Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
สร้างรักด้วยกันกับเจ้าสาวจำยอม

สร้างรักด้วยกันกับเจ้าสาวจำยอม

อรจิรา กมลานันท์

4.9
ความคิดเห็น
3.6M
ชม
924
บท

เพื่อชดใช้หนี้ให้แก่เขา เธอต้องจำยอมเป็นเจ้าสาวของเขา เขาผู้ที่ทุกคนขนานนามว่าเป็นเสมือนปีศาจ เขามีอำนาจที่ทำให้ทุกคนยอมสยบแทบเท้า เธอรู้สึกท้อแท้ และสิ้นหวัง เขาโหดเหี้ยม และไร้ความเมตตา แต่แล้วความอ่อนหวานของเธอ ก็ทำให้เขาต้องจำนนต่อความลุ่มหลงที่ไม่อาจห้ามใจได้ ก่อนที่เขาจะรู้สึกตัว เขาก็ไม่สามารถถอนตัวออกจากเธอได้เสียเเล้ว ความปรารถนาอันแรงกล้า ก่อให้เกิดเรื่องราววุ่นๆ ของพวกเขา แล้วความรักแบบมีเงื่อนไขนี้จะดำเนินต่อไปอย่างไร

บทที่ 1 เจ้าสาวตัวปลอม

มันเป็นคืนฤดูใบไม้ร่วง ท้องฟ้ายามค่ำคืนถูกปกคลุมไปด้วยเมฆที่บดบังดวงจันทร์เกือบทั้งดวง

คืนนี้เป็นอีกหนึ่งคืนที่วุ่นวายของโรงแรมข่ายเยว่ ซึ่งเป็นโรงแรมหกดาวที่หรูหราที่สุดในเมืองอานไท่ คืนนี้เหลิ่งมู่เฉินนักธุรกิจชื่อดังระดับโลก ได้สั่งปิดโรงแรมแห่งนี้

มู่เฉินในชุดสูทสีดำ กำลังนั่งอยู่ในห้องรับรองสุดหรู พร้อมคีบบุหรี่อยู่ในมือ ควันบุหรี่ที่ลอยฟุ้งขึ้น บดบังสายตาของเขา

“นายครับ ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว วันนี้เราพอแค่นี้กันก่อนดีไหมครับ?” ชายหนุ่มที่นั่งข้าง ๆ มู่เฉินเอ่ยขึ้น ชายหนุ่มคนนั้นมีผิวสีเข้ม คิ้วหนา และดวงตาที่กลมโต

“นายครับ ผมได้ข่าวมาว่า คุณหนูตระกูลฉิน มีฉายาว่าเป็นผีเสื้อราตรี เธอควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้า นายรับได้เหรอครับ?” ผู้ชายอีกคนเสริมขึ้น

จากน้ำเสียงของพวกเขา ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่เห็นด้วยกับการแต่งงานในครั้งนี้ ทว่ามู่เฉินตัดสินใจไปแล้ว ใครก็ห้ามเขาไม่ได้

ลูกน้องเขากล้าพูดแบบนี้ ก็ตอนเมาแค่นั้น

“ฉางชุน ติดหนี้ฉันเป็นจำนวนมาก ต่อให้เอาลูกสาวสุดที่รักมาประเคนให้ ก็ใช่ว่าทุกอย่างจะจบ” มู่เฉินพูดขึ้น

“หมายความว่าฉางชุนกำลังพยายามซื้อเวลาออกไปอย่างนั้นเหรอครับนาย? เขาคิดว่าลูกสาวของเขามีค่าขนานนั้นเลยเหรอ?” หยี่เจ๋ มือขวาของมู่เฉินเอ่ยขึ้น

สีหน้าของมู่เฉินยังคงเคร่งขรึมตามเดิม เขาดึงบุหรี่ของเขาออก ก่อนจะพูดออกมาว่า “จับตาดูฉางชุนอย่างใกล้ชิด ฉันจะทำให้มันรู้จักคำว่านรกเป็นยังไง!”

