแค่เศษฝุ่นที่รู้สึกขยะแขยงยิ่งกว่าแมลงสาบ ริกถึงกับกัดฟันกอดด้วยความโกรธและโมโห เชตเรื่องหนุ่มๆวิศวะทั้ง 4 หนุ่มนะคะ พันธะร้ายนายวิศวะ เรียวตะ x เชอรีน (มีให้อ่านจบเรื่อง) พิษรักร้าย Toxic Love ริกกี้ x นินิว พลาดรักร้ายนายวิศวะ อรัณ x มิริณ คลั่งรักร้ายนายวิศวะ ริว x เจนิส โลกสวยไม่เหมาะกับนิยายเรื่องนี้ ข้ามไปได้เลยจ้า นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นตามจิตนาการของผู้แต่ง ห้ามขัดลอกเรียนแบบใดๆ ทั้งสิ้นเขียนขึ้นตามจิตนาการของผู้เขียนเท่านั้น นิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหารุนแรงในบางตอน โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน อายุต่ำกว่า 18 ปีควรได้รับคำแนะนำ

ขอโอกาสอีกครั้ง

ขอโอกาสอีกครั้ง

Arny Gallucio
5.0

หลังจากเมา เธอก็ได้รู้จักกับคนใหญ่คนโตคนหนึ่ง เธอต้องการความช่วยเหลือจากเขา ส่วนเขาหลงเสน่ห์รูปร่างที่ดีและความสวยงามของเธอ พอเวลาผ่านไป เธอก็ตระหนักได้ว่าเขามีคนอยู่ในใจแล้ว เมื่อรักแรกของเขากลับมา เขาก็ไม่ค่อยได้กลับบ้าน แต่ละคืนเหวินม่านอยู่ในห้องว่างเปล่าด้วยคนเดียว แต่สุดท้ายแล้ว สิ่งที่เธอได้รับมาก็มีแต่เช็คใบหนึ่งและคำกล่าวลาเท่านั้น เดิมทีคิดว่าเธอจะร้องไห้โวยวาย แต่ไม่คาดคิดว่าเธอหยิบใบเช็คแล้วจากไปอย่างไม่ลังเล: "คุณฮั่ว ลาก่อน!"... พอพบกันอีกครั้ง เธอก็มีคนอยู่ข้างกายแล้ว เขาพูดด้วยตาแดงก่ำ: "เหวินม่าน ผมคบกับคุณมาก่อนนะ" เหวินม่านยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า "ทนายฮั่ว คนที่บอกเลิก นั่นคือคุณเองนะ! ถ้าอยากจะเดทกับฉัน คุณต้องต่อคิว..." วันถัดมา เธอได้รับเงินโอนหนึ่งแสนล้านพร้อมแหวนเพชร ทนายฮั่วคุกเข่าข้างหนึ่ง: "คุณเหวิน ผมอยากจะแทรกคิว"

เมียเก็บมาเฟีย

เมียเก็บมาเฟีย

เนื้อนวล
4.9

"ฉันจะนอนกับคุณทุกที่ ทุกเวลา และทุกครั้งที่คุณต้องการ เพื่อแลกกับอิสรภาพของพ่อฉัน" "แล้วถ้าผมไม่ตกลงล่ะ" ในที่สุดเขาก็พูดออกมาจนได้ ยาหยีก้มหน้าซ่อนความเจ็บช้ำเอาไว้จนมิด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นอีกครั้งและพูดออกไปเสียงแผ่วเบา "ฉันจะให้คุณดูสินค้าก่อนก็ได้...แล้วค่อยตัดสินใจ" เมื่อบิดาของตนเป็นโจรขโมยเพชรล้ำค่าของตระกูลมาเฟียที่ยิ่งใหญ่แห่งกรุงมอสโค ยาหยี จำต้องโยนศักดิ์ศรีของตัวเองทิ้งแล้วกลายเป็นหญิงไร้ยางอายเพื่อให้บิดารอดพ้นจากเงื้อมมือมัจจุราชอย่างเขา ทางเลือกเพียงทางเดียวที่มีคือยอมพลีกายให้ผู้ที่ขึ้นชื่อว่าหล่อเหลาในสามโลกได้เชยชม สาวพรหมจรรย์อย่างหล่อนแทบขาดใจตายเพราะบทพิศวาสเร่าร้อนรุนแรงที่ไม่เคยได้พานพบ ความวาบหวามครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขามอบให้ทำให้ยาหยีคลั่งไคล้ในรสสิเน่หา กายสาวร่ำร้องโหยหาแต่เขาเพียงผู้เดียว หากภายในใจก็ต้องคอยย้ำเตือนตนเองไว้ว่า หล่อนก็เป็นได้แค่ของเล่นชั่วคราว สักวันพอเขาเบื่อ ก็จะถูกเขี่ยทิ้งอย่างไร้ความปรานี!! จากที่คิดจะตามไล่ล่าเด็ดหัวคนทรยศให้แดดิ้นไปต่อหน้า คอร์เนล ซีร์ยานอฟ เจ้าพ่อยักษ์ใหญ่แห่งวงการโทรคมนาคมในประเทศรัสเซีย ก็เปลี่ยนเป้าหมายทันทีเมื่อได้เจอสาวน้อยนัยน์ตากลมหวานซึ้ง ใบหน้าหวานๆ ส่งผลให้เขาต้องการอยากครอบครองหล่อนแทบคลั่ง คอร์เนลมั่นใจว่ามันจะมีผลกับร่างแกร่งได้ไม่นานหรอก เพราะสำหรับเขา ผู้หญิงคือวัตถุทางเพศเคลื่อนที่ได้เท่านั้น เพียงได้ลิ้มลองแค่ครั้งเดียว เขาก็ไม่เคยหันกลับไปกินของเก่าอีก แต่ทฤษฎีนี้กลับใช้ไม่ได้ผลกับหล่อน ให้ตายสิ! เขาไม่เคยรู้สึกติดใจผู้หญิงรุนแรงขนาดนี้มาก่อน คอร์เนลหลงใหลเนื้อนุ่มจนกลายเป็นเสพติด ทั้งที่ความยโสโอหังของบุรุษเลือดเย็นเยี่ยงเขาพยายามบอกกับตนเองว่า เขายังเชยชมร่างงามไม่คุ้มค่ากับสิ่งที่สูญเสียไป แต่ภายในใจลึกๆ กลับตะโกนก้องสวนทางออกมาว่า เขาขาดเธอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว!!

