Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
5.0
ความคิดเห็น
121.8K
ชม
155
บท

เมื่อจอมมารชินซาง ราชาปีศาจองค์ปัจจุบัน ปิดผนึกพระเนตรสีเลือดไปชั่วกาลนานเพราะผิดหวังจากความรัก จะไม่เปิดผนึกพระเนตรของพระองค์อีกต่อไป หากพระเนตรสีเลือดของพระองค์จะเปิดผนึกขึ้นมาได้อีกครั้ง นั้นหมายถึงนางคือคู่ชะตาที่ถูกเลือกให้เป็นราชินีของพระองค์ จวบจนกระทั่งเฉินวาวา สตรีในยุคอนาคตพลัดหลงเข้ามา ในสถานที่ซึ่งจอมมารหนุ่มกำลังหลับใหล เธอทำให้พระองค์เปิดพระเนตรสีเลือดขึ้นมาได้อีกครั้ง และเฉินวาวาทำให้พระองค์พลิกผืนแผ่นดินไปทั่วทุกแคว้นตามหาโฉมงาม เพื่อครองคู่ตราบสิ้นภพสิ้นชาติไปด้วยกัน

บทที่ 1 บทนำ 1

ท่ามกลางเทือกเขาสูงเสียดฟ้าเต็มไปด้วยม่านหมอกหนาลงปกคลุมบนยอดเขา เบื้องล่างคือหุบเหวลึกมีแต่ความเงียบสงัดและป่าดงดิบเขียวครึ้ม มองไปแห่งหนใดไร้สิ้นแสงแห่งตะวันและสิ่งมีชีวิต บริเวณก้นเหวลึกเต็มไปด้วยหมอกบางเบาปกคลุมไปทั่วบริเวณ

ปลายเท้าเรียวสวยสวมรองเท้าสีแดงกำลังยืนโดดเดี่ยวเพียงลำพังอยู่ภายในก้นเหวดังกล่าว ร่างงามระหงในชุดเจ้าสาวสีแดงเพลิงปักลวดลายหงส์กางปีกผงาดสีทองอร่ามลงบนเนื้อผ้าราคาแพงลิบลิ่ว เส้นผมสีดำสนิทถูกเกล้าสูงรับกับมงกุฎหงส์ ซึ่งทำมาจากทองคำแท้อันเป็นเครื่องประดับเลอค่ามีราคาอย่างยิ่งยวด ใบหน้างดงามลึกล้ำอย่างประหลาดถูกแต่งเติมอย่างประณีตจนความงามบรรเจิดยากนักที่ผู้ใดได้ยลรูปโฉมจะลืมเลือนนางได้ลง

“ฉันอยู่ที่ไหน!ทำไมจู่ๆ ก็มายืนอยู่กลางป่ากลางเขาแบบนี้... อะไรกันนี่... ผู้คนหายไปไหนกันหมด!” แม่สาวน้อยในชุดเจ้าสาวรำพึงด้วยความตื่นตระหนก ร่างงามหมุนกายพลางสำรวจไปทั่วบริเวณ

“ฟิ้วววว!!!” กระแสลมแรงพัดถูกใบหน้างามและเรือนกายขึ้นมาฉับพลัน

หญิงสาวหันกลับไปมองทิศทางที่ถูกกระแสลมต้องผิวกายทันใด ดวงตากลมโตคู่สวยมองไปรอบกายก่อนจะหยุดนิ่งครั้นสายตาเห็นเถาวัลย์มากมายเลื้อยปกคลุมอยู่บนหินผาแต่ถ้าสังเกตดีๆ จะเห็นว่าเถาวัลย์และวัชพืชมากมายปกคลุมเฉพาะจุดเท่านั้น ราวกับว่ากำลังปิดบังอำพรางอะไรบางอย่างภายใต้ขุนเขานั้น

“แปลกจังทำไมถึงมีลมแรงมาจากทางนั้น ละ... แล้ว... นั่นมันปากทางเข้าถ้ำมิใช่เหรอ” คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัยพร้อมสองขาก้าวเดินตรงไปเบื้องหน้าทันใด

มือเรียวค่อยๆ สัมผัสกับเหล่าวัชพืชที่ขึ้นปกคลุมไปจนทั่ว ครั้นสัมผัสด้านหลังเป็นหินผาแต่ก็ยังไม่ละความพยายามเพราะแน่ใจว่าลักษณะการปกคลุมของสิ่งมีชีวิตจำพวกวัชพืชพวกนี้บ่งบอกให้ล่วงรู้ว่าภายในบริเวณดังกล่าวเป็นปากทางเข้าไปภายในเทือกเขานั่นเอง มือเรียวของนางพยายามคลำไปเรื่อยๆ จนกระทั่งแตะถูกวัชพืชตรงหน้ายุบตัวลง

“ตรงนี้แหละ!” หญิงสาวกล่าวออกมาด้วยความดีใจเมื่อสัมผัสถูกลมที่เล็ดลอดออกมาจากด้านใน

นิ้วเรียวงามแหวกเถาวัลย์มากมายออกอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งเห็นช่องขนาดใหญ่ขนาดตัวคนพอที่จะเข้าไปได้ ร่างระหงในชุดเจ้าสาวรีบลอดเข้าไปภายในทันทีโดยมิรั้งรอ ครั้นเข้ามาภายในถ้ำได้เป็นผลสำเร็จ คิ้วเรียวได้รูปสวยกลับต้องขมวดเข้าหากันอีกครั้ง

