ซู่เฉียวเหมยกลับบ้านหลังจากที่หายไปสามปี ถูกส่งไปที่เตียงของจื้อเย่ด้วยฐานะของนางสังคม คืนเดียวที่เต็มไปด้วยความรัก แต่เธอพบว่าจื้อเย่ไม่ได้รู้จักเธอเลย เขาหลงใหลในตัวเธอคนใหม่ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยคาดคิด ซู่เฉียวเหมยเลือกที่จะไม่เปิดเผยตัวตน ส่งข้อความให้เขาถามว่า สัญญาที่จื้อเย่เคยให้ไว้กับเธอยังถืออยู่หรือไม่ “ฉันมองเธอเหมือนน้องสาวเสมอ” คำพูดที่เย็นชาเจาะลึกเข้ามาในใจของซู่เฉียวเหมย “คำพูดเหล่านั้นเพียงแค่ทำให้เธอสบายใจในช่วงที่รักษาตัวที่ต่างประเทศ เราสิ้นสุดกันแล้ว ต่อไปนี้อย่าให้เราติดต่อกันอีก” ซู่เฉียวเหมยปิดโทรศัพท์อย่างเงียบๆ ตัดขาดความคิดถึงที่สะสมมาเป็นสิบปี แต่ในวันที่เธอจะจากไป จื้อเย่却น้ำตาคลอ เขาย kneel ลงที่เท้าของเธอและกล่าวด้วยเสียงอ้อนวอน “เฉียวเหมย... ขอร้องเธอ อย่าทิ้งเราไปเลยนะ เธอบอกว่าจะแต่งงานกับฉัน…” ซู่เฉียวเหมยโยนเขาออกไปโดยไม่ลังเล: “นี่คือสิ่งที่เธอพูด ว่ามองฉันเพียงเป็นน้องสาวเท่านั้น"
หลังจากสามปี ซวีชิวเหมยกลับประเทศ ถูกส่งไปที่เตียงของชือเยี่ยนในฐานะหญิงสาวที่มีความสัมพันธ์หลายคน คืนแห่งความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้ง
แต่กลับพบว่าชือเยี่ยนไม่รู้จักเธอเลย
เขาหลงใหลในตัวตนใหม่ของเธอ ซวีชิวเหมยจึงไม่เลือกที่จะสารภาพ เธอแอบส่งข้อความไปถามว่า ข้อตกลงแต่งงานที่ชือเยี่ยนเคยสัญญากับเธอยังมีอยู่ไหม
“ฉันมองเธอเป็นแค่น้องสาวมาตลอด ” คำพูดที่เย็นชานั้นแทงใจซวีชิวเหมยทีละนิด “คำพูดเหล่านั้นก็แค่เพื่อให้เธอรักษาตัวอย่างสบายใจที่ต่างประเทศเท่านั้น เราสองคนหมดความสัมพันธ์กันแล้ว อย่าติดต่อกันอีกเลย”
ซวีชิวเหมยปิดโทรศัพท์อย่างเงียบๆ และตัดขาดความคิดถึงสิบปีนี้
แต่ในวันที่เธอจากไป ชือเยี่ยนกลับร้องไห้จนตาแดง ก้มลงที่เท้าเธอขอร้องเบาๆ
“ชิวเหมย...ได้โปรด อย่าทิ้งฉันไปเลย เธอเคยบอกว่าจะมาแต่งงานกับฉัน...”
ซวีชิวเหมยสะบัดเขาออกโดยไม่ปรานี “เป็นเธอเองที่บอกว่า มองฉันเป็นแค่น้องสาวเท่านั้น”
วันที่เธอกลับประเทศ ฝนตกหนัก ซวีชิวเหมยไปถึงโรงแรมที่ชือเยี่ยนจัดงานวันเกิด ตัวเธอเปียกโชก
แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคที่ชือเยี่ยนจะครอบครองเธออย่างสมบูรณ์
ทั้งสองคนบนเตียงใหญ่พันกันอย่างลึกซึ้ง เสียงอันเต็มไปด้วยความอายของหญิงสาวกระตุ้นประสาทของชายหนุ่ม
เพราะแรงเกินไป ซวีชิวเหมยขมวดคิ้ว มือดันหน้าอกชือเยี่ยน ขอร้องเป็นช่วงๆ
“ไม่...เบาหน่อย...”
แต่ชือเยี่ยนเหมือนม้าไร้การควบคุม ไม่สามารถหยุดได้
เมื่อเธอรู้สึกว่าจะหมดสติ เขาก็หยุดลง สายตาเกือบโลภไล่ไปทั่วร่างของเธอ
จนเขาหยิบโทรศัพท์เข้าไปในห้องน้ำ ซวีชิวเหมยถึงได้พยายามลุกขึ้นจากเตียง
“ครั้งนี้เธอหามาจากไหน ฉันพอใจมาก ไม่เพียงแต่เป็นสาวบริสุทธิ์ ใบหน้าและรูปร่างก็สมบูรณ์แบบจนไม่มีที่ติ!”
