ลูกสาวตัวจริงเป็นสัตว์เลี้ยงกลุ่มปลอม

ลูกสาวตัวจริงเป็นสัตว์เลี้ยงกลุ่มปลอม

Theodore

5.0
ความคิดเห็น
ชม
21
บท

ทุกคนต่างรู้กันดีว่า ลูกสาวตัวน้อยที่ถูกพ่อแม่ของบ้านหวั่นรับกลับมาในช่วงหลังอย่างเหวินชูอี้นั้นเป็นเด็กดื้อที่ใครๆ ก็กลัวที่สุดในเมืองหลวง สามีของเธอ ฟู่ซีโจว ไม่เพียงแต่เป็นทายาทคนเดียวของกลุ่มฟู่ แต่ยังเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดในเมืองหลวงอีกด้วย เขาดูแลและตามใจเหวินชูอี้ทุกอย่าง ปล่อยให้เธอได้อาศัยอำนาจในเมืองหลวงได้อย่างเต็มที่ พี่ชายของเธอ เหวินหลิน คอยปกป้องเธอจากทุกๆ ฝ่ายในบริษัท เคยสาบานต่อหน้าผู้คนว่าเจ้าของบริษัทนี้จะมีแค่เหวินชูอี้คนเดียว ส่วนเขานั้นแค่เป็นคนทำงานหาเงินให้เธอ เพียงแต่พี่สาวคนเดียวที่เป็นลูกบุญธรรม เหวินเหนียน กลับคอยเตือนให้เธอออกจากกรอบที่คุ้นเคยและต้องเรียนรู้ที่จะยืนหยัดเอง แต่เหวินชูอี้ไม่ได้ใส่ใจ คิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระและขำกับพี่สาวที่คิดมาก จนกระทั่งข่าวพี่สาวโดนแทงในที่จอดรถใต้ดินของบริษัทได้แพร่กระจายออกมา เธอรีบขอความช่วยเหลือจากสามีซึ่งเป็นศัลยแพทย์ แต่กลับได้รับคำตอบว่าเขากำลังทำการผ่าตัดช่วยชีวิตฆาตกร แม้กระทั่งพี่ชายคนเดียวที่เธอไว้ใจที่สุด ก็ยังสั่งย้ายพยาบาลและบุคลากรทางการแพทย์ทั้งหมดออกไป เพียงเพื่อให้การผ่าตัดสำเร็จ เธอโกรธจนตะโกนถามว่าเพราะอะไรถึงต้องทำแบบนี้ พร้อมกับขอร้องด้วยความสิ้นหวังให้พวกเขาปรานี ช่วยชีวิตพี่สาวของเธอ เหวินหลินเพียงแต่ตอบอย่างเย็นชาให้คนพาเธอไปผูกมือผูกเท้า “เหวินเหวิน รีบใจเย็นๆ หน่อยเถอะ” “เธอก็ไม่ใช่พี่สาวแท้ๆ ของเธอ แค่เธอเสียเธอก็ยังมีสามีและพี่ชายที่รักเธอ แต่หลิงหลิงไม่เหมือนกัน เขาคือพ่อบุญธรรมที่ดูแลเธอมานานกว่า 20 ปีแล้วนะ”

บทที่ 1

ทุกคนรู้ว่า เวินซูอี้ ลูกสาวที่ถูกพากลับมาครึ่งทางของตระกูลเวิน เป็นเด็กที่ไม่ควรไปยุ่งในเมืองจิง

สามีของเธอ ฟู่ซีโจว ไม่เพียงแต่เป็นทายาทคนเดียวของกลุ่มบริษัทฟู่ แต่ยังเป็นศัลยแพทย์ที่ดีที่สุดในเมืองจิงอีกด้วย

เขาเอาใจเธอสุดๆ และปล่อยให้เวินซูอี้ใช้ชีวิตเสรีในเมืองจิง

พี่ชาย เวินหลิน คอยปกป้องเธอในบริษัท

เขาเคยสาบานต่อหน้าทุกคนว่า เจ้าของบริษัทจะมีแต่เวินซูอี้เพียงคนเดียว ส่วนตัวเขาเป็นแค่คนที่ทำงานหาเงินให้เธอ

ยกเว้นพี่สาวปลอม เวินเนี่ยน ที่เตือนเธอให้ออกจากเขตสบายและเรียนรู้ที่จะพึ่งพาตัวเอง