“กลิ่นอะไร... หอมจัง!” หญิงสาวสูดกลิ่นหอมดังกล่าวเข้าไปจนเต็มปอด

ดวงตาคู่งามพยายามเพ่งมองไปยังทางเดินที่ทอดยาวไปเบื้องหน้า กลิ่นหอมโรยรื่นยังคงฟุ้งกระจายตลบอบอวลไปทั่วบริเวณราวกับว่ากำลังนำทางเธอให้เดินตามกลิ่นหอมดังกล่าว ในขณะที่หญิงสาวก้มมองลงที่พื้นดินซึ่งแลดูแปลกตาไปจากที่เคยเห็น เพราะพื้นดินซึ่งเป็นเส้นทางที่ทอดยาวมีประกายแสงสว่างอยู่ตลอดเวลา ทำให้เห็นทุกอย่างได้อย่างชัดเจน โดยมิอาจมองเห็นเส้นเขตแดนบางอย่างเอาไว้

และแล้วปลายเท้าของเธอก็ก้าวข้ามผ่านเส้นเขตแดนพร้อมร่างงามก้าวเดินตรงไปเบื้องหน้าตามกลิ่นหอมรวยรื่นที่ยังคงอยู่ไม่เลือนหาย สองขาก้าวเดินตรงไปอย่างมั่นคง หญิงงามหามีใจหวาดหวั่นแต่อย่างใด สิ่งที่อยู่ภายในใจคือความอยากรู้อยากเห็นสถานที่แปลกประหลาดซึ่งเธอกำลังประสบพบเจออยู่ในขณะนี้

เวลาผ่านไปหนึ่งชั่วธูป หญิงสาวมาหยุดยืนอยู่ภายในห้องโถงขนาดใหญ่พร้อมดวงตากลมโตดั่งตากวางเบิกกว้างขึ้นมาโดยพลัน เมื่อภายในแก่นของเทือกเขาปรากฏรูปปั้นหินของบุรุษตั้งอยู่โดดเดี่ยวเพียงลำพังอยู่บนแท่นหินสีดำสนิทราวกับนิลกาฬตรงหน้าเธอในขณะนี้

“ทำไมภายในถ้ำลึกแบบนี้ ถึงมีรูปปั้นหินตั้งเอาไว้เดียวดายด้วยนะ... หรือคนโบราณปั้นเอาไว้เพื่อกราบไหว้เทพเจ้าอย่างนั้นเหรอ” เสียงหวานรำพึงออกมาเบาๆ คิ้วสวยขมวดมุ่นเข้าหากันอีกคราด้วยความสงสัยอย่างยิ่งยวด ก่อนจะเดินตรงไปยังจุดที่ตั้งรูปปั้นโบราณดังกล่าว

ดวงตาคู่สวยมองพินิจพิเคราะห์รูปปั้นหินตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย มิอาจบรรยายออกมาได้ สาเหตุเพราะรูปปั้นนั้น เปรียบดั่งมนุษย์ที่กลายร่างเป็นหินฉันใดก็ฉันนั้น ร่างระหงค่อยๆ เดินวนไปรอบๆ แท่นหินพร้อมสังเกตอย่างละเอียดก่อนจะมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้ารูปปั้น

“แปลกจังเลย รูปปั้นหินนี้ดูยังไงก็เหมือนคน ช่างสมัยโบราณมีฝีมือมากจริงๆ แกะสลักหินมีรูปร่างคล้ายคนมาก!!! ดูสิจมูกโด่งซะขนาดนี้ ปากสวยเชียว ปล่อยผมยาวสยายเป็นหนุ่มเซอร์ด้วย... รูปปั้นอะไรหล่อจัง... คนโบราณหล่อขนาดนี้ก็มีด้วย... โห่ไม่อยากเชื่อ นี่ถ้าได้มาเป็นเจ้าบ่าวละก็... วาวารักตายเลย” หญิงสาวพูดพลางยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ พร้อมเอียงคอมองไปมา ก่อนจะหยุดนิ่งเมื่อได้กลิ่นหอมของดอกไม้ฟุ้งกระจาย

“กลิ่นดอกไม้!กลิ่นทำไมออกมาจากรูปปั้นตรงหน้านี้ล่ะ” หญิงสาวพูดพลางทำจมูกฟุดฟิดพร้อมค่อยๆ ก้มตัวสูดกลิ่นหอมของดอกไม้ไปทั่วรูปปั้นหินดังกล่าว

จมูกโด่งสวยค่อยๆ ดมหากลิ่นหอมไปทั่วรูปปั้น นับตั้งแต่บริเวณหน้าอก สูดกลิ่นหอมตรงซอกคอ ก่อนจะดมไปเรื่อยๆ จนถึงใบหน้ารูปปั้นบุรุษหนุ่มหล่อเหลา ตั้งแต่ริมฝีปาก จมูกโด่งสันเป็นคม ดวงตาที่ปิดสนิททั้งสองข้าง จวบจนกระทั่งกลางหน้าผากที่มีรูปร่างคล้ายไฟอัคคีอยู่ตรงกลางและแม่สาวนักดมกลิ่นก็หยุดนิ่งทันที