เสียงของชือเยี่ยนที่มีรอยยิ้มและเสียงน้ำจากฝักบัวดังเข้าหูเธอชัดเจน
ซวีชิวเหมยเหมือนถูกฟ้าผ่า ไม่อยากเชื่อ
เพราะเธอกับชือเยี่ยนเรียกได้ว่าเติบโตมาด้วยกัน รู้จักกันตั้งแต่ประถม เธอรักเขามาเกือบสิบปีแล้ว
แต่ถึงจะไม่ได้เจอกันสามปี เธอก็เปลี่ยนจากคนอ้วนสามร้อยปอนด์เป็นแค่แปดสิบแปดปอนด์
เมื่อกี้ตอนที่พวกเขาพันกัน เธอคิดว่าชือเยี่ยนจำเธอได้
แม้ในใจจะรู้สึกเปรี้ยว แต่เธอก็ปลอบใจตัวเองว่าชือเยี่ยนไม่จำเธอได้ก็เป็นเรื่องปกติ
เธอกำลังคิดว่าจะสารภาพกับชือเยี่ยนหรือไม่ แต่เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา
ต่างจากความสับสนของเธอ ชือเยี่ยนดูสงบ เดินมานั่งบนตัวเธอ ลูบหัวเธอเบาๆ ด้วยสายตาที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน
“เธอ...ชื่ออะไรนะ?”
ซวีชิวเหมยมองหน้าเขาอย่างตกใจ พักหนึ่งถึงจะตอบได้ แต่เธอยังไม่เลือกที่จะสารภาพกับชือเยี่ยน
เธออยากเข้าถึงชีวิตของเขาในรูปแบบใหม่
ชือเยี่ยนโทรให้คนส่งชุดที่ซวีชิวเหมยสามารถใส่มาให้ ขับรถพาเธอไปพบเพื่อนกินมื้อดึก
ชายสามคนที่อยู่ในงานหน้าตาหล่อเหลา แต่ละคนมีสาวนั่งอยู่ข้างๆ คอยรินเหล้าและป้อนผลไม้
ซวีชิวเหมยขมวดคิ้ว คิดในใจว่าเป็นคนเหล่านี้หรือเปล่าที่ทำให้ชือเยี่ยนเปลี่ยนไป ?
ชือเยี่ยนยื่นมือกอดเอวเธอนั่งลง พูดกับชายผมสีเงินว่า “ขอบคุณเฟิงหยวน ฉันชอบคนนี้จริงๆ ดีกว่าที่เธอส่งมาให้ฉันปีที่แล้วไม่รู้กี่เท่า ครั้งหน้าฉันก็จะตั้งใจหาให้เธอบ้าง”
สายตาของทุกคนตกอยู่ที่ซวีชิวเหมย แต่เธอไม่มีปฏิกิริยาอะไร ในใจเธอคิดถึงคำพูดของชือเยี่ยน ว่าพวกเขาส่งสาวให้กันเหรอ?
ในสามปีที่เธอไม่อยู่ ชือเยี่ยนมีความสัมพันธ์กับสาวนับไม่ถ้วนแล้วหรือ?