เธอไม่ใส่ใจคำเตือนนั้น และถึงกับหัวเราะเยาะพี่สาวที่คิดมากเกินไป

จนกระทั่งข่าวว่าพี่สาวถูกแทงที่ลานจอดรถใต้ดินของบริษัทมาถึง

เธอรีบขอความช่วยเหลือจากสามีศัลยแพทย์ของเธอ แต่ก็ถูกบอกว่าสามีของเธอกำลังผ่าตัดช่วยชีวิตฆาตกร

แม้แต่พี่ชายที่เธอไว้ใจที่สุด ก็ยังย้ายบุคลากรทางการแพทย์ทั้งหมดออกไปเพื่อให้แน่ใจว่าการผ่าตัดจะสำเร็จ

เธอโกรธและถามว่าทำไม ถึงกับคุกเข่าขอร้องให้พวกเขาช่วยชีวิตพี่สาว

เวินหลินเพียงแต่พูดอย่างเย็นชาให้คนประคองเธอไว้ "เวินเวิน เธอใจเย็นหน่อยได้ไหม?"

"เธอไม่ใช่พี่สาวแท้ๆ ของเธอ แม้ว่าเธอจะเสียเธอไป เธอยังมีสามีและพี่ชายที่รักเธอ แต่หลิงหลิงไม่เหมือนกัน นี่คือพ่อบุญธรรมที่เลี้ยงเธอมายี่สิบกว่าปี"

1.

เวินหลินก้มลงเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน

เขาเซ็นชื่อในหนังสือยินยอมการเสียชีวิตโดยไม่ลังเล และสั่งให้คนพาพี่สาวที่ยังไม่สิ้นใจไปที่ห้องเก็บศพของโรงพยาบาลทันที

"เวินเวิน หยุดร้องไห้ได้ไหม เธอไม่คุ้มที่เธอจะเสียน้ำตาให้"

"ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะเอาชีวิตเธอ แต่ใครจะไปคิดว่าเธอจะโชคร้ายแบบนี้?"

"เมื่อครั้งที่ฉันไปทำงานต่างเมืองและเกิดแผ่นดินไหว ฉันเกือบจะเสียชีวิต แต่พ่อบุญธรรมของหลิงหลิงที่อ่อนแอใช้มือเปล่าขุดฉันออกมา"

"เธอเป็นน้องสาวแท้ๆ ของฉัน เธอมีหน้าที่ต้องตอบแทนบุญคุณนี้"

ใบหน้าอันคุ้นเคย เสียงอันอ่อนโยน แต่คำพูดที่ออกมาทำให้เวินซูอี้ขนลุก

เธอไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ชายที่อ่อนโยนถึงพูดคำพูดที่โหดร้ายแบบนี้

พี่สาวเพียงแต่ได้อยู่กับเธอสิบปี แต่กับเวินหลินนั้นได้ร่วมใช้ชีวิตถึงยี่สิบแปดปี

ยี่สิบแปดปี แม้แต่เลี้ยงหมาก็มีความรู้สึกแล้ว แต่เวินหลินยังสามารถละทิ้งชีวิตพี่สาวได้อย่างไร้ความปรานี!

และยิ่งกว่านั้น การตอบแทนบุญคุณมีหลายวิธี ทำไมต้องใช้ชีวิตของเวินเนี่ยนในการชดใช้ ?

เวินซูอี้โกรธจัด จนดวงตาแดงก่ำ ฉีกหนังสือยินยอมการเสียชีวิตในมือของเวินหลินจนเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

"พี่สาวยังไม่รู้ว่าจะเป็นตายร้ายดีหรือไม่ เธอไม่เพียงแค่ไม่ช่วยเธอ กลับไปช่วยชีวิตฆาตกร!"

"เรื่องนี้ถ้าเธอไม่จัดการ ฉันจะจัดการเอง! ตราบใดที่ฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันจะไม่หยุดจนกว่าฉันจะเอาชีวิตฆาตกร!"

พูดจบ เธอก็หันหลังจะเดินจากไป

โรงพยาบาลไม่ได้มีเพียงฟู่ซีโจวเป็นหมอ แม้ว่าฟู่ซีโจวจะกำลังผ่าตัด คนอื่นก็ต้องสามารถช่วยพี่สาวได้

แต่เธอยังไม่ทันเดินไปไม่กี่ก้าว จ้าวหลิงกลับคุกเข่าจับชายเสื้อของเธอและขอโทษ

"ขอโทษค่ะ คุณหนูเวิน ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน จะตีจะด่าฉันก็ยอมค่ะ!"