“กลิ่นหอมของดอกไม้มาจากกลางหน้าผากนี่เอง” สาวเจ้าพึมพำพร้อมก้มลงสูดกลิ่นหอมตรงกลางหน้าผากนั้นอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจ

“ใช่!จริง ๆ ด้วยไม่ผิดแน่นอน กลิ่นออกมาจากรูปสลักที่อยู่ตรงกลางหน้าผากนี้นี่เอง” หญิงสาวกล่าวออกมาด้วยความมั่นใจ ดวงตาคู่สวยหยุดนิ่งอยู่ที่กลางหน้าผากของรูปปั้นที่สลักร่างคล้ายไฟอัคคี

“อยากรู้จังว่าทำไมถึงมีกลิ่นหอมออกมาจากปานรูปไฟอัคคีนี้ด้วยนะ คนโบราณเขาทำน้ำหอมใส่ไว้ในนี้อย่างนั้นหรอกเหรอ” สาวเจ้าคิดเองเออเอง พลางก้มหน้าลงไปพร้อมนิ้วเรียวสวยค่อยๆ ยื่นไปสัมผัสรูปปานไฟอัคคีดังกล่าว

ทันใดนั้นเอง

“พรึ่บ!” ปานรูปไฟอัคคีที่อยู่ตรงกลางหน้าผากของรูปปั้นหินแปรเปลี่ยนไปโดยพลัน ทันทีที่นิ้วเรียวสวยของเธอสัมผัสแตะต้อง

รูปปั้นหินโบราณค่อยๆ คืนสภาพกลายร่างกลับมาเป็นมนุษย์ตามเดิม เปลือกตาที่ปิดสนิทมาอย่างยาวนานนับหลายหมื่นปีเริ่มมีปฏิกิริยาและกำลังจะค่อยๆ เปิดขึ้นมาอีกครั้ง ท่ามกลางอาการตกตะลึงของหญิงสาวที่เห็นการเปลี่ยนแปลงอย่างอัศจรรย์ปรากฏขึ้นต่อหน้าอยู่ในขณะนี้

“คะ... คะ... คน!” เสียงหวานกล่าวตะกุกตะกัก

ใบหน้างดงามลึกล้ำอย่างประหลาดอยู่ในระยะใกล้ชิดที่มองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างได้อย่างชัดเจน ลมหายใจของเธอเป่ารดใบหน้าหล่อเหลาของรูปปั้นที่แปรเปลี่ยนร่างกลายเป็นมนุษย์ พร้อมดวงตาที่ปิดสนิทเริ่มกลอกกลิ้งไปมาเป็นสัญญาณชีพของการมีชีวิตก่อนจะเปิดขึ้นทันที

“พรึ่บ!”

“เฮือกกก!!!” คนงามสะดุ้งจนสุดตัวเมื่อเห็นดวงตาดังกล่าว

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ จ้าวฮุ่ยอิง

ข้อมูลเพิ่มเติม
อุปราชร้ายตำหนักไร้รัก

อุปราชร้ายตำหนักไร้รัก

โรแมนติก

5.0

ตำหนักไร้รัก สถานที่พำนักของอุปราชหนุ่มแห่งเทียนจิน เจ้าของตำหนักนี้ หัวใจเต็มไปด้วยความด้านชามาแทบทุกพระองค์ แต่แล้ววันหนึ่ง คุณหมอสาวแสนสวย นามว่าจ้าวย่าเจินได้รับของขวัญ ย้ายเข้าบ้านใหม่เป็นภาพวาดตำหนักโบราณ มีชื่อว่าตำหนักเย่วเชียง ในภาพนั้นมีผู้ชายยืนเอามือไพล่หลังไม่เห็นหน้า เฝ้ามองตำหนักฝั่งตรงกันข้าม และที่น่าประหลาดผู้ชายในภาพวาดจะโตขึ้นทุกวัน จวบจนกระทั่ง คุณหมอคนสวยถูกดึงเข้าไปในภาพวาดตำหนักโบราณดังกล่าวและได้พบกับ เจ้าของตำหนักไร้รัก ซึ่งเขาก็คืออุปราชแห่งเทียนจินและเป็นผู้ชายคนเดียวกัน ที่อยู่ในภาพวาดที่หญิงสาวเห็นเขาอยู่ทุกค่ำคืน ตำหนักไร้รักเมื่อไร้หัวใจ ตำหนักไร้กังวลเมื่อหัวใจกลับมามีรักอีกครั้ง

