Login to MeghaBook
icon 0
icon เติมเงิน
rightIcon
icon ประวัติการอ่าน
rightIcon
icon ออกจากระบบ
rightIcon
icon ดาวน์โหลดแอป
rightIcon
ขอแค่ใจรัก

ขอแค่ใจรัก

pimmas

5.0
ความคิดเห็น
1.9K
ชม
16
บท

เขาเก็บ "เด็กหลง" มาจากกลางถนน เธอทั้งน่ารักแสนซนและโดนใจ จนหนุ่มใหญ่อย่างเขาอดใจไม่หวั่นไหวไม่ได้ แต่จะทำไงให้เธอรู้นี่สิ! หรือต้องรุกสักครั้งให้เธอพาเขาลงจากคานสักที แต่งานนี้ไม่รู้ว่าใครจะพาใครลงก่อนกันน่ะสิ!

บทที่ 1 1 เหตุเกิดยามค่ำคืน

“ผมบอกว่าอย่ามายุ่งกับผมไงสิตา”

ชายหนุ่มร่างสูงกำยำส่งเสียงกราดเกรี้ยวขณะถูกหญิงสาวในชุดราตรีสีแดงเพลิงยื้อยุดฉุดกระชาก เขาเอือมระอาอย่างบอกไม่ถูกกับการกระทำของหญิงสาวตรงหน้าที่กำลังเมาไวน์ได้จนเผลอทำอะไรตามใจตนเองไม่สนใจผู้ใด

อะไรไม่ว่า แต่นี่เธอถึงกับขาดสติจนแสดงกิริยาไม่งามต่อหน้าธารกำนัลและนักข่าวเป็นร้อยอีกด้วย

“วันนี้วันวาเลนไทน์ จบงานนี้เราไปต่อที่อื่นกันนะคะริค”

“ไม่ได้!”

“วันนี้วันพิเศษตาอยากอยู่กับคุณนะคะ ริค”

สิตาที่ออกอาการเมาแล้วรุ่มร่ามอย่างที่ไม่เคยเป็นส่งเสียงดังจนเป็นจุดสนใจคนเดินผ่านไปมาตามทางเดิน ทำให้ริครู้สึกอับอาย เขาเลิกกับสิตาไปนานแล้วแต่เธอยังคงไม่วายยุ่มย่ามกับเขา

“ไม่เอานะ สิตา หยุด!”

“ม่าย” หญิงสาวลากเสียงยาว

“ยืนดีๆ หน่อย คนมองหมดแล้ว” ริคเค้นเสียงดุไม่พอแต่มือแกะปลายนิ้วที่เกาะเกี่ยวต้นแขนของตนอย่างเอือมระอา

“มองก็มองสิคะ ตาไม่สน”

“แต่ผมสน”

“งั้นคุณก็พาตาไปจากที่นี่ทีสิคะ”

“พูดเป็นเล่นไปได้ นี่มันงานฉลองรายได้หนังของคุณนะ” ริคพูดพลางหันรีหันขวาง ดวงตาคมกริบสีเทาหม่นลึกล้ำจับจ้องไปทั่วด้วยความเกรงใจ ทว่าอีกฝ่ายกลับไม่ใส่ใจยังคงทำตามใจปรารถนาไม่สนสายตาใคร

“ถ้างั้นก็อย่าเพิ่งกลับเลยค่ะ ริค อยู่ดื่มเป็นเพื่อนสิตาก่อนนะคะ งานน่าเบื่อจะตาย ตาเบื่อ”

“คุณเบื่อก็เรื่องของคุณ ผมจะกลับ”

“ไม่นะ! หรือว่าคุณรังเกียจตาเพราะไอ้ข่าวบ้าๆ นั่น”

“ไม่เกี่ยวเลยสิตา”

“ตาไม่ได้เป็นกิ๊กกับผู้กำกับจริงๆ คุณอย่าเข้าใจผิดตานะ”

“แล้วคุณมาบอกผมทำไม เราไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกันตั้งนานแล้วนะสิตา”

“แต่ตายังชอบคุณ” หญิงสาวอ้อนวอน

ริคก้มมองดวงหน้าแต้มเครื่องสำอางฉูดฉาดที่กำลังออดอ้อนราวกับคนไร้สติแล้วได้แต่ส่ายหน้าระอา ขณะนั้นแสงแฟลชสว่างวาบขึ้นวูบหนึ่ง

“เห็นนั่นไหม! หยุดได้แล้วสิตา”

“ตาไม่หยุด!”