"ฉันแค่ขอให้คุณเมตตาปล่อยพ่อบุญธรรมของฉันไป เขาแม้จะไม่ใช่คนดี แต่ก็เลี้ยงฉันมายี่สิบกว่าปี"

"ถ้าจะต้องชดใช้ชีวิตก็เอาชีวิตของฉันไป ถือเป็นการตอบแทนบุญคุณที่พ่อบุญธรรมเลี้ยงดูฉันมายี่สิบกว่าปี"

เวินหลินประคองเธอขึ้นด้วยความเวทนา และไม่ลังเลที่จะกล่าวโทษเวินซูอี้

"หลายปีมานี้ฉันตามใจเธอจนกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง ?"

"เห็นแก่ตัว ไม่มีน้ำใจ"

"เวินเนี่ยนที่เป็นพี่สาวปลอม คอยใช้ชื่อของตระกูลเวินไปข่มเหงคนนอก ตกอยู่ในสภาพนี้ก็สมควรแล้ว!"

จ้าวหลิงส่ายหัว "คุณหนูเวินแค่กังวลจะช่วยพี่สาวเท่านั้น อย่าโทษเธอเลย"

เวินหลินเยาะเย้ยเสียงเย็นชา "บอกตรงๆ เลยนะ หมอทุกคนที่สามารถขึ้นโต๊ะผ่าตัดได้อยู่ในห้องผ่าตัดช่วยชีวิตคน"

"วันนี้เวินเนี่ยน มีแต่ต้องรอความตายในห้องเก็บศพ!"

เวินซูอี้โกรธจนตัวสั่น กำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในฝ่ามือ แต่เธอกลับไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใดๆ

"ฉันไม่เชื่อว่าหมอทั้งเมืองจิงไม่มีใครทำการผ่าตัดได้ พวกเธอรอดูได้เลย!"

เวินซูอี้ถอดรองเท้าส้นสูงที่ขัดขวางการเดินออก วิ่งเท้าเปล่าลงไปที่ห้องเก็บศพอย่างสุดแรง

โชคดีที่เธอทันได้หยุดรถเข็นที่กำลังนำพี่สาวเข้าห้องเก็บศพที่หน้าประตู

เวินซูอี้รีบเปิดผ้าขาวที่เปื้อนเลือดออก

เวินเนี่ยนเลือดท่วมตัว ใบหน้าที่เคยขาวสวยงามเต็มไปด้วยแผลเหวอะหวะ

เพียงแค่เห็นครั้งเดียวก็ใจหาย

แม้แต่ในสภาพนี้ เธอยังพยายามยิ้มอ่อนโยนให้เวินซูอี้

"เวินเวิน อย่าร้องไห้เลย"

เธอยกมือขึ้นอย่างลำบาก พยายามจะเช็ดน้ำตาให้เหมือนเคย

เวินซูอี้กุมมือเธอแน่น น้ำตาไหลพราก "พี่สาว เธอจะไม่เป็นไร ฉันจะจัดให้เธอไปผ่าตัดที่โรงพยาบาลทันที !"

ความคิดนั้นช่างงดงาม แต่ความจริงที่โหดร้ายกลับทำให้เวินซูอี้ตื่นจากฝัน

โรงพยาบาลทุกแห่งในเมืองจิงไม่ยอมรับเวินเนี่ยน แม้กระทั่งหมอที่เคยมีความสัมพันธ์ดีกับเธอก็บอกตรงๆ ว่า:

"ข้างบนสั่งห้ามไม่ให้ใครทำการผ่าตัดให้คุณหนูใหญ่เวิน คุณอย่าทำให้พวกเราลำบากเลย"

"ใช้เวลานี้ไปขอร้องคนที่บ้านของคุณดีกว่า"

เวินซูอี้สิ้นหวังโดยสิ้นเชิง เธอไม่เคยคิดว่าเวินหลินจะใจดำถึงขนาดนี้

เธอยังคงโทรหาฟู่ซีโจว แต่ไม่มีใครรับสาย

เวินเนี่ยนไอแรงสองครั้ง เลือดสดๆ ไหลออกจากปากของเธอ

เวินซูอี้รีบร้อนมือหนึ่งปิดปากเธอ อีกมือกดที่แผลเพื่อหยุดเลือด

น้ำตาของเธอไหลไม่หยุด "เธอช่วยอดทนอีกหน่อยได้ไหม? ฉันจะหาวิธี ฉันจะช่วยเธอได้"

