สัญญารักร่ายพิศวาส

ธนาวิน วงศ์พิพัฒน์ กำลังยืนเท้าสะเอวมองหาใครบางคน ที่มีรูปร่างหน้าตาและลักษณะการแต่งตัวคล้ายกับคนที่น้องสาวสุดที่รักของเขาบอกมา

“พี่วินคะ วันนี้เพื่อนของวรรณจะแต่งตัวคล้ายๆ กับพจมานแห่งบ้านทรายทองเลยค่ะ เธอใส่ชุดกระโปรงลายดอกผีเสื้อสีชมพูอ่อน สะพายกระเป๋าใบเล็กสีน้ำตาลทอง ยัยจินชอบถักผมเปียสองข้าง สวมแว่นตาหนาเตอะ หน้าตาดีใช้ได้ เพื่อนรักของวรรณคนนี้สังเกตได้ไม่ยากหรอกค่ะ”

จินดารา เลิศอักษร สาวน้อยวัยใสกำลังเดินทางจากบ้านนอกมาสู่เมืองกรุงฯ เพื่อมาเที่ยวหาเพื่อนรักและเหนือสิ่งอื่นใด หญิงสาวเดินทางมาเพื่อมาหาประสบการณ์ในการทำงานที่เธอรัก

‘ยัยวรรณอยู่ไหนน้า...ทำไมยังไม่มารับเรานะ เอ๊ะ...หรือว่ารถติด’

พลั่ก!!

“อุ๊ย! เขาะ...ขอโทษค่ะ” จินดารารีบกล่าวขอโทษเมื่อเดินชนเข้ากับใครบางคนโดยไม่ได้ตั้งใจ รอยยิ้มเจื่อนๆ ระบายขึ้นบนแก้มนวลใสที่เริ่มเป็นสีแดงระเรื่อ เมื่อต้องสบตากับบุรุษตรงหน้า แม้ว่าชายหนุ่มจะสวมแว่นตากันแดดสีเข้ม แต่รัศมีความหล่อเหลาของเขาก็ยังเปล่งประกายเจิดจ้า จนสาวๆ ที่อยู่บริเวณนั้นต่างก็หันหน้ามองร่างสูงโดดเด่นราวกับนายแบบนั้นกันเป็นแถวๆ

“คุณ...ใช่ จินดารา เพื่อนรักของยัยวรรณใช่หรือเปล่า”

จินดาราอึ้งไปชั่วครู่ เมื่อถูกชายแปลกหน้าที่ถามเธอด้วยชื่อเต็มๆ ของเธอเอง และเขายังรู้จักธีระวรรณเพื่อนรักของเธออีกด้วย

“เอ่อ ใช่ค่ะ...แล้วคุณเป็นใครคะ ทำไมถึงรู้จักฉัน”

“ยัยวรรณให้ผมมารับคุณ ผมเป็นพี่ชายของเขา ทีนี้คุณจะไปกับผมได้หรือยังครับ” ธนาวินรีบตอบคำถามของหญิงสาวเพื่อตัดความรำคาญ เพราะเขามารอและมองหาหล่อนมานานหลายนาทีแล้ว

“เพื่อความสบายใจ จินขอดูหลักฐานบางอย่างที่แสดงว่าคุณเป็นพี่ชายตัวจริงของยัยวรรณได้ไหมคะ”

จินดารายังจำที่ธีระวรรณเพื่อนรักของเธอบอกได้ ‘พี่ชายของฉันน่ะ มีตำหนิที่ใบหูข้างซ้าย พี่วินเขาจะมีปานแดงเล็กๆ อยู่หลังใบหู ลองเปิดดูสิ ของจริงต้องมีรอยปานแดงใกล้กับติ่งหูนะจ๊ะ’

“คุณนี่ เรื่องมากจริงๆ เลยนะ มายืนดูใกล้ๆ สิ อยากจะดูอะไรก็เชิญ”

สีหน้าที่เริ่มรำคาญแสดงออกมาอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเด็กสาวที่เขามารับทำท่าไม่ไว้ใจเขาขึ้นมา

ทันใดร่างเพรียวบางสมส่วนก็ขยับเข้ามาใกล้คนที่ตัวโตสูงชะลูดปานนายแบบ แล้วเขย่งเท้าเอื้อมมือเรียวเล็กไปเปิดผมที่ใบหูข้างซ้ายของชายหนุ่มแวบหนึ่ง จนธนาวินอึ้งไปหลายวินาที มองหน้าจินดาราตาปริบๆ ด้วยความแปลกใจ