“แต่มันจะเป็นข่าวแล้วคุณเองนั่นแหละที่จะเดือดร้อน”

“ไม่ค่ะ ตาไม่แคร์หากคนที่เป็นข่าวกับตาจะเป็นคุณไม่ใช่ไอ้แก่ตัณหากลับนั่น”

“อย่าพูดให้ตัวเองดูสวยเลย ผมรู้ว่าคุณแคร์” ริค ถึงกับสบถ

เขารู้ดีว่าสิตาเป็นคนทะเยอทะยานแค่ไหน หากพรุ่งนี้สร่างเมาแล้วเห็นข่าว ไม่แคล้วคำพูดของหญิงสาวจะกลับดำเป็นขาวอีกตามเคย

เขาเข็ด...

เข็ดที่ถูกหญิงสาวใช้เป็นบันไดไต่เต้าขึ้นสู่อาชีพที่ใฝ่ฝันแล้วถีบหัวส่งลงมาเช่นเคย

ริคแกะมือเหนียบหนึบราวกับกาวตราช้างของสิตาได้ก็รีบผลุนผลันออกไปไม่ฟังคำทักท้วง ใครจะอยากถูกลากเข้าไปเอี่ยวเป็นมือที่สามของคนอื่นให้ยุ่งอีรุงตุงนังกัน

แต่ไม่ทันที่ริคจะได้ก้าวออกไป ไอ้แก่ตัณหากลับที่สิตาพูดถึงก็พุ่งพรวดเข้ามาดึงแขนหญิงสาวกระชากทันที “ตา!”

“อุ๊ย! ที่รัก!”

แหวะ!

สาวหุ่นนางแบบสะดุ้งเฮือกที่ได้ยินเสียงไม่พึงประสงค์จากริคที่จ้องเธอราวกับสมเพชเสียเต็มประดา หญิงสาวรีบปล่อยมือแล้วหันไปหาที่มาของเสียงด้วยสีหน้าปั้นยิ้มแต่แววตาบ่งบอกว่าเอือมระอาสุดๆ

“ทำไมมาเงียบๆ ล่ะคะที่รัก”

“ผมบอกแล้วว่าอย่ายุ่งกับมัน”

“ตาก็แค่คุยกับเพื่อนเก่า ไม่ได้อะไรนะคะที่รักขา”

“แล้วที่ผมเห็นเมื่อกี้ล่ะ” ผู้กำกับหนุ่มไม่วายถามเคืองๆ ทั้งที่กิริยาฮึดฮัดเมื่อครู่อ่อนลงมากแล้วเพราะหญิงสาวเอาใจ

นางเอกสาวที่รู้นิสัยหนุ่มใหญ่ดีจึงผละจากริคไปเกาะแขนซบหน้าก่อนตอบ “ก็ตาเมา ริคก็เลยช่วยประคองแค่นั้นเอง อย่าคิดมากนะคะที่รัก”

“อย่าให้ผมรู้ก็แล้วกันว่าจะรีเทิร์นไปหามัน”

สิตาย่นจมูกทันทีที่ฟังจบ แต่หญิงสาวผู้ถนัดเอาใจหนุ่มใหญ่เป็นที่หนึ่งก็อาศัยร้อยกลมารยาหญิงออดอ้อน จนกระทั่งถูกผู้กำกับหนุ่มใหญ่คว้าเอวเดินโอบกลับเข้าไปในงานในที่สุด

ริคที่ออกอาการกรึ่มๆ เพราะกระดกไวน์ในงานไปสามแก้วถึงกับส่ายหน้ากระตุกยิ้มเยาะ

เหอะ...