เวินเนี่ยนส่ายหัว ริมฝีปากซีดขยับขึ้นลง ดูเหมือนจะมีอะไรอยากพูด

เวินซูอี้เอาหูแนบปากเธอ สุดท้ายก็ฟังคำพูดของเธอได้ชัดเจน

อ่านต่อ

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ภรรยาห้าตำลึงเงิน

ภรรยาห้าตำลึงเงิน

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

คนเราบางครั้งก็หวนนึกขึ้นมาได้ว่าตายแล้วไปไหน ซึ่งเป็นคำถามที่ไร้คำตอบเพราะไม่มีใครสามารถมาตอบได้ว่าตายไปแล้วไปไหน หากจะรอคำตอบจากคนที่ตายไปแล้วก็ไม่เห็นมีใครมาให้คำตอบที่กระจ่างชัด ชลดา หญิงสาวที่เลยวัยสาวมามากแล้วทำงานในโรงงานทอผ้าซึ่งตอนนี้เป็นเวลาพักเบรค ชลดาและเพื่อนๆก็มานั่งเมาท์มอยซอยเก้าที่โรงอาหารอันเป็นที่ประจำสำหรับพนักงานพักผ่อน เพื่อนของชลดาที่อยู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า "นี่พวกแกเวลาคนเราตายแล้วไปไหน" เอ๋ "ถามอะไรงี่เง่าเอ๋ ใครจะไปตอบได้วะไม่เคยตายสักหน่อย" พร "แกล่ะดารู้หรือเปล่าตายแล้วไปไหน" เอ๋ยังถามต่อ "จะไปรู้ได้ยังไง ขนาดพ่อแม่ของฉันตายไปแล้วยังไม่รู้เลยว่าพวกท่านไปอยู่ที่ไหนกัน เพราะท่านก็ไม่เคยมาบอกฉันสักคำ" "อืม เข้าใจนะแก แต่ก็อยากรู้อ่ะว่าตายแล้วคนเราจะไปไหนได้บ้าง" "อืม เอาไว้ฉันตายเมื่อไหร่ จะมาบอกนะว่าไปไหน" ชลดาตอบเพื่อนไม่จริงจังนักติดไปทางพูดเล่นเสียมากกว่า "ว๊าย ยัยดาพูดอะไร ตายเตยอะไรไม่เป็นมงคล ยัยเอ๋แกก็เลิกถามได้แล้ว บ้าไปกันใหญ่" พรหนึ่งในกลุ่มเพื่อนโวยวายขึ้นมาทันที แต่ใครจะรู้ว่าหลังจากวันนั้นที่คุยกันที่โรงอาหารจะเป็นการคุยเล่นกันวันสุดท้ายของชลดา เพราะหลังจากเลิกงานกลับมาชลดาก็เสียชีวิตระหว่างเดินทางกลับหอพักด้วยสาเหตุวัยรุ่นยกพวกตีกันและมีการยิงกันเกิดขึ้นและชลดาคือผู้โชคร้ายที่ผ่านทางมาพอดี ท่ามกลางความเสียใจของเพื่อนๆ เอ๋ได้แต่หวังว่า ชลดาคงไม่มาบอกกับเธอจริงๆหรอกใช่ไหมว่าตายแล้วไปไหน

