สุดสวาทเมียพรหมจรรย์

สุดสวาทเมียพรหมจรรย์

มณีน้ำเพชร

4.9
ความคิดเห็น
426.7K
ชม
90
บท

เพราะรัก...มาเฟียผู้ยิ่งใหญ่แห่งฟิเรนเซ่ จึงต้องกลายร่างจากเสือมาเป็นแมวตัวผู้ขี้อ้อน เพื่อออเซาะหาไออุ่นจากคนรักผู้แสนเย้ายวน “พี่ราฟ! นอนดีๆ สิคะ แบบนี้จะดูหนังได้ยังไง” “ไม่ดูแล้ว” มือหนาสอดเข้าไปใต้เสื้อตัวโต สัมผัสเนื้อแท้ที่เนียนนุ่มและเย็นลื่น “แต่น้ำผึ้งอยากดูนี่คะ กำลังสนุกเลย พระเอกกำลังจะตามหานางเอกเจอด้วยค่ะ” สาวน้อยปัดป้องสุดแรง แต่แรงเท่ามดหรือจะสู้แรงช้างสารได้ “เจอแล้ว พระเอกเจอนางเอกแล้ว นี่ไง...กำลังกอดอยู่นี่ไง” เสียงแหบพร่ากระซิบเบาๆ ที่ข้างหูเล็กๆ ก่อนงับติ่งหูนุ่มของคนดื้อรั้นเบาๆ “ไม่...น้ำผึ้งจะดูหนัง พี่ราฟปล่อยน้ำผึ้งเดี๋ยวนี้นะ” “ไม่ปล่อย จนกว่าพี่จะได้กินน้ำผึ้งก่อน หนังน่ะ เอาไว้ค่อยดูทีหลังก็ได้ เสร็จก่อนแล้วค่อยดู นะ...นะ” เสียงออดอ้อนออเซาะที่แหบกระเส่าของราฟาเอลไม่เป็นผล เมื่อมธุรสออกแรงผลักราฟาเอลเต็มแรง ภาพของนางแบบสาวที่ตรงรี่เข้ามาจูบปากราฟาเอล ทำให้สาวน้อยมีแรงฮึดสู้ แรงผลักนั้นทำให้ร่างของราฟาเอลกลิ้งตกโซฟาแต่ร่างบางก็กลิ้งตามลงไปด้วย เพราะชายหนุ่มไม่คิดจะปล่อยร่างบาง “ตุบ” “โอ๊ย...น้ำผึ้งจะดิ้นทำไม เห็นมั้ยว่าพี่เจ็บ” ราฟาเอลโอดครวญ แต่แววตานั้นแพรวพราวจนน่าหยิก

บทที่ 1 1 1

ตอนที่ 1

สาวน้อยหน้าหวานที่อยู่ในชุดกระโปรงรัดติ้วไปทุกสัดส่วนสีแดงเพลิงสุดร้อนแรง กำลังนั่งก้มหน้าที่ถูกแต่งจนเข้มด้วยฝีมือของหญิงร่วมอาชีพเดียวกัน มธุรส พงศ์ศักดา หรือน้ำผึ้ง สาวน้อยที่มีชื่อหวานสมกับใบหน้า กำลังตรองไม่ตกกับอาชีพใหม่ที่ถูกยัดเยียดให้จากแม่เลี้ยงสาว บิดาของเธอเพิ่งจะจากไปเมื่อไม่นานหลังจากที่มารดาบังเกิดเกล้าก็ทอดทิ้งเธอให้อยู่กับบิดาเรื่อยมา มธุรสในวันนี้มีอายุ 20 ปีเต็ม เนื่องจากวันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดของเธอ แต่แทนที่สาวน้อยจะมีความสุขเหมือนคนอื่นๆ กลับต้องมานั่งน้ำตาตกในอยู่แบบนี้แทน