“แล้วคืนนี้ นายจะทรมานเจ้าสาวให้ร้องครวญครางไม่หยุดเลยหรือเปล่าครับ?” รอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้าผู้ที่ถามคำถามนี้ “หรือว่า... นายมีแผนอื่นอยู่ในใจเหรอครับ?” เขาเคยได้ยินแต่ข่าวที่เกี่ยวข้องกับลูกสาวอันเป็นที่รักของตระกูลฉิน แต่ไม่เคยมีโอกาสได้พบตัวจริงของเธอเลย อันที่จริงมีเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่เคยเจอเธอมาก่อน

“ผมได้ยินมาว่าเธอสวยมาก หุ่นเธอสุดยอด และมีผู้ชายล้อมรอบเยอะแยะ เธอคงจะเสน่ห์แรงน่าดู จะต้องไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาแน่ ๆ”

หนุ่ม ๆ ที่นั่งอยู่บนโซฟาต่างพากันพูดคุยเกี่ยวกับเจ้าสาวที่ยังไม่ปรากฏตัว

ทว่าหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มู่เฉินกลับมีสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก เห็นได้ชัดว่าเธอรู้สึกเกลียดผู้หญิงที่หนุ่ม ๆ พากันเอ่ยถึง

“พอได้แล้ว!” เธอตะวาดออกมา เพราะรับไม่ได้กับสิ่งที่พวกเขาพูดถึง

“โธ่! คุณอานน่าโมโหแล้ว” ทุกคนมองออกว่าอานน่า คิดอย่างไรกับมู่เฉิน

ความสัมพันธ์ของพวกเขาดูคลุมเครือ เธอรู้สึกผิดหวังที่ไม่ได้เป็นคุณนายเหลิ่ง ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นเพราะผู้หญิงที่ชื่อหย่าหลิน ในสายตาของอานน่า หย่าหลินนั้นไม่คู่ควรกับมู่เฉินเลยสักนิด

“โกรธเหรอ?“ มู่เฉินดับบุหรี่ในมือของเขาแล้วมองมาที่เธอ แม้จะดูไร้ซึ่งอารมณ์ แต่รอยยิ้มจาง ๆ ก็ปรากฏขึ้นบนริมฝีปากของเขา

“มู่เฉิน” อานน่าเรียกชื่อเขาแต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอรู้ว่าเธออยู่ในสถานะอะไร ไม่ว่าเธอจะอยู่ใกล้เขาแค่ไหน เธอก็ต้องทำหน้าที่ของเธอต่อไป และจะไม่มีวันล้ำเส้นของกันและกัน

“นายครับ ทำไมนายไม่แนะนำเจ้าสาวคนใหม่ของนายให้เรารู้จักสักหน่อยล่ะครับ” ลูกน้องคนหนึ่งของมู่เฉินพูดขึ้น และคนอื่น ๆ ก็เห็นด้วย

มู่เฉินยกแก้วเหล้าขึ้นกระดกพรวด ก่อนจะวางแก้วลงบนโต๊ะ แล้วพยักหน้าตอบตกลง

ขณะเดียวกันนั้น หย่าหยิงกำลังนั่งรออย่างใจจดใจจ่อในห้องรับรองสุดหรู เธอสวมชุดแต่งงานสุดหรูที่ออกแบบมาเป็นพิเศษจากปารีส ใบหน้าถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างสวยงาม นี่เป็นงานแต่งของเธอ แต่ไม่มีญาติของเธอมาร่วมงานเลยแม้แต่คนเดียว เธอได้เซ็นชื่อลงบนกระดาษใบหนึ่ง และขายชีวิตที่เหลือให้กับผู้ชายที่เธอไม่เคยพบมาก่อน

แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจ แต่เธอก็ต้องแต่งงานกับปีศาจที่ชื่อมู่เฉินแทนพี่สาวเธอ เพื่อตอบแทนบุญคุณของพ่อที่เลี้ยงดูเธอมา

เธอนั่งตัวสั่นอยู่ที่มุมห้อง ตอนนี้เธอมีอายุเพียงยี่สิบสองปี ชีวิตของเธอเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น แต่กลับถูกบังคับให้แต่งงานกับผู้ชายที่อายุมากกว่าเธอถึงหกปี แม้ว่าห้องจะหรูหรา และสว่างเจิดจ้าสักเพียงใด แต่ก็ไม่ได้ช่วยให้เธอคลายความกังวลลงไปได้สักนิด