นึกแล้วว่าต้องเข้าอีหรอบเดิม...

ชายหนุ่มได้แต่ครุ่นคิดขณะมองตามแผ่นหลังหญิงสาวในชุดเดรสแดงเพลิงเว้าหลังถึงบั้นเอวเดินเคียงคู่แบบสนิทสนมไปกับหนุ่มใหญ่ร่างหมีในชุดสูทไป

ที่รักของสิตาเป็นผู้กำกับหนุ่มใหญ่ร่างอวบ หน้าตาดีที่แม้หุ่นใหญ่ไม่สมาร์ทนักแต่ก็มิใช่ว่าจะดูไม่ได้ในสายตาคนนอก เท็ดดี้ หรือทองภูมิ เป็นผู้กำกับนามกระเดื่องที่ร่วมงานกับริคได้เป็นอย่างดีในละครและหนังหลายต่อหลายเรื่อง

อันที่จริงเขาก็ชื่นชมฝีมือคนคนนี้ไม่น้อย ถ้าไม่ติดว่าจะมีเรื่องขัดใจกันในหนังเรื่องล่าสุดเพราะสิตาเป็นสาเหตุ ทำให้เกิดเปลี่ยนตัวคนเขียนบทกะทันหัน เป็นความรู้สึกเจ็บปวดในอาชีพของริคที่ประเมินค่ามิได้

หากเป็นเพราะฝีมืออ่อนด้อยเขาจะไม่ว่าเลยสักคำ แต่นี่คือการกลั่นแกล้งทางอาชีพที่คนอย่างเขารับไม่ได้อย่างแรง

ริคขับรถกลับคอนโดมิเนียมที่อยู่ไม่ไกลจากโรงแรมด้วยอาการปกติ เขาแม้จะเริ่มมึนเล็กน้อยเพราะฤทธิ์ไวน์แต่ก็ไมได้หมายความว่าจะควบคุมสติไม่ได้

เพราะประมาทหรือขาดสติเขาก็ไม่อาจรู้ได้ เพราะทันทีที่รถพ้นทางโค้งถนนใหญ่เข้าสู่ถนนสายรองที่ไฟทางน้อยกว่าสายหลัก ระดับการมองเห็นเส้นทางก็ต่ำเตี้ย

ไม่นานเขาก็ต้องตกใจแทบสิ้นสติ!