เธอคิดย้อนไปถึงตอนที่เธอไปถึงโรงแรม เฟิงหยวนจำเธอผิดเพราะสีผม เธอยังไม่ได้อธิบาย เฟิงหยวนก็ยื่นบัตรห้องให้เธอ “เร็วเข้า ชือเยี่ยนรอเธออยู่ที่ห้อง”
เมื่อเธอได้ยินชื่อชือเยี่ยน เธอคิดว่าเป็นเซอร์ไพรส์ที่เขาเตรียมไว้ให้เธอ
คิดมาถึงตรงนี้ เธอรู้สึกเจ็บปวดที่กระเพาะ สีหน้าซีดลง
ชือเยี่ยนมองเธอด้วยความห่วงใย จับมือเธอถามเบาๆ
เฟิงหยวนกลับพูดขึ้นว่า “อาเยี่ยน ว่าที่เจ้าสาวอ้วนสามร้อยปอนด์ของเธอกำลังจะกลับประเทศแล้ว อย่าลืมพาเธอมาให้เราเจอ ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงอ้วนขนาดนั้นมาก่อนเลย”
ซวีชิวเหมยเงยหน้ามองชือเยี่ยน แต่เห็นแค่สีหน้ารังเกียจของเขา “เธอไม่รังเกียจเหรอ ถ้าเห็นจะกินข้าวไม่ลงสามวัน ฉันยังคิดถึงหน้าของเธอแล้วก็ยังรู้สึกขยะแขยง”
เสียงหัวเราะของพวกเขาเหมือนมีดแทงใจซวีชิวเหมย เธอกำกระโปรงแน่น จดจำสีหน้าชือเยี่ยนในขณะนี้ไว้ในใจ
“และ...” ชือเยี่ยนเล่นกับเส้นผมของซวีชิวเหมยโดยไม่ตั้งใจ “เธอไม่ใช่ว่าที่เจ้าสาวของฉัน ถ้าเธอพูดถึงเธออีก ฉันจะให้เธอแต่งงานกับเธอ”
เฟิงหยวนยกมือปฏิเสธ “เธออ้วนเพราะต้องใช้ยาฮอร์โมนเพื่อรักษาอาการ เธอนี่ไม่มีหัวใจเลย ถ้าเธอกลับมาสวยขึ้นมา คงไม่เอาเธอแล้ว ”
ความคิดของซวีชิวเหมยกลับไปที่สมัยมัธยม เธอเคยลงไปช่วยชือเยี่ยนที่ตกน้ำในทะเลสาบหน้าหนาว
เธอป่วยตั้งแต่อายุยังน้อย เพื่อบรรเทาอาการปวดและอักเสบ เธอต้องกินยาฮอร์โมนจำนวนมาก หลายปีเธออ้วนขึ้นถึงสองร้อยกว่าปอนด์
ทุกครั้งที่เธอรู้สึกอับอายเพราะน้ำหนัก หรือโดนเพื่อนล้อว่าจะไม่มีใครเอา ชือเยี่ยนจะบอกเธอครั้งแล้วครั้งเล่าว่า “ไม่มีทางที่จะไม่มีใครเอา ฉันจะแต่งงานกับเธอเอง”
คำพูดนี้เขาพูดมาตั้งแต่อายุสิบสี่จนถึงสิบแปด วันที่ส่งเธอไปต่างประเทศ เขาก็พูดอย่างจริงจัง ซวีชิวเหมยจึงจำไว้ในใจ
ในขณะที่รักษาตัวในต่างประเทศ แม้จะลำบากแค่ไหน เมื่อคิดว่าชือเยี่ยนรอเธออยู่ เธอก็สามารถเช็ดน้ำตาและสู้ต่อไปได้
แต่ตอนนี้ชือเยี่ยนดูไม่สนใจอะไรเลย สายตาของเขาต่างจากที่ซวีชิวเหมยเคยจำไว้
เขาบีบมือเย็นของเธอ เอาเสื้อคลุมให้เธอใส่
ซวีชิวเหมยดึงมือออก ลุกขึ้นพูดว่า “ฉันขอตัวไปห้องน้ำ”
เมื่อหันหลัง น้ำตาก็ไหลออกมาจากใบหน้า
หลังจากจัดการอารมณ์ในห้องน้ำ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาแม่
“แม่คะ ฉันไม่อยากพัฒนาตัวเองในประเทศแล้ว อีกสัปดาห์หลังเซ็นสัญญาโอน ฉันจะกลับไปหมั้นกับหลุยส์...”
เสียงในโทรศัพท์เงียบไปพักหนึ่ง ก่อนถามอย่างระมัดระวัง “ชือเยี่ยนเขาไม่อยากแต่งงานกับเธอเหรอ เธอรักเขามาหลายปี ทำเพื่อเขามากมาย
...” “แม่!” ซวีชิวเหมยขัดเสียง ที่มีความสั่นสะเทือน “ฉันเองที่ไม่อยากแต่งกับเขาแล้ว”
บทที่ 1
12/09/2025
บทที่ 2
12/09/2025
บทที่ 3
12/09/2025
บทที่ 4
12/09/2025
บทที่ 5
12/09/2025
บทที่ 6
12/09/2025
บทที่ 7
12/09/2025
บทที่ 8
12/09/2025
บทที่ 9
12/09/2025
บทที่ 10
12/09/2025
บทที่ 11
12/09/2025
บทที่ 12
12/09/2025
บทที่ 13
12/09/2025
บทที่ 14
12/09/2025
บทที่ 15
12/09/2025
บทที่ 16
12/09/2025
บทที่ 17
12/09/2025
บทที่ 18
12/09/2025
บทที่ 19
12/09/2025
บทที่ 20
12/09/2025
บทที่ 21
12/09/2025
บทที่ 22
12/09/2025
บทที่ 23
12/09/2025
บทที่ 24
12/09/2025
บทที่ 25
12/09/2025
หนังสืออื่นๆ ของ Charlotte
ข้อมูลเพิ่มเติม