“น้ำผึ้ง แกจะคิดอะไรมากวะ ชีวิตพวกเรามันเลือกไม่ได้ ถ้าไม่ทำก็อด หรือแกอยากจะกลับไปให้นังแม่เลี้ยงโขกสับ ดุด่าและจิกหัวใช้งานหนักๆ เหมือนเดิม วันดีคืนดียังโดนตบโดนตีซะอีก อีกอย่างนะดีไม่ดีผัวใหม่มันจะรวบหัวรวบหางแกซะด้วยซ้ำ” มณีรัตน์ หรือเม่นบอกอย่างรู้เรื่องของสาวน้อยดี เพราะบ้านอยู่ติดกัน

“แต่ว่า...น้ำผึ้งกลัวน่ะเม่น” มธุรสบอกเสียงสั่นอย่างน่าสงสาร

“น้ำผึ้ง ฉันเข้าใจแกนะ แต่แกอย่าลืมสิว่านังแม่เลี้ยงใจยักษ์ของแก มันรู้จักกับเจ้าของผับนี้ด้วย ถ้าแกไม่ทำงาน มันเล่นงานแกแน่ นอกจากว่าแกจะหนีไป เฮ้อ...แต่ก็นั่นแหละ เงินก็ไม่มีติดตัวจะหนีไปไหนรอด แกก็ต้องสู้กับงานนี้สักตั้ง เสียตัวครั้งเดียว แกก็มีเงินพอจะหนีไปจากนังแม่เลี้ยงได้แล้วนะ”

“เม่น...”

“เชื่อฉันนะน้ำผึ้ง ฉันเองก็ไม่ได้อยากให้แกทำงานแบบนี้ แต่แกไม่มีทางเลือก ไอ้ฉันเองจะให้เงินแกหนีไป ฉันก็ยังเอาตัวเองไม่รอดเลย เพราะเพิ่งจะเริ่มทำงานนี้เหมือนกัน แต่ถ้าแกไปถูกใจเสี่ยคนใดคนหนึ่งเข้า แกก็จะสบายเลยนะ ยิ่งสาวสวยสดๆ ซิงๆ อย่างแก พวกเสี่ยตัณหากลับมันยิ่งชอบ แกจะได้ไม่ต้องไปเปลืองตัวให้คนอื่นอีกไงล่ะ”

มธุรสทอดถอนใจออกมายืดยาว ก่อนจะลุกขึ้นยืน ไม่ใช่ว่าเธอจะคล้อยตามมณีรัตน์ แต่เป็นเพราะเธอไม่มีทางเลือกต่างหาก และครั้งนี้จะเป็นครั้งเดียวที่เธอจะตัดสินใจทำงานนี้ จากนี้เธอจะต้องหนีไปให้ได้ ไปตายเอาดาบหน้าดีกว่าทนอยู่แบบนี้

“ตกลงเม่น ครั้งนี้ครั้งแรกและจะเป็นครั้งเดียวของน้ำผึ้ง”

มณีรัตน์พยักหน้าให้ และส่งยิ้มน้อยๆ เป็นกำลังใจให้มธุรส ก่อนที่ทั้งสองจะเดินจูงมือกันไปยังห้องที่พวกเธอจะต้องเข้าไปนั่งเรียกแขก

ร่างสูงสง่าของชายหนุ่มรูปงาม เครื่องหน้าทุกชิ้นบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าเขาไม่ใช่คนไทยแน่นอน ผู้เป็นเจ้าของใบหน้าคมคาย ดวงตาสีฟ้าคู่คมกริบ ขนตายาวหนาเป็นแพแต่ไม่งอนงามเหมือนอิสตรี จมูกโด่งขึ้นสันสวย ปลายคางบึกบึนผ่าเล็กน้อย ประดับด้วยไรเคราที่เริ่มขึ้นเขียว ราฟาเอล โปราซซีนี่ มาเฟียหนุ่มแห่งเมืองฟิเรนเซ่ ประเทศอิตาลี เจ้าของธุรกิจการฟอกเงินที่ใหญ่ที่สุดในฟิเรนเซ่และธุรกิจอื่นๆ อีกมากมาย พร้อมกับบอดี้การ์ดอีก 6 คน เดินเข้ามาในผับลาลาซ่า