อ่านต่อ

หนังสืออื่นๆ ของ pimmas

ข้อมูลเพิ่มเติม
เล่ห์ร้าวรัก

เล่ห์ร้าวรัก

โรแมนติก

5.0

“อีกหน่อยฉันจะพามินไปแต่งงานบนลอนดอนอาย” “หืม... นี่โอมกำลังฝันอยู่รึเปล่า” “ไม่ ๆ ฉันคิดอย่างนั้นจริง ๆ” “งั้นวันแต่งงาน โอมต้องเล่นเพลงโปรดของเราด้วยนะ มินจะรอฟัง” “ได้สิ... Kiss in the Rain เนอะ ฉันจะซ้อมตั้งแต่วันนี้เลยเป็นไง” ยังจำได้ว่าเขารับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ ว่าสักวันจะพาหล่อนมาที่นี่มายังสถานที่ที่เป็นเหมือนสัญญารักของเขากับหล่อน ความฝันของหล่อนอยู่ที่นี่... ความรักของเขาก็อยู่ที่นี่... ที่ ‘ลอนดอนอาย’ ดวงตาของ... ลอนดอน เมืองแห่งฝนผู้คนเหงาและเรื่องราวความรักที่มีความทรงจำของเขากับหล่อน ซึ่งครั้งหนึ่งเป็นคนที่รักกันสุดหัวใจ แต่ตอนนี้หล่อนจากเขาไปนานแสนนานแล้วและไม่เคยได้พบกันอีกเลย... +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เรื่องของอดีตคู่รักที่เคยคบหากันตั้งแต่สมัยมหาวิทยาลัย แต่มีอันต้องแยกจากไปเพราะเหตุการณ์บางอย่าง หลายปีต่อมา อธิปก หมดพันธะจึงกลับมาเพื่อทวงสัญญารักที่เขาเคยให้ไว้แต่กลับพบว่า สิมิลัน มีคนรักแล้ว เขาคนนั้นไม่ใช่ใครแต่คือ พฤกษ์ รุ่นพี่ที่นับถือและฝากให้ช่วยดูแล พฤกษ์เก็บจดหมายฉบับนั้นไว้และดูแลสิมิลันด้วยความรักทั้งหมดที่มีจนลืมนึกถึง รินลดา พี่สาวของสิมิลันที่เป็นเพื่อนสนิทและหลงรักเขาอยู่ สองคนกลับมาเจอกันในวันที่สิมิลันเข้าใจว่าเขาไม่โสด เธอจึงวิ่งหนีหัวใจตัวเอง แต่สุดท้ายทุกอย่างยิ่งเลวร้ายเพราะเมื่อพบแล้วว่าต่างก็ยังรักกันแต่มีเหตุให้อธิปกประสบอุบัติเหตุเป็นเจ้าชายนิทรา สิมิลันตัดสินใจไปลอนดอนโดยไม่รู้เลยว่ามีเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาติดไปด้วย วันนั้นเองอธิปกก็ฟื้นขึ้นมาโดยไม่มีเธอในชีวิตอีก เขาเก็บความเสียใจไว้จนกระทั่งสองปีต่อมาทั้งสองจึงได้พบกันอีกครั้ง...

กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์

กระต่ายน้อยดวงใจอ๋องพยัคฆ์

โรแมนติก

5.0

ตั้งแต่เกิดกระทั่งจำความได้ จินซิงซิน รับรู้แค่ว่านางเป็นเพียงบุตรสาวกำพร้าของพ่อค้าตระกูลใหญ่ ชั่วชีวิตน้อยๆ มีเพียงท่านยาย พี่สาวต่างมารดาเท่านั้นที่คอยห่วงใย จนกระทั่งได้เจอกับ หลี่หลานหมิง ผู้มีสมญานามว่าอ๋องพยัคฆ์ที่ผู้คนโจษขานกันว่าโหดร้ายยิ่งนัก สังหารผู้คนเป็นผักปลา แสนเย็นชาดั่งน้ำค้างแข็งจนมิอาจมีผู้ใดใต้หล้าหาญกล้าต่อกร ทั้งสองต้องแต่งงานกันตามบัญชาของโอรสสวรรค์ท่ามกลางอุปสรรคมากมาย หลี่หลานหมิงจะทำเช่นใดในเมื่อสตรีที่ร่วมหัวจมท้ายด้วยอย่างชายากระต่ายน้อยกลับเติบโตเพียงแค่ร่างกาย ส่วนสภาพจิตใจนั้นอ่อนด้อยราวกับเด็กน้อยก็ไม่ปาน... +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ หลี่หลานหมิงที่รู้สึกตัวและพลิกตัวจากอาการเมื่อยขบแต่พบว่าไม่สามารถทำได้ แค่บิดตัวเล็กน้อยก็รู้สึกร่างกายแข็งค้างราวกับไร้เรี่ยวแรง ไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อน... ที่แท้เพราะเมื่อคืนเขาถูกกระต่ายหลงทางกอดก่ายเอาเป็นสมบัติตนจนกระดิกไปไหนไม่ได้ นางคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน! น่าโมโหนัก! อ๋องสี่หลี่หลานหมิงกระดิกตัวแทบไม่ได้คล้ายเป็นตะคริวเพราะกระต่ายหลงตัวโตไม่ยอมคลายกอด กว่าร่างจะกลับฟื้นกำลังวังชาก็นานพอควร กระทั่งมีเสียงฝีเท้าดังสวบสาบจากหน้ากระโจมดังเล็ดลอดเข้ามา หลี่หลานหมิงจึงรู้สึกตัวว่าอยู่ในสภาพไม่น่ามอง รีบผุดลุกนั่งเอื้อมคว้ากระบี่คู่ใจข้างกายกระชับมั่น แต่เพราะความเคลื่อนไหวของเขาทำให้เตียงไหวสั่นจนคนที่นอนเริ่มขยับตัวและวาดมือมาคว้าเอวเขาเอาไว้อีกครา “อย่าไปตุ้งตุ้ง...” “นี่เจ้า! ข้ามิใช่ตุ้งตุ้งของเจ้า ปล่อย!” หลี่หลานหมิงคำรามแต่ดูเหมือนอีกฝ่ายไร้ซึ่งความรับรู้ใดๆ “ซิงซินยังไม่อยากตื่นเลย...ท่านยาย” ดี... ดีแท้! เมื่อครู่เปรียบเขาเป็นกระต่ายหูเทา คราวนี้กลับกลายเป็นท่านยายของนางอีก หลี่หลานหมิงปรายตามองดวงหน้าดรุณีน้อยที่ยังหลับพริ้มในห้วงนิทราแล้วถึงกับนิ่งงัน นางช่างงดงามปานเทพธิดามาจุติ ริมฝีปากสีชมพูระเรื่อของนางที่กดลงบนซอกคอของเขาตามจังหวะหายใจทั้งยังแก้มหอมกรุ่นที่เผลอจูบลูบไล้และเรือนร่างนุ่มนิ่มที่คอยเบียดยามหนาวเหน็บตลอดคืน หึ! มารดาเจ้าเถอะ! กระต่ายน้อยเอ๋ย... เขาควรสั่งสอนนางไม่ควรปล่อยให้หลุดรอดจากกรงเล็บเพชฌฆาตไปได้จริงๆ อ๋องสี่หลี่หลานหมิงผู้ซึ่งมิได้อ่อนต่อโลกแต่ไม่เคยแสวงหาสตรีงามสักคนข้างกายถึงคราวหนาวยะเยือกในใจ เป็นความรู้สึกที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับเขามาก่อนเลยสักครั้งในชีวิตที่นึกอยากได้สตรีมาครอบครองเป็นสมบัติของตัวบังเกิดขึ้นอย่างฉับพลัน ความรู้สึกนี้เมื่อเกิดขึ้นแล้ว กระต่ายน้อยหลงทางตัวนี้ต้องรับผิดชอบ!