ถานหยี่เหยียน นางมารผลาญรัก

ถานหยี่เหยียน นางมารผลาญรัก

โรแมนติก

5.0

คำโปรย การกลับมาแก้ไขเหตุการณ์ในอดีตครั้งนี้ ทำให้นางมารใจโฉดกลับกลายเป็นคนดี แต่กลับมีเหตุการณ์ที่ทำให้ ถานหยี่เหยียนซึ่งผสานจิตใจกับร่างในปัจจุุบัน จนสงบกลับปะทุขึ้นมาอีกครั้ง และกลับมาทำลายล้างทุกอย่างจนวอดวาย เอลิซาเบธ ลีหรือหยางลี่จู บินกลับประเทศจีนเป็นครั้งแรกในชีวิตและถูกดวงตาสวรรค์ที่มีวาสนาผูกพันกันนำนางหวนคืนกลับตระกูลถาน ซึ่งเป็นชาติอดีตของตัวเองเพื่อกลับมาแก้ไขเหตุการณ์ในอดีตตามที่เคยอ้อนวอนต่อสวรรค์เบื้องบน ดวงตาสวรรค์นำนางกลับมาในชาติที่เกิดเป็นสตรีที่แสนจะร้ายกาจที่สุดในตระกูลถาน และนางก็คือนางมารชื่อกระฉ่อน ถานหยี่เหยียน คุณหนูใจโฉดที่เต็มไปด้วยความอำมหิต สนใจแต่ตัวเองไม่เคยใส่ใจผู้ใดและต้องได้ทุกอย่างที่นางต้องการ จนเป็นต้นเหตุทำให้ตระกูลถานถูกประหารล้างตระกูล และการคัดเลือกพระชายาของอดีตฉู่อ๋องเพื่อเลือกเฟ้นให้กับพระอนุชา เป็นที่มาของการประหารล้างตระกูลถานในอดีต แต่การกลับมาอีกครั้งของถานหยี่เหยียน ซึ่งเป็นร่างในยุคปัจจุบันทำให้ร่างในอดีตและปัจจุบันหลอมรวมเป็นร่างเดียวกันและนางก็คือนางในฝันของบุรุษหน้าหยกผู้เลื่องลือ สตรีใจโฉดผู้เคยเป็นอนุชายาของชินอ๋องรูปงามก่อนที่จะกลับมาแก้ไขเปลี่ยนแปลง

พิศวาสตำหนักลืมเลือน

พิศวาสตำหนักลืมเลือน

โรแมนติก

5.0

อุปราชปีศาจ สมญานามนี้เลื่องลือไปทั่วหล้า อุปราชเฟิงหลง ผู้ก่อตั้งแผ่นดินเป่ยถังจนเป็นปึกแผ่นเป็นหนึ่งเดียว วิชาอมตะทำให้มีชีวิตเป็นนิรันดร์ และมีญาณหยั่งรู้ล่วงรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าและหูทิพย์ หากแม้นผู้ใดเข้ามาใกล้พระวรกายน้อยกว่ารัศมีสิบฉื่อ ร่างจะต้องสลายกลายเป็นเถ้าธุลีขาวไปทันที อุปราชในตำนานประทับอยู่ในพระตำหนักลืมเลือนมานานกว่า 329 ปีนับตั้งแต่สถาปนาแคว้น จวบจนกระทั่งองค์หญิงเย่วเพ่ยเพ่ย จากแคว้นเย่วปรากฎกาย นางเป็นสตรีเพียงหนึ่งเดียวที่สามารถเข้าใกล้และสัมผัสพระองค์ได้ และนางคือสตรีที่ผูกพันกับพระองค์นับตั้งแต่พานพบกันตั้งแต่ครั้งแรก แรงรักแรงพิศวาสเริ่มก่อตัวขึ้นภายในตำหนักลืมเลือน ก่อนจะถึกปิดตายหายไปอย่างไร้ร่องรอยเพื่อรอคอยนางหวนคืนกลับมาอีกครั้ง กลับมาเพื่อครองรักกับอุปราชปีศาจอีกครั้งตามสัญญาที่มีไว้ให้ต่อกัน ไม่ว่ากาลเวลาจะผ่านไปนานนับพันปีก็ตาม

ทาสพิศวาสจวนโหวอำมหิต

ทาสพิศวาสจวนโหวอำมหิต

โรแมนติก

5.0

เพราะการพบกันครั้งแรกระหว่าง จอมอำมหิตแห่งกู้กงและหวางเย่หลิง ทำให้รองผู้บัญชาการองครักษ์เสื้อแพร ต้องการนางเก็บไว่้ใกล้ตัวเพื่อ เหตุผลบางอย่าง และเพื่อสืบเสาะหามารดาผู้ให้กำเนิดจากนาง ครั้นเกิดเหตุการณ์เงินห้าหมื่นตำลึงทองสูญหายไปอย่างไร้ร่องรอย ภายในสำนักคุ่้มกันหวางซื่อของตระกูลหวาง จึงทำให้จอมอำมหิตสบโอกาส หวางเย่หลิง บุตรีเพียงคนเดียวของหวางเจี้ยนเฉิง จะต้องถูกนำส่งเข้าจวน ในฐานะสตรีของอิ๋งชวนโหว เพื่อช่วยทุกชีวิตของตระกูลหวางให้รอดพ้นจาก การถูกประหารชีวิตจากเหตุการณ์ดังกล่าว