เธอรู้สึกกลัวมาก แต่เธอไม่มีทางเลือก

เธอไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่เมื่อวาน และตอนนี้เธอเวียนหัวมาก ในห้องไม่มีอาหาร มีเพียงขวดไวน์และแก้วที่วางอยู่บนโต๊ะ เธอไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์ และยังเป็นเด็กดีที่ไม่เคยทำตัวเหลวไหลมาก่อน

เธอรู้ดีว่า หลังจากที่เธอเซ็นชื่อลงในสัญญา เพื่อตกลงแต่งงานในครั้งนี้ เธอจะต้องทิ้งชีวิตเดิมของเธอไว้ข้างหลัง และอนาคตของเธอก็จะเต็มไปด้วยความไม่แน่นอน

ท้องของเธอร้องเสียงดัง เธอกำลังหิวมาก ริมฝีปากมันวาวของเธอแห้งผาก เธอกัดริมฝีปากตัวเอง พยายามตั้งสติ รอชายผู้ที่ทุกคนเรียกว่าปิศาจให้ปรากฏตัว

ประตูเปิดออกอย่างกะทันหัน ก่อนจะมีคนแปลกหน้าสองคนเดินเข้ามา ชายทั้งสองดูไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย และทั้งคู่ก็ไม่ใช่มู่เฉิน

“คุณนาย เหลิ่ง คุณเหลิ่ง ต้องการพบคุณ” น้ำเสียงของเขาไม่มีความเกรงใจเลยแม้แต่น้อย

“เขาอยู่ที่ไหน?“ หย่าหยิงถามตะกุกตะกัก และถอยหลังกลับเหมือนกระต่ายน้อยที่กำลังหวาดกลัว

ชายสองคนไม่ตอบ กลับดึงเธอขึ้นอย่างไม่ให้เกียรติ และลากเธอออกจากห้องไป

เธอขัดขืน และพยายามดิ้นรน เพื่อให้ตัวเองหลุดออกมาจากการฉุดกระชาก แต่ทุกอย่างก็ไร้ประโยชน์

“โอ๊ย!” ก่อนที่หย่าหยิงจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอก็ถูกโยนลงไปกองที่พื้นอย่างแรง แม้ว่าพื้นจะปูด้วยพรม แต่เธอก็ยังรู้สึกเจ็บอยู่ดี

“ฉินหย่าหลิน เงยหน้าขึ้น!” มู่เฉินพูดขึ้นราวกับกำลังสั่งเธอ

'หย่าหลิน! ใช่! ตอนนี้ฉันชื่อหย่าหลิน ไม่ใช่หย่าหยิง'

เธอไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นไปมองมู่เฉิน 'ถ้าเขารู้ว่าฉันปลอมตัวมา ฉันจะต้องตายแน่ ๆ !'

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ อรจิรา กมลานันท์

ข้อมูลเพิ่มเติม

หนังสือที่คุณอาจชอบ

หวนคืนมิลืมรัก

หวนคืนมิลืมรัก

ต้ายวี่
5.0

นางเคยมอบความรัก ความภักดี ให้เขาด้วยความจริงใจ แต่เขากลับตอบแทนนางด้วยการทรยศ หักหลัง สกุลของนางต้องล่มสลาย ยามที่สวรรค์มอบโอกาสให้นางได้หวนคืนชะตา นางจึงตั้งมั่นไม่ขอหวนกลับไปยุ่งเกี่ยวพัวพันกับเขาอีก เพียงแต่นางพยายามหลีกหนี คนหน้าหนากลับพยายามไล่ตาม ใช้ความเจ้าเล่ห์ทั้งหลอกล่อบีบคั้นจนนางไร้หนทางหลีกหนี ในเมื่อมิอาจหลีกหนีเช่นนั้นครั้งนี้นางก็จะทำให้เขาได้รู้ว่า สตรีสกุลหลิวจะไม่ยอมโง่เขลาเป็นครั้งที่สอง "กู่เหว่ยหยวน ตลอดชีวิตของข้า สิ่งที่ข้าเสียใจที่สุด คือมอบใจให้บุรุษชั่วช้าเช่นเจ้า หากสวรรค์มีจริง ไม่ว่าจะกี่ภพชาติอย่าได้พบกันอีกเลย"

