ตรวนดวงใจ

กอบัวเงยหน้าจากกองเอกสารบนโต๊ะเมื่อประตูห้องถูกผลักเข้ามาและมีเสียงบอกเธอว่า

“บัว...มีคนมาขอพบน่ะ”

“ใครเหรอคะพี่ชาลี?”

เธอถามเพื่อนร่วมงานในโรงเรียนเล็ก ๆ แห่งหนึ่งแถบชานเมืองซึ่งหญิงสาวมีตำแหน่งเป็นครูผู้ช่วยที่เพิ่งบรรจุใหม่ยังไม่ถึงปี ชาลี หญิงสาววัยสามสิบปลาย ๆ ทำหน้านึกและบอกว่า

“ไม่รู้ซี พี่ไม่คุ้นหน้าเขาเลย”

“เขาเหรอคะ? ผู้ชายเหรอคะ”

“ใช่...หล่อมากเลยล่ะ เห็นบอกว่าตั้งใจมาหาบัว เขารออยู่หน้าห้องนี่เอง เดี๋ยวพี่บอกให้เขาเข้ามานะ พี่ขอตัวไปกินข้าวที่โรงอาหารก่อน”

“ขอบคุณค่ะพี่ชาลี”

หญิงสาวมองตามหลังครูรุ่นพี่ที่เดินออกไปจากห้องนั้นแล้วรีบก้มหน้าจัดเอกสารให้เข้าที่ สักครู่ก็มีใครคนหนึ่งก้าวเข้ามาในห้องและเมื่อเธอเงยหน้าขึ้นก็ผงะไปชั่วครู่

“พี่อิศ...สวัสดีค่ะ”

หญิงสาวลุกจากที่นั่งและยกมือไหว้ร่างสูงสง่าซึ่งก้าวเข้ามาหยุดยืนหน้าโต๊ะทำงานของเธอ ชายวัยยี่สิบห้าใบหน้าคมคายหล่อเหลา จมูกโด่งและนัยน์ตาคมเข้ม แต่ดูโดยรวมแล้วเขาเหมือนลูกครึ่งมากกว่าชายไทยแท้เพราะรูปร่างกำยำใหญ่โต ก็แน่ล่ะ...ในเมื่อเขาคือ อิศรา พิทยรักษ์ คุณหมอหนุ่มที่มีเชื้อสายของชาวรัสเซีย เพิ่งเรียนจบใหม่และเข้ารับตำแหน่งนายแพทย์ด้านศัลยกรรมในโรงพยาบาลใหญ่กลางกรุง และเป็นคนที่กอบัวรู้จักแต่ก็ไม่คาดคิดว่าวันนี้เขาจะมาถึงที่นี่ หญิงสาวใจเต้นแรงเมื่อเห็นหน้าเขา

“พี่อิศ...มีอะไรหรือเปล่าคะถึงมาที่นี่วันนี้ แล้วพี่อิศไม่ทำงานเหรอคะ?”

“พี่อยากมาหาเธอก่อน แค่อยากแวะมาคุยด้วย”

“ถ้าอย่างนั้นนั่งก่อนซีคะ แต่ห้องพักครูแคบสักหน่อยนะคะ”

“ไม่จำเป็นหรอก แค่จะแวะมาคุยแล้วจะรีบกลับ”

“พี่อิศจะดื่มน้ำเย็น ๆ สักหน่อยไหมคะ”

“ดูเธอจะไม่คิดอะไรเลยนะบัว แต่ดูท่าทางเธอจะดีใจมากด้วยซ้ำที่จะได้เป็นเจ้าสาว”

“พี่อิศ...”

กอบัวอึ้งไปเมื่ออิศราพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงห้าวและดุดันจนหญิงสาวเริ่มเกิดคาวมประหม่าขึ้นมาทั้งที่ก่อนหน้าเธอดีใจอย่างที่สุดที่ได้เห็นหน้าเขา อิศรา...นายแพทย์หนุ่มผู้หล่อเหลาและเพิ่งเรียนจบจากต่างประเทศ กอบัวเห็นเขาและรู้จักอิศราตั้งแต่เธอยังเด็ก เขาเป็นลูกชายเพื่อนแม่และหญิงสาวก็จำได้ไม่เคยลืมว่าว่าเคยชวนเขาเล่นด้วยตอนเล็ก ๆ แต่วัยของเขาที่ห่างกันทำให้อิศราไม่เข้าใจการเล่นของเด็กอายุน้อยกว่า

ที่สำคัญกอบัวยังจดจำท่าทีสุขุมและไม่ค่อยพูดจาของชายหนุ่มที่ได้ชื่อว่ากำลังจะเป็นว่าที่เจ้าบ่าวของเธอในอีกไม่กี่วันข้างหน้า หล่อนรอคอยที่จะได้เจอเขาแต่ทว่าเมื่อเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของอิศรามันทำให้บรรยากาศวันนี้อึดอัดและทำให้เธอรู้สึกเหมือนไม่สบายขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ หญิงสาวยิ้มกับเขา

“พี่อิศคะ...”

“พี่แค่อยากแวะมาคุยกับบัวเรื่องงานแต่งของเรา ใช่...งานแต่งที่จะจัดขึ้นสัปดาห์หน้า แต่พี่เองไม่รู้เลยว่าตัวเองต้องทำยังไงบ้าง บัวน่าจะเข้าใจนะ อารมณ์ของคนที่ถูกบังคับให้แต่งงานทั้งที่ตัวเองไม่รู้ล่วงหน้าและไม่เต็มใจสักนิด!”

อิศราโพล่งออกมาแม้ท่าทีของเขาจะยังดูเยือกเย็นแต่กอบัวรู้ดีว่าตอนนี้เขากำลังร้อนขนาดไหน ในเวลานั้นภายในห้องพักครูไม่มีใครอยู่ทำให้บรรยากาศระหว่างเธอกับเขายิ่งน่าอึดอัดมากขึ้น เธอระบายลมหายใจเบา ๆ และตอบกลับไปว่า

“พี่อิศ...เรื่องนี้บัวก็รู้พร้อม ๆ กับพี่อิศนะคะ...อุ๊ย!...พี่อิศ”

หญิงสาวพูดไม่ทันจบประโยคก็ถูกอิศราดึงแขนเรียวบางไว้แน่นและดึงร่างนั้นเข้าไปใกล้เขา กอบัวหน้าตื่นเมื่อเห็นนายแพทย์หนุ่มแสดงความรุ่มร้อนออกมาทางสีหน้าและคำพูด

“รู้พร้อมพี่อย่างนั้นเหรอ? แน่ใจเหรอว่าเรารู้พร้อมกัน แต่ท่าทางบัวจะดีใจมากเลยนะสำหรับงานแต่งครั้งนี้ทั้งที่ไม่มีใครบอกอะไรพี่ ไม่มีใครให้พี่ได้เตรียมใจหรือตั้งตัวเลยสักนิด”

“พี่อิศคะ ก่อนหน้าที่บัวจะรู้เรื่อง...แม่ของพี่อิศบอกว่าพี่อิศรู้แล้วนี่คะ”