ตำนานรักองค์ชายจอมโจร

ตำนานรักองค์ชายจอมโจร

โรแมนติก

4.7

หวังฉิงชวน สาวสวยจากศตวรรษที่ 21 นักศึกษาคณะศิลปะการแสดงและการละคร ซึ่งจะต้องเขียนบทละครแนวพีเรียดย้อนยุคเพื่อผลิตซีรีย์เรื่องยาว 40 ตอนจบ และยังเป็นผลงานภาคบังคับที่นักศึกษาทุกคนจะต้องทำบทละครเพื่อขออนุมัติจบการศึกษา หญิงสาวจึงนำเกร็ดประวัติของท่านหญิงธิดาลูกเจ้าเมือง จากยุคจ้านกว๋อ มาเขียนบทละคร ทว่าประวัติของท่านหญิงผู้นั้นเป็นของปลอมที่ถูกทำขึ้นในยุคนั้น เป็นเหตุให้หวังฉิงชวนเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นกับชีวิต เมื่อเธอเกิดหัวใจวายกะทันหัน ครั้นฟื้นขึ้นมาอีกครั้งดวงวิญญาณของเธอกลับอยู่ในร่างของท่านหญิงหยางเฉียนเฉียน ธิดาเจ้าเมืองอูเจี๋ยนผู้วายชนม์ เธอถูกกลับมาในเหตุการณ์ของท่านหญิงที่นำประวัติของนางมาทำเป็นบทละคร เพื่อล่วงรู้เหตุการณ์จริงในอดีตที่เกิดขึ้น และเธอกลับมาเพื่อผูกวาสนากับจอมโจรเยี่ยคัง ซึ่งมีอดีตเป็นถึงองค์ชายเฉินคัง องค์ชายห้าแคว้นหมิ่นเย่ว วาสนาผูกพันลึกซึ้งเกิดขึ้นกับคนทั้งสอง และสัญญารักมั่นจากหัวใจที่พี่คังมีต่อเฉียนเฉียน นำหวังฉิงชวนให้หวนกลับคืนสู่อ้อมกอด องค์ชายเฉินคังแห่งแคว้นหมิ่นเย่วอีกครั้งเพื่อครองคู่ไปชั่วนิจนิรันดร์

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หลินซือเยว่ผู้นี้ มีสามชะตาในคราเดียว