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
เกิดใหม่ในเงามืด
1

บทที่ 1 ถูกไล่ออกจากบ้าน

11/06/2025

2

บทที่ 2 ทำไมถึงได้ขโมยแบบร่างของคนอื่นไปล่ะ

11/06/2025

3

บทที่ 3 แบบร่างของเธอ ฉันนึกว่ามันคือขยะ

11/06/2025

4

บทที่ 4 ไม่มีเงินเลยสักแดงเดียว (ภาค 1)

11/06/2025

5

บทที่ 5 ไม่มีเงินเลยสักแดงเดียว (ภาค 2)

11/06/2025

6

บทที่ 6 ถ้าไม่มีปัญญาจ่ายก็อย่าเสนอหน้ามาที่นี่ (ภาค 1)

11/06/2025

7

บทที่ 7 ถ้าไม่มีปัญญาจ่ายก็อย่าเสนอหน้ามาที่นี่ (ภาค 2)

11/06/2025

8

บทที่ 8 พวกเราก็แค่หวังดีกับเธอเท่านั้นเอง (ภาค 1)

11/06/2025

9

บทที่ 9 พวกเราก็แค่หวังดีกับเธอเท่านั้นเอง (ภาค 2)

11/06/2025

10

บทที่ 10 คุณกำลังโกหกชัด ๆ

11/06/2025

11

บทที่ 11 ขอโทษ

11/06/2025

12

บทที่ 12 ยอมรับคำขอโทษ

11/06/2025

13

บทที่ 13 ผมเลือกคุณ

11/06/2025

14

บทที่ 14 ฉันจะลองพิจารณาดู

11/06/2025

15

บทที่ 15 ไม่เปิดประตูสักที

11/06/2025

16

บทที่ 16 ให้ยัยนั่นใส่เสื้อผ้าเก่าของฉัน

11/06/2025

17

บทที่ 17 คุณหนูซางหนิงยากจนมาก

11/06/2025

18

บทที่ 18 เธอจะไปเหมาะกับเสื้อผ้าสวย ๆ แบบนี้ได้ยังไง?

11/06/2025

19

บทที่ 19 คนชั่วมักจะชิงฟ้องก่อน

11/06/2025

20

บทที่ 20 เธอจงใจชัด ๆ

11/06/2025

21

บทที่ 21 ไม่มีใครโอ๋เซี่ยเสี่ยวน่าเลย

11/06/2025

22

บทที่ 22 สัญญาเรื่องการหมั้นหมาย

11/06/2025

23

บทที่ 23 พี่ใหญ่ผู้เย็นชา

11/06/2025

24

บทที่ 24 อย่าสร้างปัญหา (ภาค 1)

11/06/2025

25

บทที่ 25 อย่าสร้างปัญหา (ภาค 2)

11/06/2025

26

บทที่ 26 เธออย่าได้หวังที่จะมาเกาะตระกูลเสิ่น

11/06/2025

27

บทที่ 27 คุณสือมาเชิญด้วยตัวเอง

11/06/2025

28

บทที่ 28 จะทำทุกอย่างเพื่อเงินไม่ได้

11/06/2025

29

บทที่ 29 อย่าโดนเธอหลอกนะ

11/06/2025

30

บทที่ 30 เมื่อกี้นี้แค่ล้อเล่นเท่านั้น

11/06/2025

31

บทที่ 31 คำนับและเรียกว่าท่านอาจารย์

11/06/2025

32

บทที่ 32 ยังไงพวกเราก็เป็นคนเลี้ยงดูเธอมา

12/06/2025

33

บทที่ 33 คนไร้จิตสำนึก (ภาค 1)

13/06/2025

34

บทที่ 34 คนไร้จิตสำนึก (ภาค 2)

14/06/2025

35

บทที่ 35 เลือกของเหลือ

15/06/2025

36

บทที่ 36 เธอนี่ช่างไม่รู้เรื่องรู้ราวเอาซะเลย

16/06/2025

37

บทที่ 37 ผมตัดสินใจได้แล้วครับว่าผมอยากแต่งงานกับใคร

17/06/2025

38

บทที่ 38 ไม่แค้นเฉยเลยแฮะ

วันนี้00:02