หวานใจที่รัก

หวานใจที่รัก

โรแมนติก

5.0

เพราะคนเคยรักกำลังจะแต่งงานกับเพื่อน เธอจึงพลาดพลั้งขึ้นห้องกับผู้ชายหล่อร้ายแถมอันตราย แต่ให้ตายเถอะ! สาบานได้ว่าเธอไม่ได้มีอะไรกับผู้ชายขี้ตื๊อดื้อด้านน่ารำคาญคนนี้จริงๆ แล้วเขาต้องการอะไรจากเธอกันแน่นะ... ไม่มีใครเหมือนหญิงสาวเมื่อคืนสักคน... หล่อนทำยังไงให้เขายังคงไม่ลืมกันนะ หรือเพราะเรือนร่างหอมกรุ่นกลิ่นอะไรบางอย่างที่ไม่น่าใช่น้ำหอมราคาแพงแบบสาวสมัยใหม่นิยม ทำให้เขาเคลิ้มและหลงใหลจนอยากเชยชมหล่อนตามแรงยุ แต่... เขาไม่เคยฝืนใจใคร โดยเฉพาะกับคนที่แรกพบก็ตกหลุมรักอย่างหล่อนคนนั้น ตกหลุมรัก! สารินสะบัดหน้าพรืด ก่อนจะยอมรับกับตัวเองในใจ เออหนอ... อยู่มาสามสิบหกปี มีสาวน้อยคนนี้แหละที่ทำให้เขาอยากเลวทั้งที่รู้ตัว!

