วิวาห์ร้อน ประธานร้ายกลัวเมีย

ละอองดาว กิตติเมธี ผู้หญิงหน้าตาจืดชืดไร้เสน่ห์ในความคิดของใครหลายคน รวมทั้งในสายตาของ บาสเตียน โจนส์ ด้วย

หล่อนเข้ามาอยู่ในครอบครัวของบาสเตียนตั้งแต่อายุได้เพียงแค่สิบขวบ ในฐานะเด็กยากจนที่พ่อกับแม่ของเขารับอุปการะเอาไว้ วันเวลาเดินทางไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเวลาผ่านไปนานถึงสิบห้าปีเต็ม

หญิงสาวถอนใจแผ่วเบา ความหลังในอดีตยังคงอัดแน่นเต็มสมองไม่ยอมคลาย ขณะนั่งกอดเข่ามองพระอาทิตย์ที่กำลังไต่ขึ้นมาบนท้องฟ้าอีกครั้งด้วยความรู้สึกอ้างว้างทรมาน

ป่านนี้บาสเตียนจะทำอะไรอยู่นะ หลังจากที่วันนั้นหล่อนเลือกที่จะเดินจากมา หญิงสาวระบายยิ้มเศร้าๆ เรื่องราวในวันนั้นยังติดตรึงอยู่ในสมอง และมันก็ยากเหลือเกินที่จะลืมมัน

สี่ปีที่ผ่านมา ไม่เคยมีวันไหนเลยที่หล่อนสามารถหลับตาลง และหยุดคิดเรื่องในค่ำคืนนั้นได้ มันวนเวียนอยู่ในสมองทุกวินาที และมันก็สร้างความเจ็บช้ำให้มากมายนัก

“ปล่อยค่ะ คุณบาส... อย่าทำอะไรดาวเลยค่ะ ปล่อยนะคะ อื้อ...”

“เธอรักฉันไม่ใช่หรือ”

คนตัวโตที่กำลังเมาได้ที่ทาบทับร่างของหล่อนเอาไว้ทั้งตัว และก้มหน้าลงมาหา

“ชะ... ใช่ค่ะ”

“รักก็ยอมฉันสิ”

“แต่... ดาวไม่ใช่ผู้หญิงใจง่ายนะคะ ดาว...”

“อย่าเรื่องมาก”

“แต่...”

“รักฉันก็ต้องยอมให้ฉันเข้าไปในตัวของเธอ ยอมให้ฉันนอนกับเธอ”

หล่อนอยากขัดขืน อยากต่อต้าน อยากผลักไสหน้าหล่อๆ ของบาสเตียนให้ห่างไกลออกไป แต่หล่อนไม่อาจจะใจแข็งทำเช่นนั้นได้

เพราะรักเขาสุดหัวใจ...

ในที่สุดก็จำต้องพยักหน้ารับทั้งน้ำตา ดวงตากลมโตเต็มไปด้วยความหวาดหวั่นพรั่นพรึง

“คุณบาส... จะรักดาวใช่ไหมคะ”

เขาระบายยิ้มพึงพอใจ ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา นอกจากการประกบปากจูบหล่อนอย่างดูดดื่ม หิวกระหาย ฝ่ามือของเขาฉีกกระชากชุดนอนของหล่อนออกไปจากร่างอย่างใจร้อน ก่อนจะตะโบมบีบเค้นไปทั่วทุกตารางผิวสาว

“อื้อ...”

ใจหนึ่งของหล่อนต่อต้าน แต่อีกใจที่มันรักบาสเตียนสุดดวงใจมีอำนาจมากกว่า มันบงการให้หล่อนโอนอ่อนผ่อนตามเกมสวาทของบาสเตียนอย่างเต็มอกเต็มใจ

“อ๊า... อื้อ... อ๊า...”

ร่างกายของหล่อนเปลือยเปล่าเช่นเดียวกับเขา หล่อนเห็นสายตาคมกริบจับจ้องมองร่างสาวด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะเอ่ยชื่นชมออกมา

“นมใหญ่มาก น่าฟัดที่สุด”

หล่อนเอียงอายหน้าตาแดงก่ำ ยิ่งเขามองด้วยสายตาหื่นกระหายเท่าไหร่ หล่อนก็ยิ่งรู้สึกได้ถึงพลังอำนาจของอิสตรีเพศที่อยู่ภายในกาย

บาสเตียนจะรักหล่อนจริงๆ ใช่ไหม

คำถามนี้วนเวียนอยู่ภายในหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก่อนที่มันจะถูกเตะโด่งออกไปนอกโลก เมื่อเต้าสวยถูกฝ่ามือใหญ่ฟอนเฟ้นหนักหน่วง

“อุ๊ย... อ๊า... อ๊า...”