หลินซือเยว่ผู้นี้ มีสามชะตาในคราเดียว

หลินซือเยว่ผู้นี้ มีสามชะตาในคราเดียว

มาชาวีร์
5.0

หลังผ่าตัดนักพรตเฒ่าผู้หนึ่งนั้น นางวูบหมดสติและเสียชีวิตลงไป ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกที ก็อยู่ในร่างของคุณหนูปัญญาอ่อนที่มีชื่อเดียวกันผู้นี้เสียแล้วทั้งยังจำอดีตชาติยามเป็นปรมาจารย์เต๋าได้อีกด้วย +++ 1 : ไล่ออกจากอารามไท่ผิงกวน แคว้นจิ้น ราชวงศ์เซวียน อารามไท่ผิงกวน “ไป ๆ อาจารย์ขับไล่พวกท่านออกจากอารามแล้ว อย่าได้มาเหยียบที่นี่อีก” “ศิษย์พี่รองรีบปิดประตูเร็วเข้า !” ตุบ ! ห่อผ้าสองห่อถูกโยนออกมาจากประตูอาราม ปัง ! ตามด้วยเสียงปิดประตูลงสลักอย่างหนาแน่น สตรีนางหนึ่งยืนตัวตรงเป็นสง่า เสื้อผ้ากับเส้นผมของนางปลิวไสวดั่งไผ่ลู่ลม หลินซือเยว่เงยหน้าขึ้นมองป้ายชื่ออารามไท่ผิงกวนด้วยสายตาเลื่อนลอย อาศัยอยู่ที่นี่มานานเท่าใดแล้วนะ บางครั้งนางเองก็ลืมเลือนวันเวลาไปเหมือนกัน “คุณหนูเจ้าคะ ศิษย์น้องทั้งสองของท่านทำเกินไปแล้วนะเจ้าคะ เหตุใดถึงไล่พวกเราสองคนออกจากอารามได้เล่า” เผิงฉือกระทืบเท้าเบา ๆ ตรงไปฉวยห่อผ้าทั้งสองบนพื้น ขึ้นมาคล้องแขนตัวเองไว้ “หากไม่ได้รับคำสั่งจากอาจารย์ ศิษย์น้องทั้งสองคงไม่กล้าขับไล่ข้าออกจากอารามหรอก” น้ำเสียงของนางสงบนิ่งฟังแล้วสบายหูยิ่งนัก หาได้มีความโกรธเกลียดแต่อย่างใด “นั่นรถม้า” นิ้วเรียวสวยชี้ไปยังรถม้าคันที่มีคนนั่งเฝ้าอยู่ “ป้าเผิงไปถามดูว่าใช่รถม้าของเราหรือไม่” เผิงฉือไม่รอช้ารีบตรงไปหาคนเฝ้ารถม้าที่อยู่ใต้ต้นไผ่ในทันที ไม่ช้านางก็กลับมาพร้อมกับรอยยิ้มนิด ๆ “เป็นรถม้าของเราจริง ๆ เจ้าคะคุณหนู คนขับบอกว่าเป็นคนของตระกูลหลินเจ้าค่ะ ได้รับคำสั่งจากท่านพ่อของคุณหนู ให้มารับคุณหนูกลับตระกูลหลินเพื่อไปแต่งงานเจ้าค่ะ” “กลับไปแต่งงานนี่เอง” นางเอ่ยเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่ หันหลังกลับไปทางประตูอาราม ประสานมือค้อมตัวคำนับลาอาจารย์ เผิงฉือเห็นเช่นนั้นก็อดที่จะคำนับตามนางไม่ได้ ภายในอารามไท่ผิงกวน “อาจารย์เหตุใดถึงไม่บอกลากับศิษย์พี่ใหญ่ไปตรง ๆ ล่ะ ทำเช่นนี้นางไม่โกรธท่านไปจนวันตายเลยรึ” เหอกุ้ยแม้มีอายุยี่สิบแปดปีแล้ว ทว่าเขากราบเป็นศิษย์เจ้าอาวาสชุนหวังเหล่ยหลังสตรีผู้นั้น จึงได้เป็นเพียงแค่ศิษย์พี่รองเท่านั้น “นั่นสิอาจารย์ ศิษย์พี่ใหญ่นางไม่เคยออกจากอารามไปไหนไกล ท่านทำเช่นนี้ไม่ใช่ขับไล่นางไปสู่ความตายหรอกรึ” จางเจียเฟิ่งเห็นด้วยกับศิษย์พี่รองของเขา “ให้มันน้อย ๆ หน่อยเจ้าศิษย์โง่ทั้งสอง พวกเจ้าคิดว่าอารามไท่ผิงกวนแห่งนี้ สามารถอยู่รอดมาได้เพราะใครกัน หากไม่ใช่เพราะฝีมือของศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเจ้า เห็นนางเงียบ ๆ แบบนั้น ความคิดนางกว้างไกลยิ่งนัก อาจารย์อย่างข้ายังเทียบนางไม่ติดด้วยซ้ำไป” เจ้าอาวาสชุนปีนี้อายุอานามปาเข้าไปหกสิบห้าปีแล้ว ทว่าร่างกายยังแข็งแรง อารามเต๋าแห่งนี้มีวิถีแบบไม่เคร่งครัด ใช้ชีวิตเยี่ยงฆราวาสผู้หนึ่ง สามารถแต่งงานมีครอบครัวได้ “อาจารย์นางอยู่ในอารามวาดยันต์กันภัยให้ชาวบ้านที่มากราบไหว้ ตั้งโต๊ะรักษาโรคภัยให้ผู้คนในตัวอำเภอฝู แต่หนนี้นางต้องกลับบ้านไปเพื่อแต่งงาน นางบริสุทธิ์ถึงเพียงนั้นมิถูกสามีจับกลืนกินจนไม่เหลือกระดูกหรอกรึ” เหอกุ้ยนึกภาพเทพเซียนผู้สูงส่งอย่างหลินซือเยว่ หากต้องร่วมเตียงกับบุรุษหยาบกระด้าง เพียงเท่านั้นเขาก็ทำใจไม่ได้จริง ๆ แทบอยากจะไปแย่งตัวศิษย์พี่ใหญ่ของตัวเองกลับคืนมา “เลิกคร่ำครวญได้แล้ว กลับไปกวาดลานอารามกับตรวจดูน้ำมันตะเกียงให้เรียบร้อย ศิษย์พี่ใหญ่ของพวกเจ้าไม่อยู่ เจ้าทั้งสองต้องรีบร่ำเรียนศึกษาหาความรู้ อารามไท่ผิงกวนจะได้เจริญรุ่งเรืองในภายภาคหน้าต่อไปได้” เจ้าอาวาสชุนทำเสียงดังใส่ลูกศิษย์ทั้งสอง “ไป ๆ ข้าจะสวดมนต์” โบกมือไล่ทั้งคู่ให้ออกจากห้องสวดมนต์ไป เจ้าอาวาสชุนรีบลุกไปปิดประตูลั่นกลอน ท่าทางลุกลี้ลุกลนจนผิดปกติ ย่องเบา ๆ ไปที่ใต้เตียงนอน ดึงหีบไม้เก่าเก็บออกมา ครั้นกดสลักเปิดออก ก็พบตั๋วเงินจำนวนสามพันตำลึงอยู่ในนั้น ตระกูลหลินที่ไม่ได้บริจาคน้ำมันตะเกียงมาหลายปี จู่ ๆ ก็ส่งตั๋วเงินมาให้ พร้อมกับขอรับคนกลับไปเพื่อแต่งงาน ช่วงนี้ชาวบ้านมาทำบุญที่อารามน้อยลง หลินซือเยว่ก็ไม่รู้ว่าเกิดอันใดขึ้นกับนาง ถึงไม่ยอมลงจากอารามไปรักษาผู้คน รายได้เลยหายหดแทบจ่ายอาหารการกิน(สุรานารี)ไม่พอ ตั๋วเงินสามพันตำลึงนี่มาได้ทันเวลาพอดี ! แครก ๆ ๆ ๆ เสียงกวาดลานหน้าอารามดังขึ้นพร้อมกับเสียงบ่นของเหอกุ้ย “ข้ารู้ว่านางเก่งเอาตัวรอดได้ ข้าเพียงไม่อยากให้นางไปก็เท่านั้น” “ศิษย์พี่รองท่านอย่าได้เสียใจไปเลย ไม่ใช่ว่ามีแต่นางที่ต้องแต่งงานมีครอบครัว ท่านเองก็เถอะที่บ้านส่งคนมารับทุกปีไม่ใช่รึ” จางเจียเฟิ่งรู้ดีว่าตนและเหอกุ้ย ถูกครอบครัวลงโทษด้วยการส่งมาอยู่ยังอารามแห่งนี้ ทว่าเพียงชั่วคราวเท่านั้น “ตัวข้านั้นไม่เป็นไรหรอก เจ้านั่นแหละศิษย์น้องสาม ข้าได้ยินว่าที่บ้านของเจ้า เพิ่งหาคู่หมั้นหมายคนใหม่ให้เจ้าอีกคนแล้วไม่ใช่รึ” สองศิษย์พี่น้องหยุดกวาดลานอาราม แล้วหันหน้าไปมองตากัน จากนั้นพวกเขาก็ถอนหายใจดัง ๆ พร้อมกัน ไม่มีศิษย์พี่ใหญ่อยู่ด้วย นับจากนี้ไปยามทำความผิดใครจะออกหน้าคอยช่วยเหลือ ยามเงินหมดใครจะให้หยิบยืม ยิ่งคิดพวกเขาก็ยิ่งไม่สบายใจเป็นอย่างมาก บนถนนมุ่งหน้าสู่เมืองหลวง รถม้าไม้ธรรมดาไม่เล็กไม่ใหญ่ ไร้ป้ายชื่อตระกูลบอกกล่าว คล้ายไม่อยากให้ผู้อื่นล่วงรู้ว่าคนที่นั่งอยู่ด้านในเป็นใคร เผิงฉือพยายามหลอกถามคนขับรถม้าอยู่หลายหน ถึงสถานการณ์ของตระกูลหลินในยามนี้ นางไม่เคยไปที่นั่นมาก่อนไม่รู้จักใครสักคน คนขับรถม้าตอบว่า เขามีหน้าที่มารับคุณหนูรองกลับบ้านเท่านั้น เรื่องอื่นนั้นเขาไม่รู้จริง ๆ “ได้ถามหรือไม่ ใช้เวลากี่วันในการเดินทาง” หลินซือเยว่เอ่ยเสียงเนิบ ๆ “ถามแล้วเจ้าค่ะ เขาบอกว่าราว ๆ สิบวันก็ถึงเมืองหลวงแล้ว” “สิบวันเชียวรึ” หลินซือเยว่มองห่อผ้าที่วางอยู่ด้านข้าง มีเพียงของใช้จำเป็นของนางไม่กี่ชิ้น พร้อมกับก้อนเงินจำนวนห้าสิบตำลึง “คงต้องแวะซื้อของในอำเภอฝูเสียก่อน” เผิงฉือรีบเปิดม่านบอกกับคนขับรถม้า แต่เขากลับทำเสียงฮึดฮัดคล้ายไม่พอใจ “เสียเวลาเดินทางเปล่า ๆ” น้ำเสียงเขากระด้างกระเดื่อง