ทันทีที่พวกเขาเดินเข้ามา ทุกคนที่อยู่ในผับต่างก็หันไปให้ความสนใจ เพราะไม่ค่อยเห็นผู้ชายใส่สูทแต่งตัวเต็มยศเข้ามาเที่ยวผับแบบนี้พร้อมกัน 7 คน

“สวัสดีครับท่าน ไม่ทราบว่าจะรับอะไรดีครับ ผับลาลาซ่ามีบริการครบวงจรนะครับ” ผู้จัดการหนุ่มที่พอจะสื่อสารภาษาอังกฤษได้บ้าง ตรงเข้ามาถามทันทีที่ราฟาเอลนั่ง ส่วนบอดี้การ์ดอีก 6 คน เลือกที่จะนั่งบนโซฟาชุดติดกันกับเจ้านาย

“ที่ว่าครบวงจรน่ะ มีอะไรบ้างล่ะ” ราฟาเอลถามเป็นภาษาไทยแปร่งๆ เขาพูดได้ 5 ภาษา และหนึ่งในนั้นก็คือภาษาไทยนั่นเอง

“ก็มีอาหาร เครื่องดื่ม ผู้หญิงพร้อมสถานที่ครับ”

“ผู้หญิงเหรอ ดีเลยฉันกำลังต้องการอยู่พอดี แต่ขอสวยๆ ที่บริการถึงใจหน่อยแล้วกันนะ” ราฟาเอล บอก

“ได้เลยครับท่าน แต่...ท่านจะเข้าไปเลือกเองก็ได้นะครับ เพื่อจะได้ถูกใจท่านที่สุด”

“เลือกได้ด้วยเหรอ ดีจริง เอาสิ...” แล้วราฟาเอลก็เดินตามผู้จัดการร้านเข้าไปด้านใน

ชายหนุ่มมาหยุดยืนอยู่ด้านหน้าห้องกระจก ซึ่งทำที่นั่งเป็นชั้นๆ เหมือนอรรถจรรย์ ในนั้นมีหญิงสาวมากหน้าหลายตาแต่งตัวยั่วยวน และกำลังส่งสายตาเชิญชวนมาที่เขาเกือบทุกคน ยกเว้น...ผู้หญิงในชุดสีแดงเพลิงที่เพียงแต่ตวัดสายตาขึ้นมองเขาชั่วแวบเดียว แล้วก้มหน้าลงมองมือตัวเอง ราวกับว่ามือของเธอมีนิ้วงอกขึ้นมาอีกนิ้วอย่างงั้นแหละ

ราฟาเอลกวาดตามองร่างบางในชุดสีแดงเพลิงอย่างสนใจ ชุดที่เธอคนนั้นสวมมันช่างน่ารัดรึงยั่วยวนให้เขาเป็นผู้ถอดเสียนี่กระไร ผิวของเธอขาวผ่องตัดกับสีแดงนั้นอย่างงดงาม ราฟาเอลมองเธออยู่นานด้วยความลุ่มหลง แม้หญิงสาวจะไม่ได้ส่งสายตายั่วยวนเชิญชวนเหมือนคนอื่น แต่เขาคิดว่าสาวน้อยคนนั้นคงจะร้อนแรงเหมือนชุดที่ใส่แน่ๆ

“ฉันเอาผู้หญิงชุดสีแดงเพลิงคนนั้น” ราฟาเอลบอก และชี้นิ้วไปทางสาวน้อยชุดแดงที่นั่งก้มหน้าก้มตาอย่างไม่รู้ชะตากรรมของตัวเอง

“ได้ครับท่าน แล้วท่านจะใช้บริการสถานที่ของเรามั้ยครับ”