หนังสือที่คุณอาจชอบ

คุณนายเป็นใบ้

คุณนายเป็นใบ้

โรแมนติก

5.0

เล่อซานเป็นคนใบ้ เธอถูกสามีละเลยมาเป็นเวลาห้าปี ม้แต่เธอตั้งท้องยังถูกแม่สามาีทำร้ายจนแท้งลูก หลังจากการหย่าร้าง สามีของเธอก็ประกาศหมั้นกับคนรักในใจของเขาทันที เธอกุมท้องที่นูนเล็กน้อยไว้ ในที่สุดก็ได้สติและเข้าใจว่าเขาไม่เคยจริงจังกับเธอมาก่อน... เธอหันหลังจากไปอย่างเด็ดขาด และทั้งสองก็กลายเป็นคนแปลกหน้า หลังจากที่เธอจากไป ชายคนนั้นก็ตามหาเธอไปทั่วโลก เมื่อพวกเขาได้พบกันอีกครั้ง เธอก็รักคนอื่นไปแล้ว เป็นครั้งแรกที่เขาถามอย่างถ่อมตัวว่า "ได้โปรดอย่าไป..." ทว่าคำแรกที่เธอพูดก็คือให้เขาไปให้พ้น!

คุณสามีเป็นผู้พิการ

คุณสามีเป็นผู้พิการ

โรแมนติก

5.0

“คุณต้องการเจ้าสาว ส่วนฉันก็ต้องการเจ้าบ่าว ทำไมเราไม่แต่งงานกันล่ะ?” ภายใต้เสียงเยาะเย้ยของทุกคน ถังเลี่ยน ซึ่งถูกคู่หมั้นของเธอทอดทิ้งในพิธีแต่งงาน กลับแต่งงานกับเจ้าบ่าวพิการข้างบ้านที่ถูกรังเกียจ ถังเลี่ยนคิดว่าอวิ๋นเซินเป็นชายหนุ่มที่น่าสงสาร และเธอสาบานว่าจะให้ความรักใคร่แก่เขาและตามใจเขาหลังแต่งงาน ใครจะรู้ว่าเขาแกล้งเป็นแบบนั้น... ก่อนแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "เธอต้องสนใจเงินของผมถึงยอมแต่งงานกับผม ผมจะหย่ากับเธอหลังจากที่ผมใช้ประโยชน์เธอเสร็จ" หลังแต่งงาน อวิ๋นเซินว่า "ภรรยาของผมต้องการหย่าทุกวัน แต่ผมไม่อยากหย่า ทำอย่างไรดีล่ะ"

ต้องมนต์บุปผา

ต้องมนต์บุปผา

โรแมนติก

5.0

หลิวซือซือผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งที่นอกจากรูปร่างหน้าตาที่สวยหยดย้อยแล้ว แทบจะไม่มีความสามารถหรือความโดดเด่นในเรื่องอื่น และหากจะว่ากันไปหญิงสาวก็เป็นคนที่ค่อนข้างใสซื่อบริสุทธิ์อยู่ไม่น้อย เพราะได้รับการรับเลี้ยงประดุจไข่ในหินจากผู้เป็นพ่อและแม่ที่มีฐานะไม่ธรรมดา เธอรักในอาชีพนักแสดงแม้พ่อแม่จะคัดค้านแต่สุดท้ายก็ตามใจเธอเพราะไม่ต้องการให้ลูกสาวเสียใจ อยู่มาวันหนึ่งด้วยบทบาทที่ต้องแสดงในซีรีส์ย้อนยุค ทำให้พ่อของเธอหาขลุ่ยโบราณเล่มหนึ่งมาให้ ตั้งแต่ได้รับขลุ่ยมาหลิวซือซือก็มักฝันประหลาด ว่าเธอได้พบผู้ชายคนหนึ่งในเขาเป็นแม่ทัพอยู่ระหว่างสงครามอีกทั้งตนเองยังมีโอกาสช่วยเขาหลายครั้ง ที่น่าประหลาดใจคือ ฝันนั้นของเธอเหมือนจะเป็นความจริงไปแล้ว เขาคือใครและเกี่ยวข้องกับเธอด้วยเหตุใด ทำไมเธอจึงมักฝันประหลาดเช่นนี้???

บท
อ่านเลย
ดาวน์โหลดหนังสือ