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

เป็นสุดที่รักของผู้เผด็จการ

Charlton Buccafusco
5.0

ตลอดสิบปีที่ฉู่จินเหอรักเหลิ่งมู่หยวนฝ่ายเดียว เอาใจใส่กับเขาอย่างเต็มที่ แต่เธอไม่เคยคิดว่าที่แท้เธอเป็นแค่ตัวตลกคนหนึ่งเท่านั้น ที่สำนักงานเขตเพื่อทำการหย่า เหลิ่งมู่หยวนมองดูฉู่จินเหอด้วยความเย็นชาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า "ถ้าเธอคุกเข่าลงและขอร้องฉัน ฉันอาจจะให้โอกาสเธอกอีกครั้ง ฉู่จินเหอเซ็นอย่างไม่ลังเลและออกจากตระกูลเหลิ่ง สามเดือนต่อมา ฉู่จินเหอปรากฏตัวอย่างเปิดเผย ในเวลานั้น เธอเป็นประธานเบื้องหลังของ LX นักออกแบบลับที่ล้ำค่าที่สุดในโลก และเจ้าของเหมืองที่มีมูลค่าหลายร้อยล้าน ทางตระกูลเหลิ่งคุกเข่าลงและขอร้องให้คืนดีและขอการให้อภัย ฉู่จินเหอแยู่ในโอบกอดของซีอีโอโจว ซึ่งเป็นคนใหญ่คนโตในโลกธุรกิจอย่างมีความุข เธอเลิกคิ้วพลางเยาะเย้ย "ฉันในตอนนี้ไม่ใช่คนที่พวกคุณมาเกี่ยวข้องได้"