“อืม...ฉันอยากได้ห้องที่มีเตียงน้ำ และมีกระจกล้อมรอบ รวมทั้งบนเพดานด้วยมีมั้ย”

“มีครับ เดี๋ยวผมให้เด็กพาขึ้นไปนะครับ ส่วนผู้หญิงเดี๋ยวผมจะให้เธอตามขึ้นไป” ผู้จัดการหนุ่มรีบบอก และคำนวณรายได้ครั้งนี้ในใจอย่างรวดเร็ว

ราฟาเอลไม่ตอบได้แต่พยักหน้า ผู้จัดการหนุ่มเรียกบริกรมานำแขกพิเศษที่ท่าจะมีเงินถุงเงินถังขึ้นไปยังห้องที่ต้องการ ก่อนจะเรียกสาวน้อยในชุดแดงออกมาจากห้องกระจก

“น้ำผึ้งรับแขก”

มธุรสสะดุ้งทันทีที่ได้ยิน หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะตัดสินใจเป็นครั้งสุดท้ายว่าจะต้องทำงานนี้เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย มธุรสเดินออกมาจากห้องกระจก ขาแข้งของเธอสั่นจนแทบจะก้าวขาเดินไม่ไหว

“ห้อง 3505 บริการแขกดีๆ ล่ะ ถ้าเธอบริการเขาถึงใจ รับรองว่าวันนี้เธอรวยแน่ เพราะแขกคนนี้ดูท่าจะกระเป๋าหนักน่าดูเลยล่ะ” ผู้จัดการหนุ่มบอก

“คะ...ค่ะ”

“เอ้า...อย่าลืมพกถุงไปด้วย แล้วนี่...เธอใช้มันเป็นรึเปล่านี่ ครั้งนี้ครั้งแรกนี่นา”

“ปะ...เป็นค่ะ” มธุรสตอบ ใบหน้าหวานสวยนั้นแดงก่ำ จริงๆ แล้วเธอใช้ไม่เป็นหรอก เพราะไม่เคยใช้ แต่ถ้าต้องใช้จริงๆ ก็คงไม่ยากหรอก

“ดีๆ เอาไปสัก 3 อัน ถ้าไม่พอกดลงมาบอกจะให้เด็กเอาขึ้นไปให้” ผู้จัดการหนุ่มบอกอย่างเห็นเป็นเรื่องปกติ แต่มธุรสไม่ปกติ หญิงสาวอดหวาดหวั่นไม่ได้ ถ้า 3 อันแล้วยังไม่พอ เธอคงตายแน่ๆ

“ไปๆ อย่าชักช้า เดี๋ยวแขกรอนานแล้วจะอารมณ์เสียซะก่อน” ผู้จัดการหนุ่มบอก และดันหลังมธุรสให้เดินขึ้นไปทันที

หญิงสาวฝืนกายเดินขึ้นไปยังห้อง 3505 ช้าๆ เพื่อเป็นการถ่วงเวลา แต่เพียงไม่นานเธอก็เดินมาหยุดลงที่หน้าห้องดังกล่าว สาวน้อยทอดถอนใจออกมายืดยาว ก่อนจะยกมือขึ้นเคาะประตูห้อง 3 ครั้ง และเปิดประตูเข้าไปช้าๆ ประตูสู่ห้องพล่าผลาญพรหมจรรย์ของเธอ