หลินซือเยว่ผู้นี้ มีสามชะตาในคราเดียว

มาชาวีร์
5.0

หลังผ่าตัดนักพรตเฒ่าผู้หนึ่งนั้น นางวูบหมดสติและเสียชีวิตลงไป ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที ก็อยู่ในร่างของคุณหนูปัญญาอ่อนที่มีชื่อเดียวกันผู้นี้เสียแล้วทั้งยังจำอดีตชาติยามเป็นปรมาจารย์เต๋าได้อีกด้วย +++ 1 : ไล่ออกจากอารามไท่ผิงกวน แคว้นจิ้น ราชวงศ์เซวียน อารามไท่ผิงกวน “ไป ๆ อาจารย์ขับไล่พวกท่านออกจากอารามแล้ว อย่าได้มาเหยียบที่นี่อีก” “ศิษย์พี่รองรีบปิดประตูเร็วเข้า !” ตุบ ! ห่อผ้าสองห่อถูกโยนออกมาจากประตูอาราม ปัง ! ตามด้วยเสียงปิดประตูลงสลักอย่างหนาแน่น สตรีนางหนึ่งยืนตัวตรงเป็นสง่า เสื้อผ้ากับเส้นผมของนางปลิวไสวดั่งไผ่ลู่ลม หลินซือเยว่เงยหน้าขึ้นมองป้ายชื่ออารามไท่ผิงกวนด้วยสายตาเลื่อนลอย อาศัยอยู่ที่นี่มานานเท่าใดแล้วนะ บางครั้งนางเองก็ลืมเลือนวันเวลาไปเหมือนกัน “คุณหนูเจ้าคะ ศิษย์น้องทั้งสองของท่านทำเกินไปแล้วนะเจ้าคะ เหตุใดถึงไล่พวกเราสองคนออกจากอารามได้เล่า” เผิงฉือกระทืบเท้าเบา ๆ ตรงไปฉวยห่อผ้าทั้งสองบนพื้น ขึ้นมาคล้องแขนตัวเองไว้ “หากไม่ได้รับคำสั่งจากอาจารย์ ศิษย์น้องทั้งสองคงไม่กล้าขับไล่ข้าออกจากอารามหรอก” น้ำเสียงของนางสงบนิ่งฟังแล้วสบายหูยิ่งนัก หาได้มีความโกรธเกลียดแต่อย่างใด “นั่นรถม้า” นิ้วเรียวสวยชี้ไปยังรถม้าคันที่มีคนนั่งเฝ้าอยู่ “ป้าเผิงไปถามดูว่าใช่รถม้าของเราหรือไม่” เผิงฉือไม่รอช้ารีบตรงไปหาคนเฝ้ารถม้าที่อยู่ใต้ต้นไผ่ในทันที ไม่ช้านางก็กลับมาพร้อมกับรอยยิ้มนิด ๆ “เป็นรถม้าของเราจริง ๆ เจ้าคะคุณหนู คนขับบอกว่าเป็นคนของตระกูลหลินเจ้าค่ะ ได้รับคำสั่งจากท่านพ่อของคุณหนู ให้มารับคุณหนูกลับตระกูลหลินเพื่อไปแต่งงานเจ้าค่ะ” “กลับไปแต่งงานนี่เอง” นางเอ่ยเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ หันหลังกลับไปทางประตูอาราม ประสานมือค้อมตัวคำนับลาอาจารย์ เผิงฉือเห็นเช่นนั้นก็อดที่จะคำนับตามนางไม่ได้ ภายในอารามไท่ผิงกวน “อาจารย์เหตุใดถึงไม่บอกลากับศิษย์พี่ใหญ่ไปตรง ๆ ล่ะ ทำเช่นนี้นางไม่โกรธท่านไปจนวันตายเลยรึ” เหอกุ้ยแม้มีอายุยี่สิบแปดปีแล้ว ทว่าเขากราบเป็นศิษย์เจ้าอาวาสชุนหวังเหล่ยหลังสตรีผู้นั้น จึงได้เป็นเพียงแค่ศิษย์พี่รองเท่านั้น “นั่นสิอาจารย์ ศิษย์พี่ใหญ่นางไม่เคยออกจากอารามไปไหนไกล ท่านทำเช่นนี้ไม่ใช่ขับไล่นางไปสู่ความตายหรอกรึ” จางเจียเฟิ่งเห็นด้วยกับศิษย์พี่รองของเขา “ให้มันน้อย ๆ หน่อยเจ้าศิษย์โง่ทั้งสอง พวกเจ้าคิดว่าอารามไท่ผิงกวนแห่งนี้ สามารถอยู่รอดมาได้เพราะใครกัน หากไม่ใช่เพราะฝีมือของศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเจ้า เห็นนางเงียบ ๆ แบบนั้น ความคิดนางกว้างไกลยิ่งนัก อาจารย์อย่างข้ายังเทียบนางไม่ติดด้วยซ้ำไป” เจ้าอาวาสชุนปีนี้อายุอานามปาเข้าไปหกสิบห้าปีแล้ว ทว่าร่างกายยังแข็งแรง อารามเต๋าแห่งนี้มีวิถีแบบไม่เคร่งครัด ใช้ชีวิตเยี่ยงฆราวาสผู้หนึ่ง สามารถแต่งงานมีครอบครัวได้ “อาจารย์นางอยู่ในอารามวาดยันต์กันภัยให้ชาวบ้านที่มากราบไหว้ ตั้งโต๊ะรักษาโรคภัยให้ผู้คนในตัวอำเภอฝู แต่หนนี้นางต้องกลับบ้านไปเพื่อแต่งงาน นางบริสุทธิ์ถึงเพียงนั้นมิถูกสามีจับกลืนกินจนไม่เหลือกระดูกหรอกรึ” เหอกุ้ยนึกภาพเทพเซียนผู้สูงส่งอย่างหลินซือเยว่ หากต้องร่วมเตียงกับบุรุษหยาบกระด้าง เพียงเท่านั้นเขาก็ทำใจไม่ได้จริง ๆ แทบอยากจะไปแย่งตัวศิษย์พี่ใหญ่ของตัวเองกลับคืนมา “เลิกคร่ำครวญได้แล้ว กลับไปกวาดลานอารามกับตรวจดูน้ำมันตะเกียงให้เรียบร้อย ศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเจ้าไม่อยู่ เจ้าทั้งสองต้องรีบร่ำเรียนศึกษาหาความรู้ อารามไท่ผิงกวนจะได้เจริญรุ่งเรืองในภายภาคหน้าต่อไปได้” เจ้าอาวาสชุนทำเสียงดังใส่ลูกศิษย์ทั้งสอง “ไป ๆ ข้าจะสวดมนต์” โบกมือไล่ทั้งคู่ให้ออกจากห้องสวดมนต์ไป เจ้าอาวาสชุนรีบลุกไปปิดประตูลั่นกลอน ท่าทางลุกลี้ลุกลนจนผิดปกติ ย่องเบา ๆ ไปที่ใต้เตียงนอน ดึงหีบไม้เก่าเก็บออกมา ครั้นกดสลักเปิดออก ก็พบตั๋วเงินจำนวนสามพันตำลึงอยู่ในนั้น ตระกูลหลินที่ไม่ได้บริจาคน้ำมันตะเกียงมาหลายปี จู่ ๆ ก็ส่งตั๋วเงินมาให้ พร้อมกับขอรับคนกลับไปเพื่อแต่งงาน ช่วงนี้ชาวบ้านมาทำบุญที่อารามน้อยลง หลินซือเยว่ก็ไม่รู้ว่าเกิดอันใดขึ้นกับนาง ถึงไม่ยอมลงจากอารามไปรักษาผู้คน รายได้เลยหายหดแทบจ่ายอาหารการกิน(สุรานารี)ไม่พอ ตั๋วเงินสามพันตำลึงนี่มาได้ทันเวลาพอดี ! แครก ๆ ๆ ๆ เสียงกวาดลานหน้าอารามดังขึ้นพร้อมกับเสียงบ่นของเหอกุ้ย “ข้ารู้ว่านางเก่งเอาตัวรอดได้ ข้าเพียงไม่อยากให้นางไปก็เท่านั้น” “ศิษย์พี่รองท่านอย่าได้เสียใจไปเลย ไม่ใช่ว่ามีแต่นางที่ต้องแต่งงานมีครอบครัว ท่านเองก็เถอะที่บ้านส่งคนมารับทุกปีไม่ใช่รึ” จางเจียเฟิ่งรู้ดีว่าตนและเหอกุ้ย ถูกครอบครัวลงโทษด้วยการส่งมาอยู่ยังอารามแห่งนี้ ทว่าเพียงชั่วคราวเท่านั้น “ตัวข้านั้นไม่เป็นไรหรอก เจ้านั่นแหละศิษย์น้องสาม ข้าได้ยินว่าที่บ้านของเจ้า เพิ่งหาคู่หมั้นหมายคนใหม่ให้เจ้าอีกคนแล้วไม่ใช่รึ” สองศิษย์พี่น้องหยุดกวาดลานอาราม แล้วหันหน้าไปมองตากัน จากนั้นพวกเขาก็ถอนหายใจดัง ๆ พร้อมกัน ไม่มีศิษย์พี่ใหญ่อยู่ด้วย นับจากนี้ไปยามทำความผิดใครจะออกหน้าคอยช่วยเหลือ ยามเงินหมดใครจะให้หยิบยืม ยิ่งคิดพวกเขาก็ยิ่งไม่สบายใจเป็นอย่างมาก บนถนนมุ่งหน้าสู่เมืองหลวง รถม้าไม้ธรรมดาไม่เล็กไม่ใหญ่ ไร้ป้ายชื่อตระกูลบอกกล่าว คล้ายไม่อยากให้ผู้อื่นล่วงรู้ว่าคนที่นั่งอยู่ด้านในเป็นใคร เผิงฉือพยายามหลอกถามคนขับรถม้าอยู่หลายหน ถึงสถานการณ์ของตระกูลหลินในยามนี้ นางไม่เคยไปที่นั่นมาก่อนไม่รู้จักใครสักคน คนขับรถม้าตอบว่า เขามีหน้าที่มารับคุณหนูรองกลับบ้านเท่านั้น เรื่องอื่นนั้นเขาไม่รู้จริง ๆ “ได้ถามหรือไม่ ใช้เวลากี่วันในการเดินทาง” หลินซือเยว่เอ่ยเสียงเนิบ ๆ “ถามแล้วเจ้าค่ะ เขาบอกว่าราว ๆ สิบวันก็ถึงเมืองหลวงแล้ว” “สิบวันเชียวรึ” หลินซือเยว่มองห่อผ้าที่วางอยู่ด้านข้าง มีเพียงของใช้จำเป็นของนางไม่กี่ชิ้น พร้อมกับก้อนเงินจำนวนห้าสิบตำลึง “คงต้องแวะซื้อของในอำเภอฝูเสียก่อน” เผิงฉือรีบเปิดม่านบอกกับคนขับรถม้า แต่เขากลับทำเสียงฮึดฮัดคล้ายไม่พอใจ “เสียเวลาเดินทางเปล่า ๆ” น้ำเสียงเขากระด้างกระเดื่อง