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

บุตรเช่นข้า หาได้ต้องการบิดาเช่นท่าน

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

หลินตงหยาง อายุ 27 ปี เติบโตมากับแม่เพียงสองคน ในวัยเด็กหลินตงหยางเคยมีพ่อผู้ให้กำเนิดแต่หลังจากที่พ่อได้งานใหม่ในเมืองหลวงพ่อที่เคยมีก็ไม่มีอีกแล้ว พ่อกลับมาหย่าขาดกับแม่ทันทีที่ไปทำงานในเมืองหลวงได้เพียง 2 เดือน ด้วยให้เหตุผลในการหย่าว่า แม่กับและเขาคือตัวถ่วงความเจริญในชีวิตพ่อ สาเหตุก็ไม่มีอะไรมากแค่พ่อหน้าตาหล่อเหลาและเป็นที่ถูกใจของลูกสาวหัวหน้างาน เพื่อตำแหน่งงานและความเป็นอยู่ที่สบายขึ้น พ่อเลือกที่จะทิ้งภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากที่ผ่านเรื่องยากลำบากมาด้วยกัน หย่าขาดกับภรรยาเพื่อไปแต่งงานใหม่ มีชีวิตใหม่ในเมืองหลวง โดยทิ้งคนข้างหลัง ทิ้งภรรยาที่เคยสาบานว่าจะอยู่ครองคู่กันตลอดไป ในปีที่เขาเรียนจบมหาวิทยาลัย แม่ก็ล้มป่วยและจากเขาไปในที่สุด สาเหตุที่หลินตงหยางเสียชีวิต เพราะทำงานหนัก อาชีพโปรแกรมเมอร์ตัวเล็กๆ อย่างเขา ต้องพยายามทำงานให้ได้ตามที่หัวหน้าสั่งมา ในที่สุดเขาก็พัฒนาเกมกำลังภายในของบริษัทได้สำเร็จ หลินตงหยางนอนหลับไปด้วยความสบายใจ แต่ทว่าพอเขาลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที นี่ไม่ใช่คอนโดหรูย่านใจกลางเมืองปักกิ่ง หลังคามุงหญ้านี่คืออะไร มันควรจะเป็นเพดานสีขาวสิ เมื่อมองไปรอบๆ ห้องนี่คืออะไร นี่มันไม่ใช่ผนังที่ทำมาจากคอนกรีต มันคือดินเหนียว หลินตงหยางคิดว่าตัวเองฝันไป เขาหลับตาลงอีกครั้งแล้วลืมตาขึ้น ทุกอย่างยังเหมือนเดิม มารดามันเถอะ เขามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง หลังจากแน่ใจแล้วว่าไมไ่ด้ฝัน ตอนนั้นเองเขารู้สึกปวดหัวขึ้นมาอย่างรุนแรง และในหัวของเขามีภาพเหตุการณ์ของเด็กชายที่ชื่อเดียวกับเขา หลินตงหยาง อายุ 10 ขวบ เรื่องราวชีวิตตั้งแต่เกิดจนตายไปของเด็กชาย ทำเอาหลินตงหยางกำมือแน่น ก่อนจะสบถออกมา “พ่อสารเลว เฉินซื่อเหม่ยชัดๆ” และตามมาด้วยเสียงร้องไห้ของน้องสาว สาเหตุที่เด็กชายหลินตงหยางเสียชีวิต เพราะถูกผู้ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นย่าแย่งผักป่าและทุบตี ทั้งๆ ที่คนพวกนั้นได้ตัดขาดพับพวกเขาสามแม่ลูกแล้ว แต่ยังมิวายข่มเหงรังแก

พวกเจ้าคอยดู ข้าไม่ปล่อยไว้แน่

พวกเจ้าคอยดู ข้าไม่ปล่อยไว้แน่

Ellary Delossa
5.0

หยุนม่านชิง บุตรสาวของฮูหยินเอกจากจวนโหวหวยอัน ซึ่งถูกสลับตัวตอนอายุยังน้อย และเติบโตในชนบท เมื่อนางได้กลับมาที่จวนท่านโหวหวยอัน นางคาดหวังความรักและความอบอุ่นจากครอบครัว แต่ไม่คาดคิดว่าเป็นเพียงภาพลวงตาจวนโหวถูกยึดครองโดยหยุนโหรวเจียที่เป็นลูกสาวปลอม ในการวางแผนของลูกสาวปลอมและคู่หมั้นของนาง หยุนม่านชิงต้องแต่งงานในฐานะอนุภรรยา ต้องทำตัวนอบน้อมและก้มหัวให้ทุกคนเพื่อเอาใจคนในบ้าน นางคิดว่าจะได้ความรักและความสามัคคีในครอบครัว แต่กลับต้องถูกทำร้ายอย่างต่อเนื่องจนถึงแก่ชีวิตเมื่อนางลืมตาขึ้นอีกครั้ง นางกลับมาสู่วันที่เปลี่ยนโชคชะตาของนาง หยุนม่านชิงไม่ยอมอดทนอีกต่อไป นางค่อยๆ เผยโฉมหน้าที่แท้จริงของลูกสาวปลอม ไม่ได้ต้องการความรักที่เป็นเพียงภาพลวงอีก และได้เรียกคืนทุกสิ่งที่เป็นของนางทีละนิดเมื่อนางตัดสินใจที่จะตัดขาดจากจวนท่านโหวอย่างสิ้นเชิง คนทั้งจวนกลับคุกเข่าขอร้องไม่ให้นางจากไป!

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