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ มณีน้ำเพชร

ข้อมูลเพิ่มเติม
อาเขยจอมเถื่อน

อาเขยจอมเถื่อน

โรแมนติก

5.0

เขา...พ่อเลี้ยงดรัณ พัชรอมรินทร์ ผู้ชายที่เกิดมาบนกองเงินกองทองแต่มีอดีตสุดแสนจะเจ็บปวด บาดแผลที่ทิ่มแทงหัวใจมาตลอดระยะเวลาหลายปีมันกำลังจะกลัดหนอง ถ้าไม่ทำการรักษาให้หาย เธอ...พลับพลึง โรจนศุภเกียรติ สาวน้อยวัยใสผู้มีโลกส่วนตัวที่แสนจะงดงาม และหลงรักผู้ใหญ่ใจดีคนหนึ่งมาตลอด ‘ความรักคือการให้’ นี่คือนิยามความรักของเธอ เรื่องราวคงไม่วุ่นวายถ้าเธอไม่กลับมารับรู้ว่าเขาเป็น ‘หม้าย’ และเรื่องราวก็คงไม่วุ่นวายกว่า ถ้าเธอกับเขาไม่ต้องเปลี่ยนสถานะจาก ‘น้าเขยกับหลานเมีย’ มาเป็น ‘สามีกับภรรยา’ มันอาจจะเป็นความสมหวังถ้าเธอจะได้แต่งงานกับผู้ใหญ่ใจดีที่หลงรักมาตลอด แทนการแต่งงานกับผู้ใหญ่ใจร้ายที่ไม่รู้สาเหตุว่าอะไรถึงเปลี่ยนให้เขาเป็นคนละคน เถื่อนและไร้เหตุผลสิ้นดี “เมียของฉันต้องเก่งเรื่องบนเตียง ต้องทำกับข้าวอร่อย ต้องทำงานในไร่ได้ไม่ต่างจากคนงาน ที่จริงจะต้องทำงานบ้านเป็นทุกอย่าง ขยัน ไม่นิ่งดูดายปล่อยให้แม่บ้านทำเอง เธอก็ต้องเป็นแบบนั้น” “ก็ได้ พลับทำให้ได้” “เริ่มเลย” “ปล่อยสิคะ ไม่ปล่อยแล้วจะทำได้ไง” ถ้าเขายังกอดเธอแน่นแบบนี้ ยังหายใจรดใบหน้าเธอแบบนี้ แล้วจะออกไปทำทุกอย่างที่ต้องการได้ยังไง “หน้าที่แรกที่บอก จำได้ไหม”

ด้วยมนตราแห่งรัก

ด้วยมนตราแห่งรัก

โรแมนติก

5.0

“เจ้านายอย่าคิดว่า ความคิดความรู้สึกของเจ้านายนั้นถูกหมดทุกอย่างนะคะ” สาวน้อยเริ่มไม่พอใจ ที่เขาหาเรื่องรวนเธอ ชวนนท์ยืนขึ้น ก่อนจะเดินอ้อมโต๊ะทำงานมาหยุดอยู่หน้าหญิงสาว ห่างกันแค่มือเอื้อมถึง ความสูงใหญ่ของเขาทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองยิ่งเล็กลงไปอีก “เธออย่าปฏิเสธฉันเลยดลลดา ตั้งแต่วันแรกที่เธอเข้ามา ฉันก็รู้อยู่แล้วว่าเธอกลัวฉัน” “ดิฉันไม่มีเหตุผลอะไรต้องกลัวคุณ” หญิงสาวเชิดหน้าตอบ “แน่ใจเหรอ” “ค่ะ” แล้วลำแขนเรียวกลมกลึง ก็ถูกมือใหญ่กระชากเข้าหาตัวชายหนุ่ม จนทรวงอกนุ่มหยุ่นแนบชิดกับอกกว้างแข็งแรงของเขา ดลลดาขืนตัวเอาไว้เต็มกำลังที่มี แม้จะเหลืออยู่น้อยนิดก็ตาม ดวงตาคู่สวยมองสบดวงตาคมกริบด้วยความหวาดกลัว “นั่นไง เธอกลัวฉันจริงๆ” ชวนนท์เห็นความกลัวในดวงตาของหญิงสาว “เจ้านาย ปล่อยค่ะ” เสียงใสๆ นั้นสั่นระรัว