หยางจื้อซี เกิดใหม่ในหมู่บ้านป่าหมอก

หยางจื้อซี เกิดใหม่ในหมู่บ้านป่าหมอก

จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ
5.0

หยางจื้อซี เด็กกำพร้าจากศตวรรษที่21 ถูกองค์กรมืดเลี้ยงดูจนเติบโตและทำให้เธอกลายเป็นมนุษย์กลายพันธ์ ในระหว่างที่ถูกส่งตัวไปทำภารกิจลับ เธอกลับถูกคนในองค์กรมืดหักหลังและถูกฆ่าโดยเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจมากที่สุด ก่อนสิ้นใจเธอถามเพื่อนสนิทว่าทำไม แต่ไม่ได้รับคำตอบจากปากของอีกฝ่าย สิ่งที่เธอได้รับคือรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามและ คำว่า “โง่” จากปากของอีกฝ่ายเท่านั้น หลังจากที่ตายไปแล้วสิ่งที่เธอคิดไว้ คงจะเป็นนรกหรือที่ไหนสักแห่งที่เป็นโลกหลังความตาย แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นเช่นนัน เธอตื่นขึ้นมาในร่างของ หยางจื้อซี เด็กหญิงอายุ เพียง 13 ขวบปีในหมู่บ้านป่าหมอก ในดินแดนโบราณล้าหลังที่ไม่มีในประวัติศาสตร์ คล้ายกับว่าเป็นโลกคู่ขนานที่อยู่อีกมิติหนึ่ง เธอตื่นขึ้นมาในบ้านที่ผุพัง ครอบครัวยากจน มีแม่ที่อ่อนแอและเจ็บป่วย มีพี่น้องที่อายุน้อย มีปู่ย่าตายายที่เห็นแก่ตัวและใจร้าย มีลุงที่เห็นแก่ได้ป้าสะใภ้ที่เต็มไปด้วยความละโมบโมบโลภมาก หยางจื้อซี คิดว่านับจากนี้ไปชีวิตจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง หากใครมารังแกก็แค่ทุบตี เธอไม่เชื่อว่าด้วยพลังที่ติดตัวเธอมาจากชาติที่แล้วจะไม่สามารถอยู่รอดได้ในโลกล้าหลังแห่งนี้