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ
สร้างรักด้วยกันกับเจ้าสาวจำยอม
1

บทที่ 1 เจ้าสาวตัวปลอม

25/03/2022

2

บทที่ 2 เขาเกลียดเธอที่เสแสร้ง

25/03/2022

3

บทที่ 3 เธอไม่มีทางเลือก

25/03/2022

4

บทที่ 4 ประนีประนอม

25/03/2022

5

บทที่ 5 เธอให้สัญญากับเขา

25/03/2022

6

บทที่ 6 ให้โอกาสเธอหน่อย

25/03/2022

7

บทที่ 7 ทำให้เขารำคาญโดยไม่ได้ตั้งใจ

25/03/2022

8

บทที่ 8 ใช้หน้าสวย ๆ ของเธอหาเงินสิ

25/03/2022

9

บทที่ 9 มีแค่เธอเท่านั้นที่มีสิทธิ์ที่จะโกรธ

25/03/2022

10

บทที่ 10 เขามีผู้หญิงอื่น

25/03/2022

11

บทที่ 11 เขาจงใจแกล้งเธอ

25/03/2022

12

บทที่ 12 เขายังคงเป็นยี่เฟิง

25/03/2022

13

บทที่ 13 ศักดิ์ศรีของเธอ

25/03/2022

14

บทที่ 14 ความอัปยศอดสู

25/03/2022

15

บทที่ 15 เขามีคู่หมั้นแล้ว

25/03/2022

16

บทที่ 16 อิสรภาพของเธอ

25/03/2022

17

บทที่ 17 เธอจำยอมอีกแล้ว

25/03/2022

18

บทที่ 18 เขาอยากรู้ว่าเธอเป็นใคร

25/03/2022

19

บทที่ 19 เขาพยายามสุดความสามารถเพื่อที่จะได้พบเธอ

25/03/2022

20

บทที่ 20 แสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

25/03/2022

21

บทที่ 21 ราคาที่ต้องจ่าย

25/03/2022

22

บทที่ 22 พวกเธอแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

25/03/2022

23

บทที่ 23 เธอเป็นภรรยาของผม

25/03/2022

24

บทที่ 24 เขาเป็นผู้ปกครองของเธอ

25/03/2022

25

บทที่ 25 อย่าร้องไห้อีกเลยนะ

25/03/2022

26

บทที่ 26 เขาเป็นฝันร้ายของเธอ

25/03/2022

27

บทที่ 27 เธอจะคาดหวังอะไรได้อีก

25/03/2022

28

บทที่ 28 ไม่มีที่ไป

25/03/2022

29

บทที่ 29 ได้โปรดช่วยฉันด้วย

25/03/2022

30

บทที่ 30 เธอเต็มใจที่จะทำอย่างนั้น

25/03/2022

31

บทที่ 31 คนพวกนั้นไร้ยางอายกันทุกคน

25/03/2022

32

บทที่ 32 หน้าที่ของภรรยาที่ดี

25/03/2022

33

บทที่ 33 การดูถูกเหยียดหยาม

25/03/2022

34

บทที่ 34 ฉันปฏิเสธไม่ได้

25/03/2022

35

บทที่ 35 เธอหมดสิทธิ์ที่จะรักเขา

25/03/2022

36

บทที่ 36 ยอมถอยเพื่อหยิงหยิง

25/03/2022

37

บทที่ 37 หนีไม่พ้นอำนาจของเขา

25/03/2022

38

บทที่ 38 เขาก็ไม่อยากมีลูก

25/03/2022

39

บทที่ 39 จงใจทำให้เธอลำบาก

25/03/2022

40

บทที่ 40 เธอเป็นภรรยาที่ถูกตามกฎหมายของเขา

25/03/2022