เพลงกาม

เพลงกาม

โรแมนติก

5.0

เนื้อตัวเต้นเร่าเตลิดเพลิดไปตามสัมผัสร้อนแรง เธอบังคับให้หยุดคิดถึงคนอื่นนอกจากคุณวายุ แต่เมื่อริมฝีปากของวายุแตะเข้ากับกลีบกาย พร้อมทั้งตวัดลิ้นเลียไปทั่วซอกหลืบ กลีบเนื้อบอบบางแต่อวบอูมของ 'หมูชมพู' จึงกระดิกแอ่นหยัดบั้นท้ายกระดกซอกหลืบสวนทางกับเรียวลิ้นของวายุ "คุณอุ่น และหอมมากหมูชมพู" พรรณชมพูส่ายวนโคกเนินที่เบียดบดไปกับริมฝีปากหนา ลิ้นของเขาปาดไปมาบนติ่งกระสันเหมือนกับปาดหน้าเค้ก เธอดิ้นพรวดพราดกัดริมฝีปากจนเบี้ยวไปข้างหนึ่ง ลิ้นสากๆ ห่อม้วนชำแรกเข้าไปในร่องสาวอันชุ่มฉ่ำ เมื่อนั้นริมฝีปากที่ถูกกัดจะห้อเลือดก็แยกอ้า พรรณชมพูเผลอกรีดร้องครวญครางถึงใครบางคน ที่จมอยู่ในห้วงความคิดไม่เคยเลือนหาย "อ๊า พี่เสือ" วายุผงกหัวขึ้นมองคนที่กำลังแอ่นลำคอและลำตัวทอดโค้ง แววตาของเขาไหววาบเป็นไฟ และเขาก็กัดกลีบกายบางๆ สีชมพูจนหมูชมพูของเขาสะดุ้งเฮือกสุดตัว "อ๊ะ เฮือก" เธอถูกกัด

หนังสือที่คุณอาจชอบ

ขอโอกาสอีกครั้ง

ขอโอกาสอีกครั้ง

Arny Gallucio
5.0

หลังจากเมา เธอก็ได้รู้จักกับคนใหญ่คนโตคนหนึ่ง เธอต้องการความช่วยเหลือจากเขา ส่วนเขาหลงเสน่ห์รูปร่างที่ดีและความสวยงามของเธอ พอเวลาผ่านไป เธอก็ตระหนักได้ว่าเขามีคนอยู่ในใจแล้ว เมื่อรักแรกของเขากลับมา เขาก็ไม่ค่อยได้กลับบ้าน แต่ละคืนเหวินม่านอยู่ในห้องว่างเปล่าด้วยคนเดียว แต่สุดท้ายแล้ว สิ่งที่เธอได้รับมาก็มีแต่เช็คใบหนึ่งและคำกล่าวลาเท่านั้น เดิมทีคิดว่าเธอจะร้องไห้โวยวาย แต่ไม่คาดคิดว่าเธอหยิบใบเช็คแล้วจากไปอย่างไม่ลังเล: "คุณฮั่ว ลาก่อน!"... พอพบกันอีกครั้ง เธอก็มีคนอยู่ข้างกายแล้ว เขาพูดด้วยตาแดงก่ำ: "เหวินม่าน ผมคบกับคุณมาก่อนนะ" เหวินม่านยิ้มเบา ๆ แล้วพูดว่า "ทนายฮั่ว คนที่บอกเลิก นั่นคือคุณเองนะ! ถ้าอยากจะเดทกับฉัน คุณต้องต่อคิว..." วันถัดมา เธอได้รับเงินโอนหนึ่งแสนล้านพร้อมแหวนเพชร ทนายฮั่วคุกเข่าข้างหนึ่ง: "คุณเหวิน ผมอยากจะแทรกคิว"

คุณหนูปกปิดตัวตนไม่ได้แล้ว

คุณหนูปกปิดตัวตนไม่ได้แล้ว

Critter
5.0

เมื่อตอนเด็ก หลินอวี่เคยช่วยชีวิตเหยาซีเยว่ที่กำลังจะตาย ต่อมา หลินอวี่กลายเป็นพืชหลังจากประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ เธอแต่งงานเข้าตระกูลหลินโดยไม่ลังเลใจและใช้ทักษะทางการแพทย์ของเธอเพื่อรักษาหลินอวี่ สองปีของการแต่งงานและการดูแลอย่างสุดหัวใจของเธอเพียงเพื่อตอบแทนบุญคุณ และเพื่อที่เขาจะให้ความสำคัญกับตัวเองบ้าง แต่ความพยายามทั้งหมดของเธอกลับไร้ประโยชน์เมื่อคนในใจของหลินอวี่กลับมาประเทศ เมื่อหลินอวี่โยนข้อตกลงการหย่ามาใส่เธออย่างไร้ความปราณี เธอก็รีบเซ็นชื่อทันที ทุกคนหัวเราะเยาะเธอที่เป็นผู้หญิงที่ถูกครอบครัวใหญ่ทอดทิ้ง แต่ใครจะไปรู้ว่า เธอคือ Moon นักแข่งรถที่ไม่มีใครเทียบได้บนสนามแข่งรถ เป็นนักออกแบบแฟชั่นที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติ เป็นอัจฉริยะของแฮ็กเกอร์ และเธอยังเป็นหมอมหัศจรรย์ระดับโลก... อดีตสามีของเธอเสียใจมากจนคุกเข่าลงกับพื้นขอร้องให้เธอกลับมา ผู้เผด็จการคนหนึ่งอุ้มเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาแล้วพูดว่า "ออกไป! นี่คือภรรยาของฉัน!" เหยาซีเยว่ "?"

ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

ท่านแม่ทัพข้าคือศรีภรรยา NC25+

ซีไซต์
5.0

องค์หญิงสิบสามนามหลินฮุ่ยหมินสตรีผู้ที่งดงามโดดเด่นไม่เป็นรองผู้ใดแต่กลับมีฐานะต่ำต้อยในวังหลวงด้วยพระมารดาเสียชีวิตตั้งแต่นางยังเด็ก ท่ามกลางความคับแค้นใจนางยังต้องคำสาปร้ายต้องกลายร่างเป็นสัตว์ทุกคืนวันพระจันทร์เต็มดวง เขาคือ หยางเอ้อหลาง แม่ทัพหนุ่มผู้มีความสามารถรูปโฉมสง่างามและเป็นวีรบุรุษคนสุดท้ายของสกุลหยาง ทั้งยังเป็นที่รักเคารพของชาวเมือง ทว่าด้วยความสามารถและตำแหน่งใหญ่โต ฮ่องเต้มิอาจวางใจจึงได้คิดกำจัดเขาให้พ้นตำแหน่งเสีย โดยมอบสมรสพระราชทานให้หยางเอ้อหลางกับพระธิดาของตน เดิมทีชีวิตของคนสองคนย่อมไม่บรรจบ เมื่อสตรีที่หมายหมั้นกับหยางเอ้อหลางคือองค์หญิงใหญ่ที่ปักใจรักเขาตั้งแต่เยาว์วัย ทว่าเรื่องไม่เป็นเช่นนั้น เมื่อคนทั้งคู่เกิดอุบัติเหตุจนคนเข้าพิธีสมรสกลายเป็นองค์หญิงสิบสาม ท่ามกลางความหวาดกลัวขององค์หญิงสิบสามที่กลัวความลับจะเปิดเผย ท่ามกลางหยางเอ้อหลางที่พยายามพาสกุลหยางให้รอดพ้น ท่ามกลางการแตกหักของความสัมพันธ์พี่น้องที่แสนรักใคร่ระหว่างองค์หญิงใหญ่และองค์หญิงสิบสามเพราะบุรุษเพียงผู้เดียว หลินฮุ่ยหมินจะทำเช่นใด เพื่อจะยุติเรื่องราวน่าเวียนหัวนี้

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