โสเภณียอดรัก

โสเภณียอดรัก

อัญญาณี
4.9

ธาริกาทนเห็นน้ำตาของวาติยาแฝดน้องไม่ได้ เธอจึงสลับตัวกับน้องสาว เพื่อมาจัดการ นายราเชนทร์ สามีจอมปลอมของวาติยา ให้รู้ซะบ้างว่า ผู้หญิงไม่ได้อ่อนแอทุกคน ...... “เธอออกไปจากบ้านฉันเดี๋ยวนี้ ไป!” ราเชนทร์ไล่หญิงสาวความโมโห “ไม่ไป แก้วเพิ่งมาจะไล่แก้วไปไหนล่ะคะ คืนนี้แก้วจะทวนความจำให้พี่เชนทร์ รับรองพรุ่งนี้พี่เชนทร์ไม่มีทางไล่แก้วออกจากบ้านแน่นอนค่ะ” “ไป! ฉันบอกให้เธอออกไปจากบ้านของฉัน แม่โสเภณี!” ราเชนทร์เริ่มตัวสั่นเพราะความโกรธ เขาไม่เคยโกรธใครเท่าผู้หญิงคนนี้เลย ทั้งโกรธทั้งเกลียด ทั้งขยะแขยง “คำก็โสเภณี สองคำก็โสเภณี ถามหน่อยเถอะว่าถ้าเมียเป็นโสเภณีแล้วผัวจะเป็นอะไร ก็เป็นแมงดาไง แสดงว่าพี่เชนทร์เป็นแมงดา ส่วนบ้านหลังนี้ก็เป็นซ่อง ” ธาริกาสวนกลับอย่างเจ็บแสบ ทำให้ราเชนทร์ถึงกับอึ้ง ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความโกรธ แล้วเดินเข้ามาหาหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างบันได เขาเงื้อมือขึ้นสูงหมายจะตบใบหน้านวล แต่เสียงหวานใสของธาริกาก็ดังขึ้นมาเสียก่อน “ตบสิ คุณตบฉัน ฉันจะตบคุณด้วยรองเท้าข้างนี้ เอาสิ! ตบสิ!” ธาริกาถือรองเท้าส้นสูงสีดำขึ้นเหนือศีรษะ ตั้งท่าจะฟาดกับใบหน้าของเขาทันทีที่เธอถูกทำร้าย ราเชนทร์ไม่คิดว่าวาติยาคนใหม่จะกล้าทำกับเขาแบบนี้ เพราะที่ผ่านมาวาติยาคนเดิมไม่กล้าขึ้นเสียงกับเขา เขาว่าแรงๆ ก็เอาแต่ร้องไห้ แต่วาติยาคนนี้เถียงเขาทุกคำ แถมยังสู้ถ้าหากเขาคิดทำร้ายเธอ ร้ายมาร้ายกลับ...ไม่โกง

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
พิศวาส 3000 ปี
1

บทที่ 1 บทนำ 1

27/01/2022

2

บทที่ 2 บทนำ 2

27/01/2022

3

บทที่ 3 บทนำ 3

27/01/2022

4

บทที่ 4 เหวลึกพลิกชะตา 1

27/01/2022

5

บทที่ 5 เหวลึกพลิกชะตา 2

27/01/2022

6

บทที่ 6 เหวลึกพลิกชะตา 3

27/01/2022

7

บทที่ 7 เหวลึกพลิกชะตา 4

27/01/2022

8

บทที่ 8 เหวลึกพลิกชะตา 5

27/01/2022

9

บทที่ 9 เหวลึกพลิกชะตา 6

27/01/2022

10

บทที่ 10 เจ้าสาวในชุดขาว 1

27/01/2022

11

บทที่ 11 เจ้าสาวในชุดขาว 2

27/01/2022

12

บทที่ 12 เจ้าสาวในชุดขาว 3

27/01/2022

13

บทที่ 13 โจวชินซาง 1

27/01/2022

14

บทที่ 14 โจวชินซาง 2

27/01/2022

15

บทที่ 15 โจวชินซาง 3

27/01/2022

16

บทที่ 16 สวมรอย 1

27/01/2022

17

บทที่ 17 สวมรอย 2

28/01/2022

18

บทที่ 18 สวมรอย 3

29/01/2022

19

บทที่ 19 สวมรอย 4

30/01/2022

20

บทที่ 20 สวมรอย 5

31/01/2022

21

บทที่ 21 สวมรอย 6

01/02/2022

22

บทที่ 22 สวมรอย 7

02/02/2022

23

บทที่ 23 ปิดเมืองข้าค้นหานาง 1

03/02/2022

24

บทที่ 24 ปิดเมืองข้าค้นหานาง 2

04/02/2022

25

บทที่ 25 ปิดเมืองข้าค้นหานาง 3

04/02/2022

26

บทที่ 26 ปิดเมืองข้าค้นหานาง 4

05/02/2022

27

บทที่ 27 ปิดเมืองข้าค้นหานาง 5

05/02/2022

28

บทที่ 28 ปิดเมืองข้าค้นหานาง 6

06/02/2022

29

บทที่ 29 ปิดเมืองข้าค้นหานาง 7

06/02/2022

30

บทที่ 30 ปิดเมืองข้าค้นหานาง 8

07/02/2022

31

บทที่ 31 ปิดเมืองข้าค้นหานาง 9

07/02/2022

32

บทที่ 32 คำสัญญา 1

08/02/2022

33

บทที่ 33 คำสัญญา 2

08/02/2022

34

บทที่ 34 คำสัญญา 3

09/02/2022

35

บทที่ 35 คำสัญญา 4

09/02/2022

36

บทที่ 36 คำสัญญา 5

09/02/2022

37

บทที่ 37 เย่ววาวา 1

10/02/2022

38

บทที่ 38 เย่ววาวา 2

10/02/2022

39

บทที่ 39 เย่ววาวา 3

11/02/2022

40

บทที่ 40 เจ้าสาวจากแคว้นฉู่ 1